วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 469 ทิ้งศพลงทะเล 2

ตอนที่ 469 ทิ้งศพลงทะเล 2

แต่เมื่อเขาหาไปตรงส่วนที่เขาติดเอาไว้กลับไม่เจอเครื่องติดตามที่ว่านั่น

ไม่อยู่? หรือว่าอำเภอพัดรักเอาออกไป?

กรดลเอาผ้าพันแผลออก ก็พบว่าปากแผลนั้นใหญ่ก็เดิม และยังดูไม่เหมือนว่าโดนสิ่งของเอาออก แต่เป็นรอยเหมือนคนดึงออกมา

ตัวธัชชัยเองไม่น่าจะเอามันออกมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่นี่เวลามันก็ผ่านมานานแล้วจึงไม่แน่ใจ

เครื่องติดตามก็ไม่มีแล้ว แต่เขาก็ช่วยธัชชัยแล้วนั่นจึงไม่ได้เป็นปัญหาอะไร หากไม่ได้เปิดใช้งานหล่ะก็เครื่องนี่ก็เหมือนเป็นแค่แผ่นพลาสติกธรรมดาก็เท่านั้น ไม่ได้มีค่าอะไรเลย

เขาหยุดคิดเล็กน้อย ก็พลันคิดจะเปิดเครื่องติดตามดู เพื่อดูว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน หรือว่าอาจจะอยู่ในตัวของธัชชัยในบริเวณอื่น

ชนิดของวัตถุนั้น มองจับธรรมดาหาไม่เจอหรอก

แต่เมื่อลุกขึ้นยืน ก็พลันนึกได้ว่ามันอยู่ในถุงบนเรือยอชต์

ตอนนั้นตอนรีบขึ้นจากฝั่ง และใจเขาก็คิดเพียงจะต้องช่วยธัชชัย ถึงแม้ว่าเขาจะได้ทำการห้ามเลือดและฉีดยาไว้แล้วบ้าง แต่เขารู้ ว่ามันเพียงแค่ทำกันฉุกเฉินได้เท่านั้น

อย่างแรกเขาจะต้องเอากระสุนออกมาจากร่างของธัชชัยให้ได้เสียก่อน

เพราะได้รับบาดเจ็บจากขาและหน้าอกด้านซ้าย ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะแบกไป ดังนั้นเขาจำต้องอุ้มธัชชัยขึ้นไปที่รถ

เป็นธรรมดาที่จะไม่ได้หยิบถุงผ้านั่นติดมือมาด้วย อีกทั้งไม่ได้นึกถึงด้วยซ้ำ ใจมีแต่จะต้องพาธัชชัยไปผ่าตัดเท่านั้น มันเหมือนเป็นการแข่งขันกับเวลาก็ไม่ปานก่อนที่จะไปช่วยธัชชัยนั้น เขาก็ได้ไปหาคุณหมอเยอรมันที่โรงพยาบาลเอกชนมาก่อนล่วงหน้าเพื่อนัดแนะให้เขาเตรียมเลือดไว้ให้ 600cc ที่ดูเหมือนสามารถที่จะแทนเลือดทั้งร่างให้ธัชชัยได้เลยกรดลรู้จักอำเภอพัดรักดี เขารู้ว่าอำเภอพัดรักจะไม่ยอมให้ธัชชัยได้เลือกแบบง่ายๆ ธรรมดาทั่วไปแน่นอนดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่อำเภอพัดรักจะพลาดที่จะทำให้ธัชชัยหมดสติหรือบาดเจ็บสาหัสไป แล้วเขาจะมัวหยิบถุงผ้าอะไรได้หล่ะ！！ในสายตาของกรดลไม่มีใครหรือสิ่งไหนที่สำคัญไปกว่าธัชชัยแล้วในสายตาของกรดลไม่มีใครหรือสิ้งไหนที่สำคัญไปกว่าธัชชัยแล้วกรดลเฝ้ามองธัชชัยที่ยังไม่ได้สติอยู่เงียบๆ นานๆทีจะไปจับดูเอาชีพจรของชายหนุ่มว่าเต้นสม่ำเสมอแล้วด้วยเพราะต้องเย็บกะโหลกหนังศีรษะที่แตกออกดังนั้นผมที่แต่เดิมก็สั้นอยู่ก่อนแล้วก็ถูกโกนไถออกไปดังนั้นเขาจึงเอาผ้าขนหนูผืนนุ่ม วางเบาๆ ไว้ตรงบริเวณหน้าผากของธัชชัยเลือดที่เปรอะเปื้อนก่อนการผ่าตัดถูกจัดการเช็ดออกจนหมดสิ้น แต่ส่วนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บยังไม่ได้ทำความสะอาดใดๆกรดลเป็นคนรักความสะอาดมาตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นเมื่อเห็นว่าเนื้อตัวของธัชชัยเลอะเทอะไปด้วยเลือดแล้วเขาจึงทนดูไม่ได้ จึงไปเอาน้ำอุ่นมากรดลเฝ้ามองธัชชัยที่ยังไม่ได้สติอยู่เงียบๆ นานๆทีจะไปจับดูเอาชีพจรของชายหนุ่มว่าเต้นสม่ำเสมอแล้วจนกระทั่งผ้าขนหนูไปปกคลุมส่วนที่บอบบางที่สุดของธัชชัย เขาถึงส่งเสียงไม่สบายตัวออกมา“นี่ผมกรดล …..ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว”หลังจากที่กรดลกระซิบข้างหูอยู่สามสี่รอบ ธัชชัยก็เงียบไปจากนั้นธัชชัยก็ร้องขึ้นราวกับเจอฝันร้าย“สา…ช่วยเธอด้วย…แล้วยังมีลูกอีก…ลูกพ่อ…”ฝันร้ายนั้นกินเวลาอยู่ซักสิบนาทีเห็นจะได้ จากนั้นธัชชัยก็สลบไสลลงไปอีกกรดลได้ยินทั้งหมด รู้ในสิ่งที่ธัชชัยคิด แต่เขาไม่ได้ทำอตามอะไร ทำเพียงนั่งข้างๆ ธเผ้าธัชชัยต่อไปตัวเขามีตัวหลักแค่เพียงหนึ่ง คนอื่นๆ นั้นจะเป็นยังไง เขาไม่สนใจ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้เลยหลังจากที่เช็ดตัวให้แก่ธัชชัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว กรดลก็ใช้เบอร์ลับโทรหาบุรี“บุรี แกไปที่ท่าเรืออ่าวให้ที” กรดลบอกเลขที่ติดบนเรือยอชต์ให้แก่บุรี“มีกระเป๋าผ้าอยู่ตรงนั้น แกไปเอามาให้ฉันที แล้วของข้างในก็ห้ามดูด้วย อย่าแม้แต่จะคิด！”บุรีที่รับโทรศัพท์ก็ชะงักไป จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ “พี่กรดล นี่โทรมาจากนรกหรือเปล่าเนี่ย? ”“อื้อ อยากจะลงมาเล่นสักหน่อยมั้ยหล่ะ? ” กรดลขู่อย่างจริงจัง“มะ มะไม่ดีกว่า ให้พี่อยู่เล่นไปคนเดียวก็พอแล้ว”บุรีได้ยินอย่างนั้นก็ขนลุกไปทั้งตัวกรดลเองไม่อยากจะมาพูดเรื่องไร้สาระกับบุรี “แกไปเอามาให้ฉันตอนนี้เลย ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี”เหมือนจะรู้ว่ากรดลจะวางสาย บุรี จึงอยากจะถามถึงที่อยู่ของธัชชัย“รอก่อนอย่าเพิ่งวางนะพี่ ท่านชัยอยู่กับพี่หรือเปล่า? แล้วตอนนี้อยู่กันที่ไหน? ”“ในนรก แกจะฆ่าตัวตายตามมาก็ได้นะ จะได้มาเจอพวกฉัน” กรดลพูดด้วยเสียงเย็นชาไม่มีกระแสของการพูดเล่นอยู่ในนั้น“เฮ้….เข้าใจละ！วางไปเลย” บุรีเองไม่ได้ใจกล้ามากขนาดนั้น หัวใจของเขาสั่นรัวเพราะกลัวกรดลรอจนสติเขากลับคืนมาแล้วนั้น ก็นึกได้ว่ากรดลให้เขาไปที่ท่าเรืออ่าวเพื่อที่จะไปเอาถุงผ้า แต่เลขเรือยอชต์นี่ เขาฟังไม่ค่อยชัดถนัดเท่าไหร่คิดจะโทรไปถามกรดลอีกสักครั้ง ก็พบว่ามันเป็นเบอร์ที่โทรหาไม่ได้จบกันพอดี นี่เขาต้องให้ลูกเรือตระเวนหาทีละคันๆ ไปหรือยังไงนะ”