วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 448 เปรียบเทียบทั้งสองคน

ตอนที่ 448 เปรียบเทียบทั้งสองคน

ตอนกำลังจะเข้าไปในคฤหาสน์ ธัชชัยเห็นรูปหน้าโจ๊กเกอร์บนกล้ามของคนที่พาเขาเข้ามาเหมือนกันทุกประการ เป็นอารมณ์เคร่งขรึมทั้งหมด

เป็นฝาแฝด เป็นความรู้สึกเหมือนคู่แฝดเฮงฮา

ธัชชัยจำได้ว่ากรดลเคยพูดถึง ตอนที่เขาตัดแขนของคุณแปด ก็ถูกคุณสี่และคุณห้าไล่ฆ่ามา

และยังมีตอนที่กนิษฐาพูดถึงสองคนนี้ ก็แนะนำคุณสี่และคุณห้าขึ้นพร้อมๆกัน คงจะเป็นคู่แฝดเฮงฮาที่เฝ้าหน้าประตูแน่นอน!

มองดูซื่อบื้อ คงจะเป็นพวกมีแรงเยอะ แต่สมองน้อย

เข้ามายังห้องรับแขกของคฤหาสน์ ก็พบฉากกั้นที่ใหญ่กว่าตัวของธัชชัยถึงเท่าตัว มีความปราณีตแบบโบราณมาก ธัชชัยรู้ว่าฉากนี้คือเครื่องตรวจโลหะที่มีความละเอียดสูง

เขาเดินผ่านฉากนั้นอย่างนิ่งเฉย บนเครื่องตรวจเผยให้เห็นภาพโครงกระดูกภายในทั้งหมด

ธัชชัยไม่ได้กังวล เพราะเขาเชื่อในกรดล ว่ามันเป็นของชิ้นเล็กที่แม้กระทั่งเครื่องตรวจก็ตรวจไม่พบ มันก็ไม่น่าจะตรวจพบ

และกรดลค่อนข้างรู้จักอำเภอพัดรักเป็นอย่างดี พวกเขาเป็นความสัมพันธ์ประเภทไหนไม่รู้ แต่เขาและอำเภอพัดรักรู้จักกันเป็นอย่างดี

