“นั่น……ผมคิดจะเซอร์ไพรส์ทำทีมาปรากฎตัวต่อหน้าคุณนะครับ”

เขาหรี่ตาพูดโกหกออกไป น่าตายนัก เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าตัวเองยังไม่ทันเริ่มแผนการก็มาถูกไฟช็อตจนเกือบตายแบบนี้แล้ว

เซอร์ไพรส์นะหรือ? เหยียนสือเซี่ยไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด สายตาส่อแววสงสัยมากขึ้น นายคนนี้คิดจะอาศัยความมืดเอาเปรียบเธอหรือเปล่านะ

“ในเมื่อคุณหมอก็บอกแล้วว่าคุณไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะคะ”

เธอโหมงานติดต่อกันมาสองวันแล้วตอนนี้จึงต้องเติมกำลังเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นคงได้เหนื่อยจนตายไปจริงๆ

“คุณจะกลับไปแบบนี้หรือครับ? ตอนนี้ผมเป็นผู้ป่วยอยู่นะครับ ถึงอวัยวะภายในผมจะไม่เสียหาย แต่หัวใจผมก็ถูกทำร้ายและเจ็บปวดอยู่นะครับ คุณจะไม่อยู่ปลอบใจผมสักหน่อยหรือ จะว่าไปคุณก็เป็นแฟนผมนะครับ!”

แฟนสาวที่เขาถึงขนาดยอมโดดตึกลงมาโดยไม่เห็นแก่ชีวิต ก็ควรจะช่วยนวดๆ คลึงๆ เขาอย่างอ่อนโยน พูดคำหวานกับเขาทำนองนี้ว่า ที่รัก เมื่อกี้ฉันไม่ดีเอง ฉันไม่ทันเห็นคุณ อะไรแบบนี้ไม่ใช่หรือ?

“คุณอยากจะให้ฉันปลอบใจคุณหรือคะ? ปลอบอย่างไรดี? ใช้เจ้านี่ไหม?”

เหยียนสือเซี่ยหยิบกระบองช็อตไฟฟ้าออกมาอีกรอบ ยิ้มแหะๆ พอถังอี้เห็นเจ้าสีชมพูอันเล็กๆ ในมือเธอ ในใจก็อดค่อนขอดไม่ได้ สมกับที่ว่าของยิ่งน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มจะยิ่งมีพลังในการทำลายล้างสูงมาก

“ผมแค่ล้อเล่น คุณก็เห็นว่าผมมาแล้ว ผมก็ต้องส่งคุณกลับบ้านสิ จริงไหม? ดึกแล้วนะ คุณกลับบ้านคนเดียวไม่ปลอดภัยหรอกครับ”

ถังอี้ยิ้มประจบเข้าสู้ แล้วเดินไปเปิดประตูรถเธอ

“คุณจะขับรถฉันเพื่อส่งฉันกลับบ้าน หยอกฉันเล่นหรือเปล่าคะ? ยิ่งกว่านั้นคุณยังดื่มจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว?”

หากออกเดินทางไปแบบนี้ไม่แน่เธออาจจะได้ไปนอนแผ่บนท้องถนนก่อนที่จะถึงกลับบ้าน

“งั้นคุณขับรถส่งผมกลับบ้านนะครับ ที่รัก ผมรู้สึกเหมือนแอลกอฮอล์จะเข้าไปทำพิษกับร่างกายผมแล้ว”

“ทำไมคะ ถ้าไม่ชินกับการขับรถของฉันก็ลงไปเรียกรถเองแล้วกัน”

เหยียนสือเซี่ยจ้องตาอย่างไม่เกรงใจ วันนี้ตานี่มาจับผิดแล้วแบล็คเมล์กันชัดๆ จะให้นั่งอย่างสบายๆ ได้อย่างไรกัน

เดิมกระเพาะอาหารที่เต็มไปด้วยไวน์เมื่อถูกไฟช็อตก็ย่ำแย่พออยู่แล้ว ยังต้องมาทรมานบนท้องถนนเช่นนี้อีก ถังอี้ที่มีใบหน้างดงามราวดอกท้อผู้หญิงเห็นก็ต้องร้อง เฮ้อ ออกมา หน้าเปลี่ยนสีอย่างกลั้นไม่อยู่ ผู้หญิงคนนี้จงใจเอาคืนเขาสินะ

ในที่สุดรถก็มาจอดอยู่ข้างๆ คฤหาสน์ได้เสียที เหยียนสือเซี่ยหันไปเห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ยังไม่รีบลงจากรถ ก็เลิกคิ้วน้อยๆ “ยังไม่ลงรถอีกหรือคะ?”

“ขาผมอ่อนแรง ดูท่าคงต้องขอแรงคุณช่วยประคองผมเข้าไปให้หน่อยนะครับ”

ถังอี้ส่งรอยยิ้มอันน่าหลงใหลออกมา ไม่เชื่อหรอกว่าเสน่ห์ของเขาจะเอาผู้หญิงคนนี้กลับห้องไปไม่ได้

“แสแสร้งให้มันน้อยๆ หน่อย รีบลงจากรถไปได้แล้วค่ะ”

เหยียนสือเซี่ยทำหน้าตึงใส่ ตอนขึ้นรถเมื่อครู่นี้ยังไม่เห็นขาเขาอ่อนแรงเลย นั่งอยู่ตั้งนานมาตอนนี้กลับอ่อนแรงเสียแล้ว?

“ที่รัก คุณบอกผมมาหน่อย ทำไมถึงคุณจะไม่อ่อนโยนกับผมแบบนี้ ผมก็ยังรู้สึกว่าคุณในตอนนี้ดูน่ารักได้ล่ะ?”

คนบางคนเดิมคิดจะเอาใจด้วยคำพูดไพเราะอ่อนหวานพอได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็เปลี่ยนคำพูดใหม่เป็น น่ารัก ชมผู้หญิงวัยสามสิบว่าน่ารัก จะไม่มีรักไม่หลงไปได้อย่างไร

ขณะที่กำลังจะถีบคนลงจากรถ ก็มีใครบางคนจู่ๆ ก็เข้ามาอยู่ตรงหน้า ทำให้เธอตกใจหมดเลย

“ถังอี้ คุณเสียสติไปแล้วหรือ?”

“เพื่อคุณอย่าว่าแต่เสียสติเลย ให้กลายเป็นปัญญาอ่อนผมก็ยินดี”

สิ่งที่ถังอี้พูดเรียกว่าเป็นการแสดงความรักที่จริงใจอย่างหนึ่ง อีกทั้งยังคุมระยะห่างระหว่างคนสองคนให้อยู่ในหนึ่งเซนติเมตรอย่างสมบูรณ์ สาวน้อยเอ๋ย ค่อยๆ ถลำเข้ามาในมนต์เสน่ห์อันดับหนึ่งไม่มีสองของฉันเสียโดยเร็ว

จมูกแหลมคมพ่นลมหายใจออกมาเป็นกลิ่นไวน์แดง ทำให้เหยียนสือเซี่ยหน้าแดงก่ำเล็กน้อย ยืนซะใกล้ขนาดนี้ หากเธอไม่ระวังจะต้องชนกันแน่ เส้นประสาทเกิดการเกร็งตัวจนเธอต้องเหล่ตาขึ้นมองก็ว่าได้!

“คุณก็คือจุดหมายปลายทางที่ถูกลิขิตไว้ของผม เพราะคุณผมถึงรู้สึกว่าโลกทั้งใบดูสวยงามขึ้น จากนั้นก็หายไป เป็นเพราะสายตาผมเห็นเพียงคุณคนเดียวเท่านั้น”