วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 555 พิธีรับเลี้ยงสิบห้า 2

ตอนที่ 555 พิธีรับเลี้ยงสิบห้า 2

แต่สำหรับพี่ใหญ่กับมิ้นนั้น เขาก็จะพยายามหาที่ที่ปลอดภัย เพื่อจะปกป้องทั้งสองคน เพราะนั่นคือสิ่งที่เขารักมากที่สุดในโลก

วันนี้เขาไม่มีอะไรจุกอกที่เป็นเหมือนโซ่ตรวนในหัวใจเหมือนห้าปีก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจะคิดรอบคอบมากขึ้นเพื่อต่อสู้กับอำเภอพัดรัก

สำหรับสิ่งที่สูญเสียไปเมื่อห้าปีก่อน สำหรับการที่เขาต้องสูญเสียลูกของเขาไป

บุรีที่อยู่ด้านหน้ายังคงถามต่อไป “ท่านชัย ให้ส่งคนไปบอกทีมหลิวมั้ยครับ? ”

“ไม่ต้อง ประเมินแล้วจากการที่เขาเชิญคนใหญ่คนโตและผู้พิทักษ์สันติราษฎร์แบบนี้ เขาคงไม่บ้าลงมืออะไรแน่นอน ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลอะไร

คิ้วของธัชชัยถูกขมวดรวมกันเป็นปม “คืนนี้เราไปมือเปล่าก็ได้ อ้อจริงสิ แกเอาเพื่อนแกไปก็ได้นะ เปลี่ยนบรรยากาศ”

“ได้ครับ” บุรีตอบก่อนจะหยุดไปพักแล้วถามขึ้นมาอีก “ท่านชัย สิบห้านั่นมาจากไหนกัน? หรือว่าจะเป็นลูกของอำเภอพัดรักจริงๆ? ”

“เขาจะเป็นอะไรกับอำเภอพัดรักนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญก็คือไอ้ปลาพิษนั่นต้องตาย”

ดวงตาของธัชชัยเบิกกว้างขึ้น เสียงของเขาเต้มไปด้วยความเย็นชาเสียดแทงราวกับดาบที่ออกจากฝัก ตอนแรกคิดว่าจะจัดการให้พี่ชายอยู่ได้อย่างดีก่อนแล้วจะออกไปตามหา แต่ยังไม่ทันเท่าไหร่ก็โผล่มาที่หน้าประตูแล้ว ไม่มีมารยาทเอาซะเลย

“อย่างนั้นก็ดี ผมหล่ะอยากขุดรากถอนโคนให้ปลาพิษนั่นจริงๆ ” แม้ชีวิตจริงจะสู้กับเขาไม่ได้ แต่บุรีก้อยากจะด่าให้สาแก่ใจซะหน่อย

“ฉันหล่ะอยากให้เขามีลูกมีหลานจริงๆ วันนั้นฉันจะให้เขาได้เลือกบ้าง！”ธัชชัยพูดอย่างโกรธแค้นกับวิธีการที่โหดร้ายของอำเภอพัดรัก เขาไม่มีทางที่จะลืมมันไปได้ การเลือกคนให้รอด ความรู้สึกนั้นมันบาดลึกถึงขั้วหัวใจเขาจริงๆ“ดี ให้มันเป็นอย่างนั้นก็ดีเลย ให้เขาเลือกระหว่างลูกกับหลาน มีสองเลือกได้แค่หนึ่ง ถ้าไม่อย่างนั้นก็กินกระสุนไปแทน”บุรีพูดอย่างสนุกปาก จู่ๆ เขาก็เพิ่งรู้สึกตัวว่านั่นเป็นวิธีที่ธัชชัยเคยได้รับมาแต่ธัชชัยเพียงแค่ถอนหายใจยาว “แต่ปลาพิษนั่นไม่มีลูกมีหลาน ลูกบุญธรรมต่างๆ ก็แค่เครื่องมือสังหารเท่านั้น หากจะให้พวกนั้นตายไป มันก็ไม่ได้สะกิดใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่ถ้าเป็นสิบห้านั่นอาจจะเป็นข้อยกเว้น…” ธัชชัยพึมพำกับตัวเองอย่างครุ่นคิดจังหวะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งครั้งนี้เขาไม่ได้รับ มันเป็นโทรศัพท์ของยัยปีศาจที่ใช้เบอร์บ้านตระกูลศรีทองนี่ก็เป็นสายที่ห้าแล้ว สองสายแรกเป็นของยัยปีศาจกนิษฐา อีกสามสายเป็นของที่บ้านตระกูลศรีทองไม่ใช่ว่าไม่อยากรับ แต่เขารับไม่ได้ ธัชชัยรู้ว่าถ้าเขาไม่รับสายนี้ ทางนั้นจะต้องโทรหาพี่ชายเขาแน่ๆเมื่อโทรศัพท์นิ่งไปสักสามนาที ก็ดังขึ้นใหม่ครั้งนี้เป็นป้าอ้อยโทรมา แต่ธัชชัยก็ไม่รับจากนั้นก็ผ่านไปอึดใจพ่อบ้านภูษิตก็โทรมาคิ้วของธัชชัยขมวดเป็นปม เขาไม่เคยไม่รับสายของเด็กน้อยเลย ตอนนี้ด้วยเพราะเขาไม่รับสายเธอ เธอจะต้องเสียใจแน่ๆ การร้องไห้น้ำตานองของเด็กสาวทำให้ธัชชัยอดไม่ได้ที่จะรับสายบอกตามตรงเลยนะ เขารักมิ้นมากจริงๆ ไม่ใช่แค่เพราะว่าเธอเป็นแหล่งที่มาของจิตวิญญาณของเขา แต่เขารักเด็กน้อยด้วยหัวใจเขาเอง เธอน่ารักและใจดีเขาหล่ะอยากโทรกลับไปถามพ่อบ้านภุษิตจริงๆ ว่าเด็กน้อยร้องไห้หรือเปล่า แต่พี่ชายของเขาก็โทรมาก่อนเขาอดทนไม่รับสายจากทุกคนได้ แต่ไม่อาจไม่รับสายพี่ชายของเขาได้ ถึงแม้จะรู้ว่าเขาจะพูดอะไร แต่ธัชชัยก็เลือกที่จะรับอยู่ดีเวลาเนิ่นนานของการเป็นทาสผู้น้องของเขา มันไม่อาจจะเปลี่ยนกันได้ง่ายๆ“ชัย ทำไมแกไม่รับสายมิ้น? เจ้าตัวเล็กร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุดแล้ว”พอธัชชัยรับโทรศัพท์เสียงว่าของวรพลก็ดังขึ้นมา“จริงหรอ? ผมเกือบจะลืมไปเลยว่าตัวเองมีลูกสาว”ธัชชัยพูดอย่างสนุกสนาน ไม่รู้ว่าเขากำลังเยาะเย้ยใครกันแน่วรพลตะลึงงันไป ก่อนจะพูดด้วยเสียงนุ่มนวล “ชัย มิ้นอายุแค่สามขวบครึ่งเอง มีปัญหาในใจอะไรอย่าไปลงที่เด็กเลย เธอจะเสียใจนะ”“วรพล ผมแค่จะเล่นกับลูกสาวพี่ พี่จะอะไรนัก? ” ธัชชัยพูดอย่างไม่ได้สนใจนัก“โอเคๆ ฉันไม่คุยกับแกละ กลางวันก็รีบกลับไปกินข้าวบ้านด้วย ฉันกำลังกลับเนี่ย“ไม่ว่าง ยุ่งมากๆ ”“งั้นฉันจะพามิ้นไปกินข้าวที่บริษัทแกโอเคมั้ย? ท่านประธานบริษัทแสนขยัน”“ได้ ลำบากคุณแล้วนะคุณชายใหญ่”พอเวลาทานข้าว บุรีก็เดินเข้ามาห้องทำงานธัชชัยก็เห็นธัชชัยนั่งเงียบๆ อยู่กับที่ไม่พูดอะไร สายตาทอดมองไปยังแผ่นกระดาษในมือ เมื่อเขาเห็นว่าบุรีเดินเข้ามา ก็รีบเก็บแผนกระดาษนั้นลงตู้เซฟทันที