วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 656 ช่วยวัจสาออกมา

ตอนที่ 656 ช่วยวัจสาออกมา

สองวันมานี้ วัจสาระวังตัวเองอยู่ตลอดเวลา เธอพยายามไม่ให้อำเภอพัดรักสนใจมิ้นนัก ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยออกจากห้องของตัวเอง หรือทำอะไรให้เกิดเสียงสักเท่าไหร่

แต่พอวัจสาเปิดประตูเข้ามา ร่างที่กระจ่างแก่ตาของเธอ ก็ทำเอาใจเธอหายวูบ

รอจนที่เธอเห็นได้ชัดว่าคืออะไร ก็เป็นสิบสองที่กำลังอุ้มมิ้นไว้ในอ้อมอก

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่วัจสาจะปกป้องเธอ ด้วยเพราะสิบสองนั้นมีกลยุทธิ์ที่ยอดเยี่ยม

มันก็เหมือนกับห้าปีนั้น ไม่ว่าเวลาไหนที่สิบสองอยากที่จะอุ้มสิบห้าไปจากเธอ เวลาไหนก็เวลานั้นเธอไม่อาจจะไปกีดกันเขาได้ มันเหมือนกับตัวเธอถูกปิดประตูหน้าต่างไปสิ้น ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

สิบห้าน้อยนั้นจึงอยู่ในกำมือเขามาตั้งแต่แรก

ด้านของมิ้น ใช้เวลาช่วงหนึ่งเลยจึงจะพบว่าตัวเธอนั้นอยู่ในอ้อมกอดของสิบสอง เธอจึงเริ่มที่จะร้องไห้ แต่ร้องยังไม่ทันจะจบที เธอก็ถูกเข็มฉีดยาฉีดเข้าไปบริเวณหัวไหล่ ของเหลวสีฟ้าถูกดูดเข้าไปในร่างกายของเธอ

“สิบสองนั่นคุณทำอะไรหน่ะ? มิ้นเธอยังเป็นเด็กอยู่นะ อย่าทำร้ายเธอนะ！”วัจสาก้าวเข้าไปด้วยจะเข้าไปดึงตัวมิ้นกลับมาจากสิบสอง แต่สิบสองเพียงพลิกตัวหนีเท่านั้นเธอก็ไม่อาจที่จะรับเอามาได้อย่างง่ายดาย

“วัจสาเธอยังจะมีเวลามาห่วงมาใยลูกของคนอื่นอีกหรือไง ไปคิดถึงลูกในไส้ของตัวเองดีกว่ามั้ย ไม่ได้เจอเขามาตั้งสามวันแล้ว ไม่คิดถึงหรือยังไง? ”

สิบสองพูดทิ้งท้ายอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะอุ้มมิ้นลับหายจากไป

