“แขกผู้มีเกียรติอีกคู่หนึ่งก็มาถึงแล้วครับ ท่านออสติน ผู้นำทางธุรกิจด้านการขนส่งโลจิสติกส์ทางเรือชั้นนำของโลก และที่สำคัญไปกว่านั้น ท่านเป็นเจ้าชายลำดับที่สามของราชวงศ์คูเช่ร์ แห่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ท่านเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในวงการธุรกิจชั้นสูง ไม่มีใครที่ไม่รู้จักท่าน และท่านเลลล่า พระคู่หมั้นของพระองค์ ทรงมางานนี้ด้วยเช่นกัน ทางเรานับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

อิงได้ยินสิ่งที่พิธีกรประกาศ เธอตกใจและอึ้ง ยืนแข็งทื่อ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครในที่นี้ตกใจเท่าไหร่นัก เพราะนักธุรกิจที่อยู่ที่นี่คือคนระดับสูงทั้งนั้น ทุกคนต่างรู้กันหมดว่าใครเป็นใคร อิงยืนนิ่ง ต้องเรียกสติกลับมาสักพักใหญ่ถึงเธอจะปรับโหมดให้อยู่ในระดับปกติ เก็บความรู้สึก คำถามต่าง ๆ เอาไว้ในใจ

‘ราชวงศ์งั้นเหรอ แถมมีคู่หมั้นแล้วด้วย แล้วฉันล่ะเป็นใคร เซ็กซ์เฟรนด์?’

ออสตินและเลลล่าเดินเข้ามาทักทายลูเซี่ยนที่ยืนอยู่ ออสตินเห็นอิง เขาเองก็ตกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเธอจะมางานนี้ด้วย ที่สำคัญคือมากับลูเซี่ยน หรือว่า ลูเซี่ยนเป็นคนชวนเธอมาร่วมงาน ซึ่งงานนี้ต้องเป็นบุคคลสำคัญทางธุรกิจจริง ๆ ถึงเข้ามาได้

“สวัสดีลูเซี่ยน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” เลลล่ายิ้มสดใสมาทางลูเซี่ยน

“ท่านหญิงทรงสบายดีนะ พ่ะย่ะค่ะ” ลูเซี่ยนทักทายเขา

“เราสบายดี เราบอกแล้วไงว่า ให้คุยกับเราเช่นคนปกติ เราทำตัวไม่ถูกเลยเห็นไหม” เลลล่ากล่าว

“ครับ” ลูเซี่ยนตอบรับ

ท่าทางที่ดูเป็นกุลสตรีชั้นสูงของเลลล่า ช่างเหมาะสมที่เป็นคู่หมั้นของออสติน อิงคิด

ตอนนี้อิงสามารถคลายข้อสงสัยที่คิดมาตลอดได้แล้วถึงกิริยาท่าทางที่สง่างามของออสตินที่ไม่เหมือนบุคคลทั่วไป มาจากการฝึกฝนอย่างดีในราชวงศ์นี่เอง

“เธอคืออัน ภรรยาของลูเซี่ยนงั้นเหรอ เราขอโทษนะที่ไปร่วมงานแต่งไม่ได้ เธอคงเจอกับออสตินแล้ว”

เลลล่าพูด อิงยิ้มให้เธอ

“เอ่อ…หม่อมฉันไม่ใช่อันหรอกเพคะ หม่อมฉันเป็นพี่สาวฝาแฝด ชื่ออิง  ไม่คิดว่าจะเหมือนกันมากขนาดนี้ อ้อ พูดกับเราแบบปกติก็ได้ เราไม่ถือ”

กิริยาใสซื่อของเลลล่า ทำให้เธอรู้สึกผิดอยู่ในใจที่เธอทำอะไรกับออสตินลับหลังเลลล่า อิงพยายามเข้มแข็งกลั้นน้ำตาเอาไว้

“…”

นี่คือเหตุผลที่ลูเซี่ยนพาอิงมางานนี้ เพื่อบอกความจริง

“ฉันบอกนายแล้วไง อิงไม่ใช่ผู้หญิงที่นายจะเล่นสนุก ถ้าไม่คิดจริงจังกับเธอก็เลิกซะ”

ลูเซี่ยนเองก็พูดเสียงเข้มขึ้น ลูเซี่ยนเป็นห่วงความสัมพันธ์ของอิงกับออสติน โดยเฉพาะความรู้สึกของอิง เพราะตั้งแต่ที่รู้จักเธอมา แม้ดูภายนอกอาจจะเป็นหญิงแกร่ง แต่ภายในเปราะบางยิ่งกว่าแก้วเสียอีก

ออสตินไม่ตอบอะไร ต่างฝ่ายต่างไปทักทายแขกในงาน ส่วนอิง เธอยืนดื่มแชมเปญอยู่ตรงระเบียง เธอเหลือบไปเห็นออสตินกำลังเดินเล่นอยูู่กับเลลล่าในสวนด้านล่างของงานอย่างสนุกสนาน ใจของเธอเหมือนได้ยินเสียงแตกร้าว ลูเซี่ยนเดินเข้ามา ยืนข้าง ๆ เธอ ทอดสายตามองดูคนด้านล่างตามอิง ทั้งสองยืนนิ่งไม่พูดอะไรกันอยู่สักพัก

“เพราะเหตุนี้ เลยพาฉันมาสินะลูเซี่ยน” ลูเซี่ยนไม่ตอบ

“…”

“ขอบใจนะ”

อิงหันไปพูดขอบคุณลูเซี่ยนที่ทำให้เธอได้รู้ความจริง ไม่อย่างนั้นเธอก็คงจะยังไม่ตื่นจากความฝัน อิงน้ำตาไหลออกมา มันไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกทั้งหมดได้ ลูเซี่ยนเห็นน้ำตาของอิง เขารู้ได้ทันทีว่าอิงหลงรักออสตินเข้าไปแล้วและเสียใจมาก เขาเอามือซับน้ำตาให้อิงเบา ๆ

“ผู้หญิงแกร่งอย่างเธอนะ ร้องไห้แค่นิดเดียวก็พอ แล้วกลับมาเข้มแข็งซะ”

ลูเซี่ยนพูดพร้อมกับขยี้ผมเธอเบา ๆ แล้วยิ้มให้

“เฮ้อ รู้แล้วละนะ นายเป็นเพื่อนซี้ของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ดีใจจริง ๆ ที่อย่างน้อยมีผู้ชายดี ๆ ยืนอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อน”

อิงเอามือปาดน้ำตา ก่อนเข้าไปจับแขนลูเซี่ยนซบหน้าตรงไหล่เขา ก่อนจะกลับมาพูดเสียงร่าเริงอีกครั้ง

“แต่ยังไงฉันอายุมากกว่าเธอนะ” ลูเซี่ยนพูด

“อะไรกัน เป็นเพื่อนซี้ต่างวัยไง”

ลูเซี่ยนและอิงคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน ไม่รู้สึกถึงสายตาของคนด้านล่างที่จ้องมองดูพวกเขาด้วยสีหน้าหงุดหงิด ไม่พอใจ

ลูเซี่ยนขับรถไปส่งเธอที่คอนโดหลังจบงานเลี้ยง อิงปล่อยให้สายน้ำลาดผ่านตัวเธออยู่เนิ่นนาน ปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมา…