วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 546 เอาลูกผมคืนมา

ตอนที่ 546 เอาลูกผมคืนมา

ทั้งสองคนมองหน้ากันสองสามวิหลังจากนั้นวัจสาก็ได้ยินเสียง ‘ฉึบ’ ที่ท้องของตนเองและเธอก็นิ่งไป

ตอนแรกเธอคิดว่าชายคนนี้จะทำให้เธอยอมด้วยการทุบตีหรือว่าจะด่าว่าเธอด้วยคำพูดดูหมิ่น แต่อย่างงี้เธอไม่ได้คิดไว้เลย…..

วัจสาที่อกสั่นขวัญแขวนก็รู้สึกว่ามือใหญ่ๆ คล้ายรังไหมของชายผู้นี้กำลังปกคลุมอยู่ท้องของเธอ การกระทำของเขาทำให้ขอบตาของวัจสาร้อนขึ้นมาทันที

เขากำลังหาที่อยู่ของเด็กน้อยเมื่อ5ปีก่อนงั้นเหรอ?

นัยน์ตาของธัชชัยหม่นลงเขาผิดหวังเพราะว่าที่นั่นมันไม่มีอะไรอยู่เลย. เมื่อ5ปีก่อนเธอให้เขาทั้งปลอบประโลม ทั้งจูบเขามัน สิ่งเล็กๆ ที่นูนยื่นออกมาแต่ว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว….

“ลูกของผมหล่ะ? คุณรีบเอาลูกผมคืนมานะ! ”

ธัชชัยที่แทบจะเสียความควบคุมคำรามออกไป ตลอด5ปีมานี้ความเจ็บปวดความโกรธทั้งหมดของเขาล้วนเอาไปลงที่วัจสาทั้งสิ้น

เมื่อได้ยินเสียงที่แหบพร่าของธัชชัย วัจสาก็อดไม่ได้ที่จะห้ามไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

เธอไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเวลาก็ผ่านไปนานหลายปีขนาดนี้แล้วชายหนุ่มยังไม่ลืมเด็กน้อยที่เธอตั้งครรภ์

วัจสาก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเศร้าขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเด็กน้อยยังมีชีวิตอยู่และมีชีวิตที่ดีด้วยแต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าน้ำตาเธอจึงไหลมาไม่หยุดเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่เธอมีต่อลูกในช่วงสองสามปีมานี้เหรอ? หรือว่าเป็นเพราะท่าทางน้ำเสียงที่เจ็บปวดของชายหนุ่ม?หมายความว่า ชายคนนี้ที่จริงก็สนใจใส่ใจเด็กน้อยมากๆ อย่างงั้นเหรอ?“วัจสาคุณก็เก่งนะ ดูเหมือนว่าตลอด5ปีมานี้คุณผ่านไปได้อย่างราบรื่น! ขนาดรูปร่างท่าทางของคุณยังถูกเลี้ยงดูมาได้อย่างสง่างามขนาดนี้! ”ธัชชัยจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของวัจสา ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาและเสียงขู่“แต่น่าเสียดายที่ชีวิตราบรื่นของคุณได้สร้างขึ้นมาโดยการฆ่าลูกของผม แบบนี้คุณรู้สึกสบายใจเหรอ? วัจสาหรือว่าตอนที่คุณเอาเด็กออกคุณไม่รู้สึกปวดใจเลย?น้ำเสียงของธัชชัยมันแทบจะผลักให้ตัวเขาเองเดินไปในทางที่ผิด วัจสาเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ในใจของเธอก็เกิดสับสนไม่รู้ว่าจะคิดยังไง“ไม่เจ็บปวดอยู่แล้ว ฉันหน่ะโล่งใจมากๆ! โอ้ย…..”เสียงของเธอหายไปเพราะท้องของเธอถูกชายหนุ่มกัดอย่างแรงเมื่อถูกธัชชัยกัดอย่างแรงทำให้วัจสาส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บผู้ชายคนนี้มันบ้าไปแล้วรึไง? กัดคนอย่างกะหมาบ้าแต่ประโยคที่วัจสาพูดว่า ‘ไม่เจ็บปวดอยู่แล้ว ฉันหน่ะโล่งใจมากๆ ’ มันช่างแทงใจธัชชัยจริงๆในชีวิตของคนเราก็มีหลากหลายความคิดความกังวลมีบางทีพวกเราก็ไม่สามารถนำสิ่งที่เราไม่สามารถปล่อยวางได้กับสิ่งที่เป็นความจริงมาอยู่รวมกันได้แต่ในเมื่อคุณกังวลอะไรส่วนมากก็มักจะเสียไป. ดังนั้นเมื่อเชื่ออะไรก็มักจะได้ยินสิ่งนั้น. สิ่งที่ทำให้พวกเรารู้สึกกลัวก็คือจิตใจของพวกเราเองไม่ใช่เสียงจากภายนอกอะไรทั้งนั้นขณะนี้ธัชชัยอยู่ในช่วงอ่อนแอ เขายังวนเวียนอยู่ในความเจ็บปวดที่สูญเสียลูกไม่สามารถพาตัวเองออกมาได้ออกมาจากความเจ็บปวดนั้นได้ธัชชัยคุณเป็นหมาบ้าหรอ! กัดอย่างกะจะให้ตาย….มันเจ็บนะไอบ้า! ”วัจสาก็ไม่รู้ว่านี่เป็นการด่าหรือเป็นการอ้อนวอนมากกว่ากัน. เดิมทีเนื้อตรงแถวๆ หน้าท้องมันก็บอบบางอยู่แล้วตอนนี้มาถูกชายคนนี้กัดอย่างรุนแรงอีกวัจสาเจ็บจนรู้สึกว่าเนื้อได้หลุดออกไปแล้ว!“ตอนนี้ก็รู้จักเจ็บแล้วเหรอ? ทีนี้ก็รีบเอาลูกคืนมาผมสักที! ”โลกของธัชชัยมีเพียงแค่หมอกปกคลุม ชีวิตเขาไม่มีพรุ่งนี้ ไม่มีแสงสว่าง ถ้าจะใช้คำพูดของเขามาพูดก็คือเขาจะใช้ชีวิตที่เหลือพัวพันกับวัจสาไปจนตาย!หลังจากที่พี่ชายเขา วรพลสละชีวิตตนเองครึ่งชีวิตเพื่อเขา โลกของธัชชัยก็บิดๆ เบี้ยวๆ มืดมิดจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งตัวเองแต่เมื่อเห็นวัจสาแท้งลูกกับตาตัวเองพื้นที่ความมืดมนในใจของธัชชัยก็แพร่ขยายไปไม่มีสิ้นสุด จนถึงตอนนี้ที่เขาไม่สามารถควบคุมด้านมืดของตนเองได้ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้มันจมดิ่งๆ ลงไปเรื่อยๆ ไม่มีทางหนีออกมา“ธัชชัยคุณเป็นโรคประสาทเหรอ? คุณไม่ใช่มีลูกสาวกับกนิษฐาแล้วเหรอ? ทำไมต้องมาแสร้งทำเป็นสนใจทารกในครรภ์ที่อายุเพียงหนึ่งสองเดือนด้วย? คุณนี่มันปลิ้นปล้อนซะจริง…..ห้ะ! ”วัจสายังไม่ทันได้พูดจบตรงส่วนท้องก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างรุนแรง ชายคนนั้นใช้ฟันไปกัดๆ แทะๆ อยู่ตรงซี่โครงของเธอเสียงของฟันที่กระแทกกับซี่โครงทำให้เธอขนลุกซู่วัจสาเจ็บจะตายอยู่แล้วแต่ชายคนนี้ก็เป็นบ้าไปแล้วเธอยังมีชีวิตอยู่เป็นคนเป็นๆ และเขาก็ไม่ใช่หมา จะมาแทะๆ กัดๆ ตรงซี่โครงเธอทำไม?วัจสาคิดว่าถ้ายังเป็นอย่างงี้ต่อไปตนเองจะต้องตายอยู่ใต้ปากชายหนุ่มแน่. ต้องโดนเขากัดจนตายแน่!“ธัชชัย คุณนี่เป็นสัตว์ร้ายไปแล้ว! อยากตายรึไง! ถึงได้ทำกับฉันอย่างงี้! ”วัจสาแม้จะอยากร้องไห้ก็ยังร้องไม่ออก