ลาก่อน คุณสามี - ตอนที่ 168 ชะตาของพี่เป็นของผม

เมื่อมั่นใจในเรื่องที่ตนเองคาดเดาเรียบร้อยแล้ว เธอจึงออกแรงลืมตาที่ใกล้จะปิดเข้าด้วยกันขึ้น เมื่อมองเห็นการจัดวางรอบ ๆ และแก้วน้ำที่ตนเองวางไว้บนตู้หัวเตียงนั้น เธอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาเป็นปลิดทิ้ง

“รบกวนเธอแล้วนะ”

เมื่ออ้าปากขึ้น เธอแทบจะได้กลิ่นแอลกอฮอล์อันเข้มข้นเหล่านั้น หากไม่เป็นเพราะเฉินจิ้นถงส่งตนกลับมา คงไม่ทราบจริง ๆ ว่าจะเกิดเรื่องอันใดขึ้นบ้าง

“พี่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ถ้างั้นพี่นอนหลับให้เต็มที่นะครับ”

หลังจากที่เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพบุรุษ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกจากห้องนอนไป

เฉียวชูเฉี่ยนมองดูประตูที่ปิดสนิทแล้ว จึงถอนหายใจออกมายาว ๆ จากนั้นก็ปล่อยให้ดวงตาประกบเข้าหากัน

ภายนอกประตู เฉินจิ้นถงไม่ได้จากไป และประตูที่เธอคิดว่าได้ปิดไปแล้วกลับไม่ได้ปิดจริง ๆ เป็นเพียงการตบตาเท่านั้น

เฉินจิ้นถงมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ บนใบหน้าอันสุภาพบุรุษของเขาจึงปรากฏเป็นสีหน้าอันแปลกประหลาดขึ้นมา เวลาต่อมาเขาได้แง้มประตูให้เป็นช่องแคบ ๆ อย่างเบามือ หลังจากมั่นใจแล้วว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงได้หลับใหลไปลึกแล้วจึงเดินเข้าไป

ทันใดนั้นภายในห้องก็มีคนอื่นโผล่เข้ามาเพิ่ม คนที่หลับใหลอย่างหอมหวานอยู่บนเตียงไม่มีความรู้สึกได้เลยสักนิด

ภายในดวงตาอันยาวนั้นจึงเต็มไปด้วยความหลงใหล ถึงขั้นพูดได้ว่าบ้าคลั่ง ไม่มีเงาของความสุภาพเหมือนอย่างในทุกวันโดยสิ้นเชิง

“เฉียวชูเฉี่ยน ชะตาของพี่เป็นของผม อีกไม่นานพี่ก็จะได้รู้ว่ามีแค่ผมเท่านั้นที่จะให้ความสุขที่แท้จริงกับพี่ได้”

สิ้นเสียงก็นอนลงข้างกายเธอ นิ้วมือลูบไปยังแก้มอันเนียนนุ่มของเธอ……

ภายในห้องข้าง ๆ แววตาของเฉินเป่ยชวนจ้องมองภาพเหตุการณ์ที่อยู่ในคอมพิวเตอร์อย่างหนาวสะท้าน ใบหน้าที่คมเข้มเขียวขึ้นทันควัน ดีมาก เฉินจิ้นถง ในที่สุดหางจิ้งจอกของนายก็โผล่ออกมาแล้ว

“บอสครับ ?”

เขานึกว่าบอสต้องการที่จะสังเกตการกระทำของคุณเฉียวทุกประการเสียอีก ครั้นคิดไม่ถึงว่าบอสจะคาดไว้แล้วว่าเฉินจิ้นถงจะทำอะไรบางอย่างออกมา

ปลายสายมีความกระส่ายกระสับ ถ้าหากถูกจับได้ เช่นนั้นเบาะแสที่กลบไว้ก็จะสามารถทำให้สืบเจอได้ว่าผู้ใดเป็นฆาตกรที่ฆ่าหลินเฟยเอ๋อร์

“เพิ่งเริ่มต้นเองก็กลัวแล้ว โง่จริง ๆ เรื่องนี้นายไม่ต้องยุ่ง ฉันจัดการเอง”

