“นี่ ทำไมโคฮาคุถึงใช้เวทมนตร์ได้อย่างงั้นเหรอ?”

 

        “หืม? ไม่นะ ฉันใช้เวทมนตร์ไม่ได้หรอกนะ”

 

        สำหรับคำถามที่ฉันได้ถามไปหลังจากที่ตัดสินใจได้ ก็กลับได้คำตอบที่ฉันไม่ทันคาดคิดกลับมา

 

        “คิจินเป็นเผ่าที่เชี่ยวชาญด้านกายภาพโดยเฉพาะ” ฉันคิดว่ามาถึงจุดนี้แล้วคงไม่น่าจะต้องย้ำกันอีกนะ

        ความแข็งแกร่ง ความทนทาน ความคล่องแคล่ว ความว่องไว ในส่วนของค่าสานะทางกายภาพทั้งสี่นี่แล้ว ใช่ว่าคิจินจะมีค่าสถานะในแต่ละด้านอยู่ในจุดที่สูงที่สุด แต่ว่าโดยเฉลี่ยแล้ว ผลรวมของค่าสถานะทางกายภาพเหล่านี้จะอยู่สูงมากที่สุดในหมู่เผ่าพันธุ์อื่นๆ

        ในขณะเดียวกัน ทางด้านเวทมนตร์แล้ว ต่อให้นำค่าสถานะโบนัสทั้งหมดมาลงกับค่าสถานะที่เกี่ยวข้องแล้ว อย่างมากที่สุดก็อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยทั่วไปด้วยซ้ำ นี่ล่ะคือสิ่งที่เรียกว่าโซ่ตรวนของเหล่าคิจิน

 

        ทว่า โคฮาคุ ผู้ควรจะเป็นคิจินเหมือนกันกับฉันนั้น ได้ใช้เวทมนต์ที่เห็นๆกันอยู่ว่าทรงพลังอย่างมากลงไป

        เธอได้ใช้เทคนิคที่มีชื่อว่าคาถายันต์และได้กวาดมอนสเตอร์ไปเป็นจำนวนมาก ซึ่งแต่ละตัวก็มีเลเวลราวๆ20 อีกทั้งยังมีพลังป้องกันที่มากพอที่จะอยู่รอดจากเวทมนตร์ของตัวเอง

        ถ้าฉันทำแบบนั้นได้บ้าง ฉันเองก็อยากที่จะมีไพ่ตายติดตัวเอาไว้

        คำถามในส่วนนั้นที่ฉันถามเธอไป ก็ได้ถูกปฏิเสธกลับมาอย่างง่ายๆ

 

        “ถ้าจะให้พูดถึงก็คงต้องบอกว่ามันคือไอเท็มล่ะ”

 

        “ไอเท็ม?”

 

        ได้ยินคำบอกเล่าจากโคฮาคุ  มันทำให้ฉันนึกถึงอะไรอย่างพวกที่ใช้ขว้างแล้วจะมีแสงสว่างออกมา หรืออะไรที่เอาไว้ใช้ฮีลHPของตัวเอง

 

        “ใช่แล้วล่ะ มันคือยันต์กระดาษชนิดพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นโดยเผ่าโยวโกะที่มีอาชีพพิเศษ[ผู้ใช้ยันต์คาถา] ราคาก็มีตั้งแต่แบบแพงไปจนถึงถูกแต่ถ้าอย่างอันที่ฉันพึ่งใช้ไปก็ราคา1หมื่นไอริสล่ะนะเพราะเป็นยันต์ระดับกลาง”

 

        “10,000ไอริส…!?”

 

        “สำหรับพวกเราชาวคิจินแล้ว การที่ได้มีวิธีรับมือกับเวทมนตร์ได้อย่างง่ายๆ พอคิดถึงเรื่องนั้นแล้วก็ถือว่าถูกมากเลยนะ”

 

        แน่นอนอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีแต่เวทมนตร์ขั้นพื้นฐานที่โจมตีฉันมา แต่บาเรียนั่นก็สามารถปกป้องฉันไว้ได้จากเวทมนตร์จำนวนมาก และยังต้านเวทมนตร์สายฟ้านั่นได้อีกด้วย พอมาคิดแบบนี้แล้วฉันคิดว่า10,000ไอริสก็เป็นราคาที่ฉันจะจ่ายเหมือนกัน

        ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่มีดีเลย์ในการใช้งานอีก สำหรับการป้องกันฉุกเฉินแล้วไม่แน่อาจจะไม่มีไอเท็มไหนดีไปกว่าเจ้านี้แล้วก็ได้

        แต่ว่า10,000ไอริส จะว่าแพงมันก็แพงจริงๆนั่นล่ะ แต่ก็คุ้มค่านะ

        ถึงจะรู้สึกเจ็บปวดที่มันเป็นไอเท็มประเภทใช้แล้วทิ้งก็เถอะ

 

        แต่ว่านะ เผ่าโยวโกะสินะ? พวกนั้นปรากฏขึ้นในโฆษณาของเกมอยู่หรอก แต่เป็นเผ่าที่ผู้เล่นไม่สามารถเลือกได้

 

        ร่างสัตว์ป่าสี่ขาและร่างมนุษย์กึ่งสัตว์สองขา พวกเขามีสองร่าง และยังสามารถแปลงเป็นร่างมนุษย์อย่างสมบูรณ์ได้เมื่อโตขึ้นแล้ว

        เนื่องจากพวกเขาถูกแนะนำออกมาในเว็บไซต์ทางการ ชื่อของเผ่าพันธุ์จึงค่อนข้างเป็นที่รู้จัก แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

 

        “ฉันไม่เคยเห็นโยวโกะมาก่อนเลยนะ”

 

        “เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วล่ะ พวกเขามีสายสัมพันธ์ระหว่างเผ่าที่แน่นแฟ้นและส่วนมากมักซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านลับของพวกเขา ถ้าฉันไม่ใช่คิจินฉันคงไม่มีโอกาสได้พบเจอกับพวกนั้นด้วยซ้ำนะ”

 

        “ถ้าไม่ใช่คิจินเหรอ?”

 

        “เผ่าคิจินกับเผ่าโยวโกะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันน่ะ อาจเป็นเพราะท่านคิชินและท่านเซนโกะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน เผ่าทั้งสองจึงได้มีสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้วล่ะนะ”

 

        อย่างนี้นี่เองเข้าใจล่ะ ดูเหมือนว่าเผ่าคิจินกับเผ่าโยวโกะจะสนิทกันสินะ

        ไม่แน่สักวันฉันเองก็อาจจะได้ซื้อยันต์คาถาบ้างก็ได้สิ?

        แต่พวกนั้นเองก็ดูเหมือนจะเป็นเผ่าที่ไม่ค่อยเข้าสังคมด้วยสิแล้วฉันเองก็เป็นแค่ผู้เล่นที่เป็นเผ่าคิจินซะด้วย…

 

        “ซุคุนะเนี่ยเป็นพวกประเภทที่คิดอะไรก็แสดงออกมาผ่านสีหน้าสินะ”

 

        “หน่าเนะ”(หน่านิ)

 

        “ฮ่ะฮ่า ถ้าเป็นเธอพวกเขาต้องชอบแน่ เพราะทั้งชาวคิจินและโยวโกะต่างก็ชอบผู้คนที่แข็งแกร่งยังไงล่ะ”

 

        อีกครั้งหนึ่งที่เธอมองมาทางหน้าอกของฉัน ไม่ใช่ในทางลามกหรืออะไรหรอกนะ แต่เป็นในเชิงเคารพให้กับ[หลักฐานการปราบบอสยูนีคโซโล่]ยิ่งทำให้มันดูมีคุณค่า

 

        ในพื้นที่โล่งห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ ฉันเห็นจุดที่แดดส่องลงมา

 

        “ทีนี้พวกเราก็ใกล้จะถึงที่ที่จ้าวแห่งป่าแห่งเวทมนตร์อาศัยอยู่แล้วนะ แต่เธอคงไม่ต้องการให้ฉันช่วยอะไรหรอกใช่ไหม?”

