วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 587 เสียลูกชายไปอีกครั้ง 2

ตอนที่ 587 เสียลูกชายไปอีกครั้ง 2

ให้ธัชชัยค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า

“ธัชชัย รับลูกสาวของแกไป!”

ฝีมือของสิบสองประจวบเหมาะมาก และเขารู้จังหวะดี เขาใช้แรงที่เหมาะสม และโยนมิ้นไปทางธัชชัยเป็นเส้นโค้งพาราโบล่า

ขณะที่วรพลและกนิษฐาจะวิ่งไปรับมิ้นนั้น เธอยู่ในรัศมีที่ห่างจากธัชชัยเพียงสองเมตรเท่านั้น

ราวกับเป็นการสะท้อนกลับ ธัชชัยปล่อยตะวันชั่วครู่ แล้วถอยหลังครึ่งก้าว เพื่อตั้งรับมิ้นได้พอดี

กนิษฐากรีดร้องออกมา ใจเต้นแรง

ขณะเดียวกัน ตะวันที่ถูกธัชชัยปล่อยมือนั้น ก็รีบวิ่งไปทางสิบสอง ทั้งสองทำงานกับได้เข้าจังหวะพอดี และร่างนั้นก็หายไปลับไปจากหน้าบ้านศรีทอง

มีได้ต้องมีเสีย นี่เป็นกฎเกณฑ์ตั้งแต่โบร่ำโบราณ

ถ้าหากธัชชัยต้องการที่จะรับมิ้นที่กำลังพุ่งมานั้น ก็ต้องปล่อยตะวันที่อยู่ในอ้อมแขนไป ดังนั้นจังหวะที่เขารับมิ้นไว้นั้น ก็รู้สึกได้ว่าต้องเสียตะวันไป

ธัชชัยรีบฝากมิ้นที่กำลังร้องไห้ยกใหญ่อยู่ไว้กับพ่อบ้านภูษิต แล้วเขาก็รีบวิ่งตามไป

