ลูเซี่ยนพาทุกคนเที่ยวสถานที่สำคัญ ๆ ในไทเปหลาย ๆ ที่ เราถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน เฮฮาภาษาวัยรุ่นก็ไม่เชิง เพราะอายุ 30 กันหมดแล้ว เด็กสุดในกลุ่มเห็นจะเป็น อิงกับอันที่อายุยี่สิบกว่า ๆ
ส่วนใหญ่คนที่สนุกที่สุดในกลุ่ม เห็นจะเป็นฝาแฝดสองคนนี้มากกว่าที่ทั้งถ่ายรูป ทั้งกิน เราไม่เคยเที่ยวสนุกอย่างนี้มานานแล้ว ตั้งแต่ที่แม่เสีย ส่วนพวกผู้ชายที่คิดว่าคงจะมากันบ่อยแล้ว ก็เท่าแต่มองดู อิง อันถ่ายรูป หรือไม่ก็นั่งจิบกาแฟอยู่ในร้าน ให้เราเที่ยวกันอย่างสนุกสนานเต็มที่
เราออกมาจากบ้านลูเซี่ยนกันตั้งแต่เช้าจนนี่ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว ลูเซี่ยนเลยพามานั่งร้านอาหารบนตึกไทเป 101 เป็นครั้งแรกที่เธอได้ขึ้นมา โต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมไว้เในห้องพิเศษสำหรับกลุ่มของเราโดยเฉพาะ มีบริกรชายและหญิงค่อยบริการเราอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับวิวสวย ๆ ยามหัวค่ำ
เราพูดคุยกันสนิทสนม ระหว่างรออาหาร คุยเรื่องสมัยเด็ก ๆ หรือไม่ก็งานที่เจอประสบการณ์แปลก ๆ และออสตินก็ตามมาที่หลังจริง ๆ มาตอนอาหารเย็นพอดี เขาอยู่ในชุดลำลองสบาย ๆ เสื้อเชิ้ต แขนสั้น กางเกงขายาว นั่งข้าง ๆ อิง
ออสตินนั่งจิบไวน์คอยฟังเราพูดคุยและยิ้ม พูดออกมาบ้างเล็กน้อยดูเป็นกันเอง แต่มันมีความรู้สึกเหมือนมีกำแพงเล็ก ๆ อยู่ ที่เหมือนเข้าไปใกล้ไม่ได้ ท่าทางที่สง่างาม ดูสำรวม ทุกกิริยาการขยับดูเหมือนคนที่ฝึกฝนมาดี รวมไปถึงบรรยากาศที่ต่างออกไปจากลูเซี่ยนหรือคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง ประมาณว่าเจ้าชายลงมาคลุกคลีกับสามัญชนก็ไม่ปาน
“วันนี้ทั้งวัน ผมพยายามแยกข้อแตกต่างให้ออกระหว่างคุณอิงและคุณอัน พวกคุณเหมือนกันมากจริง ๆ ถ้าไม่ใส่ชุดคนละสี ผมคงแยกไม่ออก”
“งั้นเหรอคะ ใคร ๆ ก็พูดแบบนั้น” อันพูด อิงยิ้มให้
“ผมว่าไม่นะ แยกออกกันง่ายจะตายไป” ลูเซี่ยนพูด
“นั่นสิ” ออสตินพูดเสริม
“ออสติน นายแยกออกด้วยเหรอ ลูเซี่ยนพอเข้าใจอยู่ เพราะใกล้ชิดกับสองแฝดมากที่สุด แต่นายนี่สิ พึ่งเจอกันไม่ถึงวัน ข้าน้อยขอคารวะ สมเป็นเด็กเก่งตัวท็อปในกลุ่ม”
ออสตินจิบไวน์ ยิ้มออกมา ตรงมุมปากบาง ๆ ก่อนละสายตามาหยุดที่อิง เธอกับเขาสบตากันเล็กน้อย ก่อนเธอจะละสายตาออก
ไม่นานนักอาหารก็มา เป็นอาหารสุดหรู ราคาคงแพงมาก เรากินและดื่มด่ำไปกับบรรยากาศวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่าง
“อิง ขึ้นไปชมวิวข้างบนกันไหม เขาบอกมีจุดชมวิวด้วยนะ กลางคืนจะเห็นแสงไฟรอบ ๆ ไทเปเลยนะ” อันชวนอิง
“เอาสิ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ขึ้นไปก่อนเลย”
“โอเค”
อิงลุกไปเข้าห้องน้ำพักหนึ่ง แล้วกลับมาเพื่อเอากระเป๋าที่เธอลืมไว้ที่โต๊ะในห้องอาหาร
เธอเห็นออสตินนั่งจิบไวน์อยู่คนเดียว อิงยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนเธอเดินเข้าไปหยิบกระเป๋า เหลือบมองดูท่าทีของออสติน ออสตินเองทำเป็นไม่สนใจ สงสัยคงคอยดูกระเป๋าเธอให้ หรือไม่ก็อยากจิบไวน์อยู่ในห้องคนเดียว จนกระทั่งอิงกำลังจะออกไป…
“คุณเป็นคนยังไงกันแน่ ทิ้งผมไว้คนเดียวในโรงแรม แล้วหนีกลับมา”
อิงหยุดชะงัก เขาจำเธอได้ ทั้งสองคนสบตากัน
“คงจำผิดแล้วละคะ” อิงพูดตัดจบ
ออสตินเดินเข้ามาใกล้ ๆ ผลักเธอติดกับประตู ใช้สายตาเจ้าเล่ห์จ้องหน้าเธอ ค่อย ๆ เอาหน้าหล่อคมไปใกล้ ๆ อิง ใบหน้าของเขาไม่ต่างอะไรกับรูปปั้นเลย ทั้งหน้าขาวเนียนใส ได้รูปทรง น่าสัมผัส มีตาสีเขียวมรกต ไหนจะกลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวเขา มันทำให้รู้สึกหวั่นไหว เขาใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรถึงหอม ดึงดูดชวนให้หลงใหลจนอยากกระโจนเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดได้ขนาดนี้น่ะ แล้วไหนจะกล้ามเนื้อที่ผ่านการเทรนมาอย่างดี อิงมองพิจารณาออสติน
“ผมไม่มีทางจำผู้หญิงที่สนใจผิดหรอก แถมยังได้สัมผัสมาตลอดทั้งคืน”
ออสตินเข้ามากระซิบข้างหูอิงด้วยน้ำเสียงซาบซ่าน จนเธอรู้สึกหวั่นไหว เหมือนขาไม่มีแรง อยากล้มเข้าไปอยู่ในอกของเขา
อิงพยายามรวบรวมสติ ผลักเขาออกด้วยการใช้ท่าป้องกันตัวที่เรียนมาในโรงเรียนตำรวจ ออสตินหลบได้ทั้งหมด ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างของอิงขึ้นเหนือหัวเธอ แล้วใช้มือข้างหนึ่งกดข้อมือไว้
“คุณต้องการอะไร”
อิงถาม อิงจ้องหน้าคมคายของออสติน ผู้ชายอะไรกันทำไมเธอถึงไม่อาจต่อต้านเขาได้เลย
“แค่อยากถามหาเหตุผลว่าทำไมถึงทิ้งผมไว้ แล้วหนีกลับมาก่อน”
“ก็ ฉันตกใจ และไม่รู้จักคุณ และ…”
อิงตอบ เธอไม่พยายามสบตาออสติน ออสตินโน้มหน้าเข้ามาต่ำเกือบจะชิดหน้าอิง
“และ?”
“จำไม่ได้”
อิงหลบสายตาออสติน
“หืมมม ทั้ง ๆ ที่เธอเร่าร้อน ส่งเสียงครางแสนหวาน ภายใต้ร่างของฉันตลอดทั้งคืนงั้นเหรอ น่าเสียดายจัง”
ออสตินพูดข้างหูอิง เธอหน้าแดงและพยายามดิ้นให้ตัวเองออกจากวงล้อมของเขา
“ปล่อย!”
