วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 155 เป็นห่วงเป็นใยเธออะไรขนาดนี้ 2

ตอนที่ 155 เป็นห่วงเป็นใยเธออะไรขนาดนี้ 2

“ธัชชัยแล้วยังไง มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยเล่า ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก ”พอเธอพูดจบ ก็พลันหลับตาลงอีกครั้ง แผ่มือทั้งสองข้างกวาดกว้างไปบนเตียง ตอนนี้เธอแค่อยากจะนอนเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เดาว่าคงจะเป็นตัวมะเร็งขี้เกียจเรื้อรังอะไรเทือกๆนี้

“วัจสา เขาเอาของกินมาให้เธอ ทั้งที่ตัวเองยังไม่กินข้าวเลยนะ！ทำไมธอถึงใจจืดใจดำแบบนี้เล่า”

แวววัยตะโกนใส่วัจสาอย่างหัวเสีย เธอไม่คู่ควรที่จะได้ความเอาใจใส่จะธัชชัยเลยจริงๆ ธัชชัยเขาออกจะสูงศักดิ์ปานนั้น แต่กลับเอาของกินมาให้วัจสาเองกับมือ ใครจะรู้หล่ะว่าวัจสาจะไม่แม้แต่รู้คุณ ขนาดไปเจอเธอยังไปเลยด้วยซ้ำ

“ฉันไม่ได้เป็นคนบอกให้เขาเอาของกินมาให้ฉันนี่นา พูดก็พูดเถอะเขาให้มาฉันก็ไม่กินหรอก เธอลงเอาไปคืนเขาเถอะไป！” วัจสาพึมพำ

“เธอนี่มันไร้มนุษยธรรมสิ้นดี！” แวววัยพูดด้วยความโมโหก่อนจะวิ่งไปที่ระเบียง พอดีเห็นเงาร่างของชายหนุ่มกำลังเดินกลับไป นั่นทำให้หัวใจของเธอเศร้าระทม

“ธัชชัยเขากลับไปแล้ว เนี่ยวัจสาเธอผู้เป็นคนบ้านเดียวกับเขากลับไปสนใจแม้แต่น้อย！เธอนี่มันเลือดเย็นจริงๆ”

วัจสาชะงักไป ถึงแม้ว่าจะรู้ดีว่าแวววัยพูดไปไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่เธอก็อดคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างสองคนไม่ได้

เป็นเธอที่ไร้มนุษยธรรม?เป็นเธอที่เลือดเย็น? แล้วเขาอ่อนไหวเกินไปอย่างนั้นหรอ? แม้แต่ผู้หญิงของพี่ชายตัวเองเขายังเข้ามายุ่มย่าม ใครกันแน่ที่เลือดเย็น พูดไม่ถูกเลยใจริงๆ

เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้เธอจะต้องโกรธแวววัย วัจสาสร่างความง่วงลงแล้ว และตอนนี้เธอก็รู้สึกหิวขึ้นมานิดหน่อย ทันใดนันเองเธอก็หันไปเห็นกล่องอาหารที่แวววัยวางไว้บนโต๊ะแวววัยไม่ได้รู้เรื่องอะไร ดังนั้นวัจสาจึงอธิบายถึงความเข้าใจผิดของเธอ ลงจากเตียงแล้วไปที่อาหารที่อยู่บนโต๊ะทันทีซี่โครงหมูหวานเปรี้ยว,ไก่ผัดสะระแหน่,ซุปเนื้อวัวกับหัวไชเท้า…..มันเป็นขอที่เธอชอบทุกอย่างลยอีกทั้งยังมีเค้กมูสมะม่วง พอวัจสาเห็นเข้าก็อดรนทนไม่ไหว คว้าเข้ามากินก่อนเลยพอแวววัยหันมา ก็เห็นวัจสาที่กำลังกินอาหารอย่างมูมมาม“ยัยแวววว….มากินมาเร็ว นี่มันอร่อยมากเลยนะ ซุปนี้ก็อร่อย หอมมากด้วย！”แวววัยหวาดหวั่นมากจริงๆ ในตอนแรกเธอคิดว่ามันน่าเศร้าที่วัจสาจะต้องแต่งงานกับคุณชายใหญ่บ้านตระกูลศรีทองที่ซึ่งพิการถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง กลัวว่าเธอจะถูกทำร้ายหรือไม่ก็ถูกรังแกแต่ตอนนี้เห็นเธอมีน้องเขยที่ทั้งหล่อและใจดีกับเธอแล้ว ดังนั้นเธอก็คงจะมีชีวิตที่ดี แต่วัจสากลับทำตัวแบบนี้ไปอาหารที่เอามานั้นเลิศรสสุดจะบรรยาย แต่พอเมื่อวัจสากินปลาเข้าไปคำนึง เธอก็ชะงักตัว ก่อนจะรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็วพอถึงอ่างล้างมือ เธอก็อาเจียนอาหารที่กินไปเมื่อครู่ออกมาทันที เธออาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุงจนกระทั่งสุดท้ายเหลือเพียงน้ำเหลืองออกมาเท่านั้น ดวงตาปริ่่มไปด้วยน้ำตา มันช่างทรมานเหลือเกินแวววัยมองเธออยุ่หน้าประตูซักพักก่อนจะถามออกมาช้าๆ “วัจสา แกท้องรึเปล่าเนี่ย?”เธอไม่อาจรู้ตัวได้ว่าประโยคคำถามของแวววัยนั้นวนอยู่ในหัวเธอมากน้อยแค่ไหนวัจสาเพิ่งจะมารู้ตัวเองว่า ประจำเดือนของเธอเดือนนี้้ยังไม่มา นับๆดูแล้วนี่มันก็เดือนกว่าเข้าให้แล้ว ปัญหาที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือ ถ้าว่าเธอท้องขึ้นมาจริงๆ เด็กคนนั้นก็ต้องเป็นลูกของ……ธัชชัย ไม่ใช่ของวรพล！วัจสารู้สึกกลัวขึ้นมาแทบขาดใจ หากว่าเธอเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ แล้วเด็กนั่นก็เป็นลูกของธัชชัยแล้ว เธอก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป…ไม่ได้สิ ต้องใจเย็นไว้ก่อน ตั้งสิไว้ ที่สำคัญตอนนี้ ก็คือต้องห้ามให้แววต้องคิดมาก ไม่ว่าจะท้องหรือไม่เธอก็จะไม่ทำให้แวววัยต้องเข้าใจผิดใช่แล้ว เมื่อกี้เธอมันเป็นเพราะเธอกินปลาไม่ใช่หรอ? เป็นไปได้แหล่ะเธอยกสองมือขึ้นกุมคอตัวเอง หันไปทางแวววัยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุรนทุราย “อย่าเดามั่วที นี่ฉันจะตายเพราะก้างปลาอยุ่แล้วเนี่ย….ขอเอาน้ำมาล้างคอที”แวววัยตระหนกตกใจขึ้นมาทันที รีบหันรีหันขวางหยิบแก้วน้ำจากในห้องพักมาหลายใบ “สา เร็วเข้า ยังมีก้างปลาในคออยู่รึเปล่า? เจ็บมั้ย ให้ฉันพาไปโรงพยาบาลรึเปล่า? บอกแล้วว่าอย่ากินไว กินอย่างกะผีหิวงั้นแหล่ะ！ถึงแม้ว่าแวววัยจะบ่นแต่ก็เป็นห่วงวัจสามาก หลังจากที่เธอเอาน้ำมาให้แล้ว ก็ลูบหลังให้วัจสาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในเวลาเดียวกันวัจสาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่แวววัยยังเชื่อเธอ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายให้เธอฟังได้ยังไงถ้าหากว่าโดนเธอมองออกขึ้นมาจริงๆ นั่นก็เทียบเท่ากับที่ทั้งโลกรู้นั่นแหล่ะ มันไม่เพียงแต่ทำให้เธอไม่มีหน้าไปเจอใคร ที่สำคัญที่สุดคือว่าพวกสื่อต่างๆจะพากันเข้ามาสัมภาษณ์ ยิ้งเป็นเรื่องมาจากบ้านตระกูลศรีทองด้วยแล้ว มีคนรู้จักชื่อวงศ์ตระกูลนี้มากทีเดียว ถ้าหากถูกส่งผ่านไปทั่ว แล้วสองคนพี่น้องนั่นจะทำยังไง?”ก็มี….เจ็บนิดหน่อยหน่ะ แต่ว่าไม่ต้องถึงขั้นไปโรงพยาบาลหรอก ไม่เป็นไร…….“วัจสาจะไปโรงพยาบาลได้ยังไง? ถ้าเป็นแบบนั้นก็ยิ่งให้เธอแน่ใจว่าท้องไม่ท้องเปิดเผยไวเข้าไปอีกวัจสาไม่ได้ตั้งใจจะหลอกแวววัยแต่อย่างใด แต่นี่มันเป็นเรื่องร้ายแรงจนเกินไป เธอทำได้เพียงซ่อนเอาไว้