ลูเซี่ยนพูดเหน็บแนมให้ออสตินรู้ตัวว่าที่ลูเซี่ยนพูดถึง นั่นคือเขา

ออสตินเงียบ แล้วค่อย ๆ นับ ระยะเวลาที่เขากับอิงเจอกัน เปรียบเทียบกับอายุครรภ์ มันตรงกับช่วงงานแต่งของลูเซี่ยน ในช่วงเวลานั้นอิงกับเขาก็มีอะไรกัน เขาก็ไม่ได้ป้องกัน

“ฉันงั้นเหรอ”

ออสตินพูดอย่างไม่เชื่อตัวเอง ลูเซี่ยนเงียบ

“ทำไมแกไม่บอกฉัน”

“อิงไม่ให้บอก ส่วนอีกข้อนึง ดูเหมือนนายจะไม่เชื่อใจอิงเลยสักนิดไม่ใช่เหรอ ถ้าบอกไปแล้วคิดว่าคนอย่างนายจะเชื่อเหรอ เสือผู้หญิงระดับเทพอย่างนาย คงคิดว่าเธอคงโดนใครทำให้ท้องแล้วก็ทิ้งไป จากนั้นคงอยากให้ใครสักคนมารับผิดชอบ ซึ่งก็คงเป็นนายที่กำลังมีความสัมพันธ์กับอิงในตอนนั้น แล้วนายก็จะผลักไสเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ฉันเลือกที่จะไม่บอกนาย แต่นายต้องรู้ด้วยตัวเอง นายไม่เคยมองตัวตนที่แท้จริงของอิงเลยสักนิด กล่าวหาเธอต่าง ๆ นานา เชื่อข่าวไร้สาระจนมองไม่เห็นความจริง”

ออสตินวางสาย รีบวิ่งไปหาอิง ปรากฏว่าเห็นแต่เลลล่านั่งอยู่คนเดียว

“เลลล่าแล้วอิง เอ่อ…อันละ” ออสตินถาม

“ใช่อิงจริง ๆ สินะ”

“เอ๊ะ เธอรู้ได้ยังไง”

“เธอใส่สร้อยคอจี้รูปดอกไม้ที่คอ ซึ่งนั่นเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ประจำตัวพี่ไม่ใช่หรือคะ คงไม่มีใครที่ไหนกล้าเอาออกมาใส่เล่น ๆ หรอกค่ะ แต่ทำไมเธอถึงแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเราด้วยละ”

เลลล่าพูดด้วยสีหน้าเศร้า ออสตินไม่ตอบ เลลล่ามองสีหน้าของออสตินออกว่าใครคือคนที่ครอบครองหัวใจเขาไว้

“อิง คงเป็นคนที่พี่รักมาตลอดสินะคะ ตั้งแต่งานปาร์ตี้ที่ไทยแล้ว ที่พี่ดูหงุดหงิด เมื่อเห็นอิงอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง และหลังจากกลับมาจากไทย พี่ก็เหม่อตลอด หยิบรูปอิง ที่พี่ถ่ายได้ตอนงานแต่งงานของลูเซี่ยนในไทยขึ้นมาดูอยู่บ่อย  ไม่ใช่คู่หมั้นกันจริง ๆ ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดทำไม เธอเป็นคนสำคัญของพี่ไม่ใช่เหรอ”

เลลล่าพูด ออสตินยืนเงียบสักพัก

“คิดว่าคุณอยู่ในสถานะอะไร”

อิงพยายามผลักเขาออก แต่ดูเหมือนเขาจะกอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม

“สามีของคุณไง แล้วกำลังจะเป็นพ่อ”

“ไม่ใช่ คุณเป็น…”

อิงพูดไม่ทันจบ ออสตินจุมพิตลงบนริมฝีปากของเธอ เขาโหยหากลิ่นกาย และรสริมฝีปากนี้มาตลอด อยากกลืนกินมันทั้งหมด

“ผมขอโทษที่ทิ้งคุณไว้คนเดียว ขอโทษที่โกหกคุณ ขอโทษที่ทำให้คุณเสียใจ ขอโทษที่ปากแข็ง แต่ผมหลงรักคุณตั้งแต่ครั้งแรก แม้คุณจะจำผมไม่ได้”

“เอ๊ะ”

“ผมเคยไปร่วมงานแต่งน้องสาวของคุณที่ไทย ตอนที่คุณใส่ชุดราตรีสีชมพูเดินออกมาส่งอัน ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่ตอนนั้น และถ่ายรูปคุณไว้ จนมาถึงที่ไต้หวัน คืนที่คุณดื่มหนัก ผมอดใจไม่ไหวเลยถือโอกาสสัมผัสคุณ ผมรู้ตั้งแต่ตอนนั้นว่าคุณคือคนพิเศษ และพยายามทำทุกอย่างให้คุณสนใจผม แต่ผมทำให้คุณเสียใจ ความจริงแล้วเลลล่าเป็นน้องสาวทางเครือญาติของราชวงศ์ เรามักไปไหนด้วยกันจนใครหลาย ๆ คนคิดว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน ทั้ง ๆ ที่ผมไม่มีใคร นอกจากคุณ ผมยอมรับว่าผมเจ้าชู้ แต่ตั้งแต่ที่ผมได้รู้จักคุณ ผมไม่เคยมีใครเลยนอกจากคุณ ไม่มีวันไหนที่จะไม่คิดถึงคุณ…”

ออสตินพรั่งพรูพูดความรู้สึกที่ปิดบังเอาไว้ออกมา หลังอัดอั้นมานาน อิงฟังสิ่งที่เขาพูดอยู่เงียบ ๆ รับรู้ความรู้สึกเขา หัวใจของเธอค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น

“ฉันรักคุณ”

อิงพูดออกไป ระหว่างที่ออสตินกำลังพูดอยู่ ออสตินไม่อยากเชื่อหูตัวเอง นั่นทำให้เขามีความสุขมาก

“ผมก็รักคุณ จากนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้วอิง”

ออสตินกอดเธอแน่น จ้องมองหน้าเธอ แล้วพูดว่า

“ไปอยู่กับผมนะ ผมจะดูแลคุณและลูกของเราอย่างดี ครอบครัวของผมต้องชอบคุณแน่”

อิงพยักหน้ารับ พร้อมยิ้มให้อย่างมีความสุข

ไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหน พวกเขาพร้อมที่จะจับมือฝ่าฟันไปด้วยกัน ต้องขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราเจอกัน