วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 357 ประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง 2

ตอนที่ 357 ประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง 2

บุรีดูเหมือนจะรู้ว่าจุดประสงค์ของกรดลนั้นคือกนิษฐา กรดลไม่แม้แต่จะมองไปที่บุรีเลยด้วยซ้ำ เขาเดินเลี่ยงไปตรงไปยังด้านหน้าของวรพล

เมื่อวรพลได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินเข้ามาใกล้ เขาจึงเปิดเปลือกตาขึ้นมา เขามองไปที่กรดลเป็นนัยว่าจะถามเขาว่ามีอะไร ด้วยเพราะเขารู้อยู่แน่แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นคนของน้องชายตัวเอง

กรดลพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา “ผมมาเพื่อจะพาตัวกนิษฐาไป”

เห็นได้ชัดว่าก่อนที่ธัชชัยจะไปนั้นเขาไม่มีทางจะปล่อยให้กนิษฐาอยู่ต่อหน้าพี่ชายของเขาแน่นอน เขาจึงทำหน้าที่แทน ที่จะตรงไปขอคนจากวรพล

วรพลเบิกตากว้าง “ไม่ ไม่ให้ ฉันไม่ให้พาตัวฐาไป！”ได้ยินว่ากรดลจะพายอดดวงใจของเขาไป วรพลก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

ชีวิตของน้องชายผู้เป็นที่รักก็อยู่ในอันตราย ซ้ำแล้วกรดลยังจะพรากผู้หญิงที่รักของเขาไปอีก วรพลไม่อาจที่จะยอมรับความเจ็บปวดนี้ได้

“ผมเพียงแต่จะแลกเปลี่ยนกนิษฐากับอำเภอพัดรักเพื่อที่จะแลกกับธัชชัยผู้ซึ่งเป็นน้องชายของคุณ

กรดลพูดอย่างไม่ปิดบังอะไร บอกจุดประสงค์ไปตามตรงว่าเขามาที่นี่เพื่อมานำตัวกนิษฐาไป

วรพลได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป เขาไม่รู้ว่าเวลานี้ควรที่จะให้คำตอบไปอย่างไร กรดลบังคับให้เขาต้องเลือก

ฝั่งหนึ่งเป็นน้องชายร่วมเป็นร่วมตายของเขา อีกฝั่งหนึ่งเป็นหญิงที่เขารักปานดวงใจ แล้วเขาจะเลือกมันได้ยังไง?

ความจริงกรดลสามารถที่จะลักพาตัวกนิษฐาออกไปได้เลยง่ายๆ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ที่จะใช้วิธีนี้

