ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 533 นายมันราคาถูกเกินไป / ตอนที่ 534 ร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำ
ตอนที่ 533 นายมันราคาถูกเกินไป
ในห้องนอน
หลินเยียนเกาศีรษะ เดินวนไปวนมาอยู่ภายในห้องไม่หยุด
เมื่อกี้เธอถูกผีเข้ารึไงนะ?
ทั้งที่เป็นการแสดงละครชั่วคราวเท่านั้น แล้วทำไมเธอต้องเข้าถึงบทบาทจริงๆ ด้วยล่ะ?
ไม่! ไม่ถูกสิ!
เรื่องนี้ต้องไม่เกี่ยวกับเธอแน่ เมื่อกี้เธอน่าจะถูก ‘ผีบ้ากาม’ เข้าสิงร่างแน่ ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นออกไป
ต้องเป็นอย่างนี้ไม่ผิดแน่!
หลังจากผลักภาระเสร็จแล้ว หลินเยียนก็รีบเข้าอินเทอร์เน็ต เตรียมตัวเล่นเกมสักหลายตาเพื่อสงบจิตใจ
พอเปิดเกม วังจิ่งหยางก็ออนไลน์ด้วย แถมยังเชิญเธอเข้าร่วมทีมอีกต่างหาก
หลินเยียนกดรับคำเชิญ ทั้งสองคนเริ่มคุยกันในเกมทันที
วังจิ่งหยาง [ไม่ได้เห็นเธอออนไลน์ตั้งนาน ช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับอะไรอยู่เหรอ?]
หลินเยียน [ยังไม่ใช่เรื่องทีมรถแข่งของคุณตาฉันอีกรึไง อย่าไร้สาระเลย รีบเปิดด่านเถอะ นายเล่น
ตำแหน่งอะไร?]
วังจิ่งหยาง [ฉันเป็นฝ่ายซัพพอร์ตเธอละกัน ช่วงนี้ฉันอยากเพิ่มคะแนนอยู่พอดี!]
หลินเยียน [ได้ เริ่ม]
หลินเยียนตกลงอย่างรวดรัดแบบนี้ ทำให้วังจิ่งหยางตกใจมาก [ตกลงง่ายขนาดนี้เชียว? คราวก่อนบอกให้เธอพาฉันไปด้วย เธอบอกว่าค่าตัวเธอแพงมาก ถ้าให้เล่นด้วยต้องเก็บเงินไม่ใช่รึไง?]
หลินเยียน [อ้อ นายเตือนฉันพอดี เดี๋ยวอย่าลืมโอนเงินให้ฉันนะ]
วังจิ่งหยาง […]
หลินเยียนเลือกเป็นมือยิง วังจิ่งหยางซัพพอร์ต ทั้งสองคนเริ่มตะลุยเข่นฆ่าสังหารในเกมยกใหญ่ คะแนนของวังจิ่งหยางเริ่มพุ่งพรวด
หนึ่งในรอบของการต่อสู้ มือยิงของศัตรูพุ่งเป้าไปที่หลินเยียน เข้าฆ่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย แรกเริ่มอีกฝ่ายยืนอยู่ตรงตาน้ำด่าทอเสียยกใหญ่ สุดท้ายก็ถูกฆ่าทิ้ง
[พับผ่าสิ! ตัวทำดาเมจของอีกฝ่ายเป็นลูกพี่มาจากที่ไหนกัน โหดเกินไปแล้วนะ!]
[ลูกพี่เธอเป็นผู้หญิงใช่รึเปล่า?]
[ลูกพี่! ทำไมลูกพี่ไม่สนใจฉัน?]
[อ้าว? ลูกพี่! ทำไมลูกพี่ไม่ฆ่าฉันล่ะ?]
…
อีกฝ่ายมองหลินเยียนที่เดินผ่านเข้าไป แต่กลับไม่ฆ่าเขาด้วยความประหลาดใจ
อีกฝ่ายเอาแต่พูดบ่นเจื้อยแจ้วอยู่ตลอด แต่หลินเยียนไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอจึงพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรำคาญ [นายมันราคาถูกเกินไป]
มือยิงฝ่ายตรงข้าม […]
เมื่อตัวที่เล่นถูกฆ่าหลายครั้งมากเกินไป เงินและรางวัลที่ได้ก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ และเพราะถูกฆ่าหลายครั้งเกินไป ดังนั้นเขาจึงไร้ราคาค่างวด
นี่ถือเป็น…การเยาะเย้ยกันอย่างโต้งๆ เลยนี่นา…
วังจิ่งหยาง [หลินเยียน เธอเป็นอะไรน่ะ วันนี้อารมณ์เสียมากขนาดนี้เชียว! ทำไมป่าเถื่อนขนาดนี้ล่ะ?]
หลินเยียน [ฉันป่าเถื่อนตอนไหน?]
วังจิ่งหยาง [เอาเถอะ…]
เพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้เธอแปลกๆ อยู่ดี
เมื่อเล่นตาสุดท้ายจบ วังจิ่งหยางที่อยู่อีกฝั่งก็ส่งข้อความมา
วังจิ่งหยาง [อะแฮ่ม คือว่าหลินเยียน เย็นพรุ่งนี้เธอ…ว่างรึเปล่า?]
หลินเยียน [ทำไม?]
วังจิ่งหยาง [ถ้าเธอไม่มีธุระอะไร งั้นมาเล่นเพิ่มคะแนนกับฉันเถอะนะ!]
หลินเยียน [ไม่ว่าง]
วังจิ่งหยาง [ไม่ว่าง? พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ เธอเป็นคนโสด ทำไมถึงไม่ว่าง?]
หลินเยียนนิ่งอึ้ง [พรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์?]
วังจิ่งหยาง [ก็ใช่น่ะสิ จะมารึเปล่า?]
หลินเยียน [ไม่เล่น ไม่ว่าง]
วังจิ่งหยาง [ตาละห้าสิบหยวน]
หลินเยียน [ไม่เล่น]
วังจิ่งหยาง [เป็นไปไม่ได้น่า! ให้เงินก็ไม่เล่น???]
หลินเยียน [พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ ต้องเพิ่มเงิน]
วังจิ่งหยาง […]
…
เมื่อเล่นเกมไปครึ่งค่อนคืน และได้รับเงินก้อนใหญ่จากวังจิ่งหยางแล้ว หลินเยียนก็ปลอดโปร่งใจขึ้นไม่น้อย ถือว่านอนอย่างสงบสุขได้เสียที
กลางดึก หลินเยียนต้องตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดที่ขาขวา
จบกัน…
หลายวันนี้เพลิดเพลินมากจนเกินไป อยู่กับรถแข่งมากเกินไปหน่อย สงสัยว่าอาการเก่าจะกำเริบเสียแล้ว
อาการบาดเจ็บเก่าแบบนี้ไม่ค่อยมีวิธีรักษาที่ดีสักเท่าไหร่ ทำได้แค่ฉีดยาแก้อักเสบเท่านั้น
เพียงแต่หลินเยียนไม่เคยฉีดยามาก่อนเลย ปกติแล้วก็ฝืนทนให้มันผ่านไป สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดในชีวิตนี้ก็คือการฉีดยา ทุกครั้งพอเห็นเข็มฉีดยาก็จะหวาดกลัวมากเป็นพิเศษ ต่อให้เจ็บเจียนตาย เธอก็ไม่ยอมฉีดยาเด็ดขาด…
ตอนที่ 534 ร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำ
หลินเยียนฝืนทนจนฟ้าสาง
เดิมทีนึกว่าจะค่อยๆ ดีขึ้น แต่คราวนี้อาจเพราะช่วงนี้ขับรถหลายครั้งมากเกินไปก็เป็นได้เลยอาการสาหัสไปสักหน่อย จนรุ่งสางอาการเจ็บปวดบริเวณขาก็ยังไม่ทุเลาแม้แต่น้อย ตรงข้ามกลับยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ขาขวาเจ็บปวดราวกับใจถูกชอนไช หลินเยียนมีเหงื่อเย็นผุดเต็มหน้าผาก เพียงแต่พอลองคิดดูอีกที เจ็บก็เจ็บสิ เจ็บแค่ไหนก็ดีกว่าให้เธอไปทรมานกับการฉีดยา
พลังในการฟื้นตัวของร่างกายเธอรวดเร็วมาก อย่างมากก็แค่ทนไปอีกหลายวันหน่อย
หลินเยียนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาข่าวซุบซุบเพื่อจะได้เบี่ยงเบนความสนใจตัวเอง
ผลกลับกลายเป็นว่าพอเปิดโทรศัพท์มือถือก็มีแต่ข่าววันวาเลนไทน์เต็มไปหมด แถมยังมีคู่ในวงการบันเทิงคู่หนึ่งประกาศการคบหากันอย่างเป็นทางการอีกด้วย มีแต่ข่าวคู่รักอยู่เต็มฟีด
นี่มันน่าสนใจตรงไหนกันเนี่ย ไร้สาระเกินไปแล้วรึเปล่า!
มีแต่วันวาเลนไทน์ ไม่มีเรื่องชาวบ้านอะไรให้อ่านเลย
หรือว่าช่วงนี้ที่เธอไม่ได้เข้าไปอยู่ในวงการ ตัววงการบันเทิงเองก็ไม่มีเรื่องอะไรให้อ่านเหมือนกันงั้นเหรอ
ทำให้เธอผิดหวังเกินไปแล้ว!
