ลาก่อน คุณสามี - ตอนที่ 192 เฉินเป่ยชวนจงใจวางแผน

“คุณแม่มาได้อย่างไรครับ?”

เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อคืนวาน วันนี้ข่าวก็มาถึงบ้านตระกูลเฉินแล้วหรือ?

“แม่ก็ต้องมาช่วยลูกออกไปอยู่แล้วสิ”

เธอจะมองดูลูกชายตัวเองถูกขังอยู่ในสถานที่เน่าๆ แบบนี้ได้อย่างไร

เฉินจิ้นถงขมวดคิ้วมากขึ้นไปอีก “ไปขอร้องเขา คุณแม่ควรไปหาทนายความนะครับ”

คุณแม่ของเขามาที่นี่ก็แค่ทำให้เรื่องราวมันแย่ลงไปอีก ยิ่งกว่านั้นในเมื่อเรื่องนี้เป็นแผนของเฉินเป่ยชวน งั้นเขาก็ยิ่งไม่ควรให้ตัวเองออกไปจากที่นี่ง่ายๆ เด็ดขาด

“จิ้นถง ลูกบอกแม่มาตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? อยู่ดีๆ ลูกไม่มีทางไปซ่องโสเภณีอะไรได้ จะต้องเป็นเฉินเป่ยชวนจงใจวางแผนเอาไว้ใช่ไหม?”

ดวงตาของเว่ยชูหรงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและกังวลใจ จิ้นถงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแล้วยังถูกสื่อหยิบยกขึ้นมารายงานข่าวเสียเกินจริงเข้าไปอีก ต่อไปจะพบหน้าผู้คนได้อย่างไร ตอนนี้ไม่รู้มีคนหัวเราะเยาะพวกเขาสองแม่ลูกกันไปมากขนาดไหนแล้ว

“เรื่องนี้คุณแม่ไม่ต้องยุ่งครับ ไปหาทนายของผม แล้วเขาจะเป็นธุระจัดการแทนทั้งหมดให้เองครับ”

เฉินจิ้นถงหรี่ตา เฉินเป่ยชวน นายอย่าได้ใจไปเสียล่ะ

ความกังวลบนใบหน้าของเว่ยชูหรงแปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น แต่หลังจากนั้นก็ได้รับการปฏิเสธ สีหน้าตื่นเต้นจึงหายไปในทันที

“ไม่ต้องกังวลไปครับ กักตัวแค่ไม่กี่วันเอง เฉินเป่ยชวนจะไปแก้บทลงโทษตามข้อกฎหมายได้อย่างไรกันล่ะครับ?”

แม้ปากจะพูดอย่างสบายๆ แต่หางตากลับฉายความเกลียดชังอย่างรุนแรงออกมา ก่อนหน้านี้เขาพยายามแทบตายถึงจะสร้างความประทับใจให้กับเฉียวชูเฉี่ยนขึ้นมาได้ แต่กลับต้องมาพังพินาศลงจากแผนในครั้งนี้ของเฉินเป่ยชวน

“เด็กโง่คนนี้ สิ่งนี้กระทบถึงชื่อเสียงของลูกเลยเชียวนะ”

หากมีบันทึกการถูกจับในคดีเที่ยวโสเภณี ภายภาคหน้าคงยากที่จิ้นถงจะไม่ถูกผู้คนนินทาลับหลัง

“คุณหญิงเฉิน ไม่ได้จริงๆ ครับ พวกเราต้องรักษากฎระเบียบนะครับ”

“คุณแม่ คุณแม่กลับไปก่อน แล้วเรียกทนายมานะครับ”

เมื่อเฉินจิ้นถงเอ่ยปาก เธอจึงลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีอาลัยอาวรณ์ “ลูก ลูกต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ นะ”

……

ทานอาหารค่ำเสร็จ เฉียวชูเฉี่ยนก็ดูภาพที่กำลังฉายอยู่ในจอทีวี พลังสื่อช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน ก่อนหน้านี้เธอได้ประสบการณ์จากเรื่องของหลินเฟยเอ๋อร์มาแล้ว ครั้งนี้มาเป็นเฉินจิ้นถงก็ยังมีพลังทำลายล้างไม่ต่างกันเลย

“นี่รายงานข่าวมาสามครั้งแล้วนะ ฉันดูจนตาเบลอไปหมดแล้วเนี่ย”

เหยียนสือเซี่ยเอาตัวพิงโซฟา แล้วปัดมือถือไปมาอย่างเบื่อหน่าย เดี๋ยวนี้สื่อก็เป็นแบบนี้ รายงานข่าวซ้ำไปซ้ำมา แต่ก็ทำให้อายุข่าวสั้นลงไม่ต่างกัน

“เขาจะถูกตัดสินลงโทษหรือไม่?”

นักข่าวรายงานข่าวนี้อย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด แต่เฉินเป่ยชวนกลับไม่ขัดขวาง รวมถึงเรื่องที่เขาเล่นละครให้จิ้นถงดูเมื่อครั้งก่อน เธอจึงคาดเดาได้ว่าเรื่องของเฉินจิ้นถงในครั้งนี้หนีไม่พ้นตัวเขาแน่นอน

เหยียนสือเซี่ยโยนมือถือลงบนโซฟาแล้วลุกขึ้นนั่งตัวตรง “ตัดสินลงโทษ? เธอเคยเห็นบทลงโทษทางกฎหมายเกี่ยวกับที่ผู้ชายไปเที่ยวโสเภณีด้วยใจบริสุทธิ์บ้างไหม?”

สมัยเลือกเรียนวิชาเอกอยู่นั้น เธอรู้สึกว่ากฎหมายเป็นสิ่งที่ยุติธรรมและเที่ยงตรงที่สุด แต่ต่อมายิ่งเธอเข้าใจมากขึ้น แรงกระตุ้นในเรื่องความถูกต้องทำนองนั้นก็ยิ่งอ่อนแอลง

นิยามของกฎหมายก็คือการสะท้อนเจตจำนงของชนชั้นปกครอง จะไปหาความยุติธรรมและเที่ยงธรรมที่แท้จริงได้อย่างไรกัน

การเที่ยวโสเภณีและการขายตัวเป็นกิจกรรมทางธุรกิจที่เกี่ยวพันกันอย่างเห็นได้ชัด แต่บทลงโทษทางกฎหมายกลับแตกต่างกันมาก นี่ก็คือกฎหมาย

“ความหมายของเธอคืออีกไม่นานก็จะได้ออกมาแล้ว?”

เฉียวชูเฉี่ยนไม่ค่อยสนใจในเรื่องตัวบทกฎหมายสักเท่าไหร่ แต่กลับเข้าใจความหมายในคำพูดของเพื่อนเธอ เพียงแต่เฉินเป่ยชวนจะยอมปล่อยเขาออกมาง่ายๆ แบบนี้หรือ?

“ใครจะไปรู้กันล่ะ เรื่องนี้ต้องดูอารมณ์ของคนเล่นเกมแล้วล่ะ”

เหยียนสือเซี่ยเบะปาก จากนั้นก็หยิบมือถือมาปัดไปมาอย่างเบื่อหน่ายต่อ เฉินจิ้นถงล่วงเกินคนแล้ว ลางสังหรณ์เธอบอกว่าคนๆ นี้ก็คือเฉินเป่ยชวนนั่นเอง