วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 632 ก็แค่เสียสละห้องของคุณปู่

ตอนที่ 632 ก็แค่เสียสละห้องของคุณปู่

มิ้นจึงตอบกลับด้วยเสียงอ่อนหวาน “พี่ตะวันเป็นคนดีจริงๆ!” ดูเหมือนจะทำให้คนอื่นชอบมากๆ

และตะวันก็แค่เบะปาก แต่ไม่ได้พูดอะไรใดๆ เด็กน้อยที่ยังใช้ตะเกียบไม่เป็น แค่ใช้ช้อนในการกินข้าว และก็ไม่ได้กินข้าวอีก แม้แต่เนื้อที่เขาชอบกินที่สุด เขายังเขี่ยไปอยู่ข้างๆ

วัจสามองลูกสาวด้วยความเจ็บปวด ในใจเหมือนจะถูกบีบ

เธอก็ไม่นึกไม่ถึงว่าถ้าอนาคตตัวเองพาลูกชายกลับมาที่บ้านหลังนี้ และมาอยู่เคียงข้างธัชชัย กลัวว่าจะเกิดการแย่งชิงเหมือนวันนี้อีก เหตุการณ์แบบนี้น่าจะเกิดขึ้นมากกว่านี้

“ตะวัน กินข้าวเถอะ พ่อเลี้ยงของผมจะกลับมาอีกสามวันข้างหน้า พวกเราจะได้กลับไปด้วยกัน!”

จริงไม่ว่าอำเภอพัดรักจะอยู่ที่บ้านพักตากอากาศนั่นหรือไม่ ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเขาเลยสักนิด ต่อให้อำเภอพัดรักไม่อยู่ในบ้าน พวกเขาสองแม่ลูกก็กลับไปพักที่นั่นได้

วัจสาพูดแบบนี้ออกมา ก็เพื่อที่จะพูดอะไรอ้อมๆให้คนๆหนึ่งฟัง หรือว่าแค่พูดให้รับรู้ว่าตอนนี้สองแม่ลูกกำลังเผชิญอะไรกันอยู่

“ป้าอ้อย” วรพลวางตะเกียบลง อีกอย่างยังเรียกป้าอ้อยไปอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“ค่ะ ดิฉันอยู่นี่ คุณชายใหญ่ว่ามาเลยค่ะ”

“ตอนนี้ป้าอ้อยขึ้นไปตรงชั้นสองที่ห้องนอนห้องหลัก เปลี่ยนทุกอย่างที่ควรเปลี่ยน ทิ้งทุกอย่างที่ควรทิ้ง! ห้องๆนั้นเป็นเรือนหอของธัชชัยและวัจสาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”

