วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 399 ความรักที่ไม่มากพอ 2
ตอนที่ 399 ความรักที่ไม่มากพอ 2
เขายังมีช่วงที่สงสารคนอื่นเหมือนหัน แต่ต้องดูว่าฝั่งตรงข้ามนั่นคือใคร
“คุณไม่ใช่ว่าจ่ายตั้งสองพันล้านเพื่อแลกกับการนอนเหรอ? แบบนี้ไม่เรียกว่าโหดร้ายหรอก” กรดลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
ธัชชัยตวัดตาไปมองก่อนจะพูดด้วยคำที่เยือกเย็น “นายไม่เคยนอนกับผู้หญิงมาก่อน จะไปรู้ความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนแบบนี้ได้ยังไง? ”
กรดลเงียบไป ก่อนจะถามขึ้นมา “คุณรักวัจสาเหรอ? ”
“หุบปากไปเลย” ธัชชัยพูดด้วยเสียงเย็นชาอีกครั้ง
“รักเขาแล้ว แต่ก็ยังใช้ไปเป็นเหยื่อล่อ ดูเหมือนจะยังรักไม่มากพอ! ”กรดลพูดเบาๆ ไม่ได้เป็นการเยาะเย้ย แต่มันยิ่งกว่านั้น
“กรดล ถ้าแม้แต่ท่อน้ำทิ้งของผู้หญิงอยู่ตรงไหนนายยังไม่รู้ ก็อย่ามาพูดถึงความรักต่อหน้าฉัน? ” ธัชชัยพูดแดกดัน เพื่อที่จะเสียดสีกรดล
ท่อน้ำทิ้ง?
กล้ามเนื้อข้างริมฝีปากของกรดลกระตุกขึ้น
สามนาทีหลังจากนั้น กรดลจึงพูดขึ้นมาอีก “คุณจะไปที่ที่นัดกับกนิษฐาจริงๆ เหรอ? ”
ธัชชัยติดอย่างเย็นชา “ไปสิ ของสวยของงามอย่างกนิษฐา ดูแล้วออกจะเพลิดเพลินตาไม่ใช่เหรอ? ทำไมจะไม่ไปหล่ะ? ”“งั้นก็ขอให้โชคดีกับเดท” กรดลลุกขึ้นก่อนจะหันตัวไป“นายต้องไปกับฉันด้วย”ธัชชัยออกคำสั่งอยู่ด้านหลัง“กรดลไม่ได้หันหน้ากลับมามอง “ผมไม่ได้สนใจในความงามผู้หญิง คุณสนุกเอาคนเดียวเถอะ”ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่กรดลไม่อยากทำ ธัชชัยก็บังคับเอากับเขาไม่ได้ เขาไม่ได้เป็นเหมือนบุรี เขาเลือกงานที่เขาอยากจะทำได้ ไม่อยากทำ เขาก็ไม่ทำ ธัชชัยเองก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาเหมือนกันธัชชัยเพิ่งจะมาตระหนักเมื่อได้เปิดศึกกับอำเภอพัดรักแล้ว ว่ากรดลนี้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เข้าสะท้อนมันออกมาให้เห็นจากการกระทำของเขาเองกรดลไม่เพียงแต่จะได้ยกยอตัวเจ้านายให้สูงอย่างที่ควรเป็น บางครั้งเขายังเถียงเจ้านายตัวเองด้วยซ้ำไปยาชาหมดฤทธิ์ลงแล้ว ดังนั้นความเจ็บปวดจึงหลั่งไหลเข้ามาสู่ความรู้สึกของธัชชัย เจ็บซะจนต้องสูดลมหายใจเข้าเพื่อบรรเทาธัชชัยต้องการให้กรดลฉีดยาให้แก่เขา แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่รู้ว่าไปไหนแล้วพอกรดลไปแล้ว ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เงียบซะจนอย่างกับบ้านผีสิง