วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 321 ไม่มีเจ้าชายหรือซินเดอเรลล่า

ตอนที่ 321 ไม่มีเจ้าชายหรือซินเดอเรลล่า

ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอยังสามารถมีวิสัยทัศน์ที่สวยงามเกี่ยวกับเจ้าชายตกหลุมรักกับซินเดอเรลล่า แต่สำหรับเธอในตอนนี้ไม่อาจหาญกล้าที่จะฝันถึงมันได้อีก เธอยังเชื่อในความรักและความปรารถนา แต่หัวใจต่ำต้อยของเธอนั้นทำให้เธอกลัวที่จะปล่อยความรู้สึกของตัวเธอเองไป ไม่กล้าที่จะรักโดยไร้ซึ่งศีลธรรม

โรงอาหารในตอนเที่ยง

ผู้หญิงทั้งสองมีความคิดที่แตกต่างกันกำลังนั่งเขี่ยข้าวไปมากันอยู่ในจาน นานๆ ทีจะตักขึ้นมากินสักคำ

วัจสามีความอยากอาหารที่ดี แต่เธอก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะกิน ได้แต่เขี่ยไปกินไป เธอรู้ว่าแม้เธอจะไม่อยากกินแต่เธอก็จำต้องกิน เพราะเด็กในท้องต้องการสารอาหารที่เพียงพอเธอไม่ได้ต้องการให้เขาดูซีดและผอมจนเกินไป

ท้องน้อยๆ ที่อายุได้สามเดือนแล้ว ยังไม่ปรากฏชัดแจ้งไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเริ่มตั้งตัว แต่เธอสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ

“เออจริงสิ แกยังจะหย่ากับวรพลอยู่อีกมั้ยอ่ะ? บอกมานะว่าครั้งนี้แกไปหมู่บ้านแจ่มใส ก็เพราะว่าวรพลจับได้ว่าแกมีความสัมพันธ์กับคุณชายรองใช่มั้ย? "

วงจรสมองของแวววัยนั้นช่างแตกต่างจากคนอื่นๆ จริงๆ

เธอถูกถามแบบนั้นก็ถึงกับเป็นใบ้พูดไม่ออก ด้วยเพราะก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

อือ จริงด้วยสิ การแต่งงานของเธอเองในครั้งนี้ สุดท้ายแล้วจะหย่ารึเปล่านะ?

การหย่าร้างที่แปรเปลี่ยนจากวรพลไปเป็นธัชชัยนั่นทำให้เธอยอมรับได้ค่อนข้างยากมากทีเดียว เพราะด้วยอาจจะพูดว่า ในใจลึกๆ แล้วเธอต้องการที่จะหย่ากับธัชชัยอย่างนั้นรึเปล่า?แต่แล้วเธอก็ทำได้เพียงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขา อยู่ๆ จะให้เรียกน้องเขยออกไปคุยเรื่องหย่า นี่มันจะไม่เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจไปหน่อยหรือไงนะ?"ไม่หย่า! ฉันจะหย่าเพื่ออะไรหล่ะ! " จู่ๆ เธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ ยังไงก็ตามฉันเป็นแค่ผู้หญิงหน้าเงินคนหนึ่ง อยู่ฟรีกินฟรีในบ้านตระกูลศรีทองไปตลอดชีวิตแล้วมันจะทำไม？！"วัจสาที่อยู่ๆ ก็แสดงออกถึงความไม่พอใจขึ้นมาอย่างฉับพลันเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมนั้นทำให้แวววัยรู้สึกว่าเพื่อนของเธอนี้ได้เติบโตขึ้นเป็นผู้หญิงที่น่าตื่นตาตื่นมากทีเดียว" ใช่แล้วล่ะ แกคิดถูกแล้วยัยสา! ถูกต้องที่สุดแล้วล่ะ ถ้าฉันเป็นแกนะ ฉันก็จะอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทองไปจนตายเลยหล่ะ แล้วยังเรื่องหย่าโง่ๆ แบบนั้นอีกถึงแม้ว่าเขาจะบังคับฉันก็ตาม ฉันก็ไม่หย่า!เธอไม่ได้มีเวลาที่จะกลั่นกรองคำพูดที่น่ากลัวของแวววัย เธอก็เริ่มทำการล้างสมองวัจสาอีกครั้ง"แกคิดดูสิ ถ้าแกยังคงอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างน้อยคุณภาพของชีวิตของแกก็จะไม่ต้องลำบากหรือกังวลอะไรไม่มีชายหรือหญิงที่ควรค่ากับน้ำตาของแก และก็จะไม่มีใครอาจหาญมาทำให้แกต้องร้องไห้ มีความสุขทั้งจิตใจและร่างกายเลยเชียวหล่ะ! "วัจสาหรี่ตาลงเล็กน้อย พลางกวาดผ่านใบหน้าของแวววัยอย่างใกล้ชิด " แวววัย นี่ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่แกดูจะหยาบคายเกินฉันจะทนไหว คิดงี้ได้ไงเนี่ย? แกไม่ใช่อายุแค่22อย่างนั้นเหรอ? น่ากลัวเกินไปแล้วเนี่ย"วัจสาค่อนข้างแปลกใจในสิ่งที่แวววัยพูดออกมามากทีเดียว" น่ากลัวเหรอ? มันเรียกว่าความเป็นจริงนะคะ คุณผู้หญิงขา แกอย่าอ่อนต่อโลกน่า! "แวววัยสูดเอาลมหายใจเข้าไปในปอดลึกๆ ก่อนจะพูด"สา ตอนนี้เรามาพูดคุยเกี่ยวกับความเป็นจริงในสังคมที่มันช่างโหดร้ายนะ แกบอกว่าแกจะหย่ากับเขา แม้จะล้างเนื้อล้างตัวจนเกลี้ยงเกลา บ้านตระกูลเดิมขุนทดก็ไม่รับแกกลับไปแล้ว! แกคิดว่าสิว่าสถานการณ์ของแกมันจะดีขึ้นไหม? บางทีแกอาจจะเลี้ยงตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำนะเว้ยสา! "วัจสาตกใจจนชะงัก ที่แวววัยพูดมานั้นถูกทำข้อเธอไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ นี่ยังไม่ต้องพูดถึงเด็กที่อยู่ในท้องเลยนะ"เราเป็นรุ่นพี่ปีสี่แล้วนะ กำลังจะต้องออกไปฝึกงาน ฉันเกรงว่าหอพักราคาถูกๆ ของโรงเรียนนี่เนี่ยมันจะไม่สามารถอยู่ได้อีกแล้วใช่ไหมหล่ะ? นอกจากนี้ในแง่ของเศรษฐกิจของเรา บ้านหล่ะจะสามารถซื้อได้เหรอ？ แน่นอนว่าคงได้แค่เช่า แล้วแกมีเงินที่จะเช่าบ้านมั้ย? ไหนจะอาหารและเสื้อผ้า ไม่มีอะไรที่ไม่มีค่าใช้จ่ายเลยนะ”" และอีกอย่างเราไม่สามารถเป็นเหมือนเด็กคนอื่นได้ที่จะขอเงินจากพ่อแม่ ฉันไม่ต้องการที่จะก้าวเข้าสู่สังคมแบบนี้ ยังมีหน้าไปขอเงินคุณดนิตามาเช่าห้องก็ไม่ได้ด้วยมั้ย! "หลังจากที่แวววัยบ่นออกมานั้น มันก็เพียงพอที่จะทำให้วัจสาได้ครุ่นคิด เธอไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองจะเลือดร้อนขนาดที่ไม่เคยคิดเกี่ยวกับปัญหาในทางปฏิบัติเลยแม้แต่น้อยหากถ้าตัวเธออยู่ๆ ก็พาเด็กร่อนเร่หนีไป สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอเองกับเด็กตัวน้อยๆ ในท้องนี้มันจะเป็นยังไง?เมื่อธัชชัยย่างเท้าที่แข็งแกร่งเข้ามา นั้นทั้งสองสาวนังคงอยู่ในภวังค์กันอยู่"คิดถึงผมหรือยังไง? เหม่อลอยอะไรขนาดนี้? "เสียงต่ำผ่านเข้าไปในแก้วหูของหญิงสาวทั้งสองคนเป็นผู้ชายนั่งลง ธัชชัยนั่งลงตรงกับตำแหน่งของวัจสา สะท้อนให้เห็นถึงความแข็งแกร่งและความสูงสง่าของร่างหนา"คุณชายรอง? ทำไมคุณไม่โทรหาฉันก่อนจะมาหล่ะคะ? "ทันทีที่แวววัยเห็นเขา ดวงตาจองเธอก็เปล่งประกาย ใบหน้าน้อยๆ จากเดิมที่ซีดซึมกลับสู่ความสุขและความมีพลังของเด็กสาววัยรุ่นวัจสาถึงกับมองอ่อนให้กับธัชชัยที่ดูเสน่ห์ของเขาจะต้องใจแวววัยซะเหลือเกิน เมื่อครู่เธอยังด่าว่าทอธัชชัยกับเธออยู่เลย ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างทันควัน แถมยังเรียกว่า 'คุณ' อีกต่างหาก เปลี่ยนสีไวยิ่งกว่าจิ้งจกเสียอีกวัจสายืนขึ้นอยากจะเดินหนีออกไป แต่ก็กลับถูกธัชชัยสวมเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา"จะหนีไปไหน? มานั่งกับผมดีๆ นี่มา ไม่งั้นผมก็ไม่รังเกียจที่จะแสดงความรุนแรงที่นี่หรอกนะ! "เขาด่าต่ำอีกครั้งเมื่อคิดว่าเธอกำลังคิดจะหนีเขาไปอีกคนๆ นี้ก็เป็นแบบนี้เสียทุกทีไป พูดกันไม่ทันจะสามคำก็โกรธก็โมโหเรื่อย แต่จะให้ทำไงได้ เธอรับไม่ไหวก็ต้องรับให้ไหว เพราะเขาก็เป็นคนที่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นอยู่แล้ว"ฉันจะซื้อซุปรองท้องให้" เธอพูดเบาๆ เธอรู้ว่าชายหนุ่มมีปัญหากับท้อง ซึ่งตัวเขาเองไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ดูวิธีการเดินของเขาละก็รู้เลยว่าไม่มีอาหารตกถึงท้องหรอกในสภาพนี้