 

        “แน่นอนอยู่แล้ว เพราะฉันเองก็เริ่มชินกับ[เจ้านี้]แล้วล่ะนะ”

 

        [เจ้านี้]ที่ว่าไม่ได้หมายถึงค้อน แต่หมายถึงถุงมือโลหะคู่นี้ต่างหาก

        จากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เลเวลของฉันก็ได้เพิ่มขึ้นแล้วฉันก็ได้แต้มโบนัสขึ้นมา ตอนนี้ฉันเลยมีความแข็งแกร่งพอที่จะใช้งานMeteor Impact –Type Zero–แล้วล่ะ

 

        เพียงแต่ว่า ต่อให้ฉันมีค่าความแข็งแกร่งมากพอ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะสามารถใช้งานมันได้อย่างง่ายดาย ฉันรู้วิธีใช้งาน Meteor Impact –Type Zero–แค่คร่าวๆไม่พอที่จะใช้ได้อย่างมีความสามารถ

        มองดูฉันที่เป็นแบบนี้ โคฮาคุเองก็ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง

 

        “ถ้างั้นก็เป็นต่อสู้มือเปล่าสินะ? พอมานึกดูดีๆแล้วเธอเองก็ใช้เจ้านั่นสินะ…ไม่ว่าเธอจะรู้ตัวหรือเปล่าก็เถอะ ฟุฟุ เข้ากับเธอดีจริงๆ”

 

        พูดเพียงแค่นั้น โคฮาคุก็ดันหลังของฉันเบาๆ ให้กำลังใจฉันที่เข้าสู่ห้องบอส

 

        “ไปแล้วนะ”

 

        “อืม ไว้เจอกันนะ”

 

        แสงแดดที่ส่องลงมาโดยปราศจากใบไม้กั้นแต่กลับแผดเผาลงมาที่ใจกลางของลานกว้าง

        ราวกับกำลังรอคอยให้ฉันก้าวเท้าเข้ามา มันที่ปรากฏเบื้องหน้าคืองูขนาดใหญ่ที่มีร่างกายสีม่วง

        แม้ในขณะที่กำลังคดตัวเป็นวง มันก็สูงสิบเมตรไปแล้ว แล้วทั้งร่างของมันยังใหญ่โต ดูน่าจะรู้สึกดีที่ได้ต่อยจริง

 

        ชื่อที่ปรากฏขึ้นมาคือ[นากาพิษ Lv.27] มันมีแถบHPแค่แถบเดียว

 

        ยักษ์แดงที่ถ้ำแห่งการทดสอบเองก็เหมือนกัน แต่ชื่อของบอสพวกนี้นี่ง่ายจังเลยนะ

 

        “ถ้างั้นก็มาเริ่มกันเลยไหม”

 

        ก่อนที่นากาพิษจะส่งเสียงออกมา ฉันก็สร้างเสียงตอบกลับไปด้วยกำปั้นของฉัน

 

        ☆

 

        ใน WLO ไม่ใช่เรื่องหายากที่มอนสเตอร์จะใช้พิษด้วย

        และอีกทั้งตามปกติแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้ากิ่งก่าที่ฉันควรจะได้สู้ด้วยที่หนองน้ำเองก็ใช้พิษเหมือนกัน และ[ไฮด์สเน็ค]ที่ป่าสุดขอบเขตเองก็ใช้พิษด้วย

        จริงๆแล้วก็อบลินอาเชอร์เองก็ใช้พิษนะในลูกศรอาบยาพิษของพวกมัน….มีมอนสเตอร์จำนวนมากเลยที่ใช้พิษปรากฏตัวมาจนถึงจุดนี้

 

