วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 476 พาลเกลียดไปทั่ว

ตอนที่ 476 พาลเกลียดไปทั่ว

กว่าธัชชัยจะฟื้นขึ้นมาได้ก็ปาเข้าไปวันที่สามแล้ว

ในระหว่างสามวันนั้น เขายังคงต่อสู้กับอะไรบางอย่างในความฝันอย่างหนักหน่วงแต่ก็ยังแพ้ราบคาบด้วยเพราะร่างกายที่อ่อนแอ แม้ว่าเขาจะเพียรพยายามแค่ไหนก็ตามทีแต่ก็ไม่อาจทานทนกับความเจ็บปวดได้

ในตอนที่เขาลืมตาขึ้นมานั้น กรดลก็ยังคงอยู่ข้างๆ เขาไม่ไปไหน นี่ก็ล่วงเลยมากว่า60ชั่วโมงแล้ว

ดวงตาของกรดลเต็มไปด้วยเส้นเลือด แค่นั้นก็เพียงพอให้เห็นถึงความจงรักภักดีอย่างสุดซึ้งแล้ว

"ตื่นแล้วเหรอ? " เสียงของกรดลแหบแห้ง

หกสิบชั่วโมงที่ผ่านมานี้ ไม่ว่าธัชชัยจะขยับแม้เพียงปลายก้อย หรือตกอยู่ในฝันร้าย กรดลก็จะตื่นขึ้นมาจากการกึ่งหลับกึ่งตื่นของเขาเพื่อมาดู และคอยอยู่ข้างๆ

"นึกว่าจะไม่ฟื้นแล้วเนี่ย คุณสลบไปนานมาก"

นิ้วของกรดลวางพาดไปบนเปลือกตาของธัชชัยเพื่อดูว่าขยับไปมาได้หรือไม่

จากนั้นจึงเปิดออกอีกครั้ง แล้วถอดท่อออกซิเจนออก เพื่อให้หายใจทางจมูกปกติ

ธัชชัยปวดไปหมดทั้งตัว เขามองไปรอบๆ ก่อนจะรู้ว่ามันเป็นบ้านผีสิงของกรดลนั่นเอง

มันน่ากลัวและดูวังเวงมากเมื่อมองจากภายนอก แต่ภายในกลับตกแต่งเอาไว้อย่างดี เต็มไปด้วยความอบอุ่น

“แล้ววัจสาล่ะ? ”หัวใจของธัชชัยไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ด้านบนของปอดซ้ายเขาถูกยิงด้วยกระสุน ถึงแม้ว่าจะพูดว่าได้ทำการรักษาแล้วก็ตามที แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันยากที่จะหายใจเมื่อได้ยินที่ธัชชัยถาม กรดลแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ยังคงก้มหน้าก้มตาตรวจร่างกายของธัชชัยต่อไป“ฉันถาม ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวัจสา? ” ธัชชัยถามอีกครั้ง ด้วยเพราะอาการบาดเจ็บบริเวณปอดซ้าย ทำให้เขาพูดได้เพียงไม่กี่คำเท่านั้น ด้วยเพราะมันยังคงอักเสบอยู่“ไม่ใช่ว่าคุณควรจะถามถึงพี่ชายของคุณก่อนอย่างนั้นเหรอ? ” คำพูดของกรดลฟังดูเหมือนล้อเลียนเขา แต่ก็ดูไม่เหมือนเท่าไหร่ “หรือว่าจะเป็นเพราะลูกปืนที่ทำให้สมองของคุณเปลี่ยนไป”ความเจ็บปวดของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิด เขารู้สึกเจ็บเกินกว่าจะหายใจ แต่กรดลก็ยังพาเขาวนไปเรื่อยอยู่ได้ นี่มันจริงๆ เลย!“ภรรยากับลูกวันใดวันหนึ่งก็็มีได้ คุณควรจะปกป้องชีวิตของคุณก่อนเถอะ!” วิธีปลอบใจของกรดลมีแต่ความตรงไปตรงมาเท่านั้นการพูดออกมาตรงๆ นั่นทำเอาธัชชัยอยากจะต่อยเขาให้หงายไปสักหมัด แต่น่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บทำให้เขาได้แต่พูดออกมาเท่านั้น ไม่อาจจะทำอะไรได้“พูดดีๆ จะตายมั้ยฮะ….วัจสาไปไหน? ”“ไม่ได้สนใจ” กรดลพูดอย่างตรงไปตรงมา เขาไม่ได้รู้สึกกระดากอายอะไรที่ได้ทิ้งสองแม่ลูกนั่นไว้“ผมเป็นมนุษย์นะไม่ใช่พระเจ้า แล้วตอนนั้นคุณก็กำลังจะตาย หรือคุณอยากให้มันพังทลายไปซะหมดทุกอย่าง”"นี่นาย…นายทิ้งวัจสาไว้กับอำเภอพัดรักอย่างนั้นหรอ? ….นี่…."ธัชชัยตระหนกหนัก นั่นทำให้ปอดด้านซ้ายของเขาต้องใช้งานอย่างหนัก จนแผลปริออกมาอีกครั้ง“อย่าตื่นตระหนกไปหน่อยเลย ใจเย็นๆ ก่อน ถ้าคุณตายที่ผมทำมันไม่ใช่ว่าเปล่าประโยชน์หรือยังไง? ” กรดลอุดท่อออกซิเจนให้ธัชชัยอย่างหงุดหงิดแล้วในขณะนั้นเองอยู่ๆ ธัชชัยก็นึกถึงเครื่องติดตามขึ้นมาได้" เร็ว… ไปเปิดเครื่องติดตามเร็วเข้า…” เขาพยายามอย่างหนักที่จะบังคับเสียงให้เป็นปกติ"เครื่องติดตามนั่น คุณให้มันไว้กับวัจสาหรอ? "แล้วเขาก็ถึงบางอ้อในทันทีว่าที่เครื่องติดตามหายไปจากหน้าท้องนั่นก็เป็นเพราะว่าธัชชัยเอาให้วัจสานั่นเองเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เร็วๆ เข้า เปิดใช้งานเครื่องติดตามเร็ว! ”กรดลทำหน้าบึ้งขึ้นทันที “เครื่องติดตามไม่ได้อยู่กับผม”"แล้วอยู่ที่ไหน? "“อยู่ในถุงผ้าใบ แล้วถุงผ้านั่นก็บนเรือยอชท์ ผมโทรหาบุรีเมื่อสองวันก่อนและให้เขาไปหาอยู่”“ถ้างั้นก็รีบโทรหาเจ้านั่นให้เขาเอามาให้ที่นี่! ” เสียงของธัชชัยดูเหนื่อยเต็มที่ มันต้องใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะพูดประโยคได้อย่างสมบูรณ์“นี่มันก็ผ่านมาสามวันแล้ว มันไม่มีประโยชน์อีกแล้ว ทุกๆ อย่างมันก็คงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว อาจจะเป็น ศพโยนทิ้งลงไปในน้ำ ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่าเธอตายแล้ว ถ้ายังไม่ตาย เธอก็คงต้องถูกช่วยชีวิตไว้ ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นแบบไหน คุณก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมซะ”กรดลพูดอย่างใจเย็น จริงๆ ก็คือไม่ค่อยจะแยแสเท่าไหร่นัก มันดูเย็นชาซะเขาอยากจะลุกขึ้นฟาดเอาสักที“ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ศพ ฉันก็ต้องได้เจอเธอก่อน” ธัชชัยพยายามจะยันตัวลุก แต่ก็พบว่าตัวเขาเองมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ราวกับพี่ชายของเขาเองก็ไม่ปาน ดังนั้นเขาจึงถอดมันออกทีละชิ้นกรดลรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเอาชนะธัชชัยได้ หากถ้าจะเขาเป็นอย่างนี้อยู่ต่อไป ก็คงจะหมดสติลงไปอีกครั้งเป็นแน่และนั่นไม่ใช่สิ่งที่กรดลต้องการสำหรับผู้ชายที่แข็งแรงคนหนึ่ง ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของเขาแล้วดังนั้นกรดลจึงไม่ได้คัดค้านอะไรเขาด้วยเพราะเริ่มเห็นพ้องด้วยดังนั้นสายแรกที่ธัชชัยโทรจึงเป็นบุรี"บุรี เจอถุงผ้านั่นมั้ย? " เสียงของบุรีถูกธัชชัยขัดขึ้น เขาพยายามที่จะต่อสู้กับการหายใจและไม่สำลักออกมาของตัวเอง"ท่านชัย ฟื้นแล้วหรือครับ? โอ้ยเยี่ยมมากจริงๆ สวรรค์ยังมีตาอยู่ คุณจะไม่มีทางตายเลยหากถ้ามีสวรรค์คอยช่วยแบบนี้! ”เมื่อบุรีได้ยินเสียงของธัชชัย เขาก็ตื่นเต้นด้วยความเซอร์ไพรส์ขึ้นมา เมื่อรู้ว่าเขาผ่านช่วงเวลาที่อันตรายมาอย่างปลอดภัยได้แล้ว เขาเองก็อดที่จะโล่งใจไม่ได้