วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 539 เลวแถมยังโรคจิตอีก 2

ตอนที่ 539 เลวแถมยังโรคจิตอีก 2

สายตาของกนิษฐาเฉียบคมขึ้นทันที “ธัชชัยล่ะ? เขาไปไหนแล้ว? ”

วรพลค่อยๆ ลงจากรถพลางอุ้มมิ้นออกมาอย่างระมัดระวัง พอส่งมิ้นไปให้ป้าอ้อยแล้ว ก็หันมาตอบกนิษฐา

“คืนนี้ชัยไปหาญตว์ ไม่กลับบ้าน”

กนิษฐารู้ดีว่าญตว์ของวรพลนั้นก็คือวิศาลนั่นแหล่ะ ดังนั้นเธอจึงโกรธมาก “วิศาลนั่นอีกแล้ว! ”

เธอกัดฟันจนฟันแทบจะหักร่วงลงมา

ที่แพนกู

มันเป็นรังเก่าของวิศาลทั้งยังเป็นถิ่นของเขาเอง

ทันทีที่ธัชชัยเดินเข้ามาถึง เขาก็ถูกนำไปที่ห้องชั้นบนสุด ซึ่งเป็นที่พักเดิมของเขา

มองไปรอบๆ นั้น ทั้งห้องนั้นดูอบอุ่นและอ่อนโยน ถูกประดับประดาตกแต่งพรมให้ดูสะดวกสบายตา ด้วยโทนสีที่อบอุ่น

บนโต๊ะอาหารนั้น มีแต่อาหารที่ธัชชัยชอบกินอยู่เต็มโต๊ะ

เกิดอะไรขึ้นกับวิศาล ทำไมถึงทำอะไรเพี้ยนๆ แบบนี้?ตอนที่ธัชชัยมองเห็นวิศาลเดินออกมาจากห้องครัว เขาเกือบจะนึกว่าตาฝาดไป“วิศาล แกเปลี่ยนเพศไปแล้วหรือไง? กลายเป็นแม่บ้านแม่เรือนไปซะแล้ว? ”ธัชชัยรับไม่ได้เลยกับการที่วิศาลสวมผ้ากันเปื้อนแบบนั้น มันแบบดูแย่มากเลยจริงๆเขาตาฝาดไปจริงๆ เลยใช่มั้ยเนี่ย!“ฉันเห็นแกจะมาไง เลยลงครัวด้วยตัวเอง นี่แกยังจะมาว่าฉันอีกเหรอ? ”จริงๆ แล้ววิศาลไม่ได้สนใจกับการดูถูกของธัชชัยเลย หลังจากที่วางอาหารบนโต๊ะเขาก็เอาผ้ากันเปื้อนออกแล้วโยนทิ้งไว้ข้างๆ“แกรีบถอดทำไมเล่า อย่างน้อยก็น่าให้ฉันได้ถ่ายรูปเอาไว้ก่อน บางทีแกอาจจะได้พาดข่าวหน้าหนึ่ง! ”ธัชชัยแปลกใจมากจริงๆ นี่ถ้าเขาไม่ได้ขยี้ตามองแล้ว เขาก็คงจะคิดว่าตาฝาดไป“มาทายดูว่าจานไหนที่ฉันเป็นคนทำ เพื่อแกเลยนะเว้ย ฉันยุ่งอยู่เป็นเดือนๆ เลยเนี่ย”วิศาลหยิบสูทออกจากมือของธัชชัยอย่างคุ้นเคย ราวกับทำให้น้องชายธัชชัยยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่อาหารที่เต็มอยู่บนโต๊ะ “ศาล นี่แกแน่ใจนะว่าไม่ได้ใส่ยาพิษลงไปในอาหารหน่ะ”“โอ๋ย วางใจได้ ถ้าฉันจะวางพิษ ฉันก็ไม่วางพิษแกหรอก ทำทำไมหล่ะ? ”วิศาลมองธัชชัยอย่างเงียบๆ ด้านธัชชัยก็กำลังถูกอาหารที่อยู่บนโต๊ะดึงดูดอยู่จนไม่ได้สังเกตเห็นธัชชัยเอื้อมมือไปหยิบตะเกียบ ก่อนจะชิมตับห่าน “อื้ม ไม่เลวเลย แกสละตำแหน่งแล้วไปเปิดร้านอาหารเถอะไป เลี้ยงตัวเองได้เลยนะเนี่ย”วิศาลหัวเราะ ในขณะที่กำลังรินไวน์ให้ธัชชัย “ถ้าฉันวิศาลคนนี้จะเปิดร้านก็คงมีลูกค้าชื่อธัชชัยคนเดียวนั่นแหล่ะ”ธัชชัยเงยหน้าขึ้น มองไปที่ดวงหน้าของวิศาล ก่อนจะกินเห็นเข็มทองทอด เคี้ยวช้าๆ เสร็จก่อนจะพูด “โทษที รับไม่ได้จริงๆ ”“รับไม่ได้อะไรกัน เห็นได้ชัดว่าไม่เต็มใจด้วยเนี่ย”คำพูดของวิศาลแฝงนัยยะบางอย่าง เขามองธัชชัย ดูเหมือนว่ามองจนทะลุถึงวิญญาณเลยทีเดียว“เอ้อจริงสิ ทำไมฉันไม่เห็นไอ้โสธรเลยหล่ะ? ”ธัชชัยมองดูนาฬิกา โสธรไม่น่าจะมาสายกว่าเขาได้นะ ถ้าเห็นวิศาลลงครัวใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้ เขาจะต้องหัวเราะงอหายไปแน่“เมื่อกี้เพิ่งจะโทรศัพท์มาบอกว่าคุณปู่วอแวเขาสลัดไม่หลุด เลยออกมาไม่ได้” วิศาลเพียงตอบเรียบๆ ขณะที่คีบเอาเนื้อวิลโลว์ไปจ่อไว้ที่ของปากธัชชัย “แกลองกินนี่ วิลโลว์โกเบเพิ่งส่งมาตอนเที่ยงนี่เอง”ธัชชัยชะงักไป ไม่ยอมอ้าปากวิศาลจึงพูดเสริมขึ้นมา “ตะเกียบไม่สกปรก ฉันยังไม่ได้ใช้”ธัชชัยจึงเปิดปากขึ้นกินเนื้อวิลโลวเข้าไป “นุ่มมากจริงๆ แต่ไม่ถูกปากฉันเลย”“แกนี่มันเด็กกินยากจริงๆ ”วิศาลคีบเอาเนื้อวิลโลว์เข้าไปในปากของตัวเอง เมนูนี้เขาเพิ่งฝึกได้เดือนนึงพอดี แต่สิ่งที่ได้รับคือ ไม่ถูกปากเขา“โอเคได้ ภัทราคารของนายหยุดไปละ ฉันไม่มาชิมแล้ว” ธัชชัยพูดเนิ่บๆ ด้วยสติปัญญาของเขา เขารูเลยว่านี่เป็นเมนูที่วิศาลหัดทำมากว่าครึ่งเดือน“ดีเลย พลเมืองชั้นหนึ่งอย่างนายพูดมาแบบนี้แล้ว ฉันก็ไม่กล้าทำให้กินด้วยตัวเองแล้ว”เขาตอบ อะไรก็ตามที่ทำให้ธัชชัยไม่แฮปปี้เขาก็ไม่ทำ แต่มันก็มีความรู้ที่ถูกละเลยอยู่หน่อยๆบรรยากาศแบบนี้ไม่อาจจะป้องกันไม่ให้วิศาลกับธัชชัยดื่มด้วยกันได้เขาจะผสมเหล้าขึ้นมา จริงๆ แล้วเขาก็มีบาร์เทนเดอร์หลายคน แต่เขากลับอยากลงด้วยตัวเองในขณะที่ชายสองคนกำลังดื่มไวน์ด้วยกันอยู่นั้นประตูก็ถูกเคาะขึ้น ใบหน้าของวิศาลเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด