วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 374 ไม่อยากเป็นเสา

ตอนที่ 374 ไม่อยากเป็นเสา

“สา นี่จนฉันอยากจะทุบกะโหลกออกมาแล้วก็ยังคิดไม่ออกว่าทำไมมันถึงมีผู้ชายแบบนี้บนโลกด้วย ทะนงตัวอย่างกะแมว นี่ฉันไม่ใช่พนักงานของเขานะ หยิ่งผยองอย่างกับขี้

แวววัยยังคงบ่นด้วยความโกรธเคือง

เด็กน้อย หม่ามี๊คิดว่าอีกนิดป้าแววเขาจะเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ!

“ตระกูลดาราจักรเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงตกทอดกันมาเป็นสามเจนเนอร์เรชั่นแล้ว แล้วใครจะกล้าไปแหย็มกับเขาหล่ะ? เขาเลี้ยงลูกกันมาแบบนี้”

สุดท้ายวัจสาก็เผยความเห็นที่ค่อนข้างชัดเจนให้เพื่อนสาวฟัง

“อีกอย่างแกคิดตามนะ Richbabyหน่ะผู้หญิงก็ออกจะมากมายเพียงนั้น แล้วไม่มีใครเลยที่ไม่อยากจะนอนกับเขา ที่เขาพูดหน่ะไม่ผิดหรอก”

ซึ่งโดยแท้จริงแล้วผู้หญิงพวกนั้นไม่มีใครรู้เลยว่าตำแหน่งของพวกเธอยังเทียบไม่ได้กับเจ้าดาวเลย

“แม่งเอ้ย ใครๆ ก็อยากขึ้นเตียงเขาเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นผักกาดสดหรือไง? แล้วยังพูดอีกว่า “ไปล้างหน้าล้างตาให้สะอาดค่อยมาคุยกับฉัน”ถึงแม้ว่าจะอารมณ์ดีแค่ไหนก็อดไม่ได้ที่จะอยากตีเขาอ่ะ แม้แต่ธัชชัยก็ไม่อยากจะซัดเขาหรือไง”

แต่ไหนแต่ไรแวววัยไม่เคยขัดจังหว่ะการพูดของวัจสามาก่อน แต่นี่เธอยังคงพูดต่อตามที่เธอคิด นั่นก็คือสู้รบตบมือที่จะด่าโสธรนั่นจนกว่าเขาจะตายไปข้าง

เจ้าตัวน้อย ดูป้าแววของหนูสิ กลายเป็นบ้าไปจริงๆ แล้ว

เบบร้ : หนูไม่สนใจ หนูอยากกลับบ้านไปกินกับข้าวฝีมือยายอ้อย!