ทุกที่เต็มไปด้วยบรรยากาศเย็นๆธัชชัยลุกขึ้นยืนจากโซฟา แล้วค่อยๆ ก้าวเดินไป ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาจนเขาแทบจะร้องมันเป็นเพียงแค่สิบเก้าเท่านั้นก็ถึงประตู แต่ก็ทำให้ธัชชัยเหงื่อไหลโซมกายเลยทีเดียวแต่เมื่อคิดถึงหญิงสาวที่หน้าตาเต็มไปด้วยเลือดในโทรศัพท์แล้ว เขาก็มีแรงฮึดขึ้นมา เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้งก่อนจะเดินออกจากประตูบ้านไปมันเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงที่ใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศจึงเหน็บหนาวอย่างน่าขนลุก โดยเฉพาะกับธัชชัยที่ตอนนี้เป็นแผลอยู่ด้วยแล้วปกติแล้วธัชชัยจะชอบเวลาที่ลมแรงๆ แต่วันนี้ลมแรงๆ นั่นกลับกัดกินเขาเส้นทางยาวถูกปกคลุมด้วยชั้นของใบไม้ที่ร่วงโรย ในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงมันช่างดูเศร้าและสวยงามไปในเวลาเดียวกันใบไม้แม้จะไม่อยากตก แต่ไม่มีทางที่จะต่อสู้กับกฎหมายของธรรมชาติไปได้ ใบไม้ที่ร่วงยังรู้ว่าหล่นมาจะตกอยู่บนพื้น แต่บางคนไม่รู้ หรืออาจจะรู้ แต่แค่ไม่อยากที่จะรู้ชีวิตเร็วเกินไปนักธัชชัยมองไปสุดปลายทางเล็กๆ ก็เห็นว่ามีรถคาราวานคันสีดำจอดอยู่ ดูคล่องแคล่วและเหมือนจะใช้งานได้ดีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า เขารู้ว่ากรดลเป็นคนเตรียมไว้“ขอบใจ”ธัชชัยโบกมือไปที่กล้อง เขารู้ว่าตอนนี้กรดลต้องซ่อนตัวอยู่ในมุมใดสักมุมที่ซึ่งยังสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของเขาได้เมื่อขึ้นรถคาราวานนั่นแล้วจึงได้รู้ว่า มันเป็นรถที่ถูกดัดแปลงขึ้นแล้ว บนที่นั่งนั่นมีโทรศัพท์วางอยู่สองเครื่องธัชชัยไม่คิดอะไร หยิบโทรศัพท์นั้นขึ้นมา โทรหาพ่อบ้านภูษิตทันที“ภูษิต ฉันจะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งและมันก็สำคัญมากๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดินถล่มฟ้าทลายยัง ก็อย่าให้พี่ชายของฉันออกจากหมู่บ้านดาวเด็ดขาด! ”“ได้ครับ ท่านชัย เห้อ..”พ่อบ้านภูษิตถอนหายใจออกมา ก่อนจะหยุดพูด“ทำไมเกิดอะไรขึ้น? ”ธัชชัยถาม“คุณชายใหญ่อารมณ์แปรปรวนมาก เมื่อเช้าเพิ่งจะคุยกับคุณไปไม่ใช่เหรอ? หลังจากนั้นก็เหมือนจะหายใจไม่ออก โชคดีที่ที่นี่มีเครื่องออกซิเจน”ธัชชัยฟังแล้วก็เงียบไป มันอาจจะดูน่าเบื่อแต่นับวันยิ่งมีปัญหาเข้ามายุ่งเหยิงจนทำให้เขาต้องคิ้วขมวด“ภูษิต เอาโทรศัพท์ให้พี่ใหญ่”“คุณชายใหญ่ เพิ่งจะหลับไปครับ”“ปลุกเขาขึ้นมา! ”“ได้ครับ จะไปปลุกเดี๋ยวนี้”