ออสตินพยายามกดแขนเธอไว้ ส่งสายตาเย้ายวนของผู้ชายกำลังล่าเหยื่อ
“งั้นคืนนี้ ทำไมเราไม่มารื้อฟื้นความทรงจำเมื่อคืนหน่อยล่ะ ดูท่าคุณเองก็หลงเสน่ห์ผมอยู่ไม่น้อย ถึงได้ดูอ่อนแอ ไร้เรี่ยวแรงต้านทานผมแบบนี้”
ออสตินจ้องหน้าเธอ เขายิ้มมุมปากอย่างอ่อนโยน มือข้างที่เหลือจับเอวของอิงเบา ๆ
สีหน้าแบบนี้สินะที่ทำให้ผู้หญิงหลายต่อหลายคนต้องตกอยู่ในภวังค์ เธอเองก็แพ้ทางออสตินเช่นกัน เธอพยายามฝืนไม่ให้คล้อยตามสิ่งที่ออสตินต้องการแต่…
“อึก”
อิงโน้มตัวซบตรงอกของเขา พ่ายแพ้ต่อเขาเรียบร้อยแล้ว
เขาคงคิดว่าเธอก็เหมือนกับผู้หญิงหลายต่อหลายคน ง่าย ๆ พ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของผู้ชาย ออสตินยิ้มมุมปากอย่างพอใจในผลลัพธ์
อย่างน้อยก่อนที่เขาจะไปหาผู้หญิงคนอื่น ขออยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกสักครั้ง เพราะอ้อมกอดของออสตินมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและสบายใจ อิงคิด
“อืม อืม”
เสียงครางของอิงเปล่งออกมาด้วยความรู้สึกดี จากรสจูบแสนดูดดื่มของออสติน เขาพาเธอมาโรงแรมแห่งหนึ่ง ที่เมื่อคืนเขาเคยพาเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง
“เสียงเพราะจัง”
ออสตินถอนริมฝีปากออก พูดพร้อมกับมองใบหน้าเขินอายของอิงที่นอนอยู่ใต้ร่างกำยำของเขา ในสภาพที่ทั้งสองเปลือยเปล่า
“จำให้ดีน่ะอิง ว่าคืนนี้เรามีความสุขกันแค่ไหน ในทุกท่วงท่าของผม”
ออสตินค่อย ๆ ปลุกเร้าอารมณ์ เล้าโลมทั่วร่างกายของหญิงสาว ไล่ตั้งแต่จูบเบา ๆ ตรงต้นคอ อิงบิดกายไปมาตามสัมผัสของเขา สะท้านไปทั้งตัว เธอต้องการตัวเขามากกว่านี้
“อื้อ อ๊ะ เร็ว ๆ”
อิงทนไม่ไหว เลยพูดออกมา ออสตินมองดูลักษณะท่าทางน่ารักของเธอ ดูดกลืนยอดถันอย่างนุ่มนวล และใช้มือสัมผัสกับช่องที่ค่อย ๆ ผลิตน้ำหวานออกมาต่อเนื่องอย่างเบามือ หยอกล้อกับมันอย่างชำนาญ ให้หญิงสาวอ่อนระทวย
“อดทนอีกนิดสิ”
ออสตินพูด แล้วแหย่เล่นกับของสงวนของเธอ จนอิงร้องครางออกมาไม่หยุด ออสตินรู้ว่าจุดที่ทำให้เธอรู้สึกดีอยู่ตรงไหน แล้วสัมผัสมันซ้ำไปซ้ำมา อิงมองหน้าออสติน และลมหายใจถี่ ก่อนจะใช้มือลูบไล้ไปบนแผ่นหน้าอกที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ หวังปลุกเร้าอารมณ์เขา เธออดทนรอนานกว่านี้ไม่ไหวแล้ว อยากสัมผัสเขาถึงข้างใน
“อืม…เด็กนิสัยไม่ดี”
ออสตินครางออกมา เพราะความรู้สึกดี ก่อนจะจับขาอิงแยกออกและสอดแทรกก้อนเนื้อที่ทั้งอุ่นและแน่นตึงเข้าไปที่ช่องสงวนมีน้ำหวานห้อมล้อมออสตินน้อย ออสตินขยับอย่างช้า ๆ นุ่มนวล
“อ๊ะ อ๊ะ อืม”
อิงหน้ามุ่ยมองออสติน ขณะที่เขากำลังแกล้งเธอทำให้รู้สึกดีจนขาดเขาไม่ได้ ออสตินรู้ว่าอิงกำลังงอนเขาอยู่ เขาเลยขยับสะโพกแรงขึ้นประมาณครั้งสองครั้ง กระตุ้นเธอให้รู้สึกดี ก่อนจะกลับมาขยับอย่างช้าเช่นเดิม
“อ๊ะ อื้ม คนขี้แกล้ง”
อิงคราง กัดปากตน เพราะความรู้สึกดี มองเขา เชิงยั่วยวน
“อย่าทำหน้าเซ็กซี่อย่างนั้นสิ เดี๋ยวผมทนไม่ไหวเอานะ”
ออสตินพูดแล้วจูบริมฝีปากของเธอ มันช่างหอมหวานอะไรอย่างนี้ อิงทนที่เห็นเขาแกล้งอีกต่อไปไม่ได้ เธอเลยผลักออสตินลงนอนกับพื้นเตียงและขึ้นคร่อมเขาขยับสะโพกด้วยตัวเอง
“อ๊ะ อ๊ะ อืม ดี”
อิงครางออกมาอย่างสุขใจ ได้ขยับตามที่ใจต้องการ ออสตินตกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าเธอจะขึ้นคร่อมเขา แล้ววาดลวดลายด้วยตัวเธอเอง ร่างกายผอมบางแต่ดูแข็งแรง ขยับเอวอย่างสนุกสนาน เหงื่อ ค่อย ๆ ไหลซึมออกมาตามไรผม ออสตินปล่อยให้เธอทำไปเรื่อย ๆ เขาแค่นอนมองเธออยู่อย่างนั้น และจับหน้าอกบีบคั้นอย่างสนุกมือ
“อือ อ๊ะ อ๊ะ” อิงส่งเสียงออกมาเป็นระยะ สลับกับเสียงหายใจหอบถี่
ไม่นานอิงล้มฟุบนอนบนตัวเขาเพราะความเหนื่อย ออสตินลูบผมเธอ ใช้มือลูบไล้ตามแผ่นหลังเล็ก ๆ และยิ้มอย่างพอใจ
“เหนื่อยแล้วเหรอ งั้นต่อไปก็ตาผมนะ”
ออสตินพลิกตัวขึ้นด้านบนให้ตัวอิงนอนแผ่ รองรับน้ำหนักอยู่บนเตียงด้านล่าง ออสตินเริ่มขยับจังหวะเร็ว และแรงขึ้น
“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อืม”
อิงครางออกมาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน จนในที่สุด
“อึก…”
ออสตินครางออกมาในลำคอ ก่อนจะปล่อยสายธารออกมาภายในตัวของเธอด้วยความรู้สึกดี ทั้งคู่เหนื่อยหอบ หายใจถี่ พลังในกามรมณ์มันไม่หยุดอยู่แค่นี้ ทั้งสองสุขสม ผลัดทำให้กัน เล้าโลม หลายต่อหลายรอบ
“อ๊ะ ๆ ๆ ฉันไม่ไหวแล้ว”
อิงส่งเสียงร้องออกมา เมื่อชายที่กำลังขยับเอวอย่างไม่รู้จักเหนื่อยทำอย่างต่อเนื่องหลายต่อหลายครั้ง
อิงนั่งอยู่บนตัวเขา เกี่ยวขาไว้แน่น ไม่นานออสตินก็รัวสะโพกถี่ กดสะโพกอิงให้ต่ำที่สุด รองรับจุดสุดยอดของเขา พยายามแนบส่วนของกันและกันให้ชิดกันมากที่สุดไม่ให้เหลือพื้นที่ว่าง ก่อนค่อย ๆ ปลดปล่อยความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอไม่ขาดสาย เป็นเวลาเนิ่นนานที่ทั้งสองนอนกอดกัน อิงนอนพิงตัวลงตรงหน้าอกที่อบอุ่นของออสติน ส่วนออสตินค่อย ๆ ใช้มือลูบไล้ปอยผมและแผ่นหลังอิง
“คุณจะกลับไปทำงานเมื่อไหร่”
ออสตินถามขึ้น ระหว่างที่ทั้งสองนอนแนบชิดกัน ด้วยร่างเปลือยเปล่า
“พรุ่งนี้ค่ะ” อิงตอบ
“แล้วคุณละคะ” อิงถาม พร้อมกับมองหน้าออสติน ออสตินยิ้ม ไม่ตอบอะไร
“นอนเถอะ ดูคุณจะเหนื่อยมาก”
ออสตินพูด แล้วก้มลงจูบที่ริมฝีปากอิงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะละออก แล้วพูดว่า
“คุณทำให้ผมมีความสุขมาก หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีกนะ” ออสตินพูด อิงค่อย ๆ นอนหลับไป
อิงน้ำตาไหลออกมา เขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้อย่างที่ลูเซี่ยนบอก คงจะหาผู้หญิงนอนด้วยไปวัน ๆ และเธอก็คงเป็นหนึ่งในนั้น ถึงยังไงเธอก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยก็เคยอยู่ในอ้อมกอดของเขา เป็นแค่ one night stand ของเขาสักครั้งก็โชคดีแล้ว ผู้ชายอย่างเขาคงรักใครไม่เป็น เหมือนกับเธอ ที่ไม่อยากผูกมัดกับใคร เพราะกลัวการจากลา แต่มันก็ทำให้อิงรู้สึกน้อยใจตัวเองว่า ในที่สุดตัวเธอก็หลงใหลในไออุ่นของออสตินเสียแล้ว แต่ไม่อาจครอบครองหัวใจของเจ้าของร่างกายนี้ได้
ออสตินรอให้อิงหลับสนิท ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ออกไปจากโรงแรม ซึ่งมีชายสูทดำเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องอย่างแน่นหนาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว
“ฝ่าบาท ทรงเสด็จกลับประเทศเลยไหมพ่ะย่ะค่ะ”
ชายใส่สูทโค้งคำนับออสติน
“อืม เราต้องเร่งกลับไปเคลียร์งานให้เสร็จ เพราะหลังจากนี้ เรามีแววอยากจะพักยาว ๆ สัก 1 อาทิตย์”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ข้ารับใช้ประจำตัวน้อมรับ ก่อนจะเปิดประตูให้ออสติน และขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกลับประเทศแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นประเทศเล็ก ๆ ใกล้ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
MANGA DISCUSSION