วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 480 ลูกของฉันตายแล้ว เขาจะไม่มีวันให้อภัยเธอ

ตอนที่ 480 ลูกของฉันตายแล้ว เขาจะไม่มีวันให้อภัยเธอ

กนิษฐาวิ่งตรงเข้าไปตบวัจสา ทำให้พิซซ่าในมือของเธอล่วงพื้น

“วัจสาเธอมันนังแพศยา นี่ติดเครื่องติดตามไว้ที่ตัวด้วยหรอฮะ? ”

วัจสาตกใจฉับพลัน ทำไมกนิษฐาถึงรู้ได้หล่ะ?

เครื่องติดตามที่ในถุงน่องของเธอนั้นดูเหมือนจะเปิดใช้งาน นั่นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากจนแทบกินอะไรไม่ได้ แต่เธอก็ยังคงเงียบเอาไว้ราวกับเป็นใบ้…..

เธอรู้ว่าหากเครื่องติดตามถูกเปิดใช้งานนั้น นั่นก็แสดงว่ามีคนกำลังตามหาเธอ และรู้แล้วว่าเธอถูกซ่อนไว้ที่ไหน ไม่ว่าคนที่ธัชชัยให้มาช่วยเธอนั้นจะเป็นกรดลหรือพ่อบ้านภูษิตก็ตาม เธอก็รู้สึกเริ่มมีความหวังว่าจะได้รับการช่วยเหลือเหมือนกัน

แต่วัจสาอยากให้คนที่มาช่วยเธอเป็นกรดลมากกว่า ด้วยเพราะหากว่ากรดลสามารถที่จะช่วยธัชชัยจากมือของอำเภอพัดรักได้ เขาก็ต้องช่วยเธอจากน้ำมือบุรินและกนิษฐาได้เช่นเดียวกัน

หากเป็นพ่อบ้านภูษิตหล่ะก็ เขาคงไม่อาจสู้คนหน้าเลือดแบบบุรินได้อย่างแน่นอน

แต่ที่เป็นปัญหานั่นก็คือ ทำไมกนิษฐาถึงรู้ว่าเธอมีเครื่องติดตามได้?

หากให้วัจสารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นผลของความหลงใหลในความงามของสตรีหล่ะก็ เธอคงจะต้องให้ธัชชัยสั่งสอนไอ้เวรนั่นอย่างแน่นอน เธอกับเด็กในท้องมีค่าไม่พอเมื่อเทียบกับหญิงงามในใจของบุรีแบบกนิษฐาอย่างนั้นเหรอ? ”

วัจสาพยายามจะใจเย็น เครื่องติดตามถูกเปิดใช้งานแล้ว แสดงว่าพวกเขาพบตัวเธอแล้ว ดังนั้นสิ่งที่สำคัญตอนนี้คือการถ่วงเวลา

“กนิษฐา เธอหาธัชชัยไม่เจอ แล้วจะเอาความโกรธมาลงที่ฉันรึยังไง บ้าไปแล้วอย่างนั้นเหรอ！”วัจสาเหยียดมือของเธอออกไปอย่างใจเย็น เตรียมจะหยิบพิซซ่าอีกชิ้นจากกล่อง“วัจสาเธอมันนังสารเลว นี่ยังจะกล้าเถียงอยู่อีกเหรอ? อ้อ ฉันก็ลืมไป เธอมันรากเหง้าต่ำช้าอยู่แล้วนี่นะ”กนิษฐาตบไปที่กล่องพิซซ่านั่นทำให้พิซซ่าทั้งกล่องหกลงกับพื้นไปหมด“บุริน ถอดเสื้อผ้าของนังนี่ออก ฉันจะดูว่ามันซ่อนอยู่ที่ไหน！”ความโกรธครอบงำจนความมีมนุษยธรรมนั้นไม่เหลือ เธอปล่อยให้ผู้ชายถอดเสื้อผ้าของวัจสา！และดูท่าว่าเขาจะไม่ต่อต้านเสียด้วย บุรินนั้นเป็นดั่งเครื่องจักรที่คอยแต่จะเชื่อฟังคำสั่งของกนิษฐาเท่านั้นเธอ เธอพูดว่ายังไง เขาก็จะทำแบบนั้นมองดูบุรินที่ย่างสามขุมเข้ามา วัจสาก็ถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ“นี่อย่าต้องมานะ！” วัจสาตะโกนออกไปเสียงดัง พร้อมกันนั้นก็ฉวยเอาเก้าอี้ข้างๆ ขึ้นมาและกระแทกหัวเขาอย่างแรง เธอไม่คิดเลยว่าบุรินจะไม่แม้แต่กะพริบตาทั้งๆ ที่เธอฟาดไปเต็มเหนี่ยวเก้าอี้ถูกหักกระจายเป็นชิ้นๆ แต่หัวของเขาไม่เป็นอะไรเลยในช่วงเวลาที่เธอตกใจนั้นเอง ก็เกิดเสียงดังขึ้น กระดุมเสื้อผ้าลูกเรือของเธอนั้นถูกกระชากออกโชคดีที่เธอยังใส่ชุดไหมพรม ไม่อย่างนั้นก็คงจะหวิวไปทั้งตัว“ทำอะไรให้มันไวๆ กว่านี้หน่อย ฉีกมันออกให้หมด วิศาลกับธัชชัยกำลังมาแล้ว”กนิษฐาวิ่งตรงเข้ามา ช่วยบุรินฉุดกระชากเสื้อผ้าของวัจสาวัจสาพยายามป้องตัวเธอเองเอาไว้ แต่อีกใจหนึ่งก็สนใจในสิ่งที่เธอพูดออกมาวิศาลและธัชชัยกำลังมาที่นี่ นี่ก็แสดงว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้วสิ?แต่ก่อนที่เธอจะได้มีความสุขกับข่าวที่ได้ยินนั้น บุรินก็ดึงกางเกงลูกเรือของเธอออกแล้วกนิษฐาก็เห็นของที่วัจสาซ่อนเอาไว้ในถุงน่อง เครื่องติดตามเรืองแสงสีแดงออกมาวิบวับด้วยเพราะในโรงรถใต้ดินนั้นแสงน้อยมาก ดังนั้นจึงสามารถเห็นเครืองติดตามอันจิ๋วนั้นส่องแสงได้อย่างชัดเจน ตอนที่ธัชชัยเอาออกมานั้นเขาปิดแสงเอาไว้จนไม่มีใครเห็น แต่ตัวของเธอไม่มีเครื่องมืออะไร จึงไม่อาจซ่อนมันไว้ได้วัจสารู้ว่าเมื่อกนิษฐาพบเครื่องติดตามเข้าแล้วจะเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็เบื่อแสนเบื่อกับการเป็นเชลยที่ถูกกระทำราวกับสัตว์แบบนี้ดังนั้นวัจสาจึงเคลื่อนที่อย่างไวไปจับเครื่องติดตามที่อยู่ในถุงน่อง และยัดเข้าไปในปากตัวเองก่อนที่กนิษฐาจะเอื้อมมาคว้าเธอไม่ไดพ้คิดเลยว่าอีเครื่องนี้มันกินเข้าไปไม่ได้“หยุดเธอ เร็วเข้า อย่าให้นังนั่นกลืนเครื่องติดตามลงไป”กนิษฐาเริ่มตะคอกใส่วัจสาอีกครั้งแต่วัจสาเพียงแค่ใส่มันไว้ในปากเตรียมจะกลืนลง บุรินก็เอามีดมาจ่อไว้ที่หลังคอของเธอ นั่นเขาเกือบทำให้เธอเป็นลมล้มไป ก่อนจะทำให้เครื่องติดตามที่สะท้อนแสงวูบวาบในปากของเธอออกมากนิษฐารีบวิ่งไปข้างหน้า และไม่ลืมที่จะเอาผ้าขนหนูกระดาษมาหยิบมันขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ดูเหมือนว่าความเกลียดชังของเธอจะไม่เลือนหายไป กนิษฐาจึงดึงเอาปืนออกมาจากเอวของบุริน และจ่อที่หัวของวัจสา“นังสารเลว นี่แกยังจะคิดมาเล่นตุกติกกับฉันอีกเหรอฮะ? นี่แกอยากจะตายไปพร้อมกับท้องเน่าๆ ของแกแล้วใช่มั้ย? ”วัจสาที่ถูกเธอทำแบบนั้นก็หมดหนทาง ซ้ำยังยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น ด้วยเพราะว่ากนิษฐานั้นเป็นหญิงที่โหดอัมหิตเกินไป และนิสัยของเธอนั้นก็ไม่อาจที่จะประมาทได้เลย ตราบใดที่เธอไม่มีความสุข เธอจะยิงหัวของวัจสาเมื่อไหร่ก็ได้“กนิษฐา เธอฆ่าฉันไม่ได้นะ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฉันอยู่ในมือเธอ ถ้าฉันตาย ลูกของเขาก็จะตายในมือของเธอด้วย เธอคิดว่าตลอดชีวิตนี้เขาจะยกโทษให้เธอมั้ยหล่ะ? ”วัจสายังไม่ลืมที่จะใช้ธัชชัยเพื่อที่จะกระตุ้นกนิษฐา เพื่อที่จะให้เธอหยุดทำตัวหุนหันพลันแล่น มันเป็นจุดอ่อนเดียวของเธอจริงๆ วัจสาเพียงต้องการที่จะกระตุ้นจินตนาการและความเชื่อของตัวเธอเอง“กล้าดียังไงมาเถียงฉันฮะ！ถอนคำพุดออกมาเดี๋ยวนี้ ถอนออกมา！” กนิษฐายังคงไม่กล้าที่จะยิงวัจสาโดยตรง เธอเพียงเอาปืนจ่อไปที่หน้าผากของวัจสาด้วยความโกรธ จนกระทั่งหน้าผากของเธอเปื้อนไปด้วยเลือด