ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 1734 ให้พวกมันได้เลือด + ตอนที่ 1735 ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่

ตอนที่ 1734 ให้พวกมันได้เลือด

เพิ่งจะผ่านไปหนึ่งคืนบ้านพักของพวกเหมยเหมยก็ถูกรายล้อมเบียดเสียดไปด้วยผู้สื่อข่าว อันนี้ก็ก็ยังช่างมันได้แต่ที่โมโหที่สุดก็คือไม่รู้ว่าใครโยนผักเน่าและไข่เน่าเต็มรอบบ้าน กลิ่นหมักบูดในวันอากาศร้อน ๆส่งกลิ่นเหม็นตลบอบอวลไปทั่ว

คนพวกนี้ผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ เสี่ยวอวิ๋นและเสี่ยวหลี่จะกำจัดอย่างไรก็กำจัดไม่หมด และคนพวกนี้ก็เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวมาก โยนแล้วก็หนีลื่นอย่างกับปลาไหล แม้ว่าจะจับพวกเขาได้แต่ให้ตายอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีวันยอมรับ ตำรวจท้องถิ่นไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้อยู่แล้ว และไม่เห็นจะโผล่มาช่วยพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

“คืนนี้คอยดูฉันไว้ให้ดีเถอะ!”

เหมยเหมยกัดฟันกรอดด้วยความโมโห ในใจก็พลันนึกแผนขึ้นมาได้

เธอให้เสี่ยวอวิ๋นไปซื้อตะปูที่ยาวที่สุดมา ทุกอันต้องยาวสามนิ้ว ตอนที่ฟ้าใกล้จะมืดก็ฝังไว้รอบ ๆบ้านแล้วปิดทับด้วยทราย ถ้าไม่เหยียบก็จะไม่เป็นไรแต่ถ้าเหยียบเข้าครั้งเดียวละก็…

“แบบนี้จะทำร้ายถึงชีวิตหรือเปล่า?” อู่เชามีความกังวลใจอยู่บ้าง

ถึงอย่างไรมังกรที่แข็งแกร่งก็ยากที่จะต่อสู้กับงูท้องถิ่นได้นะ!

“ไม่กลัวหรอก แค่แผลถลอกภายนอกเท่านั้นเอง แล้วนี่ก็ที่ของฉันจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ตำรวจจะเข้ามายุ่งวุ่นวายได้เหรอ?”

เหมยเหมยถามเสี่ยวอวิ๋นนานแล้ว ตอนนั้นเหยียนหมิงซุ่นซื้อทั้งชายหาดและถนนบริเวณโดยรอบบ้านพักพร้อมกันทั้งหมด นี่เป็นอสังหาริมทรัพย์ส่วนบุคคล ขอเพียงแค่ไม่อันตรายถึงชีวิต ต่อให้เป็นผู้ปกครองสูงสุดก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวาย

เซียวเซ่อพูดโพล่งออกมาว่า “ไม่เป็นไร ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง”

อาศัยแค่ตำแหน่งของคุณย่าเธอ ฮ่องกงที่ใหญ่แค่ฝ่ามือก็พอจะใช้อำนาจบาตรใหญ่ได้เต็มที่พอ

ตกดึกเหมยเหมยให้พวกเสี่ยวอวิ๋นไปนอน เธอและฉิวฉิวอยู่เฝ้า

พอถึงเที่ยงคืนก็มีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากนอกบ้าน เหมยเหมยปีนขึ้นรั้วกำแพงก็เห็นคนจำนวนหนึ่งเดินมาด้วยท่าทีลับ ๆล่อ ๆ พวกนั้นถึงกับถือถังมาด้วย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นสีน้ำมันสีแดงมาด้วยแน่นอน

เชอะ!

กล้าสาดสีน้ำมันใส่บ้านเธอเหรอ วันนี้เธอจะทำให้พวกมันได้เลือด!

เหมยเหมยแสยะยิ้ม ยืนอยู่บนรั้วกำแพงเพื่อรอจับผู้ร้ายโดยไม่ต้องออกแรง

“โอ๊ย!”

คนที่เดินอยู่ข้างหน้ากรีดร้องออกมาแล้วล้มลงกับพื้น คนข้างหลังที่เหลือต่างก็ตกใจ เมื่อได้ยินคนข้างหน้าบอกว่ามีตะปูอยู่ที่พื้น ไหนเลยจะกล้าเดินต่อจึงหยุดยืนนิ่งไม่กล้าขยับ

เหมยเหมยแค่นเสียงฮึแล้วตบฉาฉาเบา ๆ เจ้าตัวน้อยไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป แค่บิดตัวนิดเดียวก็พุ่งไปที่คอของหนึ่งในกลุ่มนั้น เขารู้สึกแค่ว่าคอของเขาเย็น ๆก็เลยยื่นมือสัมผัส เย็น ๆนุ่ม ๆอีกทั้งยังเคลื่อนไหวได้ด้วย…

ทันใดนั้นเขาก็ตกใจและวิ่งวุ่นหนีอุตลุด ไม่นานเขาก็โดนของดีเข้าให้จนนอนร้องครวญครางอยู่บนพื้นดิน

คนอื่น ๆก็มีผลลัพธ์เหมือนกันต่างก็ถูกฉาฉาน้อยหยอกเอินจนใจเสียววาบ ส่งเสียงกรีดร้องปลุกเพื่อนบ้านละแวกนั้นและมีคนโทรแจ้งตำรวจ

ตำรวจมาค่อนข้างเร็วในไม่ช้าก็มาถึง เหมยเหมยส่งเสียงยิ้มเยาะสองสามครั้งในความมืด แสร้งทำเป็นว่าถูกปลุกด้วยเสียงเรียก เปิดประตูก็เห็นพวกย่องเบาที่กำลังร้องโอดโอยก็ยิ่งแสร้งทำท่าทางหวาดกลัว

“นี่…นี่มัน…เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ตำรวจเห็นเหมยเหมยเป็นแค่สาวสวยตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง ท่าทางก็ดีขึ้น ชี้ไปที่ตะปูยาว ๆบนพื้นแล้วถามว่า “ตะปูพวกนี้บ้านพวกคุณเป็นคนฝังไว้ใช่ไหม?”

“ฉันฝังไว้เอง” เสี่ยวอวิ๋นเดินออกมา ดันเหมยเหมยไปด้านหลังเพื่อปกป้อง

“ทำไมถึงต้องฝังตะปูยาว ๆพวกนี้ไว้ด้วย? พวกคุณทำแบบนี้เป็นการจงใจทำร้ายผู้อื่นรู้ไหม?” ภาษาจีนกลางของตำรวจนั้นแย่มาก เหมยเหมยเปลืองแรงในการพยายามฟังมาก เสี่ยวอวิ๋นอยู่ที่นี่มาสองสามเดือนจึงเรียนรู้ภาษาท้องถิ่นมาบ้าง แถมยังแปลให้เหมยเหมยฟังอีก

“ใครใช้ให้คนพวกนี้มาโยนไข่เน่าและผักเน่าที่บ้านฉันกันล่ะ พวกเราก็มีสิทธิ์ปกป้องตัวเองตามกฎหมาย” เหมยเหมยพูดด้วยเสียงใสกังวาน

“พวกเราแค่เดินผ่านมาเท่านั้น คุณตำรวจ…” แน่นอนว่าพวกย่องเบาบนพื้นนั้นไม่มีทางยอมรับ

เหมยเหมยชี้ไปที่ถังข้าง ๆพวกเขา พูดเหน็บแนมว่า “ถ้าอย่างนั้นของพวกนี้คืออะไร? หรือว่าคุณตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วเกิดอารมณ์สุนทรีย์ขึ้นมาจึงวิ่งมาละเลงสีถึงบ้านฉันงั้นเหรอ?”

…………………………………………..

ตอนที่ 1735 ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่

สีน้ำมันแดงสดส่วนใหญ่ยังอยู่ในถังพลาสติกและยังมีแปรงขนาดใหญ่อยู่ด้วย เห็นได้ชัดว่าต้องการทำสิ่งชั่วร้ายบนกำแพง อีกทั้งยังมีกระเป๋าใบใหญ่ พอเปิดออกมาก็มีกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว มันคือไข่เน่าและปลาตายกุ้งเน่า ลำบากพวกเขาจริง ๆที่ต้องแบกของส่งกลิ่นเหม็นมากขนาดนี้แล้วยังไม่เป็นลมตาย

ถึงแม้ว่าตำรวจมีใจต้องการจะปกป้องทั้งสามคนนี้แต่พยานหลักฐานพยานบุคคลก็มีครบ อีกทั้งยังถูกจับได้ตอนที่กำลังจะลงมือ ต่อให้พวกเขามีใจจะช่วยแค่ไหนแต่ก็ไม่มีกำลังพอ

พวกอันธพาลหันมาสบตากันแล้วชี้ไปที่เท้าเปื้อนเลือด ตะโกนขึ้นว่า “คุณตำรวจ ผมต้องการฟ้องเธอข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา ตะปูยาวขนาดนี้ ไม่แน่ว่าเท้าของเราอาจจะใช้การไม่ได้อีก สาวแผ่นดินใหญ่คนนี้จงใจที่จะทำสิ่งชั่วร้ายในฮ่องกง ใจร้ายอำมหิต”

เสี่ยวอวิ๋นถลึงตามองไปที่เท้าอีกข้างของเขาอย่างดุดัน “อยากจะให้ขาอีกข้างใช้การไม่ได้ด้วยไหมล่ะ?”

ตำรวจมองเสี่ยวอวิ๋นอย่างตกใจ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสาวแผ่นดินใหญ่กำแหงเช่นนี้!

ชาวแผ่นดินใหญ่ที่เคยพบมามีใครบ้างที่ไม่วิ่งหนีห่างจุกตูด?

“คุณผู้หญิงครับ นี่ถือเป็นการข่มขู่ พวกเรามีสิทธิ์จับกุมคุณนะ!” ตำรวจเตือน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบอันธพาลทั้งสามคนบนพื้นดิน แต่พวกเขาไม่ชอบคนแผ่นดินใหญ่มากกว่า

“พวกคุณคงไม่ใช่พวกเดียวกันหรอกใช่ไหม? คนเลวสามคนนี้วางแผนทำเรื่องชั่วที่บ้านฉัน พวกเราก็แค่ปกป้องตัวเองตามกฎหมาย ทำไมถึงได้กลายเป็นคนทำเรื่องผิดกฎหมายไปได้ล่ะ?” เหมยเหมยถามด้วยเสียงเยาะเย้ย

“พวกเรายังไม่ได้เข้าประตูบ้านเธอเลย จะวางแผนทำเรื่องชั่วที่บ้านคุณได้อย่างไร?” พวกอันธพาลร้องโวยวาย นัยน์ตามีความลำพองใจ

เหมยเหมยส่งเสียงฮึเบา ๆหันไปส่งซิกให้เสี่ยวอวิ๋น เสี่ยวอวิ๋นรีบกลับเข้าไปในบ้านและหยิบโฉนดบ้านออกมา เอกสารหลักฐานเขียนไว้อย่างชัดเจน ถนนภายในสามเมตรรอบบ้านพักรวมถึงชายหาดด้านหลังล้วนถูกบันทึกในเอกสารอย่างชัดเจนว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัว

“มองเห็นเต็มตาหรือยัง? ที่ที่พวกคุณยืนอยู่คือบ้านของฉัน ฉันฝังตะปูไว้ในบ้านของฉันแล้วมันจะทำไม? หรือว่ากฎหมายของฮ่องกงแม้กระทั่งความเป็นส่วนตัวก็ยังต้องเข้ามายุ่งด้วยงั้นเหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ เป็นพวกเราเองที่ไม่เข้าใจความเป็นมาชัดเจนพอ” ตำรวจเปลี่ยนคำพูดทันทีพยายามฝืนยิ้มออกมา แต่ในใจรู้สึกเสียววาบ

ให้ตายเถอะ!