เฉินจิ้นถงกล่าวเสร็จก็วางสายไปทันที จากนั้นก็เดินกลับมาขอบเตียงอีกครั้ง พร้อมจับจ้องไปยังผู้หญิงที่หลับใหลอยู่บนเตียง ภายในแววตาของเขามีความไม่สบายใจผุดขึ้นมา หากพลาดโอกาสวันนี้ไปก็ไม่รู้ว่าครั้งหน้าจะต้องรอไปจนถึงเมื่อไร

ครั้นเมื่อนึกถึงว่าหากถูกเฉินเป่ยชวนสืบเจอเรื่องนั้นขึ้นมา ถึงเวลานั้นตนจะต้องมีปัญหามากมายเป็นแน่ มุมริมฝีปากสงบนิ่งลง จากนั้นก็หยิบแว่นตาที่ถอดวางข้าง ๆ นำกลับมาใส่บนสันจมูกเช่นเดิม และหันหลังเดินออกจากห้องไปทันที

เฉินเป่ยชวนมองดูภาพที่เงาเฉินจิ้นถงเดินจากไปในกล้องวงจรปิด ริมฝีปากอันบางก็ยกรอยยิ้มอันเย็นชาขึ้นมา เฉินจิ้นถง นายจะต้องชดใช้ในสิ่งที่นายทำด้วยความนึกเอาเองว่าตนเองฉลาดในวันนี้

“บอสครับ วิดีโอนี้เราจะมอบให้ทางโรงพักหรือเปล่าครับ ?”

บนใบหน้าอันรอบคอบของหลินผิงมีความยินดีผุดขึ้นมาอย่างน่าเหลือเชื่อ เฉินจิ้นถงจะต้องคิดไม่ถึงแน่ ๆ ว่าสายโทรศัพท์ที่ตนเองรับนั้นจะกลายเป็นหลักฐานในกำมือของพวกขา

“ยังไม่ต้อง”

เฉินเป่ยชวนลุกขึ้นมาจากบนโซฟา “สำหรับจัดการคนอย่างเขา ลงมือแล้วห้ามทิ้งเส้นทางถอยกลับไว้แม้แต่นิดเดียว”

“ผมเข้าใจแล้วครับ”

หลินผิงพยักหน้า โทรศัพท์สายนี้เป็นเพียงการแสดงว่าเฉินจิ้นถงน่าสงสัยเท่านั้น ครั้นสิ่งที่บอสต้องการคือหลักฐานที่ชี้ชะตาไปเลย

เฉินเป่ยชวนเดินออกจากห้องมา พร้อมเดินมาจนถึงหน้าประตูของห้องข้าง ๆ จากนั้นก็รูดการ์ดแม่เหล็กที่คัดลอกมาด้วยความสงบนิ่งสุขุม จากนั้นประตูก็มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้นมา และประตูก็เปิดออก

เป็นห้องที่ออกแบบคล้ายกัน เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็เข้ามายังห้องนอนแล้ว แววตาอันมืดลึกหล่นลงบนผู้หญิงบนเตียงที่ไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นโดยสิ้นเชิง สันคิ้วของเขาจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดเข้ามาหากัน

“ผู้หญิงโง่เอ๊ย ถ้าไม่เป็นเพราะฉันเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น !”

ภายในหัวสมองปรากฏเป็นภาพที่เฉินจิ้นถงนอนลูบใบหน้าของเธออยู่ข้าง ๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาคมกริบจึงมีความซับซ้อนขึ้นมา เขาทราบว่าเฉินจิ้นถงต้องการเฉินกรุ๊ปมาครอบครองโดยตลอด ครั้นคิดไม่ถึงว่าเขาก็ต้องการเฉียวชูเฉี่ยนมาครอบครองเช่นกัน

“เรียกร้องความสนใจ……”

เขาพึมพำด้วยความโมโหขึ้นมาเสียงเบา ในขณะเดียวกันที่หงุดหงิดใจอยู่นั้นก็รู้สึกเอือมละอาขึ้นมา ลู่ฉีผู้เดียวก็ทำให้พวกเขาแตกคอกัน เสียเวลามานานหลายปีแล้ว บัดนี้มีเฉินจิ้นถงอีกคน ผู้หญิงคนนี้จะซื่อตรงหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร