เรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลโดยสิ้นเชิง จะต้องมีคนใส่ร้ายจิ้นถงแน่ๆ

“ก็เพราะไม่มีแฟนถึงวิ่งไปซ่องโสเภณีนะสิ ถ้าหากเขามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว จะไปเกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร”

จิ้นถงเด็กคนนี้ปกติเป็นคนปากหวาน ทำเรื่องอะไรไม่เคยมีช่องโหว่ แต่คราวนี้กลับถูกจับในซ่องโสเภณีได้

“จิ้นถงจะต้องถูกคนให้ร้าย เป็นเฉินเป่ยชวน จะต้องเป็นเขาแน่นอน!”

เว่ยชูหรงพูดเสียงดังขึ้น กลับถูกท่านผู้หญิงหยุดคำพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “อะไรๆ เธอก็โยนใส่ตัวเฉินเป่ยชวน ถ้าหากเจ้าตัวไม่ไปซ่องโสเภณีเอง ตำรวจจะมาจับเขาในที่เกิดเหตุได้อย่างไร?”

จิ้นถงก็เป็นหลานของเธอเช่นกัน ถูกตำรวจจับเธอจะไม่กังวลร้อนใจไปได้อย่างไรกัน แต่พอได้ยินผู้หญิงคนนี้เอ่ยปากขึ้นมาก็เอาความรับผิดชอบมาโยนใส่เป่ยชวน ความเจ็บปวดและกังวลใจก็แปรเปลี่ยนเป็นความโมโห

“ค่ะ หนูก็รู้ว่าคุณแม่จะต้องเข้าข้างเฉินเป่ยชวน คุณแม่อย่าลืมว่าจิ้นถงก็เป็นหลานของคุณแม่เหมือนกัน เป็นคนที่จะจุดธูปให้ตระกูลเฉินของพวกเราเช่นเดียวกัน”

“หนูรู้ดีว่าตั้งแต่หนูเดินเข้าประตูบ้านคุณแม่ก็ไม่ชอบหนู คิดอยากจะขับไล่เราสองคนแม่ลูกออกไปตั้งนานแล้ว เรื่องของจิ้นถงอย่าคิดว่าคุณแม่ไม่ช่วยแล้วหนูจะช่วยลูกชายของตัวเองไม่ได้นะคะ”

เพียงแค่คิดว่าลูกชายของตัวเองถูกตำรวจจับไป

“ใครอนุญาตให้เธอพูดกับฉันแบบนี้!”

ท่านผู้หญิงเริ่มหงุดหงิดไปกับคำพูดของลูกสะใภ้ เธออายุปูนนี้เข้าไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะมาโดนลูกสะใภ้ชี้นิ้วใส่ขณะพูดได้

“หนูไม่จำเป็นจะต้องให้ใครมาอนุญาต ปากของหนูหนูคิดจะพูดอะไรก็จะพูดไปแบบนั้นค่ะ!”

“เสียวหลี่ ยืนอึ้งอยู่ทำไม ส่งฉันไปที่สถานีตำรวจ”

เว่ยชูหรงเสียสติไปเรียบร้อยแล้ว คนตระกูลเฉินล้วนเป็นศัตรูของเธอทั้งนั้น

เฉินเป่ยชวนสะบัดแขนบนมือออกแล้วยิ้มเยาะ เขาพูดเสร็จก็กลับหลังหันเดินผ่านเธอเข้าไปในเฉินคฤหาสน์

ข่าวคราวถูกแพร่ออกไปใหญ่โตขนาดนั้น ถึงท่านผู้หญิงไม่คิดจะฟังก็คงจะไม่ได้ พอเห็นเขาเดินเข้ามาก็เอาไม้เท้ากระแทกพื้นหนักๆ สองสามครั้ง “เรื่องนี้ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หลานเล่ามาสิ!”

