ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 1242 เฮ่อเหลียนเช่อก็มา + ตอนที่ 1243 ยืนกรานว่าจะไม่เป็นนักแสดงรับเชิญ

ตอนที่ 1242 เฮ่อเหลียนเช่อก็มา

เฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหานนั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมา พวกเขากลับมาเพราะเรื่องแต่งงานหลอก ๆ คราวนี้หนิงเฉินเซวียนอาจจะได้รับความสะเทือนใจมาจากเฮ่อเหลียนชิงถึงได้มีท่าทีแข็งกระด้างอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เร่งเร้าให้เฮ่อเหลียนเช่อรีบแต่งงานมีหลานให้ทุก ๆสามวัน

ส่วนหนิงเฉินเซวียนเองก็เลียนแบบเฮ่อเหลียนชิงที่สั่งให้ลูกน้องไปตามหาหญิงสาวหน้าตางดงามมีพื้นหลังครอบครัวเป็นตระกูลผู้ดีทั่วสารทิศ วัน ๆเอาแต่ให้เฮ่อเหลียนเช่อไปทานข้าวดูตัวฝ่ายหญิง เหมือนอยากจะให้ทานข้าวมื้อเดียวก็ได้เห็นหน้าหลานทันทีเสียอย่างนั้น

เพื่อเรื่องนี้เหมยซูหานทะเลาะกับเฮ่อเหลียนเช่อหลายครั้ง แม้มักจะใช้ข้ออ้างอื่นแต่เหมยซูหานรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาหึง

เขาไม่ชอบเห็นเฮ่อเหลียนเช่ออยู่กับผู้หญิงคนอื่น ยิ่งไม่อยากให้เฮ่อเหลียนเช่อแต่งงานกับผู้หญิงอื่น

ฉะนั้น…ต้องหาอู่เยวี่ยมาเป็นคู่แต่งงานหลอก ๆให้ได้!

แน่นอนว่าเฮ่อเหลียนเช่อเองก็มีจุดประสงค์อื่นที่เขาไม่ได้ให้เหมยซูหานรับรู้ ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายต้องชวนทะเลาะอีกแน่

เหมยซูหานกลับไปค้างที่บ้านตัวเอง ส่วนเฮ่อเหลียนเช่อนอนโรงแรมโดยมีบอดี้การ์ดติดตัวเพียงสองคน เก็บเป็นเรื่องเงียบกริบ หากไม่ใช่เพราะเหยียนหมิงซุ่นสั่งการพี่เสือไว้เกรงว่าคงไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อมาเมืองจิน

ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าพี่เสือต้องมารายงานเหยียนหมิงซุ่นทำเอาเหยียนหมิงซุ่นตื่นตัวทันที สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าเฮ่อเหลียนเช่อไปเมืองจินต้องไม่ใช่เรื่องดีอะไร อีกอย่างเป้าหมายอาจเป็นเหมยเหมยก็ได้

 “เพิ่มลูกน้องคอยติดตามคุณหนูไว้ ห้ามละสายตาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าฉันจัดการธุระเสร็จจะรีบไป” เหยียนหมิงซุ่นพูดสั่ง

แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่าครั้งนี้เฮ่อเหลียนเช่อจะมีเป้าหมายเป็นบุคคลอื่น

เหมยเหมยไม่รู้ว่ารอบข้างตัวเองมีคนเพิ่มขึ้นมาอีก เธอยังทำตัวตามปกติ ไปโรงเรียน เดินชอปปิง เล่นสนุกสนาน…ชีวิตเรียบง่ายแต่มีความสุข

วันนี้ได้รับสายจากสยงชิงชิงบอกว่าจะเลี้ยงข้าวพวกเขา เหมยเหมยค่อนข้างดีใจเพราะไม่ได้เจอสยงชิงชิงตั้งหลายปีแหนะ!

สถานที่นัดทานข้าวเองก็อยู่ภัตตาคารจุ้ยเซียนเป็นภัตตาคารขึ้นชื่อประจำเมืองจิน สยงชิงชิงเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแต่ยังร่าเริงสดใสเหมือนเดิม ทว่าดวงตากลับไม่สุกใสอีกต่อไป รอยยิ้มเองก็แฝงด้วยความเหนื่อยหน่าย

 “พี่ชิงชิง อัลบั้มใหม่ของพี่ขายดีมากเลยนะ!” เหมยเหมยยิ้มกล่าว นิสัยของสยงชิงชิงยังคงแสบซ่านเหมือนเดิม แค่เจอหน้าก็โผเข้ากอดเธอแล้ว

สยงชิงชิงหัวเราะเสียงใส “ต้องขอบคุณมู่มู่ เขาแต่งเพลงได้ดีมาก พวกเธอสั่งได้ตามสบายไม่ต้องเกรงใจนะ”

พวกเหมยเหมยไม่มีทางเกรงใจอยู่แล้วเลยสั่งอาหารคาวไปหลายจาน ทั้งโต๊ะทานข้าวไปด้วยคุยไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นอย่างมาก

