วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 659 แม่งเอ๊ย ผิดแผน 2

ตอนที่ 659 แม่งเอ๊ย ผิดแผน 2

เมื่อคิดแล้ว มันก็ทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา..

ด้วยเพราะไม่มั่นใจ เธอจึงกลัว เธอกลัวว่าเขาจะไม่เลือกลูกชายของเธอ

วัจสาตัดสินใจจะโทรหาตะวันก่อน แต่ธัชชัยกลับมาบอกจะเซอร์ไพร์เขา

เมื่อคืนเด็กน้อยเอาแต่ว่าพ่อหลอกเขาไม่ยอมพาแม่มาหาเขาตั้งแต่เมื่อคืน ธัชชัยจึงอยากทำให้เขาประหลาดใจ ให้เขาได้รู้ว่าธัชชัยนั้นเป็นพ่อที่ดีจริงๆ นะ

เดิมทีจากอ่าวต้นไปแพนกูนั้นใช้เวลาเพียงแค่40นาทีเท่านั้น แต่ด้วยมันเป็นเวลาเลิกงานพอดีจึงทำให้รถติดและทำให้พวกเขาต้องเสียเวลาไปกว่าชั่วโมง และในเวลานั้นก็เป็นเวลาที่เด็กน้อยหลบหนีออกจากแพนกูพอดิบพอดี

มันจึงเรียกได้ว่าผิดแผนไปหมดจริงๆ เวลาเดียวกันนั้นเอง รถสีดำของธัชชัยขยั้บเข้ามา

เมื่อเห็นว่าธัชชัยพาหญิงสาวเข้ามาในแผ่นดินแพนกูของเขา แววตาของวิศาลก็ส่ออารมณ์ที่ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด

“วิศาล ตะวันหล่ะ? ”

“นั่งเล่นแท๊บเลตอยู่ด้านหลัง”

“แกให้เขาไปอยู่นั่นคนเดียวเนี่ยนะ? ”

“เขาเป็นลูกชายแก ไม่ใช่ของฉัน แกทิ้งเขาไว้ได้ แต่ฉันทำไม่ได้หรือยังไง? ”

“บ้านแกสิ！”

