ลาก่อน คุณสามี - ตอนที่ 162 หล่อนก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงใจง่ายไร้ยางอายคนหนึ่ง

“ไม่เป็นไร ฉันจะพาจิ่งเหยียนไปดูคุณย่าก่อนแล้วค่อยกลับ”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเฉียวชูเฉี่ยน เว่ยชูหรงไม่เป็นมิตรกับเธอ เธอไม่สนใจ แต่ใครก็ตามที่ถูกดุด่าว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายไร้ยางอาย ในใจก็คงไม่มีความสุขอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นพวกเขาไปที่ห้องนอนของคุณย่า เฉินจิ้นถงก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ ด้วยปัญหาในวันนี้ ภาพที่เขาสร้างขึ้นในใจเธอในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาอาจถูกทำลายไปหมด

เขาเงยหน้ามองขึ้นไปที่ตำแหน่งชั้นบน จากนั้นจึงก้าวขึ้นไปชั้นบนอ่างรวดเร็ว

ยิ่งเว่ยชูหรงคิดถึงเรื่องนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกแย่ เธอนั่งอยู่บนเตียงพลางน้ำตาไหลริน ทั้งหมดเป็นเพราะเฉียวชูเฉี่ยน ถ้าหากไม่ใช่เพราะหล่อนมาที่นี่ เฉินจิ้นถงก็คงไม่เอ่ยปากพูดเช่นนี้กับเธอ

ประตูถูกผลักเปิดออก เธอก็เหลือบไปทางประตูพลางน้ำตาไหลพราก”อย่าขอโทษฉันเลย”

“ผมไม่ได้มาขอโทษ”

เฉินจิ้นถงปิดประตู น้ำเสียงของเขาลดลงกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าจะป้องกันไม่ให้คนอื่นได้ยินหรือว่ากำลังควบคุมความโกรธอยู่กันแน่

“เธอมาที่นี่เพื่อขอโทษฉันไม่ใช่เหรอ”

เว่ยชูหรงผงะ จนน้ำตาหยุดไหลไปดื้อๆ

“แม่ไม่รู้เหรอว่าแม่กำลังจะทำลายสิ่งที่ผมพยายามทำมาตลอด แม่คิดว่าเฉินเป่ยชวนโง่มากสินะ หรือแม่เองนั่นแหละที่โง่ อยากจะให้คุณย่าโกรธจนตายแล้วเฉินกรุ๊ปจะกลายเป็นของผมงั้นเหรอ? ”  มากมายแบบนี้กันนะ หลินเฟยเอ๋อร์ก็โง่ และแม่ของเขาเองก็เป็นแบบนั้นด้วยเช่นกัน

“เฉินเป่ยชวนไม่เปิดเผยตัว ไม่ได้แปลว่าเขาไม่มีความสามารถในการควบคุม ในทางกลับกัน…การที่เขาไม่ออกมายิ่งบ่งบอกได้ว่าเขามีอำนาจควบคุมที่แข็งแกร่งมาก ถ้าเรื่องแดงขึ้นตอนนี้ละก็มีแต่พวกเราที่จะซวยนะครับ”

สีหน้าของเว่ยชูหรงเปลี่ยนไป หลังจากที่ได้ฟัง เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มากนัก แต่รู้สึกว่ามันเป็นโอกาสที่ดีในตอนนี้ ถ้าทำให้ท่านผู้หญิงโกรธจนตายได้ ต่อไปในอนาคตเธอก็จะกลายเป็นคนดูแลบ้านนี้

“แปดปีที่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะคุณย่า เธอคงไม่ได้แต่งงานกับเฉินเป่ยชวน”

เฉินจิ้นถงหรี่ตาลง ถ้าไม่ใช่เพราะท่านผู้หญิง เฉียวชูเฉี่ยนจะเป็นของเขา แต่มันไม่สำคัญว่าควรจะเป็นของเขาหรือเปล่า เขาจะหาวิธีเอาคืนมาให้ได้

ไม่สำคัญว่าวิธีการจะยุ่งยากขนาดไหนก็ตาม

ราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินจากปากของลูกชายของเธอเอง เว่ยชูหรงก็ลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตื่นตระหนกพลางจับแขนของเขาและพยายามควบคุมเสียงที่สั่นสะท้านให้เบาลงมากที่สุด

“จิ้นถง บอกแม่สิว่าลูกแค่อารมณ์ไม่ดี ถึงได้พูดจาไร้สาระแบบนี้ออกมา”

ลูกชายของฉันต้องการผู้หญิงแบบไหน เขาจะใช้ผู้หญิงต่อจากเฉินเป่ยชวนได้อย่างไร

นี่จะต้องเป็นเรื่องตลก นี่ต้องไม่ใช่ความจริง

“ทำไมผมต้องล้อเล่นด้วยล่ะครับ แม่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ผมให้เธอมาเยี่ยมคุณย่า ผมดีกับเธอ เพราะผมอยากให้เธอรู้ว่าผมหวังดีกับเธอ และทำให้เธอยอมอยู่ข้างกายผม”

หลังจากที่ริมฝีปากบางเปิดออก มุมริมฝีปากของเขาก็มีรอยยิ้มแปลก ๆ เขาจะพิสูจน์ให้ได้ว่าที่เธอเลือกเฉินเป่ยชวนเมื่อแปดปีก่อนเป็นการตัดสินใจที่ผิด ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังขอให้เฉียวชูเฉี่ยนเลือกเขาอีกครั้ง

“บ้าไปแล้วหรือไง! สถานะของหล่อนคืออะไร หล่อนเคยแต่งงานกับเฉินเป่ยชวนแล้วนะ”

เว่ยชูหรงตกใจมากจนปล่อยแขนลูกชาย เธอมองเห็นลูกชายตัวเองตั้งแต่เด็กจนโต ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนดูออกยาก แต่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมีความคิดเช่นนี้

“ฉันไม่เห็นด้วย จิ้นถง ต่อให้ลูกจะไปชอบผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า ฉันก็สามารถทำใจยอมรับได้ แต่คนเดียวที่ฉันจะะไม่ยอมรับก็คือเฉียวชูเฉี่ยน”

มิฉะนั้นลูกชายของเธอจะกลายเป็นเรื่องตลกที่สุดในเมืองซั่นเป่ย จิ้นถงของเธอจะต้องควบคุมดูแลตระกูลเฉินทั้งหมด ไม่ควรจะโดนดูถูกเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว

“เรื่องของผมไม่ต้องการได้รับการอนุญาตจากใคร อีกอย่างทางที่ดีแม่อย่าคิดว่าตัวเองฉลาดแล้วจะทำอะไรก็ได้ ไม่งั้นอาจจะกระทบความสัมพันธ์แม่ลูกก็ได้”

ดวงตาที่เย็นชาของเฉินจิ้นถง ไร้ซึ่งความขบขันใดๆ เธอทำลายแผนของวันนี้ ถ้ายังปล่อยให้เธอทำอะไรตามใจชอบต่อไป แผนการที่เขาอุตส่าห์วางไว้ทั้งหมดก็คงต้องพังพินาศ

“ไม่ใช่อย่างนั้น จิ้นถง ทำไมลูกถึงชอบหล่อนล่ะ หล่อนมีดีตรงไหน ผู้หญิงใจง่ายที่คอยยั่วยวนลู่ฉี แล้วยังทำให้ลูกชู้เกิดมาอีก นี่ลูกบ้าไปแล้วหรือไง .. . .. ”