ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 752 สวยกว่าเธอหมื่นเท่า + ตอนที่ 753 โดนกระตุ้น

ตอนที่ 752 สวยกว่าเธอหมื่นเท่า

ต่อหน้าคุณย่าเธอยังจะพอที่จะแสร้งพูดคุยกับผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ได้ แต่ในตอนนี้คุณย่าไม่อยู่เธอไม่อยากแม้กระทั่งยิ้มให้แม้แต่น้อย แค่เห็นก็รู้สึกสะอิดสะเอียนจะแย่แล้ว

หวงอวี้เหลียนนึกคับแค้นในใจ ตอนนี้เธอได้ใจไปเถอะ วันหน้าเธอโดนดีแน่!

“เหมยเหมยเจ้าแค้นจังนะ เรื่องสองปีก่อนยังไม่ลืมอีกเหรอ เรื่องนี้พี่ซานซานของเธอเป็นคนผิด พี่ซานซานของเธอเคยขอโทษไปแล้วเหมยเหมยอย่าโกรธอีกเลย!”

หวงอวี้เหลียนว่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ขณะนั้นเองมีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินผ่านแล้วทักทายหวงอวี้เหลียน อีกฝ่ายเป็นคนในครอบครัวที่อาศัยอยู่เขตนี้เช่นกันและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหวงอวี้เหลียนไม่น้อย

“โอ้โห ดูสองพี่น้องนี่สิ สวยเหมือนพี่น้องกันแท้ๆ เลย คนไม่รู้คงนึกว่าอวี้เหลียนมีลูกสาวสองคนแน่ๆ!”

ผู้หญิงคนนี้พูดเกินจริงแล้วยังยกมือปิดปากทำท่าเขินอาย น่าสะอิดสะเอียดยิ่งกว่าหวงอวี้เหลียนเสียอีก

หวงอวี้เหลียนยิ้มอย่างได้ใจแกล้งพูดว่า “พี่สวี่อย่าพูดแบบนี้เชียว ถ้าเหมยเหมยเป็นลูกสาวฉันจริงๆ ฉันคงหัวเราะได้แม้กระทั่งในฝัน!”

เหมยเหมยรู้สึกคลื่นไส้เป็นที่สุด รำคาญพวกผู้หญิงที่ชอบวางท่าเป็นผู้ใหญ่แล้วเอ่ยคำที่ไม่ให้เกียรติเด็ก ถ้าเด็กโกรธก็หาว่าเด็กคนนี้ไม่มีมารยาท หนำซ้ำผู้ใหญ่คนอื่นจะพาลตำหนิเด็กไปด้วย ส่วนผู้ใหญ่ที่พูดจาเหลวไหลก็จะบอกแค่ว่าเป็นเรื่องล้อเล่นแล้วปล่อยให้เรื่องผ่านไปทั้งอย่างนั้น

เธอไม่ใช่เด็กจริงๆ และไม่มีทางยอมทนต่อผู้หญิงน่ารังเกียจสองคนนี้

“ฉะนั้นคุณนายโอหยางอย่าฝันกลางวันไปหน่อยเลย ฉันขอพูดอีกครั้งว่าฉันสกุลจ้าว ลูกสาวคุณสกุลโอหยาง สองตระกูลเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด  วันหลังอย่าใช้น้ำเสียงที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้อาวุโสกว่าพูดคุยกับฉันเลยจะดีกว่าค่ะ!”

เหมยเหมยตอกกลับด้วยสีหน้าเย็นชา เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าหวงอวี้เหลียนหายวับไปก็รู้สึกว่าได้ระบายความหงุดหงิดไปบ้าง

เธอหันไปมองพี่สวี่ที่ทำหน้าตะลึงพลางถามด้วยสีหน้าจริงจัง “รบกวนคุณใส่แว่นตาก่อนออกจากบ้านด้วยนะ ไม่ทันเห็นให้ชัดก็พูดจาเหลวไหลเสียแล้ว ฉันเหมือนโอหยางซานซานตรงไหนกัน?”

พี่สวี่ตกใจเฮือกใหญ่ที่เหมยเหมยเปลี่ยนไปกะทันหัน ไม่คิดว่าเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลจ้าวที่ปกติมักจะอารมณ์ดีจะฉุนได้ถึงขนาดนี้

เธอพูดเสียงอ้ำๆ อึ้งๆ “อันนี้…ฉัน…ฉันดูแล้วเหมือนอยู่นะ พวกเธอรูปหน้าทรงไข่ ตาโตจมูกโด่ง สวยกันทั้งคู่เลย!”

เหมยเหมยชี้ไปที่โอหยางซานซานอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนชี้ตัวเองอีกที “ป้าสวี่ ป้าไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย? ดูให้ละเอียด ฉันรูปหน้าทรงไข่ของจริง ส่วนอันนี้ของปลอม เอามาเทียบกันได้เหรอ?”

“ตาของเธอโตกว่าของฉันเหรอ? คนละชั้นกันเลย!”

“แล้วก็จมูกของเธอแบนขนาดนั้น ฉันต่างหากที่จมูกโด่งของแท้ อันนี้คือเหมือนเหรอ? สายตาป้ามีปัญหาหรือเปล่า?”

ทุกประโยคของเหมยเหมยทำให้สองแม่ลูกหวงอวี้เหลียนหน้าถมึงทึงขึ้นทีละนิดๆ โอหยางซานซานโกรธจนกัดฟันกรามแน่น ลืมคำสอนของแม่เธอไปอย่างสิ้นเชิง ตะโกนด่ากลับ “จ้าวเหมยเธอต่างหากที่จมูกแบน เธอตาบอดหรือไง ฉันสวยกว่าเธอร้อยเท่า!”

ขณะนั้นเองมีชาวบ้านละแวกนั้นเดินออกมาพอเห็นเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลจ้าวกับลูกสาวคนเล็กของตระกูลโอหยางปะทะกันก็แห่กันมาดู พบว่าเด็กสาวสองคนกำลังแข่งกันเรื่องความสวยความงามต่างพากันหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

เหมยเหมยแค่นเสียงใส่ไปทีหนึ่ง ตามองไปที่ฟ้าทำเหมือนไม่สนใจต่อโอหยางซานซานสักนิด แต่ถ้อยคำที่ออกจากปากกลับทำให้คนฟังโกรธแทบตาย

“เธอมันหลอกตัวเองเก่ง ฉันสวยกว่าเธอหมื่นเท่า!”

เหยียนหมิงซุ่นที่ดูอยู่พยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ อยากหยิกแก้มของเจ้าหญิงตัวน้อยแสนเย่อหยิ่งสักทีเหลือเกิน ท่าทางแบบนี้มันช่างน่าหมั่นไส้จริง ๆ

……………….

 ตอนที่ 753 โดนกระตุ้น

ต่อให้โอหยางซานซานมีปากสิบปากก็สู้เหมยเหมยไม่ได้ แค่ครู่เดียวก็โดนตอกกลับจนหน้าหงาย ความเจ็บใจถาโถมเข้ามาหันดวงตาแดงก่ำไปทางหวงอวี้เหลียน

หวงอวี้เหลียนต้องปวดใจอยู่แล้วแต่เธอเป็นคนที่มีแผนการ รู้ว่าตอนนี้จะคิดเล็กคิดน้อยกับเหมยเหมยไม่ได้ เธอต้องแสร้งทำตัวเป็นคนใจกว้าง อยากพึ่งต่อกรกับจ้าวเหมย อนาคตยังมีวิธีอีกมาก

“ซานซานอย่าเสียใจไป น้องเหมยเหมยของลูกแค่ล้อเล่นเฉยๆ พวกเธอสวยกันทั้งคู่ ไม่เชื่อลูกถามคุณลุงคุณน้าดูสิ!” หวงอวี้เหลียนปลอบลูกสาวเสียงอ่อนโยน

คนที่มายืนมุงต่างเห็นด้วยและชมโอหยางซานซานกับเหมยเหมยว่าสวยทั้งคู่ ต่อให้ในใจพวกเขาจะคิดว่าเหมยเหมยสวยกว่าแต่ไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องเล็กมาสร้างความบาดหมางระหว่างกัน

โอหยางซานซานได้ฟังเสียงชมของทุกคนก็ค่อยๆ กลับมามีรอยยิ้มเหมือนเดิม พูดด้วยความลำพองใจว่า “ฉันในฐานะพี่สาวจะไม่ถือสาเธอแล้วกัน”

หวงอวี้เหลียนยิ้มอย่างปลื้มใจ ลูกสาวของเธอมีพัฒนาการจริงๆ รู้ว่าพูดแบบนี้ถึงจะแหย่อารมณ์ของอีกฝ่ายได้ ไม่เสียแรงที่เธออบรมสั่งสอนอยู่ทุกวี่ทุกวัน!

ตามคาดที่เหมยเหมยโกรธแทบตาย ตาถลึงกว้างกำลังจะระเบิดอารมณ์แต่กลับถูกเหยียนหมิงซุ่นที่ยืนมองทุกอย่างกระชากตัวไว้ เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะให้เธอเป็นเชิงว่าอย่าหลงกลหวงอวี้เหลียน

“ข้างนอกอากาศร้อน ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลากับเรื่องเล็กๆ พวกนี้” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเบา

เขาสังเกตการณ์อยู่แค่ไม่กี่นาทีก็รู้ทันทีว่าหวงอวี้เหลียนเป็นผู้หญิงที่อันตรายและมารยายิ่งกว่าถานซูฟาง ที่พยายามยุแหย่เหมยเหมยอยู่ตลอดเวลาและเห็นทีจะสำเร็จเสียด้วย

ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าหวงอวี้เหลียนเป็นใครมาจากไหนเลยไม่สามารถตัดสินจุดประสงค์ของอีกฝ่ายได้ ต้องรอถามเหมยเหมยก่อนถึงจะวางแผนถูก

แต่เขานั้นรู้ดีว่าการที่ทะเลาะกับสองแม่ลูกในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องฉลาด มีแต่จะให้คนอื่นคิดว่าเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลจ้าวเอาแต่ใจ ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่และพ่นวาจาทำร้ายคนอื่น แม้นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยแต่ถ้าถูกคนปองร้ายเอาไปพูดต่อ อาจกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้

ในเมื่อตระกูลจ้าวไม่ใช่ตระกูลธรรมดา เป็นตระกูลแถวหน้าที่ใช้ชีวิตอยู่บนหน้าผา ไม่รู้ว่ามีดวงตากี่คู่คอยจับจ้องอยู่!

สมกับคำที่ว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว!

เหมยเหมยเองก็ค่อยๆใจเย็นลง รู้ตัวดีว่าโมโหง่ายเกินไปถึงได้เลือกทะเลาะกับสองแม่ลูกหวงอวี้เหลียนตอนอยู่ข้างนอก นี่ไม่ใช่การกระทำที่ฉลาด โชคดีที่เหยียนหมิงซุ่นห้ามเธอไว้

เธอสูดหายใจเฮือกใหญ่แล้วค่อยๆยิ้มขึ้นมาน้อยๆแถมพูดด้วยน้ำเสียงติดน้อยใจ “ก็ได้ ฉันยอมรับว่าโอหยางซานซานเธอสวยกว่าฉัน เป็นคนงามล่มเมือง หญิงงามในตำนานยังสู้เธอไม่ได้ ทีนี้เธอพอใจหรือยัง?”

ไม่รอให้โอหยางซานซานรับคำ เธอก็พูดต่อ “วันนี้ฉันยอมแล้ว จากนี้ไปโอหยางซานซานเธอก็อย่าเอาแต่จ้องจะแย่งฉันอีกล่ะ มันน่าเบื่อมากจริงๆ สวยจากภายในสำคัญที่สุด คุณลุงคุณน้าว่าจริงมั้ยคะ?”

“ใช่ใช่ใช่ เหมยเหมยพูดถูก สวยจากภายในต่างหากที่สำคัญที่สุด” คนอื่นๆ เริ่มคล้อยตาม ความคิดเดิมถูกเปลี่ยนไป

ที่แท้ก็ลูกสาวคนเล็กของตระกูลโอหยางเป็นฝ่ายเริ่มก่อนสินะ เหอะ โอหยางซานซานหลงคิดว่าตัวเองเป็นราชินีในนิทานสโนไวท์หรือไง วันๆ เอาแต่แข่งสวยกับคนอื่น?

โอหยางซานซานคับแค้นใจยิ่งนัก มีอย่างที่ไหนกันมาว่าเธอแข่งความสวยความงามกับจ้าวเหมยทุกวัน?

ทั้งที่เป็นจ้าวเหมยเริ่มก่อน ผู้หญิงอันตรายคนนี้สมแล้วที่เติบโตมาในเมืองเล็กๆ ร่ำเรียนวิชาเลวทรามาพวกนั้นมาครบสูตรเชียว

โอหยางซานซานกำลังอ้าปากหมายจะแก้ตัวให้กับตัวเอง เหมยเหมยก็อุดปากเธอไว้อย่างรวดเร็ว “สุดท้ายนี้ฉันขอร้องคุณโอหยางซานซานอีกครั้ง คราวหน้าบอกแม่ของเธออย่าจับคู่เราอีกเลย ฉันสกุลจ้าว เธอสกุลโอหยาง ไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกันจริงๆ เราเรียกชื่อของกันและกันจะดีกว่า อย่าเรียกเลยว่าน้องสาวพี่สาว ฉันฟังแล้วขนลุก”

………………..