อู่เชากับเหมยเหมยเคยมีปฏิสัมพันธ์กับสยงชิงชิงอยู่ระยะหนึ่งเพราะงานแสดงประจำเมืองในอดีต ซึ่งคุยกันถูกคอพอสมควร แต่เซียวเซ่อกลับเพิ่งเคยเจอครั้งแรก อีกทั้งตัวเธอที่ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เอาแต่ทำหน้านิ่งวางมาดดูเข้าหายากเหลือเกิน

สยงชิงชิงเองก็ไม่สนใจ เธอขยิบตาให้สยงมู่มู่แวบหนึ่งและทำหน้ายิ้มแปลก ๆ ทำเอาสยงมู่มู่หน้าแดงระเรื่ออย่างไม่รู้สาเหตุ คีบตูดไก่อุดปากเธอที่คิดจะพูดบางอย่างเอาไว้

สยงชิงชิงเองก็คร้านจะถือสาสยงมู่มู่ วันนี้เธอมาเพราะเรื่องงานต่างหาก

 “มู่มู่ช่วยพี่หน่อยได้ไหม?”

 “เรื่องอะไร? พี่บอกมาก่อน ช่วยได้ถึงจะช่วย”

สยงมู่มู่ระแวงขึ้นมาทันที ตั้งแต่เล็กจนโตเขาเคยเสียเปรียบพี่คนนี้มานับครั้งไม่ถ้วน พลาดท่าทีก็ฉลาดขึ้นหน่อย เขาไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกนะ

สยงชิงชิงที่แผนการไม่สำเร็จเลยถอนหายใจเฮือกหนึ่งอย่างนึกเสียดาย จำต้องบอกจุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่ด้วยเสียงอู้อี้ว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่ฉันจะถ่าย MV หนึ่ง อยากเรียกนายไปเป็นนักแสดงรับเชิญหน่อย ค่าตอบแทนสองพัน นายจะทำไหม?”

 “ตั้งสองพันเลยนะ มู่มู่รีบตอบตกลงไปสิ นี่มันเงินหล่นจากฟ้าชัด ๆ!” อู่เชาตื่นเต้นยิ่งกว่าสยงมู่มู่ด้วยซ้ำ

สยงมู่มู่ดันหน้าอวบอ้วนของเพื่อนไปอยู่อีกข้าง กลั้นอาการตื่นเต้นในใจพลางเอ่ยถาม “แสดงบทบาทอะไร? ต้องถ่ายนานแค่ไหน? เงินจะจ่ายให้เมื่อไร?”

พี่น้องกันแท้ ๆต้องคิดบัญชีให้ละเอียด เขาต้องถามทุกอย่างให้ชัดเจน!

…………………………………………………..

 ตอนที่ 1243 ยืนกรานว่าจะไม่เป็นนักแสดงรับเชิญ

สยงชิงชิงจะรู้ได้อย่างไรว่าลูกพี่ลูกน้องแสนซื่อของตัวเองหลังไปอยู่ประเทศอังกฤษมาสามปีกลับเริ่มฉลาดรู้ทางมากขึ้น น่าโมโหจริง ๆเลย

เธอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่พูดเสียงอ้ำ ๆอึ้ง ๆ “ก็แค่เป็นนักแสดงรับเชิญแป๊บเดียวเอง…ถ้าโชคดีวันเดียวก็จบ เงินฉันให้นายก่อนได้เลย…”

สัญญาณเตือนของสยงมู่มู่ดังขึ้นทันที ใจป้ำขนาดนี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

 “บทอะไรกันแน่?” สยงมู่มู่ต้องถามให้แน่ชัด

สยงชิงชิงกะพริบตาจำต้องสารภาพความจริงอย่างระอา “ก็แค่แสดงเป็นตัวละครผู้หญิงเท่านั้นเอง โอ้ย มู่มู่นายหน้าสวยขนาดนี้ไม่แสดงสลับเพศหน่อยมันออกจะสิ้นเปลืองเอานะ…นายรู้จักอาจารย์เหมยไหม เขาน่ะ…”

 “ไม่ทำ!”

สยงมู่มู่กัดฟันพูดขัดขึ้นมาทันที เขารู้อยู่แล้วเชียวว่าไม่มีของฟรีในโลก หากไม่ใช่เพราะมีแผนการอะไรทำไมถึงมาเลี้ยงข้าวเขาอย่างไร้เหตุผลกันล่ะ?

ไหนจะยอมให้ค่าจ้างเขาตั้งมากขนาดนี้อีก เหอะ!

เหมยเหมยกับอู่เชาขบขันเหมือนขโมยทองคำได้สำเร็จยังไงอย่างนั้น แทะไก่ไปหัวเราะไปจนท้องเกร็งไปหมด

สยงชิงชิงช่างสุดยอดเหลือเกินที่คิดจะให้สยงมู่มู่ไปแสดงบทสลับเพศเป็นผู้หญิง ไม่รู้สินะว่าแม้สยงมู่มู่จะมีรูปร่างคล้ายผู้หญิงแต่กลับเกลียดการถูกคนอื่นแซวว่าเขาเหมือนผู้หญิงที่สุด!

