‘ท่านพ่อ คือหมายถึง พ่อจริง ๆ ใช่ไหม แปลว่าเธออยู่ไต้หวันจริง ๆ’

อันคิดในใจ แล้วลูเซี่ยนพาเธอมาทำไม

“กลับมาบ้านใหญ่ นึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ที่แท้ก็พาผู้หญิงมางั้นรึ”

นายใหญ่หรือพ่อของลูเซี่ยนพูดเป็นภาษาจีนเสียงเข้ม มีพลังจนน่ากลัว

“ก็เป็นกฎของตระกูลลีไม่ใช่รึไง” ลูเซี่ยนพูด

กฎข้อนึงของตระกูลลีคือ ถ้าใครในตระกูลอยากจะแต่งงานกับใครต้องพามาที่บ้านใหญ่เท่านั้น ต้องแนะนำทุกคนในตระกูลในรู้จัก

“แนะนำ นี่คือ อัน นริศรา เธอคือนายหญิงของผมในอนาคต”

ลูเซี่ยนแนะนำตัวอันเป็นภาษาอังกฤษเพื่อให้ทุกคนในห้องฟังกันรู้เรื่อง เพราะเป็นภาษาสากลจะได้สะดวกกับอันด้วย และแน่นอนว่าสร้างความตะลึง ตกใจไม่น้อย ลูเซี่ยนไม่เคยมาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านใหญ่เลยสักครั้ง อันเป็นคนแรก

“สวัสดีค่ะ อันค่ะ มาจากประเทศไทย”

อันเองแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ เธอเองไม่อยากจะเชื่อว่าลูเซียนพูดอะไรออกมา เธอทำตัวไม่ถูก เขาไม่บอกอะไรเธอเลยสักนิด อันมองลูเซี่ยนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำ

“หืมมม ไปเอาผู้หญิงที่ไหนมา”

ป้าของลูเซี่ยนมองอันตั้งแต่หัวจรดเท้า พูดภาษาจีน ลูเซี่ยนไม่ตอบอะไร ได้แต่เพียงนั่งสงบนิ่ง

“ผู้หญิงมีสกุล ตระกูลใหญ่ ที่นายใหญ่อุตส่าห์เลือกให้แก แกก็ไม่เอา แล้วไปคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาจากไทยนะเหรอ”

ชายวัยกลางคนพูดเสริม เหมือนทุกคนพยายามพูดถึงอันอย่างเสีย ๆ หาย ๆ

“เคยได้ข่าวอยู่นะ เห็นว่าเป็นฝาแฝดกับดาราชื่อดัง อิง ณภัสสร ที่เคยประกาศหมั้น แต่ต้องยกเลิกหมั้นไปเพราะเธอไปคบกับคนอื่น

ชายอีกคนเสริมขึ้น ทุกคนในห้องนั้นต่างดูถูกเธอ เธอได้แต่เงียบ ลูเซี่ยนก็เช่นกันแทนที่เขาจะปกป้องเธอแต่กลับนิ่งเงียบให้เธอโดยต่อว่าอยู่อย่างนั้น

“ไม่แน่ คงใช้เล่ห์ร้อยมายาหญิงอะไรสักอย่าง หรือลีลาเด็ดจนลูเซี่ยนของเราหลงละซิ หรือไม่ก็วางแผนมาแต่แรกแล้ว เห็นในข่าวพูดกันว่า เธอต้องการแย่งลูเซี่ยนจากพี่แท้ ๆ ของตัวเอง…”

หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“เงียบ! คนที่ลูเซี่ยนพามาที่นี่ เขาคงคิดดีแล้ว คิดหรือว่าลูเซี่ยนจะหลงกลง่าย ๆ”

นายใหญ่ พ่อของลูเซี่ยนพูด ทำให้ทุกคนในห้องเงียบ

“…”

เขาเองก็รู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่พ่อกับพูดกับเธอแบบนี้

บรรยากาศอยู่ในความเครียด และน่าอึดอัด

“ใจเย็น ๆ หน่อยสิคะ ดูสิอันกลัวหมดแล้ว”

หญิงลูกครึ่งอังกฤษ-รัสเซีย วัยกลางคน ภรรยาของนายใหญ่ พูดขัดจังหวะความตึงเครียด

“ตามกฎของตระกูล การจะดูว่าเธอคนนี้เหมาะสมหรือไม่ มันเป็นหน้าที่ของดิฉัน ส่วนคุณเป็นคนอนุญาตคนสุดท้าย ทำไมไม่ลองดูเธอก่อนสักระยะล่ะคะ”

เธอมีเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนมาก เธอคือภรรยาของนายใหญ่จริงงั้นเหรอ ตรงกันข้ามกับนายใหญ่อย่างสิ้นเชิง การมาของเธอสร้างความฮือฮาให้คนในห้องไม่แพ้ตัวอันเลย เมื่อแขกที่ไม่รับเชิญปรากฏตัวขึ้น นายหญิงใหญ่กลับมาจากอังกฤษตั้งแต่เมื่อไหร่

“ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องผ่านเธอก็ได้ ถึงยังไง แม้สุดท้ายเธอจะเห็นด้วย ฉันก็ไม่อนุญาตอยู่ดี ความรู้สึกที่แน่วแน่ ความมั่นคง ความเด็ดเดี่ยว ฉันไม่รู้สึกถึงมันสักนิดจากผู้หญิงคนนี้ มองแค่แว๊บเดียวก็รู้ทุกอย่าง ทุกคนในนี้คงสัมผัสได้ไม่ต่างกัน ในใจมีแต่ความสับสน ความอ่อนแอ ถ้าให้มาเป็นนายหญิงของลูเซี่ยน คงได้ตายตั้งแต่วันแรก”

ทุกคนในห้องพูดด้วยภาษาจีนทั้งหมด อันได้แต่นิ่งเงียบ ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย

“…”

“เอากลับไป ฉันไม่อยากเห็นหน้า ผู้หญิงแบบนี้เห็นมานักต่อนักแล้วหวังเงินทองชื่อเสียง จ้องกอบโกย มองแว๊บแรกก็รู้ถึงแก่น”

อันทนสิ่งที่ทุกคนพูดจาดูถูกเธอไม่ไหว ความจริงอันเริ่มสติแตกตั้งแต่ที่ทุกคนพูดถึงอิงในทางไม่ได้ เธอฟังภาษาจีนออก เธอฟังออกมาตั้งแต่แรก เพียงแต่เลือกที่จะไม่พูด แต่ครั้งนี้มันสุดจะทน เธอทำอาชีพนักเขียนก็จริง แต่เธอรู้และเก่งภาษามาก เธอพูดได้ถึง 4 ภาษา ไทย อังกฤษ จีน และสเปน

‘ผู้หญิงหวังเงินทองเหรอ ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ฮึ’ อันคิดในใจ

ในเมื่อเขาไล่เธอ ไม่สนใจเธอ แล้วทำไมเธอต้องแคร์ มันไม่มีอะไรจะเสียตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอเองก็ไม่อยากจะอยู่ในสังคมที่ไม่ให้เกียรติเธอเหมือนกัน!

นายใหญ่กำลังลุกขึ้นจะฟูก

จู่ ๆ อันก็หัวเราะคิก ๆ ท่ามกลางความเงียบ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ

“ท่านบอกว่าท่านรู้จักตัวดิฉันถึงแก่นใช่ไหมคะ ถ้าอย่างงั้น…”

อันพูดเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนจะเงียบไปสักครู่ แล้วพูดต่อว่า

“ท่านรู้จักฉันน้อยไป ท่านอาจจะว่าฉันเสีย ๆ หาย ๆ หรือหลังจากนี้จะจับฉันถ่วงน้ำ หรือพาขายทอดเข้าตลาดก็ได้ แต่อย่ามาว่าครอบครัวของฉัน และดูถูกความรู้สึกของฉันที่มีต่อลูเซี่ยน จริง! ที่ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสน และไม่แข็งแกร่งเหมือนใคร ๆ ที่อยู่ที่นี่ แต่ฉันก็มีหัวใจ มีความรู้สึก และรักเป็น ท่านคงรู้เรื่องฉันมาบ้างว่าฉันกับลูเซี่ยนอาจจะเจอกันไม่ดีนัก เพราะถูกคิดว่าเป็นผู้หญิงขายตัว แล้วไหนยังต้องมาเป็นของเล่นของเขาจนถึงตอนนี้ ไหนจะเรื่องที่ลูเซี่ยนพามาที่นี่โดยไม่รู้เรื่องรู้ราวและเรื่องอื่น ๆ อีกมากมาย แต่อยากให้ท่านรู้ว่า ความรักต่อลูเซี่ยนที่ฉันมีให้ มันเกิดขึ้นตั้งแต่ที่ฉันได้เจอกับลูเซี่ยนครั้งแรกด้วยความบริสุทธิ์ใจ กรุณาเข้าใจด้วย และอย่าดูถูกความรู้สึกของฉันที่มีให้กับลูเซี่ยน”

อันพูดเป็นภาษาจีนอย่างคล่องแคล่ว ทุกสายตาอึ้งและเธอจ้องหน้านายใหญ่ไม่วางตา เธอมั่นใจในสิ่งที่เธอพูด ลูเซี่ยนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขารู้ตั้งแต่แรกว่าอันเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เขาเลยเงียบและรอให้เธอตอบโต้ด้วยตัวเอง แสดงให้ทุกคนเห็นถึงนิสัยไม่ยอมใครที่ซ้อนอยู่ภายใต้ร่างกายบอบบางนี้ และเธอก็ทำมันได้ดี

นายใหญ่นิ่งเงียบ ก่อนจะหันไปพูดกับนายหญิงใหญ่

“ตามกฎ ฉันจะให้คุณดูแลเด็กคนนั้น ภายใน 3 วัน ถ้าฉันเห็นว่าไม่เหมาะสม เอาตัวกลับไปซะ”

นายใหญ่พูด แล้วเดินจากไป ทุก ๆ คน ค่อย ๆ ลุกขึ้นในห้องเหลือแค่เธอกับลูเซี่ยนที่นั่งอยู่ท่ามกลางความเงียบ