ปากของหยียนสือเซี่ยบอกว่าอยากเป็นอิสระ แต่เล็บของเธอกลับจิกลงบนเนื้อ ทั้งๆ ที่เป็นคำพูดที่เธออยากพูดมาตลอด แต่ทำไมเมื่อพูดออกมาแล้วกลับไม่ได้รู้สึกสบายใจอย่างที่เคยจินตนาการไว้เลยล่ะ แต่กลับมีความรู้สึกพูดไม่ออก?

รอยยิ้มเล็ก ๆ สุดท้ายบนใบหน้าของถังอี้หายไปและมีความโกรธอย่างเห็นได้ชัดในดวงตาของดอกท้อผู้ซึ่งมีรอยยิ้มอยู่เสมอ “คุณหวังว่าหนึ่งร้อยวันนี้จะจบลงโดยเร็วใช่ไหม? ”

“หรือไม่ใช่ล่ะ ชีวิตของฉันจะได้กลับมาปกติสุขซะที”

ไม่อยากให้ความรู้สึกหดหู่ในใจของเธอรั่วไหลออกไป เหยียนสือเซี่ยจึงพยายามฝืนยิ้ม

เขาคือถังอี้ คนที่ไม่ควรคาดหวัง เขาแค่อยากเล่นเกมล่าเหยื่อ เพียงแค่รักษาใจที่มีสติและกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมของเธอถึงจะไม่กลายเป็นเหยื่อให้เขาล่า

ความโกรธในดวงตาทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด บวกกับท่าทีเฉยเมยของเธอ หมัดของเขากำแน่นราวกับอยากจะหาใครสักคนมาชำระบัญชี

“นาจะทำอะไร โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลยหรือไง? ”

เหยียนสือเซี่ยก้าวถอยหลัง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว พระเจ้า! เธอจะไม่ถูกผลักลงไปสู่ความตายเพียงเพราะเธอปฏิเสธเพลย์บอยใช่ไหม

“บอกเงื่อนไขมา ทำยังไงคุณถึงจะยอมเป็นแฟนฉัน”

“… ”  แต่ฉันไม่ยอมรับคำปฏิเสธ” ถังอี้มีสีหน้าที่จริงจังมาก ตั้งแต่เขาเกิดมาเขาไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย

“อย่าล้อเล่นนะ คุณชายถัง”

ถังอี้ไม่มีทางให้เงื่อนไขที่เธอต้องการได้

“ดูเหมือนฉันล้อเล่นหรือเปล่า?”

เมื่อมองไปที่ดวงตาที่โกรธและหงุดหงิดของเขา เหยียนสือเซี่ยรู้สึกงุนงงเล็กน้อยจากนั้นก็บังคับตัวเองให้มีสติขึ้น

“อืม ถ้านายไม่ได้ล้อเล่นละก็ฉันจะบอกเงื่อนไขของฉันให้ก็แล้วกัน กระโดดลงไปจากที่นี่ซะ…แล้วฉันจะยอมเป็นแฟนกับนาย ฉันยังมีเรื่องต้องไปทำ ขอตัวก่อน”

เสียงของถังอี้ดังขึ้นอีกครั้งและฝูงชนที่กระตือรือร้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือของพวกเขาออกมาและโทรไปที่หมายเลขสถานีตำรวจ

“สวัสดีค่ะ 110 ฉันต้องการโทรหาตำรวจ มีใครบางคนกำลังจะกระโดดลงจากอาคารค่ะ”

“ผู้ชายคนนี้มันแน่จริงๆ ว่ะ”

“ตึกสูงกว่า 500 เมตรนะ อะไรตกลงมาก็แตก ยังจะทำอะไรได้อีก”

ใบหน้าของเหยียนสือเซี่ยแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง จนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

“นายบ้าหรือเปล่า รีบลงมาเดี๋ยวนี้นะ”

เธอตะโกนขึ้นไปหาเขาอย่างร้อนใจ อีกไม่นานตำรวจก็คงจะมา และไม่แน่ว่าอาจจะมีนักข่าวตามมาด้วย พรุ่งนี้คงจะมีพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งว่าถังอี้กระโดดตึกเพื่อต่อรองกับหญิงสาว เธอจะต้องอับอายมากเป็นแน่

“แค่ตอบฉันก็พอว่าถ้าฉันกระโดดลงไปแล้วคุณจะยอมเป็นแฟนที่สามารถเล่นจ้ำจี้กับฉันได้”

คนด้านบนดูเหมือนจะตั้งใจที่จะกระโดดลงมาจริงๆ เหยียนสือเซี่ยที่โกรธเกรี้ยวอ้าปากค้างพูดไม่ออกอยู่เป็นเวลานาน

“… ”

ผู้คนบนถนนด้านล่างมีจำนวนมากขึ้น คนขับหยุดรถและคนเดินเท้าก็เปลี่ยนทิศทางการเดิน พวกเขารวมตัวกันเป็นวงกลมใหญ่อย่างรวดเร็ว ทั้งชายหญิงและเด็กต่างก็เงยหน้าขึ้นและชี้ไปที่เหยียนสือเซี่ย

“สาวน้อบรีบรับปากตกลงเถอะ”

“ใช่ ทำไปเถอะ เดี๋ยวเขาก็กระโดดลงมาจริงๆ หรอก”

เธออดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญในใจ ไอ้สารเลวถังอี้ นี่แกจงใจตั้งแต่แรกงั้นเหรอ!

“คุณกระโดดสิ! กระโดดเลย กระโดดแล้วฉันจะรับปาก! ”

ด้วยความโกรธที่โจมตีหัวใจเธอ เธอเงยหน้าขึ้นและตะโกนกลับไป จากนั้นสมองก็ทบทวนบทบัญญัติทางกฎหมายที่เธอเคยเรียนรู้มา ถ้าถังอี้กระโดดลงมาจริงๆ และเสียชีวิต เธอจะไม่ต้องรับผิดชอบตามกฎหมาย .

เธอไม่เชื่อว่าเขาจะกล้ากระโดดลงมา!

“คุณพูดเองนะ พี่น้องด้านล่างทุกท่าน พวกคุณได้ยินแล้วใช่ไหม? ”