วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 443 เธออยากให้ฉันตายอีกรอบหรอ 2

ตอนที่ 443 เธออยากให้ฉันตายอีกรอบหรอ 2

พระอาทิตย์แรกแย้มและพระอาทิตย์ที่ลาลับ ไม่ว่าใคร ก็รู้ว่าควรเลือกอย่างไร

ในห้องรักษาของวรพล หาธัชชัยไม่เจอ ด้านในของเก็บเรียบร้อย เขาคงจะไม่ได้เข้ามา

ได้ยินเสียงเบาๆ วิศาลจึงมุ่งไปทางห้องหอ

เมื่อเปิดประตูเข้าไป กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง แต่กลิ่นไม่แรงมาก เป็นกลิ่นของไวน์

ธัชชัยนอนแผ่อยู่บนเตียง ในมือถือกล่องพลิกเล่นไปมา

“กินเหล้าแก้เซ็งอีกแล้ว?”

วิศาลเดินไปหยิบกล่องนั้นขึ้นมาดู “นี่คืออะไร? เหมือนนายจะตัดใจไม่ได้นะ?”

ธัชชัยนั่งขึ้นมา แล้วยิ่งกล่องนั้นกลับมา “อย่ามาจับของกู!”

“ขี้งกจัง?” วิศาลนั่งพิงกับเตียง แล้วถามขึ้น “ไม่คิดจะถามฉันหน่อยเหรอ ว่ารับมือปลาพิษตัวนั้นยังไง?”