เรื่องของจิ้นถงจะดูบังเอิญอะไรขนาดนั้น ตำรวจปราบปรามการค้าประเวณีและสื่อลามกมาตรวจพื้นที่อะไรกัน จะต้องมีเตรียมการกันไว้เรียบร้อยแล้วแน่ๆ

“คุณย่า อะไรคือเกิดอะไรขึ้นหรือครับ?”

เห็นเขาแกล้งเซ่อ ท่านผู้หญิงถึงได้ถอนหายใจออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและจนใจ “เป่ยชวน ถึงอย่างไรเขาก็เป็นน้องชายของเธอ เธอทำเช่นนี้อีกหน่อยเขาจะเผชิญหน้ากับความเป็นจริงอย่างไร”

“เขาใช้อุบายต่ำทรามก่อน ผมก็เลยต้องใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่งก็เท่านั้นครับ”

แค่เขาบังอาจวางยาเฉียวชูเฉี่ยน เขาก็สมควรตายแล้ว! เมื่อวานถ้าหากไม่เป็นเขาวางแผนการเอาไว้ ข่าวในวันนี้ไม่แน่อาจจะเป็นยัยโง่นั่นก็เป็นได้

ท่านผู้หญิงขมวดคิ้วทันทีหลังจากนั้น ความหมายของเป่ยชวนคือจิ้นถงเขา…….

เว่ยชูหรงเร่งไม่หยุดตลอดทาง รถจึงมาถึงสถานีตำรวจในเวลาไม่นาน เมื่อเจอกับนายตำรวจเจ้าของคดีนี้ก็ยื่นการ์ดใบหนึ่งทันที “คุณตำรวจคะ พอจะปล่อยลูกชายดิฉันออกไปก่อนได้ไหมคะ”

ตำรวจนายนั้นมองไปยังของที่อยู่ในมือ สีหน้าถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรก็คงหลอกแล้ว แต่ก็ยังผลักการ์ดปั๊มทองเคใบนั้นกลับไปอย่างอาลัยอาวรณ์

“คุณหญิงเฉิน ไม่ใช่พวกเราไม่ปล่อยนะครับ แต่เนื่องจากเรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่ไปแล้ว พวกเราไม่อาจทำผิดกฎด้วยความสัมพันธ์ส่วนตัวครับ เรื่องนี้จะต้องดำเนินการตามขั้นตอนของกฎหมาย พวกเราจึงไม่อาจปล่อยคนออกไปง่ายๆ ได้ครับ”

สังคมปัจจุบันนี้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือปิดข่าวไม่มิด เมื่อมีชาวเน็ตเข้ามายุ่งด้วย เรื่องนั่นก็ยากที่จะจัดการได้แล้ว

“ดำเนินการตามขั้นตอนคืออะไรหรือคะ คุณตำรวจ ดิฉันรับประกันกับคุณตำรวจได้ว่าลูกชายดิฉันไม่มีทางเที่ยวซ่องโสเภณีแน่นอน จะต้องมีคนให้ร้ายเขาค่ะ”

“คุณหญิง พวกเราทำคดีตามหลักฐานเท่านั้นครับ พวกเราจับกุมคนมาจากโรงแรมที่เกิดเหตุ ทางฝั่งบุคคลที่เกี่ยวข้องก็ยอมรับแล้วครับ เรื่องนี้ผมจึงไม่อาจที่จะช่วยได้จริงๆ ครับ”

นายตำรวจพูดจาบอกความเกรงใจเป็นพิเศษ แต่เว่ยชูหรงกลับแสดงท่าทีโมโหขึ้นมา “พวกคุณเป็นตำรวจไม่ไปตรวจสอบคนที่ใส่ร้ายเขา แต่กลับจับลูกชายดิฉันเข้าคุก พวกคุณรับเงินจากอีกฝ่ายมาเท่าไหร่ ดิฉันให้พวกคุณสองเท่าเลย ขอเพียงพวกคุณรีบปล่อยลูกชายดิฉันออกไปเดี๋ยวนี้”