วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 362 ให้ผมได้กอดคุณดีๆ หน่อย

ตอนที่ 362 ให้ผมได้กอดคุณดีๆ หน่อย

“ธัชชัย ไอ้คนสารเลว ไอ้บ้าเอ้ย”วัจสาพยายามที่จะเอาตัวให้ออกเป็นอิสระ แต่ยิ่งเธอพยายามที่จะหนี ธัชชัยก็ยิ่งรัดเธอไว้แน่นขึ้น

“สาคุณเชื่อฟังหน่อยเถอะนะ…ให้ผมได้กอดคุณดีๆ ”เขากระซิบข้างหูของวัจสาก่อนจะพรมจูบไปที่ใบหูของเธอ

“เชื่อฟังกับผีหน่ะสิ คุณไม่รู้หรือไงว่าแบบนี้มันเจ็บเนี่ย” วัจสาอยากจะร้องไห้ขึ้นมาจริงๆ แล้ว หากไม่ใช่ลูกในท้องหล่ะก็เธอว่าจะวางมวยกับเขาซักยกหนึ่งไปเลย

ความแย่ที่สุดของการที่ทำโดยไร้ความรู้สึกคืออะไรกันนะ? คิดว่าเธอเป็นเครื่องระบายอารมณ์หรือยังไงกัน? เธอเป็นตุ๊กตายางเหรอ? ในหัวมีแต่อสุจิหล่ะมั้ง จะให้เธอพูดมั้ยหล่ะ?

“เชื่อฟังหน่อยนะ…”

ชายหนุ่มกอดรัดฟัดเธออย่างบ้าคลั่ง มัวหลงมึนเมาอยู่กับโลกของตัวเอง

เวลาล่วงผ่านราวกับเป็นศตวรรษ ใบหน้างามละผุดผ่องของธัชชัยเกยขึ้นมาซบบนไหล่ของหญิงสาว หายใจหอบถี่

“ยืนไม่เมื่อยเหรอ? เรานอนลงกันดีกว่านะ”เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกียจคร้านแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ

วัจสาไม่อยากจะพูดอะไรกับเขาเลยแม้แต่ประโยคเดียว อย่าคิดถึงคำด่า แค่พูดด้วยยังไม่อยากเลย

“กนิษฐาไม่ได้กลับมา วรพลคงจะเศร้าจะน่าดู คุณขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนเขาเถอะ”เงียบอยู่พักก่อนที่เธอจะพูดสมทบไปอีก “ยังไงซะคุณก็ได้ระบายความสัตว์ป่าในตัวออกมาหมดแล้วนี่”

