วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 572 ค้นก็ค้น

ตอนที่ 572 ค้นก็ค้น

"ธัชชัย คุณคิดว่าโลกนี้จะมีผัวเมียแบบที่เราเป็นกันเหรอคะ ช่างเถอะ ฉันจะไปฟ้องว่าคุณหลอกฉันแต่งงาน ! บ้านแตกสาแหรกขาด !" วัจสาพูดด้วยความเศร้าใจปนโกรธเคือง

"ฮ่าๆๆๆ หลอกแต่งงาน บ้านแตก คุณไม่คิดบางเหรอว่าผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์ หุ่นดีมันหาได้ทั่ว ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว แล้วมันจะมีใครหน้าไหนยอมเชื่อว่าลูกคนที่ 2 ของตระกูลศรีทอง บอสใหญ่การพาณิชย์ของเมือง S มาหลอกคุณวัจสาแต่งงาน พูดไปเขาก็คงขำจนฟันโยกกันทั้งนั้นแหละ !"

คำพูดของธัชชัยยิ่งทำให้วัจสารู้สึกเคียดแค้นขึ้นไปอีก

"ธัชชัย ทำไมคุณถึงตามราวีฉันไม่เลิกไม่ราสักที เรื่องของเราสองคนมันจบไปตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ ขืนคุณทำแบบนี้ต่อไปก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่ดี มีแต่จะเปลืองเวลาเปล่าๆ ตอนนี้คุณเองก็ได้ปล่อยสันดานหมาๆของคุณแล้วเสร็จแล้ว ปล่อยฉันไปได้หรือยังคะ"

ในใจของวัจสาสับสนตีกันไปหมด ความรู้สึกเธอตอนนี้ก็ตีกันวุ่นวาย เธอก็แค่อยากไปจากผู้ชายคนนี้ ทางที่ดีก็อย่าเจอกันอีกเลย

"จะปล่อยให้คุณจากไปได้ยังไงล่ะครับ ผมไม่ใช่คนเย็นชาอย่างนั้นสักหน่อย"

"นาย….ธัชชัย ไอ้คนระยำ นายอยากจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือยังไง"

พอกันทีกับการรุกรานที่ไร้ซึ่งความรักของชายผู้นี้ เรื่องแบบนี้มันควรทำกับคนรักของตัวเองหรือเปล่า ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอ แล้วทำไมยังจะมาตามราวีเธอไม่เลิก เธอเกลียดไอ้ธัชชัยสารเลวนี่เต็มทนแล้ว

"วัจสา ผมไม่ได้จะฆ่าคุณให้ตายสักหน่อย คุณก็น่าจะรู้ดีนะ ว่าผมจะทำอะไร ไว้รอคุณท้องลูกของเราอีกเมื่อไหร่แล้วผมจะปล่อยคุณเป็นอิสระ"

ธัชชัยกระซิบลงที่ข้างหูของเธอ คำพูดทุกคำล้วนแฝงความโหดเหี้ยมและความโกรธแค้นด้วยทั้งนั้น"ประสาทเหรอ" วัจสาอยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก รู้สึกว่าวันเวลาที่ถูกขังปรับทุกข์ในปราสาทมันช่างดีเลิศอะไรเช่นนี้ ไม่ต้องมาเจอกับผู้ชายวิกลจริตอะไรแบบนี้ด้วยเมื่อพูดจบ ธัชชัยก็ถามต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม "คุณจะเดินไปเองหรือจะให้ผมแบกไป"วัจสายื่นมือซ้ายของเธอไปตรงหน้า ก่อนจะพูดหน้าตาย "คุณก็เอาไอ้นี่ออกสิ เดี๋ยวฉันจะเดินไปเอง""ไอ้นี่คงเอาออกไม่ได้หรอก ก็ทำกุญแจหายไปแล้วนี่ คุณจะให้ผมตัดมือของคุณหรือมือของผมดีล่ะ" ธัชชัยแสยะยิ้มร้ายให้ตายเธอก็ไม่เชื่อคำพูดหลอกลวงของเขาหรอก "ฉันไม่เชื่อ ! ผู้ชายโรคจิตอย่างคุณ ก็พูดโกหกไปทั่วแหละ กุญแจอยู่กับคุณใช่ไหม""ไม่เชื่อก็มาคลำสิ ถ้าหาเจอผมยกให้คุณเลย"ธัชชัยพูดจบก็ขยับตัวเข้ามาให้วัจสาค้นแต่โดยดีพอเห็นเขาทำใจกว้าง เธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย หรือว่ากุญแจนั่นจะโดนเขาโยนออกไปแล้วจริงๆแต่เมื่อคิดถึงเรื่องเลวๆที่เขาเคยทำมา วัจสาจึงยอมกัดฟัน ค้นก็ค้นวะ ยังไงซ้ะตนก็เป็นแม่คนแล้ว จะกลัวอะไรอีก อย่างน้อยก็ไม่ได้เห็นครั้งแรกสักหน่อยถึงค้นไม่เจอ เสียเวลาไปสักนิดจะเป็นไร คงไม่มีอะไรเสียหายหรอกเมื่อเธอคิดได้ดังนั้น วัจสาจึงเริ่มค้นตัวธัชชัยโดยไม่สนว่ารอบข้างจะมีกล้องวงจรปิดหรือว่าใครที่ไหนปกติธัชชัยไม่เคยใส่เสื้อหนาๆมาก่อน ไม่ว่าจะหนาวแค่ไหนเขาก็ใส่แค่เสื้อเชิ้ตอบอุ่นๆสักตัว สวมทับด้วยเสื้อขนแกะ ดังนั้นจึงสะดวกต่อการค้นของเธอมากวัจสาค้นไปในกระเป๋าไม่กี่กระเป๋าบนตัวเขา แต่ก็หาไม่เจอ เจอแค่กุญแจรถดอกเดียว ที่เหลือก็ไม่มีอะไรแล้วหลังจากนั้นวัจสาก็เริ่มค้นไปที่ตัวของเขา คลำตั้งแต่อกกำยำของเขาลงไปยังส่วนเอว ก็ไม่เจอสิ่งที่ลักษณะเหมือนกุญแจวัจสายังคงไม่ยอมแพ้ หรือว่ากุญแจจะโดนไอ้เลวนี่โยนทิ้งไปแล้วจริงๆ"หยุดทำไมล่ะ ค้นต่อสิ ไม่แน่ข้างล่างอาจจะมีก็ได้" ธัชชัยพ่นถ้อยคำเลวๆปนลามกออกมาเขามองลงมาที่วัจสาที่กำลังค้นตัวเขามั่วไปหมดเมื่อวัจสาได้ยินคำพูดของเขาจึงเงยหน้าขึ้นมา และก็บังเอิญสบตาดอกท้อคู่นั้นของเขาพอดีแต่เมื่อเห็นดวงตาฆ่าคนของเขาแล้ว วัจสาก็นึกแค้นใจขึ้นมา เขาเริ่มแสร้งเป็นกลัดกลุ้มอีกแล้วเธอขัดใจกับสายตาแบบนี้ของเขาเต็มที แค่มองมาเพียงนิดเดียวก็ทำเอาใจจากที่อารมณ์ดีๆอยู่เปลี่ยนมาเจ็บปวดขึ้นมาในทันทีไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าเมื่อไหร่เธอจะเปลี่ยนนิสัยคิดเองเออเองนี่สักที !ได้ ให้เธอค้นข้างล่าง ค้นก็ค้นสิ ใครกลัวกันล่ะ วัจสาค้นไปที่รอบเอวของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่เจอกุญแจอะไร เมื่อเธอล้วงมือลงไปข้างล่าง เธอก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่หอบถี่ขึ้นมาพอกันสักที โรคจิตไม่ดูเวล่ำเวลาจริงๆจู่ๆในใจของเธอก็เกิดอยากจะแก้แค้นขึ้นมา เธอจึงหยิกไอ้นั่นของเขาไปอย่างแรง