วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 474 บุรีถูกจูบ

ตอนที่ 474 บุรีถูกจูบ

บุรีพยายามที่จะเปิดท้ายรถหนึ่งสักที แต่กนิษฐากลับหมุนตัวออกมาจากรถอย่างรวดเร็วและขึ้นไปนั่งอยู่บนนั้น

“มีค่าอะไรขนาดนั้น? ไม่ให้ผมดูเลยเหรอ? ”

“ถ้าบอกว่าฉันซ่อนผู้ชายที่ดิบเถื่อนเอาไว้ในนี้ นายจะเชื่อมั้ย? ” กนิษฐาเตะเท้าของเธอไปที่หท้ายรถเพื่อกลบเสียงที่ดังมาจากด้านใน

บุรีพินิจไปที่กนิษฐาใกล้ๆ ก่อนจะพูด “ไม่เชื่อ”

เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “นอกจากท่านชัยแล้ว เธอก็ไม่เคยคิดที่จะแลชายคนไหนเลยนี่นา”

“ถูกแล้วหล่ะ นายพูดไม่ผิดเลย ฉันไม่เคยแลชายอื่นใด ในนี้มันเป็นหมาจรที่ฉันเก็บได้จากข้างทาง” กนิษฐายังคงเตะไปที่ท้ายรถต่อ “เจ้าหมาโง่ อย่าส่งเสียงดังนักได้มั้ย ไม่งั้นฉันจะจับแกโยนไปเป็นอาหารฉลามเลยนะ”

“หมาจรข้างทางเนี่ยนะ? ” บุรีดุท่าจะเชื่อสนิทใจ จึงขมวดคิ้วขึ้น “มันสะอาดหรือเปล่า? ต้องมีปัญหาแน่ๆ เจ้าของถึงเอามาปล่อยหน่ะ”

“เอางี้มั้ย เดี๋ยวผมช่วยพามันไปโรงบาลให้หมอเช็คดูก่อน ถ้ามั่นใจว่าไม่มีโรคอะไร เดี๋ยวเอาไปส่งคืนให้? ” บุรีเป็นห่วงเป็นใยกนิษฐาด้วยความรัก เพื่อเธอแล้วจะให้เขาทำอะไรก็ยอม

แต่ในสายกนิษฐานั้น การกระทำแบบนี้มันสุดจะน่าเบื่อ

"ไม่ต้องหรอก ขอบคุณนะ เจ้าบุรี”

เพื่อที่จะหยุดการพูดไร้สาระของเขา เธอดึงคอของเขาไปข้างหน้า แล้วประทับจูบไปที่ริมฝีปากของเขา

จริงๆ แล้วมันก็แค่จุ๊บธรรมดา เพราะทันทีที่เธอสัมผัสริมฝีปากของเขา ก็รีบดันออกอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แต่ร่างทั้งร่างของบุรีนั้นสั่นไปทั้งตัว แม้แต่วิญญาณและสติของเขาก็ด้วยให้ตายเถอะ เมื่อกี้เขาถูกนางฟ้าจูบงั้นเหรอ บุรีจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปเสียแล้ว เขามีความสุขจนไม่รู้ซ้ายรู้ขวา มันราวกับเขากำลังลอยอยู่บนก้อนเมฆ และลืมเลือนไปเสียทุกอย่างกระทั่งนามสกุลของตัวเอง“พี่บุรี….พี่บุรี สาวสวยคนนั้นไปแล้วนะ พี่อยู่ทำอะไรตรงนี้หล่ะเนี่ย”“พี่บุรี ผมว่าเดือนนี้พี่คงไม่ล้างปากแล้วหล่ะมั้งเนี่ย โดนสาวสวยจูบซะขนาดนี้”จูบแรกของกนิษฐาตกเป็นของธัชชัยไปแล้ว แล้ววรพลเองก็เคยจูบเธอมาก่อน ดังนั้นนี่ที่จูบบุรีก็แค่จะให้เขาไปให้พ้นๆ ทางก็เท่านั้น“พี่บุรี เมื่อกี้ใช้ผู้หญิงของท่านชัยมั้ย? นี่พี่กล้ามากเลยนะเนี่ย ไปจูบผู้หญิงของเจ้านายเนี่ย！”“ไม่เคยได้ยินเหรอ? ใช้ภรรยาร่วมกันมันฮิตจะตายไป”ในขณะที่ลูกน้องของบุรีคุยกันพึมพำๆ บุรีก็เพิ่งจะเรียกคืนสติมาได้ ว่ากนิษฐาได้หนีเขาไปแล้ว“ใครบอกว่าเห็นฉันจูบกับกนิษฐานะ? ไหนใคร? ” เสียงของบุรีกระด้างเย็นเขาไม่รู้ว่ากนิษฐาจูบเขาทำไม แต่ริมฝีปากชุ่มของหญิงสาวนั่น ทำให้เขาคำนึงหาแม้บุรีจะรู้ว่ากนิษฐาไม่ได้เป็นผู้หญิงของธัชชัย แต่เป็นของวรพลก็ตามที แต่นั่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย และนั่นก็ไม่ได้เป็นการผิดเมียพี่เมียน้องแต่อย่างใดแต่ตัวเขาเอง…ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยด้วยความฉลาดคนเหล่านั้นจึงรู้ว่าบุรีกำลังหมายความว่ายังไง จึงตะโกนขึ้นมาทันที “พวกแกมัวทำไรกันอยู่? ไม่มีอะไรทำกันรหรือยังไง แล้วเรื่องเมื่อกี้ถ้าใครยังจะปากมากนะ มันมีผลต่อท่านชัยกับพี่บุรีนะเว้ย ใครจะอยากตายวะ”ำอพูดเท่านั้นฝูงชนก็กระจัดกระจายกันไปทันทีบุรีมองตามไปที่เซมาติที่ขับห่างออกไปไกลแล้ว ท่วงทีของเธอนี่มันนางฟ้านางสวรรค์ชัดๆด้านวัจสาที่อยู่ด้านหลังรถนั้นโมโหบุรีสุดขัน ไอ้โง่เอ้ย ก็เห็นอยู่ชัดๆ แล้วทำไมถึงไม่เปิดท้ายรถออกมา！เขาได้ยินเสียงที่เธอทำแล้วไม่ใช่หรือยังไง?หากถ้าวัจสารู้ว่าจริงๆ ที่บุรีไม่เปิดนั้นเป็นเพราะถูกมนต์เสน่ห์ของกนิษฐาหล่ะก็ สงสัยว่าจะโกรธจนอยากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ทีเดียวรถมาเซราติวิ่งแล่นไปตามถนน ตลอดทางมีเพียงเสียงของกนิษฐาที่กร่นด่าไม่หยุดหย่อน“วัจสาเธอนี่มันมันล้ำลึกจริงๆ ฉันมองเธอผิดไป นี่กล้าขนาดให้ผู้ชายมาไถ่ตัวเลยเชียวหรอฮะ เธอนี่มันสุดยอดไปเลย”วัจสาถึงกับชะงักไป เธอรู้ได้ยังไง? พวกนั้นไม่มีทางที่จะบอกกนิษฐานี่นา“แปลกใจหล่ะสิว่าฉันรู้ได้ยังไง ฉันหน่ะมีสายอยู่ในนั้นอยู่ก่อนแล้ว ไม่ว่าพวกเธอจะทำอะไร เขาก็จะรายงานให้กับฉัน“วัจสา ชีวิตของเธอหน่ะอยู่ในกำมือของฉันเท่านั้นแหละ เธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปแทบจะไม่ได้ แต่ฉันก็จะไม่ให้เธอตายหรอก”วัจสาฟังจบ ก็หมดคำพูดไปชั่วขณะ นี่มีคนทรยศอยู่กี่คนกันแน่นะเธอไม่รู้ว่ากนิษฐาจะพาเธอไปที่ไหน เธอรู้เพียงว่ากนิษฐาไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างแน่นอนตอนนี้เธอเองก็โดนยาชา ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับตัว ไม่ต้องพูดถึงว่าจะต่อต้านอะไรกนิษฐาเลยพ่อบ้านภูษิตรออยู่ที่นั่นกว่าชั่วโมง ก็ไม่มีใครเอาคุณผู้หญิงของเขามาให้ เวลาล่วงเลยผ่านไปเรื่อยๆ จนพ่อบ้านภูษิตเริ่มที่จะรู้สึกไม่สบายใจ“กัปตันของพวกนายไม่มาเหรอ? หรือจะให้ฉันขับไปหา? ”พ่อบ้านภูษิตพูดกับลูกเรือสองคนที่เอาแต่จ้องมองมาที่กระเป๋าเงินของเขาจริงๆ แล้วเงินเพียงนิดหน่อยนี่พ่อบ้านภูษิตไม่ได้สนใจอะไรเลย สิ่งที่เขาต้องการก็เพียงแต่ความปลอดภัยของคุณผู้หญิงของเขาก็เท่านั้นคนหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “มันไม่น่าเป็นไปได้นะ จากเขื่อนมาถึงที่นี่ น่าจะใช้เวลาไม่พอจะครึ่งชั่วโมง”พอได้ยินนั่นพ่อบ้านภูษิตก็จำทันทีว่าสถานที่นั้นเป็นเขื่อน