“พอดีติดงานหลาย ๆ อย่าง นี่ก็รีบเคลียร์งานมาเลยนะ แล้วทะเลาะอะไร นั่นไม่ใช่เรียกว่าทะเลาะหรอกน่ะ มันเป็นของขวัญอำลาจากพี่สาวคนนี้ต่างหาก เพราะต่อไปฉันไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว” อิงพูด

“อิง”

อันกอดอิงแน่นเหมือนเด็กขี้อ้อน นาน ๆ ที อันจะเห็นอิง อ่อนโยน เป็นพี่สาวแสนดี เลยถือโอกาสนี้อ้อนให้ถึงที่สุดไปเลย โดยปกติจะเห็นอิงจะทำตัวแข็งกร้าว พูดจาขวานผ่าซาก แสดงนิสัยแย่ ๆ ทำให้ดูเข้าใจยาก ไม่กล้าเข้าใกล้ ซึ่งอันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอิงต้องทำตัวแบบนั้น ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการ ทั้ง ๆ ที่ ตัวตนของเธอแสนจะพิเศษ มีเสน่ห์ น่าหลงใหลที่สุด

“แต่งกับลูเซี่ยน เธอต้องเข้มแข็งน่ะรู้ไหม ต่อไปจะมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องพบเจอต้องอดทนและเผชิญหน้ากับมันอย่างตรงไปตรงมาเข้าใจรึเปล่า ฉันจะคอยมองเธออยู่ห่าง ๆ แต่ถ้ามีอะไรที่ปรึกษาลูเซี่ยนไม่ได้หรือทะเลาะกันมา ก็มาปรึกษาฉันได้เสมอน่ะ ฉันจะจัดการลูเซี่ยนให้เธอเอง”

อันพยักหน้า นี่แหละตัวจริงของอิง เธอเป็นห่วงอันอยู่เสมอ เธอรักน้องสาวคนนี้มาก สายเลือดหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ ดังนั้นอิงจึงพยายามปกป้องอันไม่ให้ตกอยู่ในอันตรายเท่าที่เธอจะทำได้มากที่สุด

“แม่ที่อยู่บนสวรรค์คงดีใจเนอะอิง”

“แน่นอนอยู่แล้ว อันของเราแต่งงานสักที”

“แต่แม่คงจะดีใจกว่านี้ ถ้าเห็นอิงแต่งงานด้วย”

อันพูดเหน็บพี่สาวของตน ที่ยังไม่เห็นวี่แววของพี่เขยสักนิด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรื่องนั้นคงไม่มีทางเสียหรอก ฉันอยู่รอเลี้ยงหลานดีกว่า ว่าแต่…ดูสิ ทำไมเจ้าสาวหน้าเปื้อนแบบนี้ละ หือ เอ้า! ปล่อยพี่ได้แล้ว พี่จะเข้าไปในงาน ปล่อยในนทีอยู่คนเดียวไม่รู้ว่าไปคาบหนุ่มที่ไหนกลับมาอีก เจ้าสาวของวันนี้คือเธอ เธอต้องสวยที่สุดในงานเหมือนที่ฉันเคยบอกไง เมื่อเราอยู่หน้ากล้อง เราต้องคิดว่าเรานี่แหละสวยที่สุด ถ้าไม่อย่างนั้นฉันแย่งซีนไม่รู้ด้วยนะ”

“รู้แล้ว”

อันรีบไปนั่งเติมหน้า ส่วนอิงก็เข้าไปในหน้างานหาอะไรรองท้องก่อนพิธีจะเริ่ม

“ช้าชะมัด”

ลูเซี่ยนยืนพิงอยู่ตรงกำแพงใกล้ ๆ กับประตูห้องแต่งตัวเจ้าสาว ที่อิงพึ่งเดินออกมา เหมือนกำลังรออิงอยู่พูดขึ้น เขาอยู่ในสูทสีน้ำเงินสุดหรู ช่วยทำให้เขาดูเด่น มีเสน่ห์ที่สุดในงานวันนี้

“ลูเซี่ยน มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“…”

“อิง ยังไงความลับนี้ สักวัน อันก็ต้องรู้” อิงไม่พูดอะไร ก่อนเฉไฉไปเรื่องอื่น

“ยังไงก็ฝากอันด้วยแล้วกัน ถ้าอันเจออันตรายเหมือนคราวก่อนที่ไต้หวัน ถึงขั้นที่คู่อริของตระกูลนายใช้มีดจี้คออันอีกละก็ ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่”

“อุตส่าห์เก็บเป็นความลับแล้วนะ รู้มาจากใครอีกละ” ลูเซี่ยนพูด

อิงยักไหล่และเดินเข้างานไปในงาน ลูเซี่ยนมองตามหลังอิง ก่อนที่เขาเองจะต้องไปเตรียมตัวเข้าพิธีเช่นกัน

อิงเป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่ง ลูเซี่ยนนับถือในสิ่งที่อิงทำให้อันมาตลอด ภายนอกอาจดูว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แรง แต่จริง ๆ แล้วเธอคือผู้หญิงอ่อนโยนคนหนึ่ง มีฉลาดเป็นกรด แต่เพราะความที่เธอแกร่งและเก่งนั่นแหละ ทำให้ทุกคนคิดว่าเธอไม่เป็นไร โดยลืมไปว่าจริง ๆ เธอก็เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนึง หวังว่าสักวันเธอจะเจอคนที่คอยดูแล เข้าใจเธอ คอยพยุงไม่ให้เธอล้ม

งานแต่งที่โรงแรมในช่วงเช้าผ่านไปอย่างราบรื่นตามประเพณีไทย มีแขกร่วมยินดีมากมาย และส่งท้ายด้วยงานเลี้ยงสนุกสนานในห้องโถง จากนั้นพอเคลียร์พิธีที่ไทยจบ ทั้งลูเซี่ยนและอันก็เดินทางไปไต้หวันเพื่อจัดงานตามธรรมเนียมของจีน ในอีกวันหนึ่งทันที

ไต้หวัน…

ตระกูลลีเชิญเฉพาะแขกคนสำคัญของแต่ละฝ่าย ทั้งคนสนิท ญาติสนิทสายตรงเท่านั้น การแต่งงานของลูเซี่ยน นายน้อยของตระกูลลีเหมือนเป็นการประกาศให้โลกทั้งสองด้านที่ตระกูลลีคุมอยู่ได้รู้ว่า นายน้อยแห่งตระกูลลลีมีนายหญิงแล้ว มันช่วยเพิ่มกำลังและอำนาจให้ตระกูลลีมากขึ้น ทุกตระกูลจะมีความยำเกรงไม่ทำอะไรผลีผลาม

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงช่วงเย็น อันอยู่ในชุดสีแดงหนาหลายชั้นตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำ

ณ ระเบียงห้องหอเป็นพิธีส่งท้ายสำหรับคืนนี้ อันในชุดสีแดง มีคลุมปิดหน้าเอาไว้ นั่งรอเจ้าบ่าวเข้าหอ อันเหม่อมองดวงจันทร์รับลมยามเย็น นั่งคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทุกข์ สุข ร้องไห้ ดีใจ เสียใจ มันทำให้อันมีความสุข ยิ้มออกมาอย่างดีใจอยู่คนเดียว

“ผมรักคุณ”

ลูเซี่ยนกระซิบข้างหูอัน ลูเซี่ยนเดินเข้ามเงียบ ๆ ในห้องตอนไหน อันไม่ทันรู้สึกตัว เขาพูดคำที่อันอยากได้ยินมานานมากออกมา เธอดีใจและร้องไห้ ซาบซึ้ง ท่ามกลางแสงจันทร์ยามค่ำคืน

“ฉันก็รักคุณ รักมากด้วย”

อันเองพูดข้าง ๆ หูลูเซี่ยน

ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องนอน ลูเซี่ยนค่อย ๆ เปิดผ้าคลุมสีแดงขึ้น มองอันที่ร้องไห้น้ำตาไหล ฉีกยิ้มบาง ๆ ให้ลูเซี่ยน เขาจุมพิตที่ริมฝีปากอันเบา ๆ ดูท่าว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล…คงไม่นานนักหรอกที่ตระกูลลี จะมีลูก มีหลานให้ทันใช้แน่ ๆ

จากนี้ไปคงมีบทเรียนอีกมากมายที่พวกเขาทั้งสองต้องพบเจอ แต่ไม่ต้องเป็นห่วง พวกเขาจะผ่านอุปสรรคเหล่านั้นไปได้ คอยยืนเคียงข้างกันและกัน คอยจับมือฝ่าอุปสรรคไปด้วยกัน และมีหลานตัวเล็ก ๆ ให้ปู่ ย่า ลุง ป้า น้า อา ได้เล่นกัน ภาพเหล่านี้จะยังคงโลดแล่น เป็นที่น่าจดจำตลอดไปในใจของเราตราบนานเท่านาน