 “สยงชิงชิงพี่ก็เป็นผู้หญิง ทำไมพี่ไม่ถ่ายเองล่ะ?” สยงมู่มู่พูดเสียงเคียดแค้น

สยงชิงชิงมองบนใส่เขาแวบหนึ่ง “ฉันไม่สวยเท่านายไง ผู้กำกับบอกว่าฉันหน้าตาดูเท่เกินไปไม่เหมาะกับเดินสายนุ่มนวลอ่อนแอ…”

ก่อนจะถูกสยงมู่มู่ที่โมโหพูดขัดอีกครั้ง

 “ความหมายของพี่คือฉันอ่อนแองั้นสิ?” สยงมู่มู่กำหมัดแน่น หากคนตรงหน้าไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาคงเสยหมัดไปแล้ว

สยงชิงชิงกลับไม่เกรงกลัวเขาแต่อย่างใดแต่รั้งสยงมู่มู่ให้มานั่งเรียงเป็นหน้ากระดานแล้วยิ้มถาม “พวกเธอว่าใครอ่อนแอมากกว่า?”

พวกเหมยเหมยสามคนชี้นิ้วไปทางสยงมู่มู่อย่างไม่ลังเลใจ

มันเห็น ๆกันอยู่ทนโท่นี่นา!

สยงมู่มู่หน้าดำหน้าแดงพลางหยิบน่องไก่ขึ้นมากัดคำโตเพราะคร้านจะสนใจกลุ่มเพื่อนตัวแสบเหล่านี้ ก่อนจะพูดเตือนเป็นครั้งสุดท้าย “แสดงอะไรก็ได้แต่ก็ไม่แสดงเป็นผู้หญิง สองหมื่นหยวนก็ไม่เอา”

เขาเป็นถึงชายอกสามศอกจะยอมโดนด่าว่าเป็นผู้หญิงได้อย่างไร?

ศักดิ์ศรียังจะเอาอยู่หรือเปล่า?

สยงชิงชิงเจออุปสรรคใหญ่หลวงเข้า แล้วเอ่ยขึ้นอย่างถอดใจว่า “สงสัยต้องให้ผู้กำกับไปเลือกเองที่โรงเรียนแล้ว ไม่รู้ต้องนานแค่ไหน”

 “ตรงนี้ก็มีนั่งอยู่นี่ไง พี่ตาบอดหรือไง?” สยงมู่มู่ชี้ไปที่เหมยเหมยแล้วตะคอกเสียงดัง

เหมยเหมยชะงักค้าง ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงเข้าใจความหมายเลยโบกมือปัดเป็นพัลวัน “ไม่ได้ ๆ ฉันไม่ชอบโดดเด่น”

ไม่ว่าสยงชิงชิงจะพูดอย่างไรเหมยเหมยก็ไม่ยอมตกลงสักที เธอไม่ขาดแคลนเงินเสียหน่อยต่อให้จ่ายสองหมื่นเธอก็ไม่มีวันใจอ่อน วงการนั้นวุ่นวายเกินไป เธอไม่อยากสัมผัสเลยแม้แต่น้อย

สยงชิงชิงเห็นเหมยเหมยกับสยงมู่มู่ไม่ยอมตกลงกันทั้งคู่เลยไม่คิดจะฝืนใจพวกเขา แล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นด้วยดวงตาวาวเป็นประกาย

 “วันนี้ฉันเห็นบอสใหญ่ของบริษัทล่ะ อายุยังน้อยอยู่เลย บุรุษงามดั่งหยกขาวคู่ควรกับบอสเราที่สุดแล้วล่ะ ดูดีจริง ๆนะ” สยงชิงชิงพูดชมไม่ขาดปากโดยไม่คิดจะปิดบังความชื่นชมที่เธอมีต่ออีกฝ่ายเลยสักนิด

เหมยเหมยใจหล่นวูบ บอสใหญ่ของบริษัทนั่นก็คือเหมยซูหาน หน้าตาดีก็จริงแต่ว่า–

 “พี่ชิงชิง พี่อย่าไปชอบบอสของพวกพี่เลย คนเขามีเจ้าของแล้ว” เหมยเหมยแอบเตือน อย่าไปแหยมกับเจ้าคนโรคจิตเฮ่อเหลียนเช่อเลย

สยงชิงชิงมองค้อนใส่เธอทีหนึ่งแล้วหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันแค่ชื่นชมเฉย ๆ จะชอบบอสได้ยังไง กินข้าวกินข้าว!”

เพียงแต่สิ่งที่เรียกว่าความรักบทจะมาก็มาอย่างไร้เสียงและสัญญาณเตือนใด ๆ รอรู้ตัวอีกทีก็เหมือนพิษที่แพร่ซึมเข้ากระดูกไม่มียาถอนพิษที่จะช่วยไว้ได้แล้ว

เรื่องนี้เหมยเหมยเห็นเป็นเพียงเรื่องตลกขบขันโดยไม่เก็บมาคิดมาก แต่ไม่กี่วันต่อมาสยงมู่มู่กลับยอมตกลงถ่าย MV เสียได้ ไม่รู้ว่าสยงชิงชิงไปโน้มน้าวใจเขาอย่างไร

…………………………………………..