        แล้วยังมีเจ้านั่นอีก บอสยูนีคที่โรวปราบได้[อสรพิษแห่งการยั่วยวน –วาลเดีย–]

        เหมือนว่าเจ้านั่นจะอยู่แถวฟีอัสนะ แต่จากที่โรวได้สกิลหายากประเภทพิษ มอนสเตอร์แถบนั้นเองก็คงจะมีพิษเหมือนกันสินะ

 

        พอคิดแบบนั้นดูแล้ว นากาพิษเบื้องหน้าฉันเองก็อาจจะเป็นเวอร์ชั่นลดเกรดลงมาของบอสยูนีคก็ได้ พอพูดแบบนั้นแล้วบางทีอาจจะเป็นจริงๆก็ได้นะ

        แต่จะลดเกรดหรือไม่ ฉันก็ไม่มีความคิดที่ประมาทหรอกนะ

 

        ที่นี่คือ[ป่าแห่งเวทมนตร์] หมายความว่าในที่แห่งนี้ มอนสเตอร์ทุกตัวต่างใช้เวทมนตร์

 

        “เกมนี้มัน….มีกฎตรงไหนหรือเปล่าที่มอนสเตอร์ขนาดใหญ่มักจะกลายเป็นป้อมปืนที่ไม่ขยับไปไหนเลยน่ะ?”

 

        เมื่อนากาพิษสร้างวงแหวนเวทมนตร์สีม่วงอ่อนขึ้นมา มันก็ยิงของเหลวสีเดียวกันออกมา

        ของเหลวที่ว่านั้นหลบได้ง่าย แต่ฉันเห็นพื้นที่ถูกสัมผัสละลายลงไป

 

        “ใช่สิ มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วสินะ”

 

        มองดูจากสภาพการละลาย แทนที่จะเรียกว่าพิษควรจะเรียกเป็นน้ำย่อยมากกว่า

        ไม่รู้หรอกนะว่าจำเป็นจริงๆด้วยเหรอที่จะต้องยิงเวทมนตร์อะไรแบบนั้น แต่ดูแล้วท่าทางจะเจ็บไม่ใช่น้อยเลยถ้าถูกโจมตีเข้า

 

        เหวี่ยงร่างกายอันใหญ่โตไปมา ดูเหมือนจะยากในการที่จะหลบการโจมตีของมัน-…

 

        “การเคลื่อนไหวไม่ได้เร็วขนาดนั้น….เอาล่ะ”

 

        หลังจากที่ใช้เวลาสักครู่ในการพยายามหลบ ฉันก็ประเมินว่าฉันสามารถทำมันได้ก่อนจะโบกสองมือเบารวบรวมพลังไปที่มือทั้งสอง

        ขณะที่หลบหลีกเวทมนตร์ที่โจมตีเข้ามา ฉันกระแทกกำปั้นทั้งสองไปยังท้องขนาดใหญ่ของอสรพิษยักษ์

        ปะชิ้ง…เสียงเบาบางสะท้อนออกมา

        แม้จะเป็นการโจมตีที่เข้าเป้าตรงแต่เสียงที่ได้กลับเบา แต่ก็ไม่เป็นไร

 

        ในตอนนั้นเองที่กำปั้นของฉันส่องสว่างขึ้นเล็กน้อย

 

        นี่คือลักษณะเด่นของสกิลของ[ต่อสู้มือเปล่า] ศักยภาพที่แท้จริงอยู่ที่การคอมโบ

        นั่นคือประโยคเดียวในคำอธิบายสกิล แต่นั่นเองก็อธิบายทั้งหมดไปแล้ว

 

        ขณะที่กำปั้นส่องสว่างขึ้น ยิ่งโจมตีเข้าเป้ามากแค่ไหน พลังก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

        ในตอนเริ่มต้น หมัดที่ต่อยออกไปจะสะท้อนออกมาเพียงแค่เสียงปะทะอันเบาบาง แต่ยิ่งเพิ่มจำนวนหมัดที่ต่อยออกไปเสียงสะท้อนจะยิ่งดังขึ้นและดังขึ้น

        ข้อดีของสกิลพวกนี้คือระยะเวลาที่ค่อนข้างยาวสำหรับการใช้งาน ต่อให้รวมเวลาที่หลบการโจมตีของศัตรูไปด้วยแล้ว ผลของสกิลก็จะยังไม่จบลง

 

        คอมโบสิบหมัดรวด มันจะเริ่มจากเสียงเบาบางจนกระทั่งจบลงด้วยเสียงระเบิดตู้ม!ครั้งใหญ่

 

        สกิล[สิบกลีบซากุระ](十重桜)

 

        สกิล10หมัดซ้อนที่จะแข็งแกร่งที่สุดเมื่อสู้กับศัตรูขนาดใหญ่และช้า

 

        ด้วยความแข็งแกร่งที่สูงของฉันและอาวุธเฮฟวี่เมทัลที่แต่เดิมแล้วมีพลังโจมตีที่สูง คูณด้วยพลังจากสิบกลีบซากุระ นากาพิษสูญเสียHPของมันไป30%ในทันที

 

        นากาพิษชะงักจากการโจมตีสุดท้ายแต่ก่อนที่ร่างกายของฉันจะฟื้นฟูจากระยะเวลาชะงักหลังใช้สกิล เจ้านากาโยกตัวของมันและเป่าฉันกระเด็นออกมา

 

        “กุโอ้วว”

 

        ส่งเสียงที่ไม่ค่อยจะเหมือนสุภาพสตรีเท่าไหร่นักจากการที่รับการโจมตีเข้ามาที่ช่วงท้อง ฉันก็ลอยออกมา

        ความเสียหายไม่ได้สูงมากนัก ฉันรู้ได้ทันทีจากความง่ายในการที่ฉันเข้าไปโจมตีมัน ร่างกายอันใหญ่โตก็เป็นแค่ภายนอก

 

        “ฟุเห เวลาชะงักนานจังเลยนะ”

 

        ฉันไม่นึกเลยว่าฉันจะได้รับการโจมตีมาโดยไร้ซึ่งการป้องกันอย่างนั้น

        ในขณะที่ฉันได้พักหายใจชั่วครู่ นากาพิษเองก็ได้เปลี่ยนท่าทางของตัวเองอีกครั้ง

 

        ท่าสิบกลีบซากุระที่ฉันใช้ไปก่อนหน้านั้นรุนแรงก็จริงและยังมีระยะเวลาที่ดี แต่ดูเหมือนจะแลกมากับจุดอ่อนสองข้อสินะ

        อย่างแรกคือระยะเวลาชะงักหลังใช้สกิล ระยะเวลาชะงักค่อนข้างนาน หลังจากต่อยเสร็จแล้วต้องใช้เวลาถึงห้าวินาทีในการคาอยู่ในท่าเดิมหลังจากที่ต่อย

        อีกข้อหนึ่งคือจะต้องโจมตีทั้งสิบหมัดไปยังศัตรูตัวเดิม ไม่สามารถใช้มันในการจัดการกับพวกลูกกระจ๊อกหลายๆตัวได้ ก็ไม่ใช่ข้อเสียที่ใหญ่อะไรมากนักหรอกนะ

 

        พูดตามตรงยังมีเทคนิคอื่นอีกที่ใช้งานง่ายกว่าและยังมีเงื่อนไขการคอมโบที่ง่ายกว่าและสร้างช่องว่างน้อยกว่า แต่ถ้าไม่ได้ใช้กับมอนสเตอร์ขนาดใหญ่กว่าแล้วผลของมันก็จะไม่ออกมาตามที่หวัง….พูดตรงๆเลยพวกมันมีไว้เพื่อความโรแมนซ์ของการทำคอมโบมากกว่าจะใช้ประโยชน์จริงๆ

