วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 332 ผมก็หิวนะ ป้อนผมหน่อย

ตอนที่ 332 ผมก็หิวนะ ป้อนผมหน่อย

วิศาลชินชากับความเฉยชาของธัชชัยแล้ว วันนี้เขาจึงเดินตรงเข้าไปหาเองและดึงธัชชัยเข้ามาไว้ในอ้อนกอดโดยไม่ได้พูดอะไร มันเป็นการทักทายตามฉบับคนฝรั่งเศส

วิศาลไปอยู่ฝรั่งเศสมานานพอดู การทักทายแบบนี้จึงเป็นสิ่งที่เขาคุ้นชินเป็นที่สุด พอเจอก็ทักทายกันด้วยการกอดและเอาหน้ามาสัมผัสกันไปมา

เดิมทีธัชชัยไม่ได้คุ้นชินกับการจูบทักทายแบบนี้เสียเท่าไหร่นัก ด้วยเพราะสองชายอยู่ๆ ก็จะมาจูบแก้มกันมันก็ดูแปลกๆ แต่ด้วยเพราะวิศาลก็ทำในทุกๆ ครั้งที่เจอกันมันก็เลยชินไปเสียแล้ว อีกอย่างมันก็เป็นวิธีที่เขาคุ้นเคยที่สุดด้วย

ดูเหมือนว่าหากไม่เอาแก้มสัมผัสกันก่อนแล้วก็คงจะไม่สามารถพูดกันได้

……

ธัชชัยดูขนลุกขนพองเล็กน้อยในขณะที่วิศาลกลับดูสนุกกับมัน

พอทักทายกันเสร็จแล้ว วิศาลก็มองไปที่ธัชชัยก่อนจะขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น “อาชัย ทำไมผอมลงหล่ะเนี่ย? ”

ธัชชัยเปรยตามองวิศาลอย่างไม่แยแส “พูดอะไรให้มากความนักหล่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่แกควรจะห่วงมั้ย? เรื่องที่ให้หาเป็นยังไง เจอแล้วหรือยัง? ”

“แหงสิ ถ้าไม่เจอแล้วจะเรียกแกมาหาหรอ? ฉันไม่หลอกแกหรอกน่า “ วิศาลยิ้ม พลางเดินไปที่บาร์แล้วหยิบกล่องซิก้ามาให้เขา

“ลอง? ”ธัชชัยเองก็มองไปที่เขาเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาลองอะไรแบบนี้”วิศาลหยิบเอาแท่งซิก้าไปอังไว้ที่ปลายจมูกของธัชชัย กลิ่นของมันหอมหวานอบอวลราวกับกลิ่นกายของสาวคิวบาเขาใช้มีดพกขนาดสั้นตัดมันออกก่อนจะหยิบไฟแช็กทองคำ หมุนช้าๆ จนกระทั่งปลายหัวของซิกก้าถูกแผดเผาอย่างเสมอกัน แล้วจึงเอามาจรดไว้ที่ปลายปากแล้วสูดมัน เขาดูจะมีความสุขมากไม่น้อยก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องกับวรพล ธัชชัย โสธร และวิศาลต่างก็ใช้ชีวิตที่หรูหราและสนุกเพลิดเพลินด้วยกันทั้งนั้นในขณะที่เขาทำการจุดซิก้านั้นสายตาของวิศาลก็ไม่ได้เสไปจากธัชชัยเลย ไม่ว่าใบหน้าของธัชชัยจะทำให้คนมองรู้สึกไม่ชอบ หรือกระทั่งเสียงแหลมตวาดนั้นก็ชั่งปะไร เขาน้อมรับชีวิตของเพื่อนสนิท มันจะต้องการอะไรอีกหล่ะ?กลิ่นของซิก้าถูกสูดเข้าไปในปากของวิศาล จากนั้นก็เริ่มลิ้มรสและปล่อยควันให้พวกพุ่งออกมาอย่างช้าๆธัชชัยเริ่มรู้สึกหงุดหงิด การกระทำของวิศาลนั้นยิ่งทำให้ธัชชัยอึดอัด เขาหยิบก้านซิก้าออกมาจากปากของเพื่อนชายก่อนจะทิ้งมันคว่ำเอาไว้ที่แก้วไวน์ข้างตัว“ที่แกให้ฉันหา‘globefish’หน่ะได้เรื่องแล้วหล่ะ ชื่อจริงๆ ของมันก็คือพรมมิน แต่ก็ไม่ใช่มากคนหรอกนะที่รู้จักชื่อจริงๆ ของเขา ส่วนใหญ่ที่เขาเรียกกันอย่างหนาหูก็จะเป็น อำเภอพัดรัก หรือไม่ก็ปลาปักเป้าบ้างธัชชัยพ้นเสียงหัวเราะออกมาทางจมูก “มีพิษแล้วจะใช่การยังไง? สุดท้ายก็โดนคนกินอยู่ดีไม่ใช่หรือไง? ”“มีหลายคนที่พูดดูถูกเขาเหมือนที่แกกำลังทำอยู่ ทุกคนต้องการที่จะกินเขา ด้วยเพราะพวกเขาคิดว่าฟันของพวกเขาแหลมคมมากพอ แต่สุดท้ายเป็นยังไงหล่ะ? จะว่าไม่ตายก็เหมือนตาย กลายเป็นซากกันไปหมด”“มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยจริงๆ เหรอ? ” ธัชชัยรินเหล้าให้ตัวเองอีกหนึ่งแก้ว ตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย เก็บงำอารมณ์ของที่หลากหลายเอาไว้ในใจวิศาลเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะชนแก้วกับธัชชัยอีกครั้ง แล้วพูดด้วยเสียงอันนุ่มนวล “อาชัย แกไปมีเรื่องบาดหมางกับคนใหญ่คนโตแบบนี้ได้ยังไง? ”วิศาลไม่ใช่คนโง่ เขามีความคิดแบบเดียวกับกรดลไม่มีผิด บริษัทโฮสติ้งของธัชชัย มันไม่สามารถที่จะไปขัดผลประโยชน์อะไรกับเขาได้“ฉันไม่ได้ไปยุ่งกับมัน มันนั่นแหล่ะเข้ามายุ่งกับฉันก่อน”ดวงตาของธัชชัยเปลี่ยนเป็นดิ่งลงไปในทันที ความรู้สึกแปลกๆ ที่มีต่ออำเภอพัดรักทื่อยู่ๆ ก็แพร่พิษมาที่เขาได้มันใช่มีเพียงแค่กรดลพูด ตอนนี้วิศาลก็คิดเช่นเดียวกัน“แล้วนี่มันเป็นคำสั่งของอำเภอพัดรักใช่มั้ยที่ให้กนิษฐาไปยั่วยวนพี่ชายแก แล้วก็จัดการฆ่าเขา? ”วิศาลถามขึ้นอย่างสนเท่ห์ “แต่ฉันคิดว่าเขากับพี่ชายแกไม่น่าจะขัดผลประโยชน์กันถึงขั้นที่จะมาฆ่ามาแกงกันได้ หรือว่ามันอาจจะเป็นการเข้าใจผิด? ”แน่นอนว่าวิศาลไม่อยากให้ธัชชัยเพื่อนสนิทของเขาต้องไปสู้รบตบมือกับอำเภอพัดรักนั่น หากจะพูดแบบนั้นกับธัชชัยไปหล่ะเกรงว่าจะเป็นการสุมไฟในใจเขาให้มันเพิ่มขึ้นเสียเปล่าๆ“ไม่สนหรอกว่าเขาจะเข้าใจอะไรกันผิดรึเปล่า ฉันสนใจเพียงแค่มันมาทำร้ายพี่ชายของฉัน มันจะต้องเอาชีวิตของมันมาเซ่นเท่านั้น！” ธัชชัยพูดคำต่อคำในด้วยอารมณ์ที่จุกอยู่ในอกวิศาลทำได้เพียงแค่ถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนเรื่องๆ “เอ้อ ฉันขอเตือนแกไว้หน่อย การที่ไปยุ่งกบเขาหน่ะมันเหมือนเราเอาเงินปึกไปเผาไฟทิ้งก็เท่านั้น เชี่ยวมันไปซะเถอะ”เลี่ยงหรอ? ทำไมจะต้องหลีกเลี่ยงเขาด้วย? เขาก็มีเงินออกจะเยอะมั้ยหล่ะ? ธัชชัยพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ไอ้คำว่ารวยหน่ะมันกก็แค่คำขยายเท่านั้นแหละ เขาไม่เพียงแต่ยู่ที่สามเหลี่ยมทองคำ มีแม้แต่กองทัพหรือฐานผลิตอะไรต่างๆ เป็นของตัวเอง เครือข่ายการขยายทั่วโลก เขามีสิทธิ์ที่จะได้รับการอภัยโทษทางการเมือง แล้วแกรู้มั้ยว่ามันเทียบเท่ากับการได้รับการยกเว้นโทษตายด้วยซ้ำ”วิศาลไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมสองพี่น้องตระกูลศรีทองถึงได้ไปมีเรื่องบาดหมางกับคนอย่างนั้นได้ หากว่าธัชชัยจะต้องไปแก้แค้นจริงๆ เขาก็เกรงว่าเพื่อนของเขาจะไม่เหลือแม้กระทั่งเถ้ากระดูก“รวยมากจริงๆ ด้วย”