แล้วเขาก็ด่ากราดไปตลอดทาง“ลูกชายสุดที่รักของคุณชายรองของพวกแกอยู่ไหน? ” วิศาลถามคนเฝ้าประตูกล้ามโตด้วยเสียงแผดแหลม“น่าจะเล่นน้ำอยู่ในห้องน้ำครับ”แต่เมื่อเข้าไปข้างในนั้น ก็ได้ยินเสียงน้ำไหลชัดเจน“ตะวัน ออกมาดูอะไรนี่เร็ว”โดยไม่รอให้คนในห้องน้ำได้ตอบอะไร ธัชชัยก็พูดเสริมเข้าไปอีก “หม่ามี๊มารับลูกแล้วออกมาเร็ว”แต่เมื่อธัชชัยเข้าไปในห้องน้ำ เขากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าเด็กน้อย มีเพียงแค่กะละมังที่รองน้ำไว้จนล้นเท่านั้นวัจสาใจตกไปที่ตาตุ่มทันที ด้วยเพราะเธอรู้นิสัยของเขาดีว่า เขาจะต้องกลับไปหาเธอที่อ่าวตื้นอย่างแน่นอน！จากที่หนุ่มกล้ามปูหน้าห้องว่า วันนี้มีป้าแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดสี่ครั้ง ธัชชัยก็นึกออกมาทันที เขาเกรงว่าลูกชายของตัวเองนั้นจะหนีออกไปทางรถทำความสะอาดของแม่บ้านในขณะที่ที่แพนกูกำลังวุ่นวายจ้าระหวั่นกันอยู่นั้น อำเภอพัดรักที่อยู่ที่อ่าวตื้นเมื่อได้รับโทรศัพท์เขาก็เต็มไปด้วยความสุขใจ“พ่อบุญธรรมครับ เมื่อกี้สิบห้าโทรหาให้ผมไปรับ เขาหนีออกมาจากแพนกูได้แล้ว”ด้วยเพราะน้องรับแขกยังมีหน่วยสืบพิเศษอยู่ดังนั้น พอสิบสองกระซิบให้อำเภอพัดรักรู้ข่าว ก่อนจะค่อยๆ ถอนตัวออกไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น สิบสองก็เดินเข้าในห้องรับแขกพร้อมกับสิบห้าที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขไผ่นั้นแน่นอนแหละว่าเขามองออกว่าเด็กน้อยหัวกะลาครอบนี้เป็นลูกชายของธัชชัย เขาอยากที่จะเอาตัวเด็กน้อยกลับมาจากอำเภอพัดรักจริงๆ แต่ก็รู้ดีว่าเขาทำไม่ได้“พ่อบุญธรรม สิบห้ากลับมาแล้ว พ่อมีความสุขมั้ย? ”เด็กน้อยร้องเรียกพลางโผไปหาอำเภอพัดรักที่นั่งอยู่ที่โซฟา เมื่อเขาเห็นเด็กน้อย คิ้วที่ขมวดอยู่นั้นก็คลายลง เขาเปิดอกออกเพื่อที่จะรับเด็กร้อยเข้ามาในอ้อมแกเด็กน้อยงอตัวอยู่ในอ้อมกอดก่อนจะพูด “พ่อบุญธรรมๆ พ่อคิดถึงสิบห้ามั้ย? ” เด็กน้อยพูดอย่างภาคภูมิ“คิดถึงสิ คิดถึงมากเลย สุดที่รักของพ่อ”อำเภอพัดรักรัดสิบห้ามไว้ในอ้อมกอด สิ่งที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาในตอนนี้นั้นเป็นหมากที่ทำให้เขาชนะธัชชัยได้ธัชชัยช่วยวัจสาไปได้ แต่นั้นก็แค่เบี้ยที่เขาทิ้งเท่านั้นกลับกันนับจากวันนี้เป็นต้นไป สิบห้ามีเพียงแค่พ่อบุญธรรมอย่างเขาเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว ถึงเวลาที่สิบห้าต้องหย่านมสักที ดังนั้นการที่วัจสาถูกธัชชัยเอาตัวไปได้นั้น ก็ทำให้เขาพึงพอใจด้วยเพราะหากวัจสายังอยู่ ก็จะสร้างความน่ารำคาญ และนี่ก็จะได้โอกาสในการทดลองการหย่านมของสิบห้าด้วย“พ่อบุญธรรมพ่อบุญธรรม ฟังสิบห้าฟังสิบห้า สิบห้าหนีออกมาจากแพนกูของวิศาลด้วยรถทำความสะอาดของป้าแม่บ้านแหละ จากนั้นก็ไปซ่อนตัวในรถจี๊ป！”เด็กน้อยเล่าให้อำเภอพัดรักฟังอย่างภาคภูมิใจ แต่เขาก็ตัดเรื่องตอนที่เขาต้องไปแอบในถังขยะระหว่างรอพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องน่าอับอายทิ้งไปด้วยเขาถูกบ่มเพราะมาตั้งแต่ยังเล็ก“อื้ม ทำได้ดี สมแล้วที่เป็นลูกบุญธรรมของฉันพรมมินคนนี้ ไม่เพียงแต่กล้าหาญ แต่ฉลาดอีกต่างหาก พ่อบุญธรรมดีใจที่สุดเลย”อำเภอพัดรักจูบไปที่แก้วของเด็กน้อยม๊วฟใหญ่เพื่อเป็นรางวัลให้แก่เด็กน้อย จึงรู้สึกได้ถึงกลิ่นแปลกๆ น้อยๆ บนตัวเด็กน้อย “สิบห้า กลิ่นอะไรเนี่ย? ”“ไม่มีอะไร สิบห้าไปอาบน้ำก่อนนพ จะได้หอมๆ ”เจ้าตัวน้อยถอนตัวออกจากอ้อมกอดของอำเภอพัดรักก่อนจะวิ่งไปที่ห้องนอนเพื่อจะหาหม่ามี๊ของเขาแต่ผ่านไปเพียงแค่สองนาที เก็เป็นเสียงเด็กน้อยวิ่งตึกๆๆๆ กลับมา“สิบสอง เห็นหม่ามี๊ของผมมั้ย? เธอไม่ได้อยู่ที่ห้องหน่ะ”ในระหว่างทางกลับ เด็กน้อยถามข่าวคราวของแม่เขามาตลอดทาง แต่สิบสองก็เลือกที่จะไม่ได้ตอบตรงๆ บอกแค่ว่า ‘กลับมาถึงอ่าวตื้นเดี๋ยวก็รู้เอง’นั่นเป็นแผนสำรองของเขา เพื่อที่จะล่อให้เด็กน้อยกลับมาก่อน“น่าจะเป็นพ่อเฮงซวยของนายที่มาแย่งเอาตัวเธอไป พ่อนายนี่แย่มากจริงๆ เขาพาฝูงชนมาเกือบจะทำร้ายพ่อบุญธรรมอยู่แล้ว จากนั้นก็พาตัวคนของเราออกไป ไม่มีมารยาทเอาซะเลย！”สิบสองเบี่ยงประเด็นอย่างชัดเจนแถมยังออกจะพูดเสี้ยมพ่วงด้วยอีก นั่นทำให้ไผ่และรองหัวหน้าอึดอัดและรู้สึกกระดากไปตามๆกัน