        แต่พอมาคิดดูดีๆแล้ว ถ้าฉันถูกโจมตีด้วยเวทมนตร์เข้าแม้สักครั้งเดียวฉันก็ตายได้เลย

        ในเมื่อฉันพอใจกับการที่ได้ใช้งานสกิลไปแล้ว หลังจากนี้มาตั้งใจสู้ดีๆกันเถอะ

 

        ต่อยออกไปโดยใส่แรงไปที่ทั้งสองแขนอย่างเต็มกำลัง[มังกรคู่](双龍) คอมโบสามครั้งซ้อนที่จะต้องต่อยออกไปให้เข้าเป้าติดต่อกันภายใน0.5วินาที[สามเมฆา](三雲) และยิ่งไปกว่านั้นยังมี คอมโบของซ้าย ขวา เตะวงกว้าง เตะย้อนกลับ [สี่แฉกใบ](四葉)

        เชื่อมต่อจำนวนหมัดที่จำเป็นของสกิลด้วยสกิลคือความได้เปรียบของสายสกิลนี้ และเป็นสาเหตุที่ทำไมการต่อสู้มือเปล่าถึงโด่งดังในเรื่องของ[ความหมายที่แท้จริงของการทำคอมโบ]

 

        และยิ่งไปกว่านั้นยิ่งเชื่อมต่อสกิลกันมากเท่าไหร่ ระยะเวลาชะงักหลังใช้สกิลจะยิ่งถูกเพิ่มรวมเข้าไปมากเท่านั้น ถ้าเกิดเผลอได้ใจเชื่อมต่อสกิลกันมากเกินไปก็อาจจะจบลงที่ปัญหาก็เป็นได้

 

        “เอาล่-….นะ!?”

 

        หลังจากพักฟื้นจากระยะเวลาชะงักไปสามวินาที ฉันก้าวถอยหลังออกมาเพื่อหลบเวทมนตร์ที่พุ่งเข้ามาทั้งสี่ แต่ขาของฉันกลับถูกฝังลึกลงไปกับพื้นและในชั่ววินาทีนั้นเอง การเคลื่อนที่ของฉันได้หยุดลง

 

        ฝืนดึงมันออกมา ฉันสามารถที่จะหลบการโจมตีเวทมนตร์ได้ แต่พอมองดูดีๆแล้ว น้ำกรดที่โดนพื้นก่อนหน้าได้ละลายพื้นไปและสร้างบางสิ่งที่เหมือนกับตมขึ้นมา

        ถ้าแค่มองผ่านๆจะดูเหมือนว่ามีเพียงแค่ด้านบนของพื้นที่ถูกละลายไป เพราะว่าไม่มีหลุมให้เห็นฉันเลยไม่ทันสังเกตมันมาก่อน แต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นเวทมนตร์ที่ทำให้สิ่งที่ถูกละลายนั้นนิ่มลงไป

 

        เพราะว่าพื้นดินที่ถูกเวทมนตร์นั้นจะปรากฏร่องรอยเอาไว้บนพื้น ฉันเลยรู้ว่ามีอยู่ตรงไหนบ้างแต่ว่า….

        จู่ๆลางร้ายก็เข้ามาภายในใจของฉัน ขโมยฐานยืนของฉัน บีบที่หลบหนีของฉันให้แคบลง แล้วหลังจากที่ขโมยการเคลื่อนไหวของฉันได้แล้ว คิดว่าอะไรจะตามมากันล่ะ?

 

        “ว่าแล้วเชียว ต้องเป็นแบบนี้จริงๆสินะ….”

