“อ๊ะ ตีทำไม”

อันถามออกไป

“มันเขี้ยว”

ลูเซี่ยนจ้องมองเข้าไปในตาของอัน ก่อนจะขยับสะโพกเร็วขึ้นกว่าเดิม เขาต้องปลดปล่อยมันออกสักครั้ง ไม่งั้นเขาอาจทำให้อันเจ็บไปมากกว่านี้และมันอาจทำให้กิจกรรมแห่งรักคงอยู่ด้วยไม่ยาวนานนัก ถ้าหากเธอเจ็บ เพราะคืนนี้เขาต้องการจะกอดเธอให้เต็มอิ่ม หลังจากที่ห่างหายไปปีกว่า ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ ไม่เอา ไม่เอาหน้าประตู ไปที่เตียง”

อันร้องขอ เพราะรู้ว่าอีกไม่นาน

ลูเซี่ยนต้องปลดปล่อยออกมาแน่

“ไม่ไหวขอตรงนี้ละกัน”

ลูเซี่ยนพูดจบกดสะโพกของอันลงมา เพื่อให้สัมผัสแก่นกลางเขาให้ลึกและนานที่สุด

“อ๊า อืมมม”

อันกอดคอลูเซี่ยนแน่น ใช้ขาทั้งสองข้างเกี่ยวเอวเขาไว้แน่น ใบหน้าเรียวเล็กซุกลงตรงหน้าอกแผ่นใหญ่ของเขาด้วยอาการหมดแรง หอบถี่

ลูเซี่ยนอุ้มอันที่อยู่ในท่านี้พาเธอไปที่เตียงนอน อันนอนหมดแรงและหายใจหอบถี่ มองลูเซี่ยนที่ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น อันหลงใหลรูปร่าง หน้าตา ท่าทางของลูเซี่ยนทุกอย่างจนไม่อาจขัดขืนหรือละสายตาออกจากเขาได้เลย

ลูเซี่ยนแอบมองอันเล็กน้อยที่จ้องเขาเหมือนเด็กอย่างไม่วางตา ลูเซี่ยนกำลังจะใส่ถุงยางชิ้นใหม่เข้าไปตรงส่วนที่ใหญ่ที่ไม่ลดขนาดลงเลย แม้ว่าเขาจะปลดปล่อยมันไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาหยุดมือ หันมามองอันแล้วยิ้มมุมปาก

“จ้องขนาดนั้น ผมก็ไม่ท้องหรอกนะ”

ลูเซี่ยนนั่งลงข้าง ๆ อัน เธอได้สติหันกลับไปมองทางอื่น หน้าของเธอแดงเหมือนดอกกุหลาบแรกแย้ม

“ไม่ได้จ้องสักหน่อย” อันเฉไฉ

“ก็เห็น ๆ อยู่”

ลูเซี่ยนพูด แล้วดึงแขนเธอให้ลุกขึ้นนั่งตรงหน้าเขา ลูเซี่ยนจ้องอันกลับไป มองเธออยู่นิ่ง ๆ อันหน้าแดง ๆ ลูเซี่ยนยิ้ม

“ใส่ให้หน่อย”

อันหันหน้ามองลูเซี่ยนแล้วก้มมองที่มือเธอ ลูเซี่ยนวางถุงยางเอาไว้ในมือเธอ แล้วเอนตัวไปด้านหลังใช้มือทั้งสองข้างดันหลังเอาไว้ มองดูท่าทีของอัน

“…”

อันเม้มปากแน่น เจอกันไม่ทันไร ก็แกล้งเธอเสียแล้ว

“เคยทำมาแล้วไม่ใช่รึไง”

ลูเซี่ยนเป็นคนลามกแม้จะทำหน้าลามกยังไงก็หล่อไปเสียทุกอย่าง อันคิดในใจ แล้วค่อย ๆ ใช้มือใส่ถุงยางใส่กับเจ้าตัวที่ตั้งตระหง่านกลางลำตัวของเขา แอบมองหน้าลูเซี่ยนเล็กน้อย เขากำลังยิ้มมุมปาก มองดูสิ่งที่เธอกำลังทำ ลูเซี่ยนจับอันขึ้นนั่งบนตัก สอดใส่เข้าไปในตัวเธอทันที

“อ๊ะ อือ ไม่เอาท่านี้ มันลึก”

