ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) - ตอนที่ 50 ไปคัดเลือกกระบี่

“อาจารย์หยุดบินแล้วพักนอนสักตื่นได้หรือไม่ แบบนี้อันตรายท่านไม่รู้หรือ ข้าง่วงจะตายแล้วลืมตาไม่ขึ้น”

นางตำหนิเขาเสร็จก็ออดอ้อนด้วยเสียงงัวเงียขี่กระบี่ไกล ๆ นี่ไม่สนุกเอาเสียเลย สายลมเอื่อย ๆ ที่ดังหวีดหวิวอยู่ด้านข้างประดุจเสียงของท่านแม่ผู้กำลังกล่อมเด็กตัวน้อยให้นอนหลับก็ไม่ปาน

“เหลวไหล!!! เรื่องปราบปีศาจจวนตัวเช่นนี้ยังจะมาพักผ่อนอะไรข้าไม่ได้พาเจ้าออกมาเที่ยวเล่น หากไม่ลืมตาขึ้นมาข้าสาบานว่าถ้าเจ้าร่วงลงไปจะไม่สนใจแม้แต่น้อย”

หลี่จิ้งต่อว่านางเสียงดัง แม้ว่าเสียงลมจะหวีดหวิวจนหูอื้อนางยังได้ยินน้ำเสียงของเขาอย่างชัดเจน

ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วยามกลายเป็นว่านางในตอนนี้กำลังหลับตาพริ้มน้ำลายย้อยโดยมีเศษขนมอยู่ในปากพิงหลังของหลี่จิ้งอยู่ เสื้อด้านหลังของเขาถึงกับเปียกไปด้วยน้ำลายของนาง

หลี่จิ้งรู้สึกเหนื่อยใจ เด็กคนนี้เมื่ออยู่กับเขาเพียงลำพังก็เอาแต่ใจเป็นอย่างยิ่ง ความเกรงกลัวแทบจะไม่รู้จัก ดีที่ต่อหน้าคนอื่นนางยังแสร้งเชื่อฟังอยู่บ้าง เขาทุ่มเทสั่งสอนนางไปไม่ใช่น้อย แต่ผลที่ได้กลับเป็นเช่นนี้ หลี่จิ้งคิดไม่ตกว่าตนเองผิดพลาดไปช่วงเวลาไหน

เมื่อครั้งที่เขาและนางยังไม่ได้ลงมาจุติ นางดื้อรั้นนั่นก็ช่างเถิดเขาสามารถโทษบิดามารดาที่ตามใจนางจนเป็นสตรีไร้สมองได้ แต่ตอนนี้เขาฟูมฟักนางมาเองกับมือ นิสัยของเป่ยฟางหรงก็ยังคงเป็นเช่นเดิมมิหนำซ้ำยังร้ายแรงยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

นิสัยนี้เมื่ออยู่ในร่างมนุษย์ก็ยังพอทนได้ แต่หากนางกลายเป็นมารจริง ๆ ด้วยความเอาแต่ใจไร้ซึ่งเหตุผลเช่นนี้คงสร้างความวิบัติให้เกิดแก่สามภพมากกว่ามารผู้ใดเป็นแน่