 

        จนถึงตอนนี้ไม่ว่าเวทมนตร์จะทรงพลังแค่ไหน ส่วนมากที่ฉันเห็นก็ยังเป็นแค่เวทมนตร์ระดับกลาง

        ในตอนนั้นที่ต่างจากหมู่มอนสเตอร์ มีก็อบลินเมจตัวหนึ่งที่ร่ายมนต์กว่าหนึ่งนาทีก่อนจะปล่อยเวทมนตร์ที่มีชื่อว่า[หอกปฐพี] หอกปฐพีค่อนข้างเร็วกว่าเวทมนตร์ประเภท-บอลอย่างเทียบไม่ได้

        ฉันสามารถหลบมันได้เพราะมันใช้เวลาในการเตรียมตัวและฉันสามารถคาดเดาวิธีของการยิงได้คร่าวๆในตอนนั้น แต่ถ้ามันถูกยิงออกมาอย่างกะทันหันล่ะก็ ฉันคิดว่ามันเป็นเวทมนตร์ที่ค่อนข้างอันตรายพอตัวเลย

 

        เอาล่ะคราวนี้ก็มาใช้เจ้านั่นมาอ้างอิงดูนะ

        จากความใหญ่ของวงแหวนเวทที่นากาพิษสร้างขึ้นขณะที่กำลังอ้าปากอยู่ เวทมนตร์ที่มันกำลังจะใช้คงจะใหญ่กว่าหอกปฐพีเป็นแน่

        ฉันไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไรออกมา แต่สำหรับฉันที่อยู่ในสภาพปางตายหลังจากที่โดนลูกบอลน้ำแข็งแล้ว มีโอกาสถึงแปด-หรือเก้าในสิบที่ฉันจะตายทันทีที่โดนเลย

 

        แต่โชคเข้าข้าง ดูเหมือนว่ามันจำเป็นจะต้องใช้เวลาก่อนจะใช้งาน ดูจากความสว่างของวงแหวนเวทแล้ว ดูเหมือนจะใช้เวลาอีกราวๆยี่สิบวินาทีในการเพิ่มพลัง

 

        “ถ้าจะนานขนาดนั้นล่ะก็!”

 

        HPของนากาเหลืออยู่ราว60% เทียบกับการเสี่ยงว่าจะหลบเวทมนตร์ได้หรือไม่ ฉันอยากจะลองบางอย่างดู

 

        มองไปยังพื้นที่ที่ยังแข็งตัวอยู่และถีบเท้าออกไปสุดแรง ราวกับจะฝ่าเข้าไป ในใจกลางที่นากาพิษอยู่ฉันได้อัด[มังกรคู่]เข้าไป สองวินาที

        มีความเสียหายสะท้อนกลับมานิดหน่อยแต่ฉันไม่สนใจ [สามเมฆา][สี่กลีบใบ]ต่อยเข้าไปอย่างแม่นยำกว่าครั้งก่อนหน้า สี่วินาที

        ฝ่ามือมีดห้าครั้งติดกัน [ห้าสัมผัส](五和) หกวินาที

        รัวหมัดอย่างรวดเร็วหกครั้งซ้อน [หกพิภพ](六道) เจ็ดวินาที

 

        “…ตอนนี้ล่ะ!”

 

        จากหมัดสุดท้ายของ [หกพิภพ] เป็นจุดเริ่มต้น ฉันได้เริ่ม [สิบกลีบซากุระ]

 

        พลังของ[สิบกลีบซากุระ]ได้ใช้ความเสียหายจากหมัดที่หกนั้นเป็นจุดเริ่มต้น และทุกหมัดหลังจากนี้จะคูณเข้ากับพลังของหมัดแรกนั่น และความเสียหายสุดท้ายจะเท่ากับ55เท่าของการโจมตีแรก

 

        เพราะว่าความเสียหายแรกนั่นสูง แรงสะท้อนกลับมารุนแรงจนฉันข่มเอาไว้ไม่ได้

        หมัดที่สามรุนแรงเทียบเท่ากับสิบกลีบซากุระที่ฉันใช้ออกไปในครั้งแรกแล้วด้วยซ้ำ

        หมัดที่สี่ ฉันทนรับต่อไปไม่ไหวและแรงสะท้อนก็ได้ลดHPของฉันไป

        ในขณะที่ฉันเสริมหมัดที่ห้าและหมัดที่หก HPของฉันถูกลิดรอนออกไปเรื่อยๆแต่มีอีกคนที่กำลังทรมานกว่ามาก

 

        “ห๊า-…อ๊าาาา!”