อันพูดพร้อมกับส่ายหัว ไม่หันสบตาลูเซี่ยน

“ทำงาน แรงที่ไหนมี แม้แต่จะเอื้อมแขนยังไม่มีไปปิดนาฬิกาปลุกยังไม่ได้ แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปทำงาน” ลูเซี่ยนพูดออกไป

“แล้วมันเพราะใครละ”

“ก็ทั้งสองคนไม่ใช่รึไง เธอเองก็ไม่ปฏิเสธ หรือขัดขืนอะไรผมสักหน่อย”

“อึก มันก็ใช่ แต่…”

อันไม่พูดต่อให้จบ แล้วหลบตาเขา

“แต่อะไร”

“ลุกออกไปได้แล้ว”

อันใช้มือผลักแขนลูเซี่ยนออกไป ถึงแม้แรงจะไม่มี ตาก็จะปิด งานก็จะทำ

“ถ้าไม่ตอบผม ผมจะทำอีกรอบน่ะ”

ลูเซี่ยนพูดพร้อมกับขยับหน้ามาใกล้

“ไม่เอาแล้ว”

“งั้นตอบมาแต่อะไร”

“ก็…ก็ ฉันต้องทำงาน ไม่ได้ลาหยุดด้วย แล้วเดี๋ยวคุณก็ไปใช่ไหมล่ะ”

อันพูดไม่มองหน้า น้ำตาคลอออกมาเล็กน้อย สิ่งที่อันพูด ลูเซี่ยนเข้าใจความหมายของมันทุกอย่าง

‘เราไม่ได้เป็นอะไรกัน’

คงคิดว่าเขามาหาอัน แค่อยากจะมีอะไรด้วยกันแค่นั้น ลูเซี่ยนละตัวออกจะอัน ค่อย ๆ เอื้อมมือเกลี่ยผมตรงหน้า แล้วพูดว่า

“เรื่องงานผมจัดการให้ คุณเป็นพนักงานบริษัทดีเด่น หยุดลาสัก 1 วัน หรือ 1 อาทิตย์ หยุดลาพักร้อน ผมว่าเขาคงไม่ว่าหรอก”

อันไม่พูดอะไร แค่พยักหน้ารับ

“อีกอย่างคุณอยู่กับผมแล้วไม่มีความสุขเหรอ”

อันอึ้งกับคำถามนั้น ก่อนหันหน้าไปมองลูเซี่ยนที่มีสีหน้าเรียบเฉย เดาอารมณ์ในใจภายใต้หน้านั้นไม่ออก ก่อนเธอจะพูดว่า

“ใครบอก ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่าไม่มีความสุข แค่นี้มีความสุขจนจะละลายเป็นอากาศอยู่แล้ว”

อันหันหลังพูดก้มหน้า เพราะความอายที่พูดออกมา ลูเซี่ยนได้ยินชัดทุกคำที่เธอพูด เขายิ้มออกมา ก่อนจะขยี้หัวเธอแรง ๆ จนผมยุ่ง แล้วพูดออกไปว่า

“เด็กน้อย”

แล้วก้มจูบเธออย่างอ่อนโยนและดูดดื่ม เขาค่อย ๆ แทรกตัวใต้ผ้าห่ม ห่มผ้าให้อันแล้วดึงเธอมานอนในอ้อมกอดกำยำของเขา

“นอนได้แล้ว”

ลูเซี่ยนพูด ลูบหัวเธอเบา ๆ เธอค่อย ๆ หลับไป

ลูเซี่ยนมองดูเธอจนหลับ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยธุระบางอย่าง แล้วค่อยหลับตามไปอย่างสบายใจและมีความสุขกว่าที่ผ่าน ๆ มา

ผลัก! ตุบ!

ระหว่างที่ลูเซี่ยนกำลังหลับ เขารับรู้ถึงแรงกระแทกบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ภาพตรงหน้าคือ ขาของอันเกยขึ้นมาบนตัวเขาพร้อมกับมือที่โอบกอดตัวเขาไว้ เธอคงคิดว่าลูเซี่ยนเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ เขามองพฤติกรรมการดิ้นของเธอสักพักหนึ่งก่อนจะเหลือบไปมองนาฬิกา

10.30

ลูเซี่ยนค่อย ๆ ลุกออกมาจากเตียง แต่งตัวแปลงร่างกลับไปเป็นหนุ่มนักธุรกิจเหมือนเดิม มองหญิงสาวที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง

“หลับฝันดีนะ”

ลูเซี่ยนพูดเป็นภาษาจีน