“วิศาล นายคิดว่าพี่ชายของนายสำคัญ หรือผู้หญิงที่นายเคยนอนด้วยสำคัญ” ธัชชัยถาม

“ฉันคิดว่า… ไม่มีใครสำคัญเท่านาย” วิศาลตอบออกมาอย่างไม่คิด

“ไม่สำคัญเท่ากับฉัน? กูก็ไม่ได้จริงจังสักหน่อย ไม่ต้องมาซื่อสัตย์!” ธัชชัยหัวเราะเย็นๆวิศาลยื่นมือไปบีบไหล่ให้ธัชชัยเบาๆ“กูเป็นยังไง มึงลืมแล้วเหรอ? แต่ธัชชัยเป็นยังไง กูไม่มีทางลืม”ธัชชัยพูดหยอกมาหนึ่งคำ “ถ้าแม่มึงไม่ถือ กูจะขอมึงมาเป็นลูกชาย”ธัชชัยพูดพลางยกมือของวิศาลที่อยู่บนไหล่ออก เขาพลันมองเห็นแผลบนไหล่ของธัชชัย“ธัชชัย นายบาดเจ็บ! แผลนี้เป็นแผลใหม่ ใครมาทำร้ายนาย!”วิศาลใช้มือแตะรอยเลือดบนเสื้ออย่างระวัง เขาก็สัมผัสได้ว่าบรรยากาศรอบๆผิดปกติ“อย่าคิดมากไป ฉันแค่ดื่มเยอะแล้วลื่นล้ม!”ธัชชัยไม่ได้เล่าเรื่องกรดลให้วิศาลฟัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจวิศาล เขาคบกันมานานหลายปี วิศาลไม่มีทางทำร้ายเขาแน่นอนแต่ที่กรดลพูดทิ้งท้ายไว้นั้น “นายอยากให้ฉันตายอีกครั้งเหรอ?” ความหมายในนั้นคงจะหมายถึงวิศาลแน่นอนและธัชชัยรู้ว่าวิศาลเป็นคนจิตใจโหดเหี้ยม เขาสนใจเพียงสิ่งที่เขาต้องการจะสนใจเท่านั้น ไม่ต้องการให้เขามีทางเลือกที่เจ็บปวด วิศาลเลือกเพียงเขาธัชชัยเท่านั้น และไม่สนใจว่าวรพลและวัจสาสองแม่ลูกจะเป็นอย่างไร“ซุ่มซ่ามขนาดนั้นเลย? ฉันจะไปหากล่องยาในห้องรักษาของพี่ชายนายเสียหน่อย” วิศาลพูดพลางลุกขึ้น แต่เขากลับถูกธัชชัยเรียกเอาไว้ก่อนเขาไม่ต้องการให้วิศาลเห็นว่าเขามีเครื่องติดตามอยู่ตรงกล้ามเนื้อไบเซ็บด้านใน หากเช่นนั้นเรื่องจะอีกยาว“ไม่ต้องหรอก แผลแค่นี้ไม่ตายหรอก! รีบๆออกไปซะ อย่ามารบกวน ฉันจะนอน!” ธัชชัยรีบดึงผ้าห่มสีแดงสดขึ้นมาคลุมตัว ปิดแผลตรงไหล่เอาไว้ แล้วรีบหลับตาลงวิศาลหยุดเดินลง แต่ไม่ได้ออกไปตามที่ธัชชัยสั่ง เขากลับเดิมอ้อมเตียงมาอีกฝั่ง แล้วนอนพิงริมหน้าต่างไปธัชชัยรู้สึกบนเตียงมีอะไรหนักๆ เมื่อลืมตาดู ก็พบว่าเป็นวิศาลที่นอนอยู่ด้านข้างเขา“ออกไปตายซะ!” ธัชชัยตะคอกอีกครั้ง“ฉันไม่มีทางไปไหนแน่นอน นายให้ฉันเฝ้านายที่นี่สามวัน หรือไม่นายก็กลับไปกับฉันตอนนี้”วิศาลพูดจบ ธัชชัยก็โกรธไปทั้งตัวตอนนี้ที่เขาเกลียดที่สุด ก็คือ คนที่ให้เขามาตั้งตัวเลือกบ้าๆนี่ขึ้นมาได้!หมดหนทางสู้ การแก้ปัญหาแบบลูกผู้ชายนั้นง่ายดาย ตรงไปตรงมาเสมอหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง วิศาลที่ถูกธัชชัยต่อยจนหน้าบวมก็ออกมาที่บริเวณบ้าน“พี่วิศาล หน้าของพี่…” น้องเล็กที่เฝ้าอยู่ที่ด้านนอกรีบเข้ามาถามไถ่“ไม่ระวัง กระแทกโดนน่ะ! ถามอีกฉันจะตัดลิ้นของแกด้วย!” วิศาลไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งอธิบายต่อ“พวกแกอยู่ที่นี่แหละ ถ้าธัชชัยออกจากบ้านเมื่อไหร่ รีบมารายงานฉัน!” ขณะที่เขาพูด มือพลันไปถูกแผลบนหน้า ทำให้เขาร้องซี๊ดขึ้นมาธัชชัยนี่เวลาบ้าขึ้นมาจริงๆก็เอาเรื่องเหมือนกันหลังจากที่วิศาลจากไป ธัชชัยนอนอยู่ในความมืดนานมาก แต่กรดลก็ยังคงไม่มาหาเขาพรุ่งนี้ก็ถึงวันที่ไปหาอำเภอพัดรักผู้สมควรตายแล้ว ธัชชัยจะเข้าไปช่วยคน เขาจะไม่รอบคอบไม่ได้ เขามีสติในเรื่องนี้ คงต้องวางแผนกับกรดลให้ดีเสียแล้วทั้งช่วยคน และแก้แค้น!ธัชชัยรออีกสักพัก หรือว่าวิศาลยังไม่ไปจากบ้าน? หรือว่ากรดลไม่รู้ว่าเขาออกไปแล้ว?หรือว่ากลัววิศาล จึงเลือกที่จะหนีไปเอง? แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ กรดลไม่ใช่คนที่มีความรู้สึกช้า หรือกลัวตายธัชชัยนอนคิดบนเตียงจนหงุดหงิด ต้องนั่งขึ้นมา แล้วเริ่มหาคนในบ้านอันดับแรกเขาเข้าไปหาในห้องรักษาของพี่ชายก่อน ในนั้นไม่มีกรดลอยู่ ของก็อยู่ที่เดิมเรียบร้อย เหมือนกับไม่เคยมีคนเข้ามาอย่างนั้นธัชชัยขมวดคิ้วเบาๆ หรือว่าเขาจะไม่อยู่ในบ้านจริงๆ?