ที่เขาเลือกที่จะทำแบบนี้แน่นอนว่าเขามีเหตุผลการที่ธัชชัยต้องต่อสู้กับปลามีพิษนั่นมันได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าธัชชัยจะชนะอำเภอพัดรักได้หรือไม่ จากที่ดูจากคนรอบตัวของเขาแล้วนั้น วรพลผู้เป็นพี่ชายของธัชชัยนั้นเป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตเขาเลยที่ผ่านมาที่อำเภอพัดรักไม่ต่อกรกับสองพี่น้องโดยตรง นั่นด้วยเพราะเขาอยากที่จะเล่นเกมสนุกๆ กับธัชชัยอย่างที่เขาชื่นชอบนักชื่นชอบหนาการตายมันไม่ใช่เรื่องน่ากลัว มันเป็นเพียงแค่การหลับตาไปก็เท่านั้นแต่การที่ทำให้กระเสือกกระสนแดดิ้นเพื่อจะมีชีวิตรอดนั้น คือสิ่งที่เขาต้องการ สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือการได้เห็นคนอื่นกระเสือกกระสนอยู่กับความเจ็บปวดที่เหมือนตายทั้งเป็นนั่นเอง！หากว่าถ้าอำเภอพัดรักอยากที่จะเห็นธัชชัยเหมือนตายทั้งเป็นแล้วหล่ะก็ ขาจะต้องหมายหัวมาที่วรพล ครั้งที่แล้วเขาฆ่าวรพลไม่สำเร็จ ดังนั้นมันจำต้องมีครั้งต่อไปในตอนนี้จุดอ่อนของวรพลนั้นก็คือกนิษฐา และซ้ำร้ายที่อำเภอพัดรักสามารถที่จะควบคุมจุดอ่อนอย่างกนิษฐาได้ด้วยกรดลจึงหวังให้กนิษฐาสามารถมากพอที่จะเป็นจุดอ่อนของอำเภอพัดรักได้ แม้ว่ามันไม่น่าที่จะเป็นไปได้ แต่เขาก็อยากที่จะลองดูดังนั้นกรดลจึงไม่ทำตามคำสั่งของธัชชัย ด้วยเปลี่ยนเป็นให้วรพลเป็นฝ่ายเลือกวรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นขยับปากเปิดออก แต่กลับไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกไปจากปากของเขาเลยทั้งสองเป็นดั่งสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา เขาไม่อาจจะขาดใครไปได้เลย หากว่าเขาสามารถเลือกตัวเองไปได้แล้ว เขายอมที่จะเลือกให้ตัวของเขาเองตายไปเพื่อที่จะคืนความสงบสุขให้แก่บุคคลที่เขารักทั้งสองคน“พี่ใหญ่ เอ่อ ท่านได้มอบหมายคำสั่งพิเศษให้แก่ผม ให้ผมดูแลอารักษ์พี่วรพลและสะใภ้ทั้งสอง” บุรีก้าวไปข้างหน้า ค่อยๆ พูดอย่างประนีประนอม“ดังนั้นคุณเลยเลือกที่จะรักษาชีวิตของเธอ แล้วทิ้งชีวิตของเจ้านายอย่างธัชชัยอย่างนั้นเหรอ? ”กรดลพูดถึงข้อขัดแย้งดังกล่าวไปตามตรง นั่นเพื่อให้การมอบกนิษฐามานั้นเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้“พี่ใหญ่…เอ่อคือฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นแน่นอน แต่คำสั่งของท่านชัยมันไม่สำคัญอย่างนั้นเหรอ? ” ต่อหน้ากรดลแล้วบุรีก็อ่อนเป็นกุ้งทีเดียว เพียงแค่กรดลขึ้นเสียงเท่านั้น เขาก็กลัวจนหงอแล้วยิ่งรู้สึกว่าชายคนนี้นับวันยิ่งรับมือยากยิ่งกว่าธัชชัยเสียอีก“ตอนนี้เพียงต้องการจะนำตัวกนิษฐาไป ไม่มีใครคัดค้านใช่มั้ย? ”กรดลถามอีกครั้งด้วยเสียงราบเรียบ เขามองไปที่วรพลเป็นสุดท้าย ก่อนจะหันกลับมาทางบุรีแน่นอนว่าบุรีไม่อาจหาญพอที่จะเอ่ยปากอีกแล้ว เพียงรอให้วรพลคัดค้านเท่านั้นแต่วรพลกับเงียบงันไป เขาใช้ความเงียบเพื่อเป็นการยอมให้กรดลพาตัวกนิษฐาไป“ฉันไปกับคุณมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอก ฉันขอเตือนคุณเอาไว้ก่อนเลย พ่อเลี้ยงของฉันไม่มีจุดอ่อน แม้ว่าเขาจะตามใจฉันก็ตามที แต่ตัวฉันสำหรับเขาเลยก็เป็นแค่เครื่องฆ่าคนเท่านั้น หากถึงเวลาแล้วช่วยไม่ได้ ก็อย่าผิดหวังไปก็แล้วกัน”พอพูดจบกนิษฐาก็เดินออกจากประตูบ้านตระกูลศรีทองไปโดยไม่แม้แต่จะแลกลับแน่นอนว่ากนิษฐาเพียงหวังจะให้ชายที่ตนสมัครใจรักปลอดภัย เอาเธอไปแลกยังไงก็ยอม แต่เธอเพียงเกรงว่าพ่อเลี้ยงของเธออาจจะเห็นชีวิตของเธอเป็นแค่มดตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งก็ได้“ฐา…..”วรพลเรียกชื่อตามหลังเธอไปอย่างเศร้าสร้อย“ได้โปรดอย่าทำร้ายเธอเลยนะ…..”วรพลหันไปพูดอ้อนวอนกับกรดล“อืม”กรดลเพียงรับคำสั้นๆ ก่อนจะเหลือบไปมองวัจสาเงียบๆ แล้วหันตัวเดินจากไปที่สวนใหญ่บ้านตระกูลศรีทอง บุรีอดไม่ได้ที่จะกวดไล่ตามมา“พี่ใหญ่ ให้ผมไปกับพี่ด้วยมั้ย จะได้ช่วยดูแล”“ไม่จำเป็น เอาไปก็เป็นเพียงภาระเท่านั้น กลับไปอยู่ในบ้านเถอะ”กรดลพูดอย่างไม่แยแสเป็นภาระ? บุรีชะงักเท้าหยุดลง ได้แต่มองตามหลังของกรดลด้วยความโกรธก่อนจะมองไปที่ร่างหญิงสาวที่อยู่ข้างเขา ก่อนจะเปลี่ยนแววตาเป็นอ่อนโยนไปในบัดดล น่าเสียดายที่เธอไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเลยแม้แต่นิดเดียวตั้งแต่ที่กรดลพาตัวกนิษฐาไปแล้วนั้น วรพลก็ได้แต่ก้มหน้านิ่ง พยายามใช้มือทั้งสองกำหมัดแน่น แต่ก็กำไม่ได้ นั่นทำให้เขารู้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นดั่งขยะที่ไร้ค่าวัจสารู้ดีว่าเขากำลังเป็นห่วงธัชชัยและกนิษฐาอยู่