ตุบ!

“โอ๊ย ขอโทษค่ะ” อิงไม่ทันระวัง จนชนเข้ากับของชิ้นใหญ่อะไรสักอย่าง

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณเป็นอะไรรึเปล่า ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ทันระวังตัว”

เสียงพูดไทยแปร่ง ๆ แต่ดูมีเสน่ห์น่าเกรงขาม รับตัวอิงไว้ไม่ให้ล้ม คอยพยุงอิงให้ทรงตัวกลับมายืนอีกครั้ง อิงและแกริคจ้องหน้ากันพักหนึ่งเหมือนต้องมนต์สะกดของกันและกัน

‘หล่อจัง’

อิงคิดในใจ

ก่อนจะดึงสติกลับมา

“ขอบคุณค่ะที่ช่วยพยุงอิงไว้”

เธอตอบไป พร้อมจัดเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อย

“ผมต้องขอโทษที่ไม่ระวังเกือบจะทำคุณอิง ดาราชื่อดังต้องเจ็บตัวแล้ว”

“อิงไม่เจ็บอะไรหรอกค่ะ”

อิงจ้องหน้าแกริค เธอหลงเสน่ห์เขาตั้งแต่แรกพบ

“หรือว่าคุณอิงจำผมไม่ได้ครับ เราเคยเจอกันแล้วที่งานเดินแบบ ผมแกริคไงครับ”

อิงคิดในใจ สงสัยคงเป็นงานที่เธอสั่งให้อันไปแทนเป็นแน่

“อ้อค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีอิงคงลืมไปนะคะ แต่รับรองค่ะว่าต่อจากนี้อิงไม่มีทางลืมแน่” อิงตอบอย่างเป็นธรรมชาติ

“ดูท่าทางคุณจะยุ่งมากสินะครับ ถึงเย็นนี้ได้ยกเลิกนัดทานข้าวกับผม งั้นไว้โอกาสหน้าก็ได้นะครับ นี่อาจเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราเจอกันเร็วกว่าที่คิด” แกริคพูดเข้าเรื่อง

“แล้วลูเซี่ยนคิดยังไง เมื่อเห็นว่าที่คู่หมั้นตัวเอง เที่ยวไปกินข้าวกับหนุ่มหน้าตาดีสองต่อสองแบบนี้ แล้วพึ่งเจอกันไม่ถึง 5 นาที”

“แล้วแต่จะคิด เพราะฉันแค่ไปกินข้าว ