วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 287 สามีตามกฎหมาย 2

ตอนที่ 287 สามีตามกฎหมาย 2

วัจสารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เธอรับเอาคุกกี้ช็อกโกแลตมา พร้อมกับพูดกลับไปเบาๆ “ขอบคุณนะคะ…คุณป้า ขอบคุณมาจริงๆ นะคะ”

ได้รับความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าแบบนี้ อารมณ์ของเธอก็ยิ่งยากที่จะสงบ เสียงของเธอยิ่งเป็นสะอึกสะอื้นมากขึ้น

“ไม่เป็นไรหรอก สาวน้อย เธอเดินกลับเองนะ ฉันต้องไปซื้อของที่ตลาดต่อ ฉันคิดว่าเธอคงตั้งครรภ์ได้ไม่นานเท่าไหร่ รีบกลับบ้านดีกว่านะ อย่าอยู่ในอากาศที่เต็มไปด้วยควันแบบนี้ มันไม่ดีสำหรับคุณและเด็ก”

พอคุณป้าแปลกหน้าพูดจบเธอก็ขี่รถสกูตเตอร์ไฟฟ้าของเธอจากไป

เมื่อมองตามแผ่นหลังของคุณป้าแปลกหน้าไป ดวงตาของวัจสาก็ชุ่มขึ้นอีกครั้ง

สามีของเธอเองมองเห็นแต่กลับทิ้งเธอเอาไว้ กลับกันกับคุณป้าที่ดูจะเป็นห่วงเป็นใยเธอ พอเห็นดังนี้แล้วเธอก็รู้สึกขื่นขมในใจจริงๆ

ช็อกโกแลตบาร์แท่งนี้ ด้านในประกอบด้วยข้าวพอง พอวัจสากัดเข้าไปคำหนึ่งก็รู้สึกดังที่คุณป้าเมื่อครู่บอกไว้ ความรู้สึกเลวร้ายของเธอได้เจือจางหายไปจริงๆ

มันเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าช็อกโกแลตนี่มันอร่อยมากเลยจริงๆ ！

พอวัจสากินไปจนหมดแท่งแล้ว ก็พักอยู่พักหนึ่ง จนเธอเริ่มจะมีแรงขึ้นหน่อย ด้วยคุณป้าเพิ่งพูดว่าหมอกควันช่วงนี้ของที่นี่เยอะมาก จึงไม่อยากให้เธออยู่ในที่โล่ง พอคิดได้ถึงตรงนี้ เธอจึงหาที่ที่เพิ่มกำลังให้แก่ตัวเองได้ จึงมองไปรอบๆ เพื่อหาร้านขนมที่เธอชอบ

ดังนั้นเมื่อภูผามาถึงถนนปลายฟ้าตามที่ธัชชัยบอกก็ไม่เจอแม้แต่เงาของวัจสา อีกทั้งวัจสาก็ปิดเครื่องโทรศัพท์ไปแล้วด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีหล่ะ? ภูผาร้อนรนราวกับถูกไฟเผาอีกด้วยเขาไม่กล้าที่จะปล่อยวางไป จึงรีบโทรศัพท์ไปหาธัชชัยทันที“คุณชายรองครับ คุณผู้หญิงปิดเครื่องไปแล้ว อีกทั้งผมขับมาถึงถนนปลายฟ้าก็ไม่เจอคุณผู้หญิงแล้วด้วย ลองหาตามตรอกซอยแล้วก็ไม่เจอเลยครับ！”ด้วยเมื่อครู่วัจสากดตัดสายของธัชชัยไป ทำให้เขายังคงโกรธอยู่ เขายังพูดได้ไม่กี่ประโยคเองเธอก็ตัดสายเขาไป เขาหล่ะอยากจะกัดคอเธอเสียจริง！”นั่นยิ่งทำให้เขาสับสน คืนนั้นเราทั้งคู่ก็เห็นได้ชัดอยู่ว่ามีความสุขกันแค่ไหน ทุกๆ ท่วงท่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แล้วทำไมวันถัดมากลับกลายเป็นว่าเขาบังคับขืนใจเธอ?หากจะบอกว่าธัชชัยใช้กำลังข่มขืนเธอ มันก็ต้องพูดด้วยว่าเธอใช้ขาทั้งสองข้างของเธอตวัดรัดตัวของเขาไว้อย่างแนบแน่นไม่ใช่เหรอ?ผู้หญิงคนนี้นี่มันจริงๆ เลย หลังจากนอนหลับอย่างสบายใจแล้วก็กลับปฏิเสธที่จะยอมรับมัน วิ่งแจ้นไปที่สถานีตำรวจเพื่อที่แจ้งความจับเขาเมื่อเห็นหญิงสาวที่บอบบางอยู่เธอเล่นเล่ห์แบบนี้แล้ว แบบนี้เธอก็ไม่ด้อยกว่ากนิษฐาเลยนะเนี่ย“กลับไปที่บ้าน อีกพักหนึ่งป้าอ้อยจะส่งอาหารให้พี่ชายฉัน เรื่องนี้ช้าไม่ได้ ส่วนเรื่องคุณผู้หญิงของแกเดี๋ยวฉันจัดการเอง”“โอเคครับ ถ้างั้นผมกลับก่อน” ภูผารับคำเสร็จด้วยความที่เขาเป็นคนพูดไม่ค่อยคิดจะเสริมเข้าไปอีกว่า “คุณชายรอง คุณควรจะอ่อนโยนกับคุณผู้หญิงสักหน่อยนะครับ มันไม่ได้ยากเกินไปเลย”พอฟังๆ ดูแล้ว นี่เป็นคำพูดที่คนรับใช้ควรพูดงั้นเหรอ? นั่นมันเหมือนเป็นคำสั่งของเจ้านายทีเดียวพลาดจริงๆ เจ้าภูผาในมุมมองของเขานั้น ด้วยเป็นเพราะคุณชายรองโหดร้ายกับคุณผู้หญิงของเขามากไปหน่อย ดังนั้นเธอจึงปิดเครื่องหนี ไม่รับโทรศัพท์ บางทีเขาอาจจะปล่อยคุณผู้หญิงของเขาลงจากรถระหว่างทางด้วยซ้ำ เลยให้ตัวเขาเองไปรับเธอแทน ไม่อย่างนั้นคุณชายรองจะรู้ได้ไงว่าคุณผู้หญิงอยู่ที่ไหน คุณชายรองเองทำไมไม่รับเธอเองหล่ะ?“ภูผา แกกล้าดีมาจากไหน? นี่ถึงกับข้ามหัวมาสอนฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ? ”ธัชชัยจากเดิมที่หัวร้อนอยู่แล้ว พอถูกภูผาพูดแบบนั้นใส่ ใส่ก็ยิ่งลุกท่วมไปเป็นสามเท่า“คุณชายรองครับ หยุดเถอะนะครับ ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นซะเถอะ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย โอเคมั้ย? เดี๋ยวผมกลับไปรับป้าอ้อยแล้วนะครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”ไม่รอที่จะให้ธัชชัยได้พูดอะไร ภูผาก็ชิงวางสายไปเสียก่อน นี่มันสัญญาณสุ่มเสี่ยงมากๆ เลยหล่ะรอจนวัจสากลับถึงหอพัก แวววัยก็ปรี่ตรงเข้ามาจับข้อมือเธออย่างรวดเร็วอย่างกับพบซีกโลกใหม่อย่างไรอย่างนั้น“วัจสาบอกความจริงมาเลยนะ นี่แกไปที่ไหนมาอีก? เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าธัชชัยหน่ะกำลังพลิกโลกตามตัวเธออยู่ ！” แวววัยพูดอย่างประหลาดใจเขาหาเธองั้นเหรอ? ตลกชะมัด เพราะเมื่อสี่ชั่วโมงขับรถผ่านแท้ๆ เขายังขี่เลยไปเลย ตอนนี้กลับมาพลิกโลกหาเธออีกแล้ว ตลกไหมหล่ะ?แต่เธอไม่ได้อยากจะปิดบังอะไร จึงพูดไปตามจริง “เหรอ? งั้นให้เขาหาต่อไป มันจะดีมากถ้าจะหาทั่วทั้งโลกไปเลย”เธอเหนื่อยมาก จึงทำได้เพียงล้มตัวนอนบนเตียงและขดตัวใต้ผ้าห่มราวกับกุ้ง สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้พละกำลังเธอหายหดไปหมดสิ้นแค่เช้าวันเดียวเท่านั้น แต่กลับเหมือนกับผ่านไปแล้วครึ่งชีวิต“วัจสา เฮ้ เฮ้ เฮ้ นี่แกเป็นอะไรไปฮะ? ไม่เชื่อฉันหรือไง? ธัชชัยไอ้คนชั่วนั่นตามหาแกอยู่จริงๆนะ ตอนคาบอาจารย์ปิติ เขาโทรหาฉันซะตัวฉันสั่นไปด้วยแรงโทรศัพท์เลยเนี่ย ฉันโดนเขาโทรจิกซะจนแบตหมดไปเลย ไม่เชื่อก็เอาโทรศัพท์ฉันไปดูได้เลยเอ้า ！”“ไม่ต้องดูหรอก ฉันเชื่อแกแต่เกรงว่าเขาจะหวังให้ฉันตายหน่ะสิ ก็”วัจสาหมดเรี่ยวแรงที่จะพูด“เฮ้ เธอเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น? ทำไมต้องแช่งตัวเองแบบนั้น อย่าบอกนะว่าเขารังแกแกอีกแล้ว? ”แวววัยพูดพร้อมกับดึงตัวเธอขึ้นมา “อื้อฮือ กลิ่นหญ้านี่ อย่าบอกนะว่าสู้กันจนคลุกหญ้าไปเลย? ”แวววัยยัยสมองหลุมดำ เพียงแค่เอาเซลล์ตัวของวัจสาให้เธอไป เธอก็คงหาเธอได้จนถึงทางช้างเผือกเลยมั้ง