แล้วธัชชัยก็ผ่านไปได้จริงๆ ไม่สามารถตรวจพบเครื่องติดตาม เป็นเพราะฝ่ายกรดลนั้นรู้ดีว่าอำเภอพัดรักจะทำวิธีไหน และอีกทางเป็นเพราะเขายังไม่ได้เปิดใช่เครื่องติดตามนั้นด้วยอำเภอพัดรักที่นั่งอย่างสงบนิ่งอยู่บนโซฟา หลับตาสนิท ราวกับกำลังสงบจิตสงบใจ และกำลังคิดบางเรื่องอยู่สิ่งเดียวที่ยังรู้ได้คือ เขายังมีชีวิตอยู่ เพราะลูกประคำบนมือเขายังคงขยับไปเรื่องๆท่าทีที่ดูคล่องแคล่วนั้นสามารถยืนยันได้หนึ่งเรื่อง เขาเล่นลูกประคำที่ไม่สมบูรณ์นี้ เขาได้มีความคิดแล้วในห้องรับแขกที่กว้างขวางนั้นว่างเปล่า มีเพียงคุณแปดที่คล่องแคล่วว่องไวยืนอยู่ด้านหลังเขาแต่ทำไมถึงมีเพียงเขาคนเดียว? ควรจะมีสิบสองอีกคนไม่ใช่เหรอ?คงจะไม่ใช่กรดล ดูจากการจัดลำดับของเขา คงเรียงจากการเก็บมาเลี้ยงธัชชัยตัดสินใจเลือกที่จะมองไปด้านบนของห้องรับแขก ก็ไม่มีอะไรผิดปกติคุณสองไม่อยู่ คงจะถูกส่งไปดูแลที่ชายของเขาและวัจสาเมื่อคิดเช่นนี้ก็ทำให้ธัชชัยสบายใจขึ้นมา เพราะคุณสองเป็นลูกน้องของกนิษฐา คงจะเหมาะแก่การดูแลพวกเขาทั้งสองนั้นเป็นเพราะสิบสองที่ทำตัวลึกลับ ทุกคนอยู่ที่นี่หมด ยกเว้นเขา ถ้าหากเข้าล้อมตอนนี้ละก็ แผนเละแน่นอน!ถ้าหากเหลือเพียงสิบสองล่ะก็ เขาเพียงคนเดียว คงจะรับมือคนไม่ได้มากเท่าไหร่“คุณอำเภอพัดรัก คุณไม่ชอบหน้าของผม? แล้วทำไมถึงให้ผมมาเสนอหน้าถึงที่บ้าน?” ธัชชัยท่วงท่าสง่างาม สูงส่ง พูดกับอำเภอพัดรักด้วยท่าทีเรียบเฉยอำเภอพัดรักที่นั่งหลับตาอยู่ ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ในแววตาทอความรู้สึกเหนื่อยล้าออกมา แต่ก็ไม่อาจปกปิดแววตาที่แหลมคมของเขาได้ เขามองแววตาของธัชชัย เหมือนกับเหยี่ยวที่กำลังมองหนูนาที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงหนูนาคิดว่าตัวเองจะพ้นกรงเล็บที่แหลมคมของเหยี่ยวได้ ไม่คิดว่าทุกการกระทำของตัวเองจะอยู่ในสายตาของเหยี่ยวที่ไม่เคยพ่ายแพ้อำเภอพัดรักเพียงแค่มองธัชชัยอย่างนิ่งๆ แต่ในแววตาเต็มไปด้วยความดูถูก“วัยคะนอง ไม่รู้ความ!” เสียงนี้เหมือนแผดออกมาจากทางจมูกแววตาที่เขามองมาทำให้ธัชชัยไหวหวั่น ทำไมเขาต้องวุ่นวายเพียงเพราะไม่กี่คนนี้? ท่าทางของเขาไม่เหมือนแสดงออกมาเลยสักนิดหรือว่าปลาพิษตัวนี้จัดฉากไว้เรียบร้อยหมดแล้ว? หรือจะเป็นแผนเมืองร้าง?ธัชชัยอดไม่ได้ที่มองไปรอบๆอีกครั้ง แล้วก็ไม่ได้พบอะไรผิดปกติ นอกจากอำเภอพัดรักที่นั่งอยู่บนโซฟา ตัวเขา และคุณแปดที่นั่งนิ่งเป็นรูปปั้นนั้น ก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นอีก“อำเภอพัดรัก ใรเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็จะบอกกับนายตามตรงนะ ไม่ว่าเหตุผลอะไรที่นายตามฆ่าพวกเราสองพี่น้องก็ตาม หรือจะบอกว่านายฆ่าคนตามอารมณ์ ฉันจะบอกนายเพียงว่า ถึงแม้ว่าพวกเราสองพี่น้องตายไป ก็ไม่ปล่อยให้นายได้เสวยสุขแน่!”ธัชชัยมองดูคนที่อยู่ตรงหน้าที่มีหน้าตาอ้อนหมัดเสียยิ่งกว่ากรดล อยากจะเข้าไปแจกหมัดให้สักหมัด แต่เขารู้ว่าทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะว่าเขาต้องให้เวลาไผ่ไปเตรียมตัวและจัดการ“ต้องการใช้คำพูดในการยื้อเวลาเหรอ?” อำเภอพัดรักอ่านเกมของธัชชัยออก เขาอายุมากกว่าประสบการณ์ก็มากกว่าธัชชัยหลุบตาลงต่ำ เขาไม่คิดว่าอำเภอพัดรักจะมองออกขนาดนี้ แต่ก็คงเป็นเพียงคำที่เขาพูดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ“งั้นไม่ยื้อให้เสียเวลา รีบทำให้มันจบๆเสียดีกว่า!” ธัชชัยฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง “นายต้องการให้ฉันเลือกไม่ใช่เหรอ? แล้วไหนตัวเลือกล่ะ?”“อายุยังน้อยไปจริงๆด้วย ถึงทนไม่ได้!” อำเภอพัดรักตะคอก “ก่อนจะเลือก ให้นายทำตัวเลือกข้อหนึ่งก่อนดีกว่า!”ตัวเลือกอะไรอีก?