วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 439 คนที่ไม่ถูกเลือกจะตายยังไง 2

ตอนที่ 439 คนที่ไม่ถูกเลือกจะตายยังไง 2

วรพลเขานี่ซื่อบื้อจริงๆ แต่เขามีจิตใจที่กล้าหาญ

ดังนั้นตอนที่วรพลบอกว่าจะดูวัจสาน้องสะใภ้ อำเภอพัดรักจึงรีบตกลง

เก้าอี้วีลแชร์เป็นของใหม่ ที่เตรียมไว้เพื่อวรพล

“วัจสา…” เสียงของวรพลขาดๆหายๆ เดิมทีก็เสียงไม่ค่อยดีอยู่แล้ว บวกกับเพื่อที่จะได้ออกมาจากหมู่บ้านดาว เขากัดลิ้นตัวเองจนแตก แล้วทำทีเป็นถูกพิษแล้วอ้วกออกมาเป็นเลือด ยิ่งทำให้พูดไม่ชัดยิ่งขึ้น

วัจสายืนขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้ววิ่งตรงไปที่วรพล แล้วยังคงเป็นท่าเดิม ย่อลงตรงหน้าเก้าอี้ของวรพล แล้วถามเขาด้วยความเอ็นดู “พี่ชาย ทำไมพี่ออกมาตรงนี้? ไม่ใช่ว่าพี่…อยู่ที่หมู่บ้านดาวเหรอ?”

“มาให้ฉันดูหน่อย”

เมื่อเห็นว่าวัจสาไม่เป็นอะไร วรพลจึงสบายใจ

รู้ดีว่าการที่ตัวเขาเองทำอย่างนี้ดูขาดสติ แต่เมื่อได้เห็นสองแม่ลูกปลอดภัย ก็ถือว่าการที่เขาออกมาในครั้งนี้มีประโยชน์มากๆแล้ว

“ฉันสบายดีมาก พี่รีบออกไปจากที่นี่เสียดีกว่า!”

วัจสารู้ว่าการที่วรพลมาอยู่ตรงนี้ คือเขาได้ตกอยู่ภายใต้กำมือของอำเภอพัดรักแล้ว แต่เธอยังคงหวังว่าเขาจะหนีออกไปได้

