“เตียงนี้สบายจริง ๆ”

นอนตื่นหนึ่ง วันพรุ่งนี้ก็น่าจะกระปรี้กระเปร่าดีมาก

เมื่อผมแห้งแล้ว เธอจึงปิดไฟแล้วมุดเข้าไปยังผ้าห่มทันที ห้องที่กั้นเสียงได้เยี่ยมนั้นจะมีความเงียบเป็นพิเศษ เงียบจนทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

เธอมองไปยังช่องประตู มีแสงสลัว ๆ เล็ดลอดเข้ามาบ้าง ภายในหัวของเฉียวชูเฉี่ยนจึงแวบภาพที่คนร้ายบุกเข้ามาข่มขืนกลางดึกขึ้นมา เดิมที่ไม่สบายใจอยู่แล้วจึงได้กลายเป็นหวาดกลัวขึ้นมาทันที

ผู้คนต่างก็พูดกันว่าสถานที่ถ่ายทำละครนั้นคนมั่วซั่ว มีทั้งคนดีและคนไม่ดีไม่น้อย ถ้าหากตอนกลางคืนมีคนแอบเข้ามาจริง ๆ จะทำเช่นไร ?

ถ้าหากผู้ที่มากับเธอเป็นผู้หญิง เธอคงไม่ลังเลที่จะนัดเขามานอนพักด้วยกันแล้ว ครั้นผู้ที่มาด้วยกันคือเฉินจิ้นถง ความคิดนี้จึงทำได้เพียงลบล้างไป

เธอลุกขึ้นพร้อมเปิดไฟหัวเตียงอีกครั้ง จากนั้นก็เดินเท้าเปล่าไปลากเก้าอี้จากห้องรับแขกไปไว้ยังหน้าประตู ครั้นยังคงไม่สบายใจอยู่ดี จึงหาแก้วน้ำมาวางบนเก้าอี้อีกรอบ

เธอมองสัญญาณเตือนภัยที่ตนเองทำขึ้น ความเป็นกังวลในใจจึงค่อย ๆ ดีขึ้นมาบ้าง ถ้าหากมีคนบุกเข้ามากลางดึกจริง ๆ เก้าอี้จะต้องส่งเสียงเป็นแน่ ส่วนแก้วก็คงจะตกลงบนพื้น เธอเป็นคนไม่ลับลึกมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว  หลังจากที่วางเครื่องเตือนภัยแล้ว เธอจึงกลับไปบนเตียงดังเดิม หวังว่าเมื่อสักครู่นี้ตนเองจะคิดมากเกินไป

ครึ่งแรกยังรู้สึกเป็นกังวลบ้าง นอนยังไม่ค่อยสบายใจเท่าไร ครึ่งหลังเธอไม่มีความคิดที่เป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยในชีวิตตนเองแล้ว เวลาต่อมาเธอก็ตกอยู่ในห้วงฝันหวานทันที

เช้าตรู่วันต่อมาประตูถูกคนเคาะจากด้านนอก เฉียวชูเฉี่ยนจึงเดินลงจากเตียงด้วยความสะลึมสะลือแล้วไปเปิดประตู ครั้นหัวเข่าดันไปโดนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่หน้าประตูอย่างจัง แก้วที่อยู่บนเก้าอี้ส่ายไปมาสองครั้งจากนั้นก็หล่นลงพื้นเสียงดังเพล้ง

“เฉี่ยนเฉียน พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม ?”

เสียงแก้วแตกดังขึ้นมา ในขณะเดียวกันก็มีน้ำเสียงที่เป็นห่วงของเฉินจิ้นถงดังเข้ามาจากนอกประตู เฉียวชูเฉี่ยนยังคงเบลออยู่ ไม่ได้สังเกตว่าเมื่อสักครู่นี้เฉินจิ้นถงเรียกเธอมีส่วนที่แปลก ๆ  “ฉันไม่เป็นไร เธอรอเดี๋ยวนะ”

ความง่วงหายไปเพราะความตกใจเสียงเมื่อสักครู่นี้ไปหมดแล้ว เธอรีบเก็บกวาดแก้วที่แตกกระจายอยู่บนพื้น จากนั้นค่อยลากเก้าอี้ออกแล้วเปิดประตู

“บอสครับ ทานอาหารเช้าหน่อยไหมครับ ?”

หลินผิงโผล่ศีรษะออกมาจากห้องครึ่งหนึ่ง เดิมทีเขาไม่ควรติดตามมา ครั้นก็เป็นห่วงร่างกายของบอส จึงทำได้เพียงติดตามมาเท่านั้น

“ทางผู้กำกับจางมีคนจับตามองอยู่ไหม ?”

เมื่อนึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองออกมากับคนที่มีนิสัยเช่นไร เขาก็ไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย

“ส่งคนไปเรียบร้อยแล้วครับ บอสไม่ต้องห่วงนะครับ คุณเฉียวจะต้องไม่มีอันตรายอะไรหรอกครับ”

หลินผิงเอ่ยไป พร้อมถอนหายใจอยู่ลึก ๆ อย่าช่วยไม่ได้ บนโลกใบนี้ผู้ที่สามารถทำให้บอสไม่สนใจสุขภาพร่างกายของตนเองเพื่อติดตามคนผู้นั้นมา ซึ่งเฉียวชูเฉี่ยนคือผู้หญิงคนเดียวที่สามารถทำให้เขาทำเช่นนั้นได้

เฉินเป่ยชวนเงียบไป ผู้หญิงคนนั้นเมื่ออยู่กับผู้กำกับจางแน่นอนว่าคงไม่มีอันตรายอะไร ครั้นหลังจากนั้นเมื่ออยู่เบื้องหน้าเฉินจิ้นถงก็ไม่มั่นใจแล้ว

……

“สวัสดีค่ะผู้กำกับจาง ฉันคือเฉียวชูเฉี่ยนจาก Q&C ค่ะ คุณเรียกฉันว่าเลขาเฉียวก็ได้นะคะ”

เมื่อพบหน้าผู้กำกับจาง เฉียวชูเฉี่ยนจึงแนะนำตัวเองด้วยความสุภาพก่อน ผู้กำกับจางจึงได้ยิ้มขึ้นมาทันที “ผมคิดว่าเรียกคุณว่าเสี่ยวเฉียวดีกว่าครับ ชื่อนี่เพราะจะตายไป”

ภายในใจของเฉียวชูเฉี่ยนรู้สึกสะอิดสะเอียดขึ้นมา ครั้นบนใบหน้ากลับยังคงรักษารอยยิ้มอันสุภาพเอาไว้เหมือนเดิมตั้งแต่แรก “เชิญคุณตามสบายเลยค่ะ”

เฉินจิ้นถงที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยขึ้นมาเช่นกัน “ผู้กำกับจางครับ ความรับผิดชอบหลักในครั้งนี้ของเลขาเฉียวคือการร่วมมือของเฟิงฉิง ละครเรื่องนี้ก็เป็นโปรเจกต์แรกของเราสองฝ่าย เพราะฉะนั้นผมเลยเชิญเธอมาพูดคุยกับคุณหน่อยน่ะครับ ดูว่าการร่วมมือในวันข้างหน้าจะต้องระวังปัญหาอะไร และเพื่อทำความเข้าใจความต้องการของพวกคุณอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นด้วยครับ”

ผู้กำกับจางอยู่ในแวดวงมาเนิ่นนานแบบนี้ แน่นอนว่าต้องเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขาอยู่แล้ว จึงยิ้มพร้อมยื่นมือไปทางเฉียวชูเฉี่ยนทันที “เลขาเฉียว หวังว่าการร่วมมือของเราจะราบรื่นดีนะครับ และหวังว่า Q&C จะสามารถช่วยเหลือสิ่งที่ดียิ่งขึ้นสำหรับละครเรื่องใหม่นี้แก่เราด้วย”

เฉินจิ้นถงพูดถึงแต่เลขาเฉียวบ่อย ๆ แน่นอนว่ากำลังบอกเธอว่าคำพูดล้อเล่นเมื่อสักครู่ของเขาเป็นได้เพียงคำล้อเล่นเท่านั้น

“ผู้กำกับจางเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ หวังว่า Q&C จะทำให้คุณพอใจนะคะ”

เฉียวชูเฉี่ยนยื่นมือไปจับมือผู้กำกับด้วยมารยาทจากนั้นก็รีบคลายออกทันที ตอนที่เธอทำการบ้านเรื่องของผู้กำกับจางนั้นได้รู้อะไรมาไม่น้อย ไม่รู้ว่าเก็บดาราสาวไว้เยอะแค่ไหนแล้ว

“ไม่มีปัญหาครับ ถ้างั้นพวกเรามาหารือกันถึงความคิดเรื่องชุดของละครเรื่องนี้กันเถอะครับ”