วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 379 ธัชชัยฉันรักคุณ 2

ตอนที่ 379 ธัชชัยฉันรักคุณ 2

“ทำไมถึงรักผมขนาดนี้หล่ะ รู้ความจริงอยู่แล้วทำไมถึงยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้”

ธัชชัยหาหัวข้อที่มันง่ายๆ ขึ้นมา “ถ้าไม่พอใจ คุณด่าผมเจ็บๆ มาเลย โกรธผมได้เลยนะ”

เขาจูบเธอเสร็จ น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล เขามองเธอด้วยแววตาที่อบอุ่นแล้วใช้นิ้วอันหยาบกร้านค่อยๆ เช็ดมันออก

วัจสาไม่อาจจะตอบเขาได้ ด้วยเพราะเธอสะอึกสะอื้นจนพูดอะไรไม่ออก

ธัชชัยถอนหายใจออกมาแผ่วเบา กระชับหญิงสาวที่ร้องไห้อย่างเศร้าโศกมาไว้ในอ้อมกอด

“ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาเถอะ ร้องเอาความรู้สึกแย่ออกมาให้หมดเลย”

เขาบรรจงจูบลงไปที่ศีรษะของหญิงสาว ร่างบางสั่นน้อยๆ ในอ้อมกอดของเขา

“นี่ ผมยังไม่ตายสักหน่อยไม่ใช่เหรอ? นี่คุณร้องไห้อย่างกับจะขาดใจ ถ้าตายขึ้นมาจริงหล่ะ มันจะ….”

พูดเอาตามตรงนะ เขาเองก็ไม่แน่ใจเลยว่าเขาจะเอาชนะอำเภอพัดรักนั่นได้ ดังนั้นมันไม่มีอะไรที่แน่นอนเลย

หากถ้าอำเภอพัดรักเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา แล้วมาจัดการเขาโดยตรงหล่ะก็เขาไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้กับอีกฝ่ายได้เลย คนข้างตัวของเขามีกำลังมากนัก มีคุณสองคุณแปดนั่นก็แย่พอตัวแล้ว ยังจะมีเข้มที่กนิษฐาคาบข่าวมาบอกอีก

