พลึ่บ!

สิ่งที่ไม่คาดคิดว่าในชีวิตนี้ของลูเซี่ยนจะเกิดขึ้นทันทีที่ปิดไฟ เมื่ออยู่ดี ๆ อันขึ้นคร่อมบนตัวเขาด้วยท่าทางกระตือรือร้น ค่อย ๆ ถอดชุดคลุมออก เผยให้เห็นชุดนอนไม่ได้นอนสุดเซ็กซี่ลูกไม้สีชมพู

“มาปั๊มลูกกันเถอะลูเซี่ยน”

อันพูดด้วยสีหน้าเขินอาย หน้าแดงก่ำ ลูเซี่ยนยิ้มออกมาให้กับความไร้เดียงสา

“ก็คิดอยู่ว่าเป็นอะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้”

ลูเซี่ยนเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง เพราะอยากเห็นหน้าอันชัด ๆ แสงจันทร์ยามค่ำคืนที่ส่องเข้ามาในห้องแค่ช่วยเพิ่มบรรยากาศเท่านั้น

“ว๊าย อย่าเปิดไฟสิ”

ภารกิจปั๊มลูกได้เริ่มขึ้นและยาวนานตลอดกาลพักร้อนนี้ ชนิดที่ว่า หิวเป็นกิน ง่วงเป็นหลับ ขยับคือปั๊มลูก ไม่รู้ลูเซี่ยนเอาแรงมาจากไหนขยันปั๊มจนอันต้องขอพักเบรก เปลี่ยนบรรยากาศทำอย่างอื่นบ้าง นอกจากเรื่องบนเตียง

“พอ ไม่ไหวแล้ว อื้อ”

อันพยายามพูดให้เป็นคำออกมามากที่สุด ขณะที่ลูเซี่ยนยังขยับจังหวะเข้าออก อยู่บนด้วยอัน ไม่หยุดหย่อน

“ยังไม่พอ”

“พอแล้ว พรุนหมดแล้ว อยาก อิ๊ เดินเล่น” ลูเซี่ยนเงียบไปสักพัก

“… ก็ได้”

ลูเซี่ยนพูดก่อนจะผลักร่างกายกำยำออกจากตัวอัน เขาเชื่อฟังอันอย่างว่าง่าย เพราะคิดดูแล้วตั้งแต่มีเวลาพักร้อน พวกเรายังไม่เคยเอาเท้าไปเหยียบทรายริมชายหาดเลยสักครั้ง นอกจากหมกตัวอยู่แต่ในห้องพัก

หลังจากพักร้อนครั้งนั้น ลูเซี่ยนและอันต่างก็กลับมายุ่งเรื่องงาน ต่างคนต่างทำงาน ลูเซี่ยนเองก็บินไปต่างประเทศทันทีที่จบพักร้อน ไม่มีเวลาได้สนใจเรื่องลูกกันสักเท่าไหร่ ในช่วงแรกอันซื้อเครื่องตรวจครรภ์มาตรวจอยู่เสมอในทุก ๆ วัน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้สึกเสียใจ ผิดหวังกับความคาดหวัง วันแล้ววันเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์เลยสักนิด อันเริ่มทำใจได้ จนในที่สุดเลิกคิดถึงมัน แต่ทั้งสองก็พยายามทำการบ้านกันตลอดเท่าที่มีเวลาอยู่ด้วยกัน ลูเซี่ยนรู้ว่าอันอยากมีลูกมาก ตัวเขาเองก็เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากให้อันต้องกดดันตัวเองหรือเครียด ลูเซี่ยนบอกตลอดว่าให้อันใจเย็น ๆ เมื่อถึงเวลา เค้าก็คงจะมาเอง