……

“อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันกำลังรอข่าวอยู่เหมือนกัน นายก็รู้ว่าพวกตำรวจสากลมีคุณธรรมแค่ไหน พวกนั้นชอบแสร้งทำเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ถ้าไม่มีเรื่องอะไร”

ที่ประตูสำนักงานทนายความของเหยียนสือเซี่ย ร่างสูงโปร่งของถังอี้กำลังยืนพิงอยู่ตรงประตูรถคันหรูพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย ก่อนหน้านี้เขาไม่เห็นด้วยกับวิธีของเฉินเป่ยชวนแต่ว่าเขาไม่ยอมฟัง ตอนนี้เข้าใจละ เป็นไปได้จริงๆ ว่าจะมีศัตรูมาแก้แค้นเขา

“แต่ฉันมีเรื่องแล้วว่ะ แค่นี้นะ!”

เมื่อหางตาเหลือบไปเห็นว่ามีคนเดินออกมาเขาก็รีบวางสายแล้วขึ้นรถทันที

“สือเซี่ย คืนนี้เราไปร้องเพลงที่ K ด้วยกันดีไหม”

หนึ่งในเพื่อนร่วมงานสาวสองสามคนที่เดินออกมาด้วยกันเสนอความคิดดีๆ ขึ้น

“ขอบายดีกว่า ฉันมีความหลังที่ K น่ะ”

เธอไม่มีวันลืมสิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่เธอไปร้องเพลงที่ K คราวก่อน เพื่อชีวิตน้อยๆ ของตัวเธอเองเธอควรอยู่ให้ห่างไกลจากสถานที่แบบนั้นไว้จะดีกว่า

“เอางั้นก็ได้ ไว้มีโอกาสค่อยนัดกันใหม่แล้วกัน ฉันไปก่อนละ” แต่สายตาเหลือบไปเห็นรถของถังอี้เสียก่อน

เจ้าคนกากเดนนี่ยังกล้ามาอีกเหรอ?

เธอพยายามเดินไปโดยแสร้งทำเป็นไม่เห็น แต่เมื่อได้ยินเสียงแตรรถดังติดต่อกันยืดยาว ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่ามันจะดึงดูดสายตาของเพื่อนร่วมงานหลายๆ คนที่ยังอยู่ตรงนี้ได้มากแค่ไหน

เหยียนสือเซี่ยขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือไง

“ขึ้นมา ไม่งั้นผมจะเข้าไปว่าจ้างทนายในสำนักงานของคุณให้มาฟ้องร้องว่าคุณทำร้ายคนใกล้ชิดของผมเดี๋ยวนี้เลย”

“งั้นคุณทะนุถนอมมันดีๆ ก็แล้วกัน”

เธอพูดอย่างโมโหก่อนจะก้าวยาวๆ ไปยังรถของตนเอง แต่พอเธอสตาร์ทรถ ทางข้างหน้าก็ถูกขวางไว้โดยรถอีกคันจนไปไหนไม่ได้

“ผมเตือนคุณด้วยความหวังดี ถ้าคุณทำให้รถของผมเสียหายละก็ คุณอาจจะต้องเสียเวลาเปล่าไปเลยครึ่งปี”

ถังอี้ชี้ไปที่รถโรลส์-รอยซ์แฟนธอมของตนเอง แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ยากจน แต่ถ้าชนเข้าสักทีละก็ยังไงเธอก็ต้องเสียเวลาฟ้องร้องโดยเปล่าประโยชน์ไปอีกครึ่งปี

“…”

เหยียนสือเซี่ยโกรธแทบเป็นแทบตายแต่เธอก็เหยียบเบรกเอาไว้ ถ้าอีกสักพักเธอควบคุมความโกรธของตัวเองไม่ได้แล้วพุ่งชนเข้าไปจริงๆ คงได้กลายเป็นคดีความไปอีกหนึ่งปีโดยเปล่าประโยชน์

วันนี้เธอเพิ่งบอกว่าจะเป็นฝ่ายเลี้ยงดูเฉี่ยนเฉียนกับลูกชายทูนหัวไปเอง

ทันทีที่เห็นความรู้สึกที่แสดงออกมาทางสีหน้าของเธอ นัยน์ตาคมของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มอย่างมีชัย เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ผู้หญิงที่กล้าหยาบคายกับเขาแบบนี้เขาควรจะสลัดทิ้งไปตั้งนานแล้ว แต่มันกลับเหมือนการเสพติดอะไรสักอย่าง ถึงขนาดที่คิดว่าการคบหากันแบบนี้เป็นสิ่งที่พิเศษและน่าสนุกจนทำให้เขานึกอยากจะหาเรื่องใส่ตัว

“ถังอี้ คุณจะทำอะไรกันแน่”

เหยียนสือเซี่ยทนไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่เธอก็ทำได้แค่ถามออกไป

“ไม่ทำอะไรหรอก แค่บอกเฉยๆ ว่าคุณทำร้ายผมแล้วอย่าคิดว่าจะลอยนวลไปได้ง่ายๆ”

“…”

“งั้นฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ พอใจไหม”

ณ เวลานี้ความคิดที่เฉียบแหลมและความมีเหตุมีผลของเธอหายไปจนหมดสิ้น เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายควบคุมความป่าเถื่อนซึ่งไหลเวียนอยู่ในร่างกายของตนไม่ให้ปล่อยเบรกและเหยียบคันเร่งแล้วชนเขาจนถึงแก่ความตาย

“ลืมเรื่องค่ารักษาพยาบาลไปได้เลย ผมต้องการการชดใช้ด้วยหัวใจ”

ถังอี้ไม่พูดเปล่าแต่ยังทำแววตายั่วเย้าเธออีก จะใช้เงินอย่างไรนั่นมันเป็นเรื่องของเขาอยู่แล้ว ทำไมเขาจะต้องสนใจค่ารักษาพยาบาลจำนวนเล็กน้อยแค่นี้ด้วย

“นี่คุณ อย่าให้มันมากนักนะ!”

เหยียนสือเซี่ยระเบิดอารมณ์ทันทีเมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้าย ผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!