“พูดอะไรไม่น่าฟังเอาซะเลย” ธัชชัยวางศีรษะลงก่อนจะพรมจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา“ทำมามากกว่านี้ก็ทำแล้ว ยังจะไม่ให้คนอื่นพูดจาไม่น่าฟังอีกเหรอ? ”เธอพูดอย่างประชดประชันด้วยรู้สึกไม่สบายตัวเธอจึงดันตัวออกจากธัชชัย แล้วหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมา“จะไม่นอนกับผมจริงๆ เหรอเนี่ย? ” ธัชชัยทิ้งตัวลงบนเตียงของหญิงสาววัจสาแต่งตัวจนครบเรียบร้อย ก่อนจะกลอกตาให้คนไร้ยางอาย ครู่หนึ่งก่อนจะเตรียมเดินออกไปข้างนอกแต่เดินยังไม่ทันถึงสองก้าว ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่สบายตัว ใบหน้าของเธอแดงไปหมด ด้วยรู้สึกอับอาย แต่ก็ยังทนกัดฟันเดินต่อไป ด้วยไม่อยากให้ธัชชัยเยาะเย้ยตัวเธอการตัดสินใจที่จะไปของหญิงสาวนั้นทำให้ธัชชัยถึงกับถอนหายใจออกมายาวๆ “ต้องโทษตัวคุณเองเลยรู้มั้ย ที่ไม่ยอมทำให้มันเสร็จๆ ”จากนั้นสายตาของเขาก็มาตกอยู่ที่กล่องทองที่วัจสาทิ้งเอาไว้ คิ้วของเขาขมวดขึ้นเป็นปม ยัยซื่อบื้อนี่จะพลาดมันไปจริงๆ เหรอ? โอกาสดีๆ แบบนี้ยังไม่รับเอาไว้อีก?ด้วยความหยิ่งยโสในตัวของเขา เขาจะไม่มีทางเอาสิ่งนี้ให้กับเธออีกต่อไปแล้วแต่เขาเองมั่นใจได้อยู่เรื่องแล้วที่แน่ๆ คือผู้หญิงคนนี้ตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้วหล่ะ！เช้าวันรุ่งขึ้นวรพลตื่นแต่เช้าตรู่ด้วยเพราะเป็นนิสัยพ่อบ้านภูษิตกำลังทำความสะอาดร่างกายให้เขาอยู่ ด้วยเพราะทุกวันร่างของวรพลจะต้องสะอาดหมดจดไม่แห้งจนเกินไป จำต้องมีความชุ่มชื่นด้วย“คุณชายใหญ่ เมื่อคืนผมเห็นคุณชายรองหยิบกล่องใบนั้นไปให้คุณผู้หญิงแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าทำไมมันยังคงอยู่ที่เดิม ดูเหมือนว่าคุณผู้หญิงจะไม่ยอมรับมัน”พ่อบ้านภูษิตเก็บข้าวของ พร้อมกับรายงานความคืบหน้าของสองสามีภรรยาจริงๆ ท่านชัยของเขาน่าจะเอากล่องนั่นไปให้เธอเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าเขายอมรับในตัวเธอแล้ว“เห้อ ไม่ต้องเดาเลย มันต้องเป็นเพราะว่าเขาต้องโมโหหรืออารมณ์ไม่ดีใส่เธอจนเธอไม่คิดจะอ่านสิ่งที่อยู่ข้างในแน่ๆ ” วรพลถอนหายใจออกมายาวๆพ่อบ้านภูษิตอดทนแล้วอดทนอีก ที่จะไม่บอกว่าท่านชัยของเขาทำร้ายกับคุณผู้หญิงอีกแล้วกับคุณชายใหญ่ เรื่องนี้ป้าอ้อยเป็นคนบอกกับเขามาท่านชัยนี่ก็จริงๆ เลย มีอะไรก็ไม่ยอมพูดด้วยดีๆ แล้วยังชอบใช้วิธีดิบเถื่อนอีกต่างหาก มันเป็นธรรมดาแล้วที่หญิงสาวจะรับไม่ได้“มันยากนักหรอที่จะไม่ทำอะไรแบบนั้นเนี่ย? แบบนี้ไม่ได้การละ”วรพลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยความลังเล ก่อนจะพูดขึ้น “ภูษิต วันนี้ช่วยเอาไม้พยูงนั่นมาด้วยนะ ฉันจะให้มันเป็นของขวัญให้แก่สาเขา”พ่อบ้านภูษิตตะลึงงัน “กล่องไม้พยูงนั่น….คุณชายใหญ่ครับ นั่นคงไม่ใช่….”สิ่งที่พ่อบ้านภูษิตพยายามที่จะพูดจู่ๆ เสียงก็ขาดห้วงหายไป “ถ้าท่านชัยรู้เข้า เขาต้องโกรธเป็นไฟแน่ๆ เลยนะครับ”“ไม่ให้เขาเห็นก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ” วรพลพูดขึ้นอีกครั้งพ่อบ้านภูษิตกระซิบขึ้นมากลายๆ “มันเป็นสิ่งเดียวที่แม่ของคุณชายรองทิ้งไว้ให้นะครับ เอาไปให้คุณผู้หญิงแบบนั้นมันจะดีเหรอ? ”“ชัยเขาไม่ได้ต้องการมันสักหน่อย ได้เจอเป็นต้องทำลายมันทุกครั้งไป”มันเป็นจริงดังวรพลว่า เพื่อที่จะซ่อมแซมกล่องไม้นั่น เขาต้องโทรหาช่างไม่ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว“ก็จริงครับ…ถ้าจะเอาไว้ให้ท่านชัยทลายมัน สู้เอาให้คุณผู้หญิงเสียจะดีกว่า อย่างน้อยก็สามีภรรยากัน ยังไงมันก็ของคุณผู้หญิงอยู่ดี”จู่ๆ พ่อบ้านภูษิตก็สำเหนียกได้ว่าความคิดของวรพลนั้นเหมาะมากเลยทีเดียวคุณผู้หญิงเธอเป็นคนละเอียดลออ มันจะดีกว่าหากเธอจะดูแลมันแทนท่านชัย“งั้นเดี๋ยวผมจะไปนำมันมาเดี๋ยวนี้เลย” พ่อบ้านภูษิตรับคำทันที“ได้ ไปเถอะ แล้วก็อย่าให้เจ้าเด็กนั่นเห็นหล่ะ”