เผยอวี่ถังไม่รู้ว่าไปเตร็ดเตร่ที่ไหน วันนี้ไม่ได้มาหา ส่วนเผยหนานซวี่วันนี้มีงานแถลงข่าวอยู่หลายงาน ภายในบ้านจึงว่างเปล่า เหลือแค่หลินเยียนอยู่บ้านเพียงคนเดียว…
หลินเยียนนวดขาไปพลาง ปัดหน้าจอมือถืออย่างเบื่อหน่ายไปพลาง
น่าเบื่อเกินไปแล้ว หาเรื่องอะไรทำสักหน่อยดีกว่า!
หลินเยียนเปิดแอปสั่งเบียร์และของกินมาเป็นกองพะเรอ จากนั้นก็แอบเข้าไปในห้องเล่นเกมที่aผยอวี่ถังชอบมาขลุกอยู่มากที่สุด
หลินเยียนกวาดตาดู ห้องเล่นเกมนี้ค่อนข้างไฮคลาสจริงๆ อุปกรณ์เล่นเกมรุ่นใหม่ล่าสุดในท้องตลาดมีครบถ้วนทุกอย่าง แถมยังมีหมวกวีอาร์อีกด้วย ส่วนไฟติดผนังกลับเป็นไฟสารพัดสีสัน พอเปิดเพลงแล้วก็เต้นรำอยู่ข้างในได้ทันที
หลินเยียนสาละวนอยู่ครึ่งค่อนวัน พลันถูกดึงดูดความสนใจไปจนหมดสิ้น!
คิดไม่ออกจริงๆ ว่าคนพวกนั้นคิดอะไรกันอยู่นะ จะมีความรักไปทำไมกันเล่า อาหารเดลิเวอรี่มันไม่อร่อย เหล้ามันไม่อร่อย หรือว่าการเล่นเกมมันไม่สนุกหรือไง?
อยู่บ้านกินของอร่อยๆ เล่นเกมให้สนุก กระโดดโลดเต้น ก็มีความสุขมากเหลือเกินแล้ว โอเคไหม
ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ให้เธอใช้งานได้อีก ถ้าขาไม่เจ็บคงเพอร์เฟกต์แล้วจริงๆ
นอกจากนั้นแล้วสมองของหลินเยียนก็มักจะผุดเงาร่างเผยอวี้เฉิงขึ้นมาอย่างน่าประหลาด…
ปกติตอนที่เผยอวี้เฉิงไม่อยู่บ้าน เธอค่อนข้างผ่อนคลายและมีอิสระพอสมควร แต่วันนี้ไม่รู้เพราะอะไร กลับคิดถึงเขาอยู่หลายครั้ง…
คงเพราะวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ล่ะมั้ง
ถึงแม้ว่าระหว่างเธอกับเผยอวี้เฉิงจะถือว่าเป็นการแสดงก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นแฟนในนามของเธอนะ
อืม เมื่อท้องอิ่ม มีเสื้อผ้าอบอุ่น ใจก็บังเกิดความปรารถนา คำพูดนี้มีเหตุผลมากจริงๆ…
……
ขณะที่ด้านหลินเยียนกำลังมีความสุขสำราญใจอยู่นั้น อีกด้านหนึ่ง ณ ฝั่งตรงข้ามของมหาสมุทร
เผยอวี้เฉิงเพิ่งเดินทางไปถึง เนื่องจากความต่างของเวลา ทางนั้นจึงเป็นเวลากลางคืน
ตอนนี้ที่ประเทศน่าจะนับเป็นวันที่สองแล้ว…
เผยอวี้เฉิงกำลังยืนมองท้องฟ้ายามราตรีภายนอกบานหน้าต่างขนาดยักษ์ ขณะนี้เองจู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นเผยอวี่ถังที่โทรมานั่นเอง
“พี่ใหญ่ พี่ไปทำงานนอกสถานที่แล้วเหรอครับ” เสียงตื่นเต้นของเผยอวี่ถังแว่วมาจากทางปลายสายนั้น
เผยอวี้เฉิง “มีธุระงั้นเหรอ”
เผยอวี่ถังรีบพูดขึ้นมาว่า “ก็ต้องมีธุระสิครับ! พี่ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรอย่างงั้นเหรอ วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เชียวนะครับ! แต่พี่กลับออกไปทำงานแล้วทิ้งพี่สะใภ้อยู่บ้านคนเดียวนี่นะ พี่สะใภ้ต้องเสียใจมากแน่เลย!”
เผยอวี้เฉิงเงียบงัน ไม่ได้เอ่ยปาก
“นี่เป็นวันวาเลนไทน์ที่พวกพี่ได้อยู่ด้วยกันเป็นครั้งแรก ต่อให้พี่สะใภ้ไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจต้องผิดหวังแน่เลย! พี่สะใภ้น่าสงสารมากขนาดนี้ แถมเพื่อนก็ยังไม่มีอีก วันที่แสนจะสนุกสนานครื้นเครงแบบนี้ แฟนดันไม่อยู่ จะเสียใจแค่ไหน เปราะบางแค่ไหนกันนะ”
และในตอนนี้เวลานี้ หลินเยียนที่กำลังร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำอยู่ “…”
YOU MAY ALSO LIKE
