ลาก่อน คุณสามี - ตอนที่ 107 ทำไมถึงมีคนเฮงซวยแบบนี้อยู่นะ?

เธอขี้เกียจเกินไปที่จะให้ความสนใจกับชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน เหยียนสือเซี่ยหันไปมองตำรวจข้างๆ "คุณตำรวจ เนื่องจากนักข่าวคนนี้บอกว่ามีหลักฐานว่าฉันทำกล้องตกดังนั้นต้องมีหลักฐานเพียงพอว่าฉันเป็นคนลงมือ ตราบใดที่ได้รับหลักฐานที่สอดคล้องกันฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เขาเพิ่งพูดถึงได้”

เดิมทีตำรวจที่มีรอยยิ้มบนใบหน้า กำลังชื่นชมหญิงสาวกับคำพูดเมื่อครู่ เมื่อได้ฟังแล้วก็ต้องอึ้ง

"แต่ถ้าไม่สามารถแสดงหลักฐานการทำร้ายได้ ฉันจะฟ้องนักข่าวด้วยข้อหาหมิ่นประมาทและสร้างเรื่องเท็จเพื่อใส่ร้ายผู้อื่น หากสถานการณ์ร้ายแรงจะถูกตัดสินให้จำคุกตามระยะเวลาไม่เกินสามปี การคุมขังการเฝ้าระวังทางอาญาหรือการลิดรอนสิทธิทางการเมือง "

“ไหนจะประโยคขู่กรรโชกอีก ฉันยังต้องพูดอะไรอีกไหม”

หลังจากศึกษากฎหมายมาหลายปี หากเธอถูกแบล็กเมล์ในวันนี้ พรุ่งนี้เธอคงจะต้องเปลี่ยนอาชีพแล้วล่ะ

"… ฉัน … ฉันต้องการแค่เงินชดเชยค่ากล้องอย่างเดียว"

นักข่าวชายถอยห่าง เขาไม่อยากติดคุก

ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากการให้ปากคำ เหยียนสือเซี่ยก็ออกมาจากสถานีตำรวจตามด้วยถังอี้

"ไม่เสียแรงที่เป็นถึงทนายคนสวยที่เยาว์วัยที่สุดในเมืองซั่นเป่ยจริงๆ "

ดวงตาดอกท้อยิ้มสดใสเป็นพิเศษ ผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากหญิงสาวทั่วไปที่เขาเคยพบเจอ จึงทำให้เขารู้สึกสนใจในตัวเธอมากขึ้น

"คุณว่างมากใช่ไหม"

เขาหันหน้าไปมองชายที่อยู่ข้างหลังอแม้ว่าวันนี้จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา แต่เมื่อคิดว่าเกือบจะตกหลุมพรางของเขา ก็เลยรู้สึกแย่เป็นอย่างมาก

"คุณไม่รู้เหรอว่าผู้ชายรวย หล่อ ฉลาดอย่างฉันมักมีเวลาว่างเสมอ"

ถังอี้กางมือออกและบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เงิน…ไม่ว่าจะวางไว้ที่ไหนก็จะงอกเงย หล่อ…ก็จะทำให้มีสาวๆ มารายล้อมไม่หยุดหย่อน ฉลาด…ทำให้เขาจัดการเรื่องได้ไวมากกว่าคนอื่นๆ

"… "

ทำไมถึงมีคนเฮงซวยแบบนี้อยู่นะ?

"เฮ้ คุณไม่ต้องการโทรศัพท์ของคุณแล้วเหรอ? "

เมื่อเห็นเธอหันกลับมาและกำลังจะขึ้นรถ ถังอี้ก็เขย่าโทรศัพท์สีโรสโกลด์ของเธอ

“ถ้านายชอบก็เอาไปเลย!”