พวกเขายังอาศัยอยู่ในบ้านพักราคาถูกอยู่เลย!

สาวแผ่นดินใหญ่คนนี้ทำไมถึงได้มีเงินเยอะขนาดนี้?

ว่ากันว่าจีนแผ่นดินใหญ่ยากจนถึงขนาดจะกินให้อิ่มท้องยังไม่มีไม่ใช่เหรอ?

“คุณตำรวจคะ ฉันอยากจะแจ้งความทั้งสามคนนี้ในข้อหาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลและข่มขู่คุกคามทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา ทนายความของฉันจะติดต่อพวกคุณในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้มันดึกแล้วขออภัยที่ไม่สะดวก!”

เหมยเหมยไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางดี ๆใส่ตำรวจสองคนนี้ หากไม่ใช่ว่าเธอเตรียมการไว้อยู่แล้ว ไม่แน่คนที่จะต้องไปสถานีตำรวจก็คือเธอ!

เชอะ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่!

จะต้องส่งพวกอันธพาลสามคนนี้เข้าไปใช้ชีวิตในคุกให้ได้!

อันธพาลทั้งสามทำสีหน้าแตกตื่น พวกเขาเพียงแค่ต้องการรายได้พิเศษ ไม่ได้อยากติดคุกสักหน่อยนี่นา!

“คุณตำรวจ…พวกเราแค่ผ่านมาเฉย ๆจริง ๆนะครับ…ยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริง ๆ…”

“คุณผู้หญิง…ผมยังมีแม่แก่ ๆอายุแปดสิบ…แล้วยังมีลูกชายที่เพิ่งครบเดือน…ขอความเมตตาด้วยเถอะ…”

พวกอันธพาลต่างก็ร้องไห้ฟูมฟายยกใหญ่ หันไปก้มคำนับเหมยเหมยอย่างน่าสงสาร

“คนอย่างพวกคุณยังหาภรรยาได้อีกเหรอ? หรือว่าผู้หญิงฮ่องกงจะตาบอดกันหมดแล้ว?” เหมยเหมยเหน็บแนมเย้ยหยัน หันไปพูดกับเสี่ยวอวิ๋นว่า “ปิดประตู พรุ่งนี้ให้คนเอาหมาที่กินเนื้อดิบมาให้ฉัน ใครกล้ามาเพ่นพ่านวุ่นวายอีกล่ะก็ปล่อยหมาออกมากัดให้ตายไปเลย!”

ตำรวจและอันธพาลต่างก็สะดุ้งโหยงตัวสั่นสะท้านอย่างแรง หัวใจเกิดความหวาดกลัวเหมยเหมย สาวงามแผ่นดินใหญ่คนนี้ลงมือโหดเหี้ยมและไร้ความปรานีมาก!

พวกอันธพาลทั้งสามคนถือว่ายังพอมีโชคอยู่บ้าง ยังดีที่พวกเขาโดนแค่ตะปูแทงเท้า หากเปลี่ยนเป็นหมาดุตัวใหญ่ ชีวิตน้อย ๆของพวกเขายังจะรักษาได้อยู่อีกเหรอ?

“ปัง”

ประตูใหญ่ปิดลง ตำรวจก็พาตัวพวกอันธพาลทั้งสามคนไป มีไฟกระพริบอยู่ในความมืดซึ่งเป็นพวกปาปารัสซี่ที่ทำงานไม่หยุดหามรุ่งหามค่ำ

…………………………………………..