เห็นได้ชัดว่าตะวันมากับชายคลุมหน้าคนนั้น

คงจะเป็นสิบสอง คนที่ครั้งก่อนพาตะวันตามเขากับมิ้น ถึงแม้จะเปลี่ยนเสียง แต่การพูดและท่าทางต่างๆพอจะดูออกด้านนอกไม่พบร่างของตะวันและสิบสองแล้วเขาได้ยินเพียงเสียงเครื่องยนต์จึงหันไป จึงเห็นรถกันกระสุนขับประกบหน้าหลัง คงจะเป็นคนของอำเภอพัดรัก และอำเภอพัดรักคงจะอยู่ในนั้นขาสองข้างของธัชชัยวิ่งตามสี่ล้อไม่ทันอยู่แล้ว เขาจึงรีบวิ่งไปที่โลงจอดรถ แล้วขับเฟอร์รารี่ซุปเปอร์สปีดออกไปทันทีเจอเรื่องน่าตกใจเช่นนี้ มิ้นที่อยู่ในอ้อมแขนของวรพลจึงร้องไห้ไม่หยุดสิบสองเป็นลูกเลี้ยงของอำเภอพัดรัก ทำเรื่องอะไรไม่เคยครุ่นคิด จะทิ้งคนทั้งคนจะมานับหนึ่งสองสามทำไมกัน? การที่เจ้าหญิงตัวน้อยจะตกใจ นั้นเป็นเรื่องปกติ“มิ้นครับ ไม่เป็นไรแล้ว หนูอยู่กับหม่ามี๊ที่บ้านนะคะ เดี๋ยวคุณพ่อใหญ่จะตามคุณพ่อเล็กออกไปนะครับ”ถึงแม้จะไม่อยากทิ้งมิ้นไว้กับกนิษฐา แต่เขาก็ไม่อยากให้ธัชชัยไปเผชิญกับอันตราย“คุณชายใหญ่ครับ ผมออกไปแทนดีกว่า คุณชายสุขภาพไม่ค่อยดี”พ่อบ้านภูษิตรู้ดีว่าวรพลจะออกไปทำอะไร เขากังวลเรื่องสุขภาพของคุณชายใหญ่ และยิ่งไม่ต้องการให้เขาไปปะทะกับอำเภอพัดรัก!“ไม่ ฉันไปเอง เป็นฉันที่ควรจะไป ตะวันเป็นลูกชายของธัชชัย และเป็นทายาทของพวกเราตระกูลศรีทอง… และธัชชัยก็เสียสละเพื่อพวกเรามามากแล้ว…”วรพลยังยืนหยัดที่จะตามธัชชัยออกไปตามหาลูกชายมิ้นที่เริ่มจะหยุดร้องไห้แล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมาถามกนิษฐา“หม่ามี๊ พี่เป็นลูกของคุณพ่อเหมือนกับมิ้นใช่ไหมคะ?”กนิษฐาตะคอกกลับเหมือนกับเธอบ้าไปแล้ว “ไม่ ไม่ใช่ลูกของพ่อหนู จำไว้! นอกจากหนูแล้ว คุณพ่อก็ไม่มีลูกนอกคอกคนอื่นอีก!”มิ้นเดิมทีที่ช็อคอยู่แล้ว เจอกนิษฐาตะคอกอีก เธอจึงร้องไห้ดังขึ้นไม่หยุด พลางพูดขึ้น “แต่มิ้นอยากให้พี่ชายเป็นลูกของคุณพ่อด้วยนี่คะ…”“หุบปาก! หุบปาก! มิ้นฟังแม่ให้ชัดนะ! ธัชชัยมีหนูเป็นลูกสาวแค่คนเดียวเท่านั้น! ที่เหลือเป็นลูกนอกคอกทั้งหมด! เป็นของปลอม!”อารมณ์ของกนิษฐาที่เย็นมาตลอด ถูกทำลายด้วยตะวันที่มาปรากฏตัวในวันนี้ ทำให้เธอสูญเสียการควบคุมวรพลที่เดินไปได้ไม่ไกลหยุดลง “กนิษฐา! คนที่ควรหุบปากคือเธอ! อย่าเอาความคิดสกปรกของเธอมาแปดเปื้อนมิ้น! โลกของมิ้นใสซื่อบริสุทธิ์! ไม่ต้องการให้เธอมาทำให้แปดเปื้อน!”วรพลตะคอกกนิษฐากนิษฐาตะคอกกลับด้วยความโมโห “วรพลนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนฉัน? นายเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไร?”ตอนนี้เธอเป็นเหมือนเม่น ที่ใครมายุ่งกับเธอ ก็จะทิ่มแทงคนนั้น“สิทธิ์อะไร? ก็สิทธิ์ที่มิ้นเรียกฉันว่าพ่อมาตลอดห้าปี!” วรพลนิ่งไปสักพักแล้วจึงตอบกลับ“ถุย! นายคิดว่าที่มิ้นเรียกนายไม่กี่ครั้งว่าพ่อ แล้วนายจะเป็นพ่อของเธอเหรอ? ธัชชัยแค่สงสารร่างกายที่อ่อนแอของนาย แล้วยอมสละมิ้นให้นายเท่านั้น! ตื่นเสียเถอะ!”กนิษฐาด่าใครไม่เคยไว้หน้ามาแต่ไหนแต่ไร เธอด่าวรพลอย่างไม่ไว้หน้า และไม่ได้สนความรู้สึกของเขา“กนิษฐา คนที่ควรตื่นก็คือเธอ! ถ้าเธอกล้าทำร้ายมิ้น ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!”วรพลที่จิตใจดีมาตลอด แฝงไปด้วยอารมณ์รุนแรงสิ่งที่ธัชชัยเก็บมาตลอดห้าปีได้ระเบิดออกมา ก็คือคืนนี้ที่ธัชชัยเห็นลูกแท้ๆของเขาสัมผัสได้ว่า รู้สึกเจ็บปวดเพื่อวรพล ธัชชัยสูญเสียไปมากแล้ว เขาสัมผัสได้ว่าธัชชัยรู้สึกเห็นค่าและประทับใจในลูกชายที่ควรจะตายไปแล้วคนนั้นของเขา“งั้นเธอพูด ว่าทำไมไม่ยอมปล่อยฉันไป?” ผ่านมาหลายปีแล้ว นิสัยของกนิษฐายังคงเอาแต่ใจเหมือนเดิม“นี่ พวกเธอพูดน้อยๆหน่อย มิ้นจะตกใจหมด”พ่อบ้านภูษิตเตือนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วดึงมิ้นจากอ้อมแขนกนิษฐามากอดเอาไว้