วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 601 ฉันจะฟ้องคุณธัชชัยข้อหาหลอกแต่งงานและแต่งงานซ้อน 2

ตอนที่ 601 ฉันจะฟ้องคุณธัชชัยข้อหาหลอกแต่งงานและแต่งงานซ้อน 2

ธัชชัยยิ้มเศร้า ไม่คิดเลยว่า ตะวันจะเอาไม้หน้าหันมายิงพ่อแท้ๆของตนเอง

แต่ธัชชัยไม่ได้หลบ และไม่ได้ถอยหนีแม้แต่น้อย เขามองไปที่ตะวัน

ธัชชัยนึกถึงครั้งแรกที่พวกเขาเจอกัน พวกเขาอยู่ในห้องน้ำ ตอนนั้นตะวันรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่โชคดีที่ตอนนั้นเขาไม่ได้ทำให้ตะวันลำบากใจ

เขายอมให้เด็กคนนั้นยิงหน้าไม้มาที่ตัวของเขา หน้าไม้นั้นสามารถยิงได้สามดอกในหนึ่งครั้ง แต่ตะวันกลับยิงแค่ดอกเดียว ซึ่งก็หมายความว่าในใจของเด็กคนนี้เห็นว่าเขาเป็นพ่อ?

ธัชชัยมองหน้าตะวัน โดยไม่กระพริบตา เขาไม่อยากจะละสายตาจากลูกแม้วินาทีเดียว คล้ายกับพยายามจะจดจำเขาไว้ให้มากที่สุด มองยังไงก็ไม่พอ

หรือนี่คงเป็นเหตุผลที่เขามาที่นี่ เพียงแค่มองหน้าลูกของตนเองก็เท่านั้น！มองหน้าลูกชายที่เคยเสียไปแล้วกลับมา

วัจสาเมื่อเห็นตะวันทำตัวก้าวร้าวกับธัชชัย เธอเองก็ไม่สบายใจนัก อยากจะหยุดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ตะวัน อย่าทำแบบนั้นลูก……"

"คุณธัชชัยคุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะครับ！ไม่อย่างนั้นหน้าไม้ของผมคงเดินเข้าหาคุณแน่！" เด็กน้อยไม่ฟังในสิ่งที่แม่ของเขาพูด เพราะเขากลัวว่าธัชชัยจะแย่งเอาม๊ามี๊ของตนไป！อย่าแม้แต่จะคิด！

อำเภอพัดรักมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น มองสีหน้าของตะวัน แล้วมองดูธัชชัยที่ตอนนี้ดูเสียใจเป็นอย่างมาก เขารู้สึกว่าเกมส์นี้เริ่มสนุกขึ้นมาแล้ว！