วัจสาไม่รอให้เขาพูดจนจบ เธอก็ยกมือขึ้นปิดปากเขาเอาไว้

“ธัชชัย ฉันไม่อยากฟัง ขอร้องหล่ะอย่าพูดอะไร…ที่ทำให้เสียใจ…..”เธอไม่อยากฟัง และเจ้าตัวน้อยในท้องเองก็ไม่อยากด้วยเหมือนกัน….”เขายังไม่ได้ออกมาเห็นเลยว่าพ่อของเขาหน้าตาเป็นยังไง“ก็ได้ๆ ผมไม่พูดแล้ว ผมจะทำแทน”ธัชชัยเริ่มจูบเธอที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง จากนั้นก็เลื่อนไปที่สองตา แล้วย้ายไปที่สันจมูก สุดท้ายก็บรรจงจูบไปที่ริมฝีปากแดงระเรื่อที่กำลังสั่นระริกเขาจูบลงอย่างอ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆ ด้วยเพราะเขารู้สึกว่าบางทีอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำอีกแล้ว“สา คืนนี้เคุณเป็นภรรยาของธัชชัย มาเป็นผู้หญิงของผมครั้งนึงได้มั้ย? ”เป็นภรรยาของธัชชัย เป็นผู้หญิงของเขามันเป็นสิ่งที่เธอปรารถนามาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ? แต่คำว่าอีก็ครั้งหนึ่งนั้นเธอไม่อาจรับได้เธอนอยากจะเป็นไปตลอดชีวิตของเธอ ดังนั้นประโยคที่ว่านั้นฟังแล้วมันช่างเศร้าใจนัก“ไม่…ไม่อยาก”วัจสาส่ายหน้า เธอไม่อยากที่จะยอมรับคำขอที่เหมือนจะเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของเขาเลย“ไม่อยากจริงๆ เหรอ? ” ธัชชัยถาม ขณะที่มือเลื่อนลงไปยังจุดละเอียดอ่อนของผู้หญิงแล้วใช้มือลูบเบาๆ“ไม่นะ ฉันจะไม่ยกโทษให้เลยนะธัชชัย! ”วัจสาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ก่อนจะใช้แรงดึงมือชายหนุ่มออกจากกางเกงที่หลวมๆ ของเธอ“ปากไม่ตรงกับใจ สุดท้ายแล้วก็เป็นตัวเองไหมที่เจ็บปวดหน่ะ? ”ธัชชัยลูบแก้มเธอเบาๆ ทัดผมที่ปรกหน้าไปไว้ที่ข้างหู“ธัชชัยฉันจะบอกอะไรให้ คุณหน่ะเลิกหลงตัวเองเถอะ ฉันหน่ะเคยรักคุณ แต่มันก็ผ่านเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้ฉันมีคนใหม่แล้ว”ธัชชัยลูบหน้าท้องตัวเองแผ่วเบา ลูกน้อยของเธอกับเขาที่อยู่ในท้องนี่ยังไงหล่ะ คนรักคนใหม่ของเธอเจ้าตัวเล็กนั้นประดุจดั่งเสาหลักของจิตวิญญาณเธอ แบบที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลังจากที่จากไปแล้ว วัจสาอาจจะยังลืมชายหนุ่มไม่ได้ เธอไม่มีทางที่จะลืมเขาได้ลงไปตลอดชีวิต แต่เจ้าเด็กน้อยที่อยู่ในท้องของเธอนั้นจะทำให้ความรักที่แสนเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความรักของแม่ แล้วเธอกับเจ้าตัวน้อยก็จะมีชีวิตอยู่ด้วยกันได้ต่อไป“คนใหม่? ทำไมมีคนใหม่ไวอย่างนี้หล่ะ? ”ธัชชัยทำเสียงเยาะเย้ยทางจมูก แหงหล่ะว่าเขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เพิ่งร้องไห้ให้เขาไปหยกๆ จะมีใหม่ไปแล้ว นั่นมันก็แค่ข้ออ้างเพราะเธอโกรธเขาเท่านั้น“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” วัจสาพูดอย่างดื้อรั้น “รีบออกรถที ฉันหิวแล้ว”เธอหิวขึ้นมาแล้วจริงๆ เอาจริงแล้วเธอหน่ะทนได้ แต่เจ้าตัวน้อยรอไม่ได้หรอก!เบบี้ : หม่ามี๊ที่รัก ในที่สุดก็คิดได้หรอว่าหนูหิวเนี่ย? หม่ามี๊รีบเร่งเร้าพ่อเร็วเข้า หนูไม่ไหวแล้ว ไม่ก็นะ ใครให้อิสระกับพ่อหนูหล่ะ?พ่อจ๋า รีบๆ ขับรถเข้าเร็ว หนูอยากกลับไปกินข้าวแล้ว!บุคคลนิรนาม : ไอ้ตัวเล็กเอ้ย ให้พ่อรู้ก่อนดีกว่ามั้ยว่ามีแกอยู่เนี่ยฮะตอนแรกธัชชัยกะจะให้เธออยู่บนรถดีๆ จะได้กวดถามได้ว่าที่ว่าคนใหม่นั่นหน่ะคือใครเสียดายที่เวลานั้นเองวรพลก็โทรมาถามไถ่ว่าทำไมไม่รับวัจสากลับมาสักที อีกอย่าง วัจสาก็เอาแต่ตะโกนว่า เธอหิวๆๆ ธัชชัยจึงถูกบังคับให้กลับบ้านอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นในเวลาเดียวกันกนิษฐาก็กวดถามเอาความจากบุรีซึ่งก็ผ่านมาเป็นชั่วโมงแล้วแต่ก็ยังไม่ได้อะไรแค้นที่ทำให้เธอต้องเสียโฉม คนอย่างกนิษฐาหน่ะหรอจะปล่อยกรดลไป ?ดาบในมือของเธอได้ตวัดเฉือนเอากระเป๋าหนังของบุรีขาดออก มันพอที่จะให้ได้รู้เลยว่าเธอนั้นใช้อาวุธเป็น“บุรี ฉันจะถามนายอีกครั้งนะ กรดลอยู่ไหนกันแน่? ความอดทนฉันมีขีดจำกัดนะ ถ้านายไม่บอก ฉันจะตัดเอาของที่อยู่ใต้เป้ากางเกงของนายออก ยังไงซะมันก็เอาไว้แค่ประดับไม่ได้ใช้อยู่แล้ว! ”กนิษฐาไม่เคยกลัวใคร เธอพูดจริงทำจริง แต่ตอนนี้เธอก็แอบกังวลในสิ่งที่ธัชชัยพูดเอาไว้ เธอเกรงว่าเลือดจะเปื้อนมือเธอเปล่าๆ