ส่วนธัชชัยเขาหายไปไหนกันนะ!“เธออยู่ที่นี่ แล้วฉันจะไปได้ไง?” วรพลใช้มือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของเขาลูบหัวของวัจสาเบาๆ เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “วัจสา ฉันขอโทษ ที่ทำให้พวกเธอสองแม่ลูกต้องมารับเคราะห์!”เมื่อถูกวรพลปลอบเช่นนี้ ความรู้สึกแย่ต่างๆที่เธอได้สะสมก็ระเบิดออกมาทั้งหมด น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดเธอเอาแต่ส่ายหัว อยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรหลังจากนั้นอยู่นาน วัจสาจึงค่อยๆยกมือมากดความเจ็บในหัวใจไม่รู้ว่าคุณสองออกไปจากห้องปิดกั้นนี้เมื่อไหร่ แล้วขังเธอกับวรพลไว้ที่นี่“พี่ชาย พี่ควรจะอยู่ที่หมู่บ้านดาวไม่ใช่เหรอ? หรืออำเภอพัดรักส่งคนไปบุกรุกพี่?” วัจสาปาดน้ำตาบนหน้า แล้วถามขึ้นด้วยเสียงความสงสัย“เปล่า ฉันออกมาเอง”“อะไรนะ? พี่ออกมาจากในนั้นเอง?” วัจสาตกใจเรื่องมาจนขนาดนี้ วรพลก็ไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรแล้ว เขาแค่มองไปที่ท้องของวัจสาด้วยสายตาอ่อนโยน“วัจสา อย่าเอาแต่ย่อ หลานของฉันยังสบายดีไหม?” ถามจบเขาก็ถอนหายใจเบาๆ “เด็กโง่ ทำไมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่ยอมบอกพวกฉัน?”“พี่… พี่รู้แล้วเหรอ?” วัจสางึมงับ พลางรู้สึกผิดในใจ“แต่พี่คิดดูว่าพี่สะใภ้ท้องลูกของน้องสามีตัวเอง แบบนี้…มันสมควรไหม?”“ต้องโทษที่ฉันมันแย่ ถ้าหากไม่ใช่เพราะฉันลังเล เธอคงไม่ต้องมาลำบากใจเรื่องแบบนี้ เป็นเพราะฉันเอง!”ตอนแรกวรพลลำเอียงไปทางธัชชัย เขารู้สึกว่าที่ธัชชัยและวัจสาคบหากันนั้นเป็นความสัมพันธ์อีกแบบหนึ่ง วัยรุ่นทะเลาะกันเป็นเรื่องธรรมดา วรพลจึงแกล้งหลับตาข้างเดียวแต่เขากลับพบว่าตัวเองทำผิดไป หากไม่ใช่เพราะเขาลำเอียงและความไม่แน่นอนของเขา วัจสาจะถูกทำร้ายมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?“อย่าพูดแบบนั้นเด็ดขาด พี่ชาย ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เดิมทีก็เป็นที่ฉันและธัชชัยที่ไม่เหมาะสม เป็นฉันที่เห็นแก่ตัว อยากจะแอบพาลูกไปที่เมืองเอส…”วัจสาพูดแล้วก็ซึม ตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไร้ค่าแล้วโทษที่เธอไม่ดี ที่ไม่เข้าตาธัชชัยไม่โทษใครทั้งนั้น เกลียดแต่ตัวเอง!“พี่ พี่คงยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม? ฉันมีซุปที่ยังไม่ได้ดื่ม มา ฉันจะป้อนพี่นะ”วัจสาลุกขึ้นมา หยิบซุปที่อยู่ในขวดเก็บอุณหภูมิ แล้วลองจับความอุ่น “กำลังดี ไม่ร้อนเกิน”แต่เมื่อตอนที่กำลังจะป้อนวรพล เขาไม่ยอมอ้าปาก“วัจสา เธอดื่มเถอะ ลูกต้องการสารอาหาร ฉันกินข้าวมากแล้ว!”ตอนเช้ากินยาเข้าไปเพียงนิดเดียว และอ้วกออกมาหมดแล้ว จนมาถึงตอนนี้ ยังไม่มีแม้แต่น้ำตกถึงท้อง ทรมานร่างกายที่อ่อนแอเข้าไปอีก เขายิ่งต้องการการบำรุง แต่ไม่เป็นไร เขาไม่เสียดายชีวิตนี้แล้ว“ฉันไม่เชื่อ ฉันตกลงธัชชัยแล้วว่าจะดูแลพี่ให้ดี”วัจสายังคงยืนหยัดที่จะป้อนเขาเป็นแบบนี้อีกแล้ว ความยืนหยัดที่อ่อนโยน วัจสาชอบทำเรื่องแบบนี้ออกมาโดยไม่รู้ตัวอยู่เรื่อย เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายใจอ่อนสุดท้ายก็หนีไม่พ้นความพยายามของวัจสา วรพลอ้าปาก แล้วดื่มซุปที่เธอป้อนลงไป“วัจสา เธอเป็นเด็กดี ต้องไปผลตอบแทนที่ดีแน่นอน เธอและลูกในท้อง ต้องไม่เป็นไร!” หยุดไปสักพักแล้วเขาก็พูดประโยคที่มีความหมายลึกซึ้งต่อ “ธัชชัยต้องการเธอสองแม่ลูกแน่นอน”วัจสาใจเต้นแรงมาก ที่จริงเธอรู้ดี ว่าธัชชัยไม่มีทางจะเลือกเธอไม่ใช่เพราะเขาเลือกตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว แต่เพราะเธอเข้าใจเขามาก รู้ว่าใจเขาเลือกอะไร