วัจสาได้แต่อึ้งกับคำพูดของสิบสอง เธอจะไม่คิดถึงลูกของตัวเองได้ยังไง? คิดถึงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ แต่อำเภอพัดรักไม่ให้เธอออกไปหาแน่ๆ แล้วเธอทำอะไรได้หล่ะ? แกยังมีมิ้นที่อายุได้เพียงสามขวบกว่าที่เธอต้องปกป้องดูแลอีกด้วยถึงแม้ว่าเธอจะคิดถึงลูกชายของตัวเอง แต่ก็รู้ว่าไม่ว่ายังไงเขาก็อยู่ในความดูแลของธัชชัย ไม่ใช่ในกำมือของอำเภอพัดรัก ยังไงเสียเขาก็จะปลอดภัย！ตอนนี้สิ่งที่วัจสากังวลใจนั่นก็คือ ถ้าเด็กน้อยทั้งสองคนอยู่ในกำมือของอำเภอพัดรักในเวลาเดียวกัน มันก็จะเกิดทางเลือกสองทางขึ้น แล้วนั่นธัชชัยก็จำต้องเผชิญหน้ากับการเลือกอีกครั้งแน่ๆเหมือนกับเมื่อห้าปีก่อน….มิ้นอยู่ในกำมือของอำเภอพัดรัก ส่วนตะวันนั้นอยู่ในกำมือของธัชชัยเกิดเสียงดัง “ปัง” ขึ้น ประตูวิลล่าถูกกระแทก กลุ่มคนหัวร้อนจากแรงงานที่ไม่ได้รับอัตราจ้างที่บุกเข้ามาแน่นอนหล่ะ ที่อยากที่จะพังประตูวิลล่านั้นมันคือวิธีการของอาร์มซึ่งเมื่อสองวันก่อนธัชชัยสังเกตเห็นได้กับสิ่งนี้ ด้านวิศาลก็อยากได้มาด้วยปัญญาและความเฉียบคมของตัวเจ้าของภายในห้องห้องนั่งเล่นของวิลล่า มีเพียงอำเภอพัดรักที่นั่งจิบชาอยู่เนิ่บๆโดยที่มีสิบสองยืนอยู่เคียงข้าง“พวกนายต้องการจะทำอะไร? ไม่รู้หรือไงว่าที่บุกเข้ามาแบบนี้มันผิดกฎ? ！”สิบสองตะคอกใส่เหล่าคนที่บุกเข้ามาหากว่าตอนนี้อยู่ที่อเมริกาหล่ะก็ สิบสองคงจะไม่พูดอะไรกับพวกเขามาก แล้วยิงกราดเข้าไปที่พวกเขาจังๆแต่ตอนนี้เขาอยู่ในจีน ซึ่งมันมีกฎที่ว่าถึงเใครจะบุกเข้ามาในตัวบ้าน แต่เจ้าของบ้านไม่สามารถที่จะทำร้ายหรือฆ่าพวกนั้นได้ มากสุดก็ทำได้แค่กันธัชชัยจึงใช้ประโยชน์จากตรงนี้“พวกเรามาเพราะถูกโกงค่าจ้าง！ไอ้สุเทพนั่นอมเงินค่าแรงเราไปกว่าสิบล้าน！”“ฮะ? เขาเอาเงินพวกนายไป แล้วมาวุ่นวายอะไรที่นี่? ”“เพราะเราได้ยินว่าเขาพกอยู่ที่นี่ และรถของเขาก็จอดอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้ แต่พวกเราก็จัดการเอารถเขาไปจำนองแล้ว！”“ได้ยินมางั้นหรอ? ได้ยินมาจากธัชชัยหรือวิศาลหล่ะ? ”อำเภอพัดรักเพ่งเป้าไปที่อย่างแข็งกล้าไปที่ฝูงชนกลุ่มนั้น แน่นอนหล่ะว่าเขารู้ว่าธัชชัยตั้งใจให้พวกเขาบุกมาที่นี่เพื่อที่จะค้นบ้านของพวกเขา จากนั้นก็จะได้รวบหาภรรยาและลูกของเขาด้วย”แต่อย่าพูดเลยจริงๆ ว่านี่มันเป็นดูร้ายกาจแค่ผิวเผินนี่มันทั้งลึกทั้งผิว มันเป็นกลยุทธ์เสียน้อยได้มาก“คุณเป็นพวกกับไอ้สุเทพนั่นใช่มั้ย? ” คนจากในนั้นตะโกนถามขึ้น“ฉันว่าใช่ ต้องสมรู้ร่วมคิดกันแน่ๆ เอาเงินของพวกเราไปแล้วมาอยู่บ้านดีๆ แบบนี้เนี่ย ต้องใช้เงินไปมากโขเลยจริงๆ ”“ “ใช่ๆ เราต้องเอาเงินเรากลับมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นเราก็ทำงานฟรีหน่ะสิ เศษเงินเรายังไม่ได้เลย””สุเทพ！สุเทพ！”“หาสุเทพให้เจอ หาสุเทพให้เจอ！”“สุเทพ！”“หาสุเทพให้เจอ！”“หาเขาให้เจอ！”ผู้นำสองสามคนร้องตะโกนขึ้น ก่อนที่อีกกว่าพันคนจะโห่กราวตาม“ฟึบ” ลูกศรดอกหนึ่งปรี่เข้าไปที่ขาของหัวหน้าคนหนึ่ง เขาคู่เข่าลงทันที แล้วเริ่มสั่นกระตุกด้วยความทรมานนั่นก็เพราะลูกดอกนั้นอาบด้วยยากดประสาทเอาไว้เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูนั่นเอง！