ลูกพลับสีหม่น (Mpreg) - ตอนที่ 0 Introduction

บทนำ

ในค่ำคืนที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝน เสียงฟ้าร้องคำรามดังอยู่เนือง ๆ เตือนให้ทุกชีวิตที่อยู่ภายใต้ผืนฟ้ารีบทำภารกิจให้เสร็จเรียบร้อยและเข้าสู่เคหสถานของตนเอง ในขณะนั้นรถยนต์คันหรูก็เคลื่อนล้อเข้ามาจอดที่โรงจอดรถ ก่อนที่ร่างสูงซึ่งสวมใส่ชุดไปรเวทเสื้อยืดสีดำและกางเกงยีนเนื้อดีจะเปิดประตูรถลงมา แทนที่จะมุ่งหน้าไปยังเรือนหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเหมือนเช่นทุกครั้ง หากทว่าวันนี้เขาตั้งใจจะไปทำภารกิจบางอย่าง หลังจากได้วางแผนเอาไว้มานานหลายวันก่อนหน้านี้

ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ “แทนไท” เดินโซเซไม่สามารถทรงตัวให้ตรงได้เหมือนเช่นทุกครั้ง การเพิ่มดีกรีเข้าสู่กระแสเลือดทำให้เขามีความกล้า นั่นคือการเข้าไปพรากพรหมจรรย์ของ “นับดาว” หญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของ “ไททัน” ซึ่งเป็นพี่ชายตนเอง

แสงแฟลชจากท้องฟ้าอันมืดมิดสะท้อนลงมาตกกระทบบนดวงหน้าหล่อ ทำให้เห็นว่าตอนนี้ดวงตาคมคู่นั้นกำลังลุกโชนไปด้วยไฟแห่งกามารมณ์ ความต้องการที่กำลังปะทุในอกทำให้เจ้าตัวเร่งฝีเท้าตรงไปยังบ้านพักของคนรับใช้ สายตาอันพร่ามัวกำลังจับจ้องไปยังบานประตู เขาสะบัดใบหน้าไปมาเพื่อเรียกสติ ให้มั่นใจว่าเข้าไปไม่ผิดห้อง ก่อนจะล้วงเอาลูกกุญแจที่เตรียมมาด้วยพยายามไขเข้าไปข้างในจนสำเร็จ

“กลับมาแล้วเหรอครับพี่ดาว”

“ลูกพลับ” เอ่ยพึมพำเบา ๆ ในขณะยังคงหลับตานอนอยู่บนเตียงในท่าสบาย เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องบวกกับฝนพรำ ๆ ทำให้วันนี้เขาเข้าสู่ห้วงนิทราได้อย่างง่ายดาย ไม่มีความรู้สึกเอะใจว่าตอนนี้คนที่เข้ามาในห้องไม่ใช่พี่สาวของตน

ท่ามกลางความมืดมิดยังคงมีแสงสว่างสาดส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้เห็นว่าตอนนี้ชายหนุ่มร่างกำยำสมส่วน กำลังยืนปลดเปลื้องอาภรณ์ออกอย่างใจเย็น แววตาอันเย็นยะเยือกจับจ้องมองไปยังร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียง มุมปากถูกยกขึ้นฉายรอยยิ้มแห่งมัจจุราช ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านับดาวจะต้องกลายเป็นเมียเขาอย่างแน่นอน

แทนไททิ้งตัวลงบนเตียงแล้วนอนซ้อนหลัง กอดร่างบอบบางนั้นเอาไว้แน่น ยื่นใบหน้าคมเข้าไปเกยคางบนไหล่จนได้กลิ่นกายอันหอมเป็นเอกลักษณ์ สูดดมความหอมที่แก้มขาวเนียนฟอดใหญ่

ฟอดดด!!!

กลิ่นแอลกอฮอล์โชยเข้าจมูกทำให้คนที่โดนกอดขมวดคิ้วทั้งที่ยังหลับตา ปกติพี่สาวเขาไม่เคยกอดเช่นนี้แม้จะนอนด้วยกันทุกวัน และที่สำคัญเธอไม่ดื่มแอลกอฮอล์ นั่นทำให้มั่นใจว่าไม่น่าจะใช่พี่สาวของตน จึงลืมตาขึ้นพยายามแกะมือที่กอดรัดร่างให้พ้นตัว ทว่าเขากลับยิ่งกอดแน่นยิ่งขึ้น

“อย่าดื้อกับฉัน วันนี้ฉันจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เธออย่างหนำใจเชียวล่ะ หึ ๆ”

“คะ…คุณแทน อื้อ…”

กำลังจะส่งเสียงร้องทว่ากลับถูกมือหนาปิดปากเอาไว้ เขาจำเสียงนี้ได้แม่น เป็นคุณแทนไทลูกชายคนเล็กของคุณท่านแน่นอน ลูกพลับพยายามขัดขืนอย่างสุดแรง ทว่าเรี่ยวแรงของคนตัวเล็ก ๆ อย่างเขามีหรือจะสู้ร่างสูงที่เป็นถึงนักฟุตบอลมหาวิทยาลัย อยากจะเปล่งเสียงบอกว่าตนเองไม่ใช่พี่สาว แต่กลับไม่มีโอกาสได้เอื้อนเอ่ย เพราะตอนนี้เขากำลังเล้าโลมด้วยวิธีอันป่าเถื่อนและเร่าร้อนจนแทบไม่มีแรงฮึดสู้

ลูกพลับได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะหยุดการกระทำอันน่ารังเกียจนี้ หากรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เข้าใจ แต่หากมันไม่เป็นอย่างที่คิดอย่างน้อยเขาก็ไม่เสียใจ เพราะมันยังดีกว่าต้องให้พี่สาวของเขาต้องมาโดนกระทำย่ำยีเช่นนี้