วรพลเป็นหัวหน้าครอบครัวจึงมีสิทธิ์ในการสั่งการป้าอ้อย“ได้ค่ะ ป้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”กนิษฐาที่อยู่ข้างๆรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที จากนั้นจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยเร็ว และกำลังจะขัดค้านการกระทำแบบนี้ จากนั้นจึงทิ้งตะเกียบไว้บนโต๊ะอย่างแรง“ใครกล้าไปแตะต้องของๆฉัน?!” กนิษฐาเค้นเสียงพูดด้วยความโมโหวัจสาไม่ได้ขยับใดๆ แค่ทำสีหน้าที่ดูเฉยแล้วคีบเปาะเปี้ยนกุ้งให้ลูกชายคำพูดของกนิษฐา เป็นคำพูดที่วัจสาอยากได้ยินมากๆ เธออยากให้กนิษฐาพูดอะไรพวกนั้นต่อหน้าธัชชัย ดูว่าธัชชัยจะมีปฏิกิริยายังไงห้าปีก่อนวัจสาอ่อนแอเกินไป ตอนนั้นเธอหวังแค่อยากจะให้ลูกในท้องปลอดภัย เธอเลยทำทุกอย่าง แค่ไม่อยากให้กนิษฐามาทำร้ายลูกในท้องของเธอ เธอยอมลำบาก และยอมได้ทุกอย่างจริงๆจริงๆวัจสาแค่อยากจะมาบ้านนี้มาเยี่ยมลูกชายของเธอ กลัวว่าลูกชายจะโดนรังแก ตอนนี้แค่อยากจะเห็นกนิษฐาจะตอบสนองยังไงเพื่อพวกเขาสองแม่ลูกกลับมาจะแย่งผู้ชาย หรือจะแย่งพ่อ วัจสาไม่ได้สนใจใดๆ ลูกของเขาก็ไม่ได้สนใจความรักจากพ่อแบบนี้!“กนิษฐา เธอต้องรู้ ห้องพักหลักชั้นสอง ทีแรกก็เป็นเรือนหอของชัยกับสาอยู่แล้ว……” น้ำเสียงของธัชชัยอ่อนโยนมาก แต่ก็ให้ความรู้สึกเด็ดขาดด้วยเหมือนกัน เขาอยากจะให้กนิษฐาแบ่งแยกความเป็นจริงให้ออก“ไม่อย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ พี่ใหญ่ไม่ต้องลำบาก ก็แค่เตียงใหญ่ ให้พี่กนิษฐานอนก็ได้!” วัจสาพูดด้วยน้ำเรียบ และยังเรียกกนิษฐาด้วยความเกรงใจไม้นี้มันเจ๋งจริงๆ เป็นวิธีที่เยี่ยมมากทำให้คนได้ยินแล้ว เหมือนกนิษฐาเป็นคนแย่งเตียงของเธอไป แต่ยังไม่ได้แย่งธัชชัยไปได้“ภรรยาของฉันใจกว้างจริงๆ แต่ว่ายังดีที่ให้แค่เตียง ไม่ได้แบ่งสามีไปให้ด้วย!”ธัชชัยยิ้มอ่อน แต่แอบแฝงด้วยอาการเยาะเย้ยตัวเองแล้วกนิษฐาที่อยู่ข้างๆก็ฟังออก ธัชชัยและวัจสากำลังข่มเหงตัวเองอยู่！ แล้วยังสุมหัวร่วมมือกันอย่างดีคิดๆดูแล้ว มันก็คือเรื่องจริง ต่อให้ตัวเองได้นอนในห้องนั้นมาห้าปี ธัชชัยก็ไม่เคยเข้าห้องนั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียวแค่ว่า……“ธัชชัย คุณพูดแบบนี้จะดูใจร้ายไปหรือป่าว? ฉันเองที่สามารถคลอดลูกสาวอย่างมิ้นที่น่ารักมากๆแบบนี้? แล้วฉันมีที่ไหนที่บกพร่องในการช่วยเหลือคุณ?”กนิษฐาคิดถึงมิ้นขึ้นมาทันที และมองเขาด้วยสีหน้าที่เบิกบาน ตอนที่มองธัชชัย นัยน์ตาที่ดูงดงามของเธอกำลังเปล่งประกายแสงออกมาวัจสาที่อยู่ข้างก็รู้สึกเห็นใจเธอมากๆตอนที่วรพลได้อธิบายให้กับตัวเองฟัง เธอสามารถถอนผมของเขาเอง และผมของมิ้นไปตรวจ ถ้าเขาบอกว่าเธอไม่เชื่อว่ามิ้นเป็นลูกแท้ๆของเขา ก็เอาไปตรวจDNAได้เลยตอนนี้ความลับนี้ ก็กลายเป็นท่าไม้ตายของกนิษฐา เธอนึกว่าเธอมีท่าไม้ตายที่น่าภูมิใจมากๆและธัชชัยเองก็ไม่รู้ว่าวัจสารู้เรื่องนี้แล้วเห็นแบบนี้ เขาก็ยังจะรอให้วัจสาตอบสนอง อยากดูว่าเขาจะตอบสนองกับลูกแท้ๆของเขาอย่างไร“ธัชชัย นี่พูดความจริงหรอ? เป็นลูกสาวของคุณจริงๆหรอ?”วัจสาจึงแกล้งตกใจแล้วถามขึ้นเห็นสีหน้าของเธอ และการตอบสนองของธัชชัย เหมือนรู้สึกพอใจมากๆ วัจสาตอบสนองแบบนี้ก็คือกำลังตื่นเต้นที่สามีตัวจะถูกแย่งไปอยู่“ถ้าวันนี้คุณทำดี ฉันจะบอกความจริงที่คุณจะรู้สึกดีอกดีใจมากให้ฟัง อีกอย่างถ้าคุณรู้แล้วคุณต้องดีใจจนตื่นเต้นมากๆ!”