อันที่จริงถ้าเขาคิดจะไล่ธัชชัยและตำรวจสองคนนี้ออกไป แค่แปดเหลือสิบสองคนใดคนหนึ่งก็เพียงพอแล้ว แต่อำเภอพัดรักอยากจะเห็นธัชชัยถูกลูกชายของตัวเองไล่ออกไปมากกว่า เขาจึงราดน้ำมันลงในกองไฟ！ดังนั้นอำเภอพัดรักจึงนั่งอยู่ตรงโซฟาอย่างใจเย็น แล้วมองดูพวกเขาทุกครั้งที่เห็นหน้าธัชชัย มันก็ทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนนั้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทั้งๆที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา…..ทั้งๆที่บอกว่ารักเขา แต่สุดท้ายกลับเลือกที่จะนอนบนเตียงของผู้ชายอีกคน….แล้วยังคลอดเจ้าเด็กคนนี้ออกมา！จนถึงทุกวันนี้อำเภอพัดรักยังไม่รู้เลยว่าตนเองทำอะไรผิด ทำไมถึงทำให้เธอคนนั้นเปลี่ยนใจหรือว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนหลายใจอยู่แล้ว?"ตะวันครับ……คือ……เอ่อของเล่นอันนี้มันอันตรายนะ มาๆ เชื่อฟังสิ่งที่คุณลุงพูดนะครับ รีบวางหน้าไม้ลงก่อนดีไหมครับ?หัวหน้าซันเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็เหงื่อตกทันที ถ้าธัชชัยเป็นอะไรขึ้นมา เขาเองก็คงติดร่างแหไปด้วยจริงไหม?ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นก่อนที่อะไรจะแย่ไปกว่านี้เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยคนนี้ไม่ชอบการเข้ามาวุ่นวายของเขา "คุณถอยไป！นี่คือเรื่องของผมกับคุณธัชชัย ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ ไม่ต้องมายุ่ง！"เด็กน้องเล็งหน้าไม้ไปทางหัวหน้าซัน เขาเงียบไปพักหนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ยืนอยู่ด้านข้าง เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น หน้าไม้ในมือของเด็กน้อยนั้นยิงได้ทุกเมื่อเขาเป็นแค่เด็กอายุห้าขวบ จะเอาผิดอะไรไม่ได้ ถ้าเด็กคนนี้ยิงหน้าไม้มาที่เขา อย่างมากก็แค่การบาดเจ็บในหน้าที่ ส่วนเด็กคนนี้ก็ไม่ได้รับโทษอะไรทั้งนั้น！หัวหน้าซันไม่ยอมให้ตัวเองเสียเปรียบอย่างแน่นอนอีกอย่างพวกเขาเป็นพ่อลูกกันไม่ใช่หรอ? ลูกคงไม่ทำอะไรพ่อหรอกจริงไหม?น่าเสียดาย ที่ตะวันไม่ได้คิดแบบนี้ถ้าหากว่าธัชชัยยังคิดจะแย่งม๊ามี๊ของเขาไปนั้น เขาก็จะยิงหน้าไม้จริงๆ เขาไม่สนใจเรื่องบาปบุญอะไรทั้งนั้น ไม่สนใจพ่อที่ไม่เคยเลี้ยงดูคนนี้！"ที่รัก คุณทนเห็นลูกทำแบบนี้กับผมได้ด้วยหรอ? นี่คือการทำร้ายร่างกายแล้วนะ！" ธัชชัยมองไปทางวัจสา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาไม่เหมือนการบังคับ แต่เป็นการขอร้องมีเพียงแค่เวลานี้ ถ้าวัจสาสามารถทำให้พวกเขาพ่อลูกเข้าใจกัน แต่ว่าตอนนี้เธอสับสนไปหมด ไม่ว่าจะเลือกทำแบบไหน มันก็ดูแย่จะให้เธอทนมองธัชชัยเอาตัวตะวันไป? เธอก็ทำไม่ได้ อีกอย่าง อำเภอพัดรักก็คงไม่ยอมด้วยอีกอย่างที่บ้านหลังนั้นยังมีกนิษฐากับลูก ดังนั้นวัจสาและลูกชายจะไม่มีวันกลับไป！คนร้ายกาจอย่างกนิษฐา วัจสาไม่อยากเข้าใกล้！สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เธอมีตะวันแล้ว ความปลอดภัยของลูกสำคัญที่สุด！สำหรับคนที่เป็นแม่ ไม่ว่าเวลาไหน ความปลอดภัยของลูกเป็นที่หนึ่งเสมอความรักบ้าบออะไร ก็ช่างมันเถอะ！ทิ้งมันไปสะ！เทียบกับการต้องคอยกัดกับกนิษฐา เธอยอมอาศัยอยู่กับอำเภอพัดรักยังจะดีเสียกว่า สิ่งที่ตอนนี้วัจสาไม่อยากเจอที่สุดนั้นก็คือธัชชัยอย่าว่าแต่ธัชชัยจะพาคนมาสองคน ต่อให้เขาพาคนมาสองร้อยคน ก็ไม่สามารถทำอะไรอำเภอพัดรักได้หรอกและเธอเองก็ไม่อยากเห็นพฤติกรรมที่ไม่ดีของลูก นี่คือการทำร้ายพ่อแท้ๆ！วิธีที่ดีที่สุดนั้น คือการให้ธัชชัยกลับไปอย่างปลอดภัย"หัวหน้าซันคะ ฉันจะแจ้งความค่ะ ฉันจะฟ้องร้องว่าคุณธัชชัยหลอกฉันให้แต่งงานด้วย และเขาแต่งงานซ้อนค่ะ！”ธัชชัยนิ่งไป เขาไม่คิดเลยว่าวัจสานอกจากจะไม่ช่วยเขาแล้ว ยังเทน้ำมันลงบนไฟอีกหัวหน้าซันเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อ เขาก็ทำสีหน้าตกใจ นึกว่าตนเองกำลังฝันไป? ทำไมทุกอย่างถึงวุ่นวายขนาดนี้?