วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 181 การโกงที่น่าสงสัย 2

ตอนที่ 181 การโกงที่น่าสงสัย 2

ที่ข้างๆของบุรีมีชายผอมแห้งกรังคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วย เขาผอมจนคิดว่าลมพัดทีเดียวก็คงจะปลิวได้เลยหล่ะ

ธัชชัยไม่ได้ตอบบุรี เขาหันไปทางชายคนผอมที่นั่งข้างๆก่อนจะถามขึ้น “เห็นเขาโกงเลยมั้ย?”

ชายผอมคนนั้นส่ายหน้า “ไม่ครับ มันไม่ใช่วิธีการโกงแบบเก่า น่าจะเป็นแบบวิทยาการชั้นสูงแบบไฮเท๊คเลย”

ชายผอมที่เป็นคนดูแลผับแทนธัชชัยคนนี้มีชื่อว่า‘เสือ’เป็นผู้เชี่ยวชาญมีประสบการณ์สูงที่ ปกติตามผับจะต้องมีผู้เชี่ยวชาญกำกับดูแลซัก2-3คน และก็ต้องมีความสามารถพอที่จะให้ลูกค้าชนะมากพอที่จะหยุด เพื่อไม่ให้คาสิโนยุ่งวุ่นวายจนเดินไป

ช่วงสามวันมานี้มีลูกค้าชาวอิตาลีที่เห็นในกล้องวงจรปิด เขาชนะคาสิโนวันละ50ล้านและวันนี้ก็ชนะไป40กว่าล้านแล้ว

บุรีรู้สึกกกังวลว่าคนผู้นี้เป็นใครจึงเรียกให้ธัชชัยเข้ามาดู

“ท่านชัย คนผู้นี้ผมลองไปเช็คมาแล้ว ไม่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใดๆในตัว ไม่ว่าจะข้างในข้างนอกผมก็ตรวจไปหลายรอบ แม้แต่ใต้อวัยวะอะไรก็ตามที”

ที่บุรีหมายถึงก็คือวิธีการของเสือเองก็ใช้ไม่ได้

ธัชชัยขมวดคิ้ว สีหน้าไม่พอใจ “ไม่ใช่การโกงแบบเก่า แล้วก็ไม่ใช่เทคนิค แล้วมันคืออะไร? เขาเป็นเทพอย่างนั้นหรอ?”

“มันมีอะไรที่ดูน่าสงสัยบ้างมั้ย? ดูมาหลายวันแล้วนี่” ธัชชัยถามเสือขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เสือก็ยังคงส่ายหน้า “ผมพยายามดูเทปซ้ำหลายรอบ ก็ดูไม่ออกว่าเขาใช้เทคนิคอะไร อีกอย่างเขาทำเหมือนกับรู้ไพ่ในมือของหัวโต๊ะอย่างไรอย่างนั้น แต่ถ้าจะบอกว่ามีอะไรที่น่าสงสัยมั้ย นั่นก็อาจเป็น ทุกครั้งที่เขาเปิดดูไพ่ มักจะใช้มือข้างซ้าย”ธัชชัยจ้องมองชายชาวอิตาลีในเทปประมาณครึ่งนาทีก่อนจะพูดกับบุรีในเสียงกระซิบ “ไปเตรียมคนมา ทำเป็นให้เสียเงินหนักๆ รอจนคนนี้กลับไป แล้วไปจับเขาไว้หาที่ลับตาคนทำให้เขาบาดเจ็บที่มือข้างซ้าย อ้อแล้วจำไว้ อย่าให้มีแผลภายนอกเด็ดขาด”“ครับท่าน ผมจะไปเตรียมคนเดี๋ยวนี้” บุรีรับคำก่อนจะเดินออกไปทันทีพอจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เกิดออกมาจากผับก็เป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้วที่บ้านตระกูลศรีทองตกอยู่ในความเงียบ พี่ชายของเขาหลับไปแล้วอย่างแน่นอน หมอภาคินบอกว่าช่วงนี้พี่ชายเขาหลับได้ดีมาก ไม่ค่อยจะตื่นมาเลยในเวลากลางคืนเฟอร์รารี่ที่จอดอยู่หน้าประตูก็สตาร์ทขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะขับออกไปเหตุด้วยเพราะมันเลยเวลานอนปกติของเขาไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ง่วงเลย เขาจึงขับรถตรงไปยังโรงเรียนของลูกแมงน้อยของเขาครั้งที่แล้วที่เขาดูถูกเธอที่บ้าน เขาก็ยังแอบกลัวว่าเธอยังคงโกรธหรือเสียใจอยู่เขาขับเฟอร์รารี่คันหรูเข้ามาจอดหน้าหอพักนักเรียนหญิงที่ดูเหมือนคนในหอต่างกำลังตกอยู่ในภวังค์หลับใหลแหงหล่ะ มีเพียงเขาธัชชัยเท่านั้นที่ยังคงไม่นอนเดิมทีเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรหาเธอ แต่ก็ต้องวางมันลง การที่ปลุกเจ้าแมวน้อยของเขาในเวลาแบบนี้มันดูไม่แมนเลยว่ามั้ย?มันไม่เกี่ยวกับสุภาพบุรุษหรือไม่มั้ย มันถูกแล้วรึเปล่าที่เขาจะรบกวนเธอ?แต่แล้วเขาก็หวนคิดกลับไปได้ว่า การโทรปลุกศรีภรรยาของตัวเองขึ้นมามันเป็นการรบกวนตรงไหน? เธอนอนอยู่บนเตียงเย็นๆแข็งๆ ก็กลัวว่าจะเหงา สู้เรียกลงมาหาให้เขากอดให้อุ่นมันไม่ดีกว่าหรอ?ซึ่งพูดกันตามจริงก็มีแต่คุณชายรองบ้านศรีทองเท่านั้นแหล่ะที่เหงา เพราะทางด้านของวัจสาก็นอนหลับได้สบายดีกับเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องของเธอ มีเพียงเขานั่นแหล่ะที่อยู่คนเดียวที่ข้างถนนปกติเวลาที่วัจสานอนเธอก็จะไม่ได้ปิดโทรศัพท์เอาไว้ แม้ว่ามันจะสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่ก็สามารถปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาในตอนกลางคืนได้วัจสาไม่ลืมแม้กระทั่งตา เธอควานหาต้นเหตุของแรงสั่นสะเทือน พอลืมตาขึ้นมองก็ปรากฎเป็นชื่อ ธัชชัย เธอรู้สึกแย่ปนกับความง่วงขึ้นมาชั่วอึดใจ เขาบ้าไปแล้วรึเปล่านะ? ดึกดื่นป่านนี้ยังไม่นอน แถมยังโทรศัพท์มากวนเธออีกเธออยากจะวางสายไปเลย แต่อยู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าตระกูลศรีทองยังมีคนป่วยอยู่หนึ่งคน หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวรพลนะ? มองไปทางแวววัยที่กำลังกรนคร่อกๆอยู่ เธอจึงเอาผ้าห่มคลุมหัวก่อนจะรับสายใต้ผ้าห่มนั้น“ธัชชัย ดึกป่านนี้มีธุระอะไรฮะ?”ธัชชัยหัวเราะในน้ำเสียง “กว่าจะรับได้นะ นอนเป็นหูตอนอยู่หล่ะสิท่า”พอได้ยินเสียงที่เกียจคร้านของชายหนุ่มเธอก็พอจะเดาได้ว่า มันไม่ได้เกิดอะไรขึ้นกับวรพล วัจสาจึงเริ่มโมโหขึ้นมาเล็กน้อย“นี่ธัชชัย ถึงคุณจะไม่ได้ แต่ว่าฉันจะนอนนะ ตีสามกว่าแล้วจะมาปลุกคนออกมาจากฝันดี นี่หมายความว่าอะไร? ความเป็นสุภาพบุรุษเนี่ยมีมั้ยฮะ?”พอพูดจบไปแล้ว วัจสาก็คิดได้ว่า คำว่าสุภาพบุรุษเนี่ยนะ ปกติเขามีหรือไง ไม่มีในพจนานุกรมตัวเขาสักกนิด“ผมให้เวลาคุณ5นาที ลงมาข้างล่าง ผมรออยู่ล่างตึกคุณเนี่ย อ้อ ถ้าหนาวก็เอาผ้าห่มลงมาด้วยนะ”เขาพูดอย่างอ่อนโยนแต่เขาเองก็ไม่คิดให้มันดี ตอนนี้วัจสาไม่ได้ห่มผ้าอยู่หรอกหรอ? เธอไม่โง่ซ้ำซ้อนแน่!วัจสาไม่ได้เป็นคนลืมอะไรง่ายๆ เมื่อหลายวันก่อนเขาทำให้เธอต้องอับอายมามากแล้ว แผลที่มันหายเจ็บไปแล้วก็ไม่ได้แปลว่าเธอลืมว่ามันเคยเกิดซะหน่อย！