แวววัยยังคงด่าสาปต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังเรียกความสนใจของเธอไปคนที่โทรมาคือพี่ส้มจาก Richbaby“สวัสดีค่ะพี่ส้ม มีอะไรรึเปล่า? ”“พี่โทรมาจะบอกข่าวดีหน่ะ คุณโสธรไม่ได้ไล่เธอออกนะ แถมยังเพิ่มค่าจ้างให้เธออีกด้วยหล่ะ! ”“เขาเป็นคนดีอะไรขนาดนี้หล่ะคะ? ”แวววัยแน่นอนหล่ะว่าไม่เชื่อว่าโสธรจะเป็นคนดีขึ้นมาได้“ดีสิ คุณโสธรบอกว่าเธอเต้นได้ดีเลย ขาก็ทรงพลังด้วย”พี่ส้มพูดอย่างชัดเจนทำไมแวววัยถึงรู้สึกแปลกๆ อะไรคือบอกว่าเธอขาทรงพลังนะ?“แวว เธอรีบมาเถอะคุณโสธรเขาอยากให้เธอโดดเด่นขึ้นมาหน่อย เขาจะให้เธอเป็นเสาของRichbabyหน่ะ! ”เสาของRichbaby?แวววัยเหมือนฆ่าตัวตาย เธอไม่เคยคิดที่จะเป็นเสามาก่อน เพราะเธอก็มีเงินเลี้ยงตัวเองพอได้แล้ว อีกทั้งยังเรียกเหมือนกับทอปของซ่องในสมัยก่อนก็ไม่ปานแบบนั้น แล้วเวลาทำจริงจะดูแย่ขนาดไหน?“พี่ส้ม พี่ช่วยฉันขอบคุณในความหวังดีของคุณโสธรที แต่ว่าจะให้ฉันเป็นเสานั้นฉันไม่สนใจ! ”“อัยหยา ดูเหมือนเธอจะเข้าใจผิดแล้วนะสาวน้อย เสาของRichbabyของเราไม่รับผู้ชายนะ อีกทั้งเธอยังเป็นเสาหลักของคุณโสธรด้วย นั่นจะไม่มีใครเข้ามาข้องแวะเธอแน่นอน” พี่ส้มพยายามอธิบายให้เธอฟังวัจสาเองก็ได้ยินเนื้อหาในโทรศัพท์ส่วนใหญ่ด้วย เธอจึงสั่นศีรษะให้แวววัยเพื่อไม่ให้เธอตอบรับ“พี่ส้ม ฉันไม่อยากไปเป็นเสาจริงๆ ฉันแค่อยากได้เงินค่าจ้างเป็นสัปดาห์นั่นหล่ะได้มั้ย? ”สุดท้ายแวววัยจึงเลือกที่จะปฏิเสธพี่ส้มของเธอไปพี่ส้มที่อยู่ปลายสายจึงทำเพียงแค่ถอนหายใจออกมายาวๆ “โอเคจ่ะโอเค ที่จริงเงินนั้นก็อยู่กับพี่แล้วตอนนี้ ถ้าเธอว่างเมื่อไหร่ก็มาเอาไปนะ”“รบกวนด้วยนะคะพี่ส้ม ขอบคุณค่า”พอวางสายแล้วแวววัยก็ไม่ได้รู้สึกยินดีอะไร ทั้งยังรู้สึกใจโหวงแปลกๆ ด้วย“ยัยแวว ขอโทษนะ ธัชชัยทำเรื่องไม่ดีกับเธอด้วยอีกแล้วใช่มั้ย? ”วัจสากอดปลอบขณะที่พูด พอพูดจบเธอก็ได้ยิ้มอย่างขมขื่นกับตัวเอง เธอเป็นอะไรกับธัชชัยเหรอถึงได้ไปขอโทษแทนเขาเนี่ย?“ไม่เป็นไรเลยๆ สาแกอย่าพูดแบบนั้น ฉันเองแหละที่ไม่ดี ฉันแย่เอง”แวววัยมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะทอดถอนใจ“ยัยแวว แกอย่าว่าตัวเองแบบนั้นสิ ไม่งั้นแกลองให้ธัชชัยไปคุยกับโสธรอีกทีมั้ย? ”แวววัยรู้สึกแย่นั่นก็ทำให้วัจสาไม่สบายใจ“ไม่ต้องหรอก ฉันเลือกที่จะไม่ไปเอง เป็นเสาอะไรกันเล่า? ”เธอก้มหน้าพูดกับพื้นดิน “นี่ก็สายละ เดี๋ยวฉันต้องรีบเตรียมตัวไปสถาบันแล้ว แกจะยังไง? จะกินข้าวเย็นด้วยกันมั้ย หรือให้ฉันซื้อกลับมาให้? ”“แกไปก่อนเถอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องข้าวเย็นฉันหรอก นี่ฟ้ายังสว่างอยู่ แกก็เดินทางดีๆ หล่ะ”วัจสารีบเร่งให้แวววัยไปสถาบันทันทีจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าท้องเธอมันขยายใหญ่แล้ว เธอก็ยังอยากจะตามไปเป็นครูสอนเต้นที่สถาบันกับแวววัยอยู่ไม่เพียงแต่ขนาดท้องที่มันใหญ่ขึ้น แต่ตั้งแต่เดือนที่ผ่านมาเธอยังรู้สึกขี้เกี๊ยจขี้เกียจด้วยตอนนี้ก็เหมือนกับว่าพอหัวถึงหมอนเธอก็สามารถหลับได้เลยโดยที่ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักอะไรทั้งนั้นพอแวววัยออกจากหอไป วัจสาก็นอนอยู่บนเตียงคนเดียว ห้องทั้งห้องเงียบงันทำให้เกิดอารมณ์เหงาและเปล่าเปลี่ยว“เจ้าตัวน้อย ตอนนี้ก็เหลือแค่หม่ามี๊กับหนูแล้วนะ”เบบี้ : ไม่กินข้าวที่บ้านพ่อ!เด็กคนนี้นอกจากเรื่องกินแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลยนะเนี่ย“ตอนนี้เรามาคิดกันดีกว่าว่าตอนเย็นจะกินอะไรกันดี? ราเม็งหรือสปาเกตตีดีหล่ะ? ”เบบี้เองตอนนี้ก็ขี้เกียจจะตอบหม่ามี๊ของเขาแล้ว ไม่ว่าเขาจะตอบโต้อะไรหม่ามี๊ก็ไม่สนใจ ไอ้ที่เขาอยากกินนั่นก็เหมือนกัน