เหยียนสือเซี่ยกำลังจะตายด้วยความเกลียดชัง เธอเพิ่งซื้อโทรศัพท์ได้เพียงไม่กี่เดือน แต่เมื่อเธอคิดที่จะขอทุกอย่างเพื่อให้ได้โทรศัพท์คืน เธอยอมที่จะไม่เอาคืนเสียดีกว่า ยังไงซะวันนี้ก็ซวยไปแล้วรอบหนึ่ง จะซวยอีกก็ไม่สนใจแล้ว

"ให้จริงๆ เหรอ งั้นรูปที่อยู่ในนี้จะให้ฉันจัดการยังไงก็ได้ใช่ไหมล่ะ"

คำพูดที่ไร้สาระทำให้เธอหยุดชะงักในทันที "นายเปิดโทรศัพท์ฉันได้ยังไง? "

พระเจ้า! ไหนมีฉายาว่าปลอดภัยเป็นอันดับ1ไงเล่า

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันฉลาด เป็นไงล่ะ ตอนนี้ยังจะให้ฉันอยู่หรือเปล่า? ไม่คิดเลยจริงๆ นะว่าตอนคุณใส่ชุดทางการกลับไม่ใส่ชุดทางการจะแตกต่างกันขนาดนี้"

นิ้วเรียวเปิดอัลบั้มและสุ่มดูรูปถ่ายแม้ว่ามันจะไม่ใช่รูปโป๊ แต่รูปเซลฟี่ส่วนตัวของผู้หญิงก็ดูน่าสนใจพอสมควรและใบหน้าของเธอก็แดงก่ำขึ้นทันที

ไอ้สารเลวถังอี้!

"พูดตามตรงนะ จริงๆ แล้วคุณเป็นคนเซ็กซี่มากทีเดียว"

หลังจากดูรูปถ่ายสองสามรูป ถังอี้ก็อดไม่ได้ที่พูดออกมา… น่าสนใจ ฉลาด หุ่นดี

"เอาโทรศัพท์คืนมานะ! "

"คุณจะได้โทรศัพท์คืนแน่นอน แต่มีเงื่อนไขอยู่ข้อหนึ่ง" เขาวางโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงเขายิ้มอย่างมีเสน่ห์

"พฤติกรรมตอนนี้ของนายคือการแบล็กเมล์ ฉันฟ้องนายได้นะ"

ถึงแม้ว่ารูปเหล่านั้นจะไม่มีอะไรให้ดู แต่ใครจะรู้ว่าคนเฮงซวยแบบนี้จะทำอะไรกับภาพเหล่านี้ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตัดต่อรูปหน้าของเธอกับผู้หญิงแบบนั้น …

เมื่อจินตนาการถึงภาพนั้น เธอแทบรอไม่ไหวที่จะส่งชายตรงหน้าเข้าคุกทันที

"ฟ้องฉันเหรอ? ฉันไม่ใช่นักข่าวไร้ประโยชน์หรือทนายของคุณ ฉันไม่กลัว"

ถังอี้ยิ่งนิ่ง ดวงตาที่ยิ้มแย้มของเขาดูเหมือนนักล่าที่ออกล่า มองดูเหยื่อที่ดิ้นรนและโกรธแล้วรอให้มันสงบลงอย่างเชื่อฟัง

"… "

เหยียนสือเซี่ยโกรธมาก แต่สิ่งที่เขาพูดคือความจริงแม้ว่าเธอจะดำเนินคดี แต่เขาก็สามารถหาวิธีแก้ตัวจากอาชญากรรมได้ นี่ไม่ใช่การแข่งขันทางกฎหมาย แต่เป็นการแข่งขันกันของอำนาจทางการเงิน

“นายต้องการอะไร” ความไม่พอใจในตอนนี้ยังคงอยู่แต่มันเผยให้เห็นถึงความไม่สามารถทำอะไรได้จากการถูกบีบบังคับ

“เป็นแฟนฉันนะ”

ถังอี้ชี้นิ้วไปที่ตัวเองทันทีหลังจากที่ยิ้มมากขึ้นเล็กน้อย

"ไสหัวไป! "

ในฐานะทนายความเธอคิดเสมอว่าการสบถเป็นการแสดงที่โง่ที่สุด แต่ตอนนี้เธอไม่อยากพูดอะไรแค่อยากพูดหยาบ

"เอาล่ะ งั้นฉันจะไปพร้อมรูปของคุณละกัน ไปถึงไหนฉันไม่รับประกันนะ"

ด้วยรอยยิ้มที่สดใสและน่าหลงใหลพร้อมกับการคุกคามอันชั่วร้าย เธอรู้สึกว่าปอดของเธอกำลังจะระเบิด "จะให้ฉันเป็นแฟนนายเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้"

“ฉันยังพูดไม่จบ แฟนของฉันน่ะไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ ฉันเห็นว่าคุณเป็นคนคุ้นเคยก็เลยให้โอกาส หนึ่งร้อยวัน มาเป็นแฟนฉันหนึ่งร้อยวัน หลังจากครบแล้วจะคืนโทรศัพท์ให้คุณ ฉันสัญญาว่าจะไม่เปิดรูปในนี้ดูอีกเลย และลบในสมองอัตโนมัติ "

เขาน่าจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับหญิงสาวที่มีอายุมากกว่าคนนี้และความอยากรู้อยากเห็นของเขาอาจจะหายไปเป็นเวลาร้อยวัน เมื่อถึงเวลาทั้งสองจะไม่ติดค้างซึ่งกันและกัน

"นายมันคนขี้โกง! "

แรงกระตุ้นที่ระงับไว้นานในที่สุดก็หลุดออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้และรองเท้าส้นสูงก็เตะเข้าที่น่องของเขาโดยตรง

"โอ้ คุณนี่ชอบทำร้ายร่างกายจริงๆ ด้วย! "

ทันใดนั้นเขารู้สึกเจ็บปวด ถังอี้ก็กระโดดและคร่ำครวญทันที

"ตีแล้วยังไง ถ้าคุณมีหลักฐานก็กลับไปแจ้งความสิ"

เหยียนสือเซี่ยถอนหายใจและรู้สึกดีขึ้นมาก ก่อนที่เธอจะเตะเธอได้มองไปรอบๆ ไม่มีกล้องวงจรปิดและไม่มีใคร ดังนั้นเธอจึงสวมร่างปีศาจได้ตามใจ

"ฉันรู้ว่าคุณร้ายกาจ โชคดีที่ฉันเตรียมพร้อมไว้แล้ว" หลังจากความเจ็บปวดบรรเทาลงเล็กน้อย ถังอี้ก็บ่น จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาจากกระเป๋าหน้าอกของชุดสูทและกดปุ่มบนหน้าจอเพื่อสิ้นสุดการบันทึกวิดีโอ

"คุณต้องการหลักฐานงั้นเหรอ? "

เขาเขย่าโทรศัพท์มือถือในมือเบาๆ ด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ จะคบกับทนายความทั้งที เขาจะต้องเตรียมตัวมาให้ดีอย่างแน่นอน

"… "

เธอโดนหลอกอีกครั้งหนึ่งแล้ว

“ถังอี้นายกับฉันไม่ใช่คนสายเดียวกัน เลิกเล่นแบบนี้สักทีได้ไหม?”

ถือว่าเธอยอมแพ้แล้ว

เล่นอะไรกันล่ะ ฉันจริงจังนะ ตกลงว่าจะยอมเป็นแฟนกับฉันหนึ่งร้อยวันหรือเปล่า? คุณวางใจได้ ฉันไม่เคยบังคับผู้หญิงไหนแน่นอน"

เขาเน้นย้ำบางสิ่งด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ ผู้หญิง…มักจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอดด้วยซ้ำ

"… "

ถ้าการฆาตกรรมไม่จำเป็นต้องจ่ายความรับผิดชอบทางกฎหมายจริงๆ ตอนนี้เธออยากจะแทงเขาด้วยรองเท้าส้นสูงให้ตายไปเลย ผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ในสมองก็คงคิดแต่เรื่องพรรค์อย่างเดียว

"คุณไม่กล้าตอบตกลงแบบนี้ ไม่ใช่เพราะว่าหลงใหลฉันแล้วหรอกนะ หรือกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วจะทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน? "