 

        หมัดที่เจ็ด ในตอนที่ต่อยออกไป มันมีพลังมากเสียจนฉันคุมไม่อยู่ หมัดของฉันทะลวงร่างอันใหญ่โตของนากาพิษไป

                         

        นากาพิษล้มลงและหลังจากที่ชักอยู่กับที่สักพักมันก็ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป ก่อนจะสลายไปเป็นเศษโพลีกอนราวกับถูกละลายไป

 

        นั่นใช้เวลาถึง15วินาที และถึงแม้ว่าฉันจะมีเลเวลมากกว่าแต่ภายในไม่ถึงนาทีฉันก็สามารถทำความเสียหายมากกว่า50%ของHPของนากาได้

        บางทีแล้วสกิลนี้…ไม่ใช่ว่าสเกลความเสียหายจะโกงเกินไปหน่อยเหรอ…?

 

        “ฟู่ว…”

 

        หมัดที่แปดมีพลังที่มากจนเกินไป จนถึงระดับที่ฉันไม่อาจควบคุมได้ ได้ต่อยไปยังอากาศแล้วร่างอวาตาร์ของฉันก็ชะงักไป

        ฉันขยับไม่ได้เลย แต่ก็ไม่เหลือศัตรูอื่นแล้ว ฉันค่อยๆถอนหายใจออกมาหลังจากที่กลั้นเอาไว้ในตอนที่กำลังทำคอมโบแล้วหลังจากผ่านไปสิบวินาทีฉันก็สามารถขยับได้และก็ล้มหงายหลังไป

 

        อย่าไปบอกใครล่ะว่าก้นฉันหล่นลงไปในตมพอดีเลย

 

        ———————————————————-

 

        โน้ตผู้เขียน:

        สกิล[สิบกลีบซากุระ](十重桜)

        หนึ่งในสิบสกิลต่อสู้มือเปล่าที่ได้จากสายสกิล[ต่อสู้มือเปล่า]ที่ได้มาตั้งแต่ช่วงแรก

        มีระยะเวลาให้มากถึงสามวินาทีในการโจมตีแต่ละครั้ง เป็นสกิลที่จะบวกเพิ่มไปเรื่อยๆ ตราบที่หมัดแรกเข้าเป้า คอมโบก็จะยังคงดำเนินต่อโดยใช้ความเสียหายแรกและหลังจากนั้นจะเป็น2x 3x 4x เพิ่มไปจนถึงหมัดที่สิบที่จะเป็น10xของความเสียหายแรก ทำความเสียหายทั้งหมด55xของความเสียหายแรก

        (x คือความเสียหายแรก 1x+2x+3x+4x+5x+6x+7x+8x+9x+10x = 55x)

        ถึงแม้ว่าหลังจากที่ต่อยจนครบแล้วจะถูกชะงักไป5วินาที แต่ถ้าโจมตีพลาดหรือหยุดคอมโบกลางคันจะถูกลงโทษด้วยเวลาชะงัก15วินาที แต่ถ้าถูกการโจมตีสวนกลับของศัตรูทำให้กระเด็นก็จะไม่โดนชะงักจากสกิล

        และเพราะว่าความรุนแรงจะขึ้นอยู่กับความเสียหายของหมัดแรก ถ้าแรงสะท้อนเพิ่มจนมากเกินค่าความทนทาน ตัวผู้ใช้จะได้รับความเสียหายสะท้อนใส่ตัวเองด้วย

 

        ถ้าเชื่อมต่อสกิลทั้งเก้าจาก[มังกรคู่]ไปจนถึง[สิบกลีบซากุระ]=…….?

 

        ผู้แปล:
        双龍 Soryuu มังกรคู่
        三雲 Mikumo สามเมฆา
        四葉 Shiho สี่แฉกใบ
        五和 Itsuwa ห้าสัมผัส
        六道 Rikudou หกพิภพ
        十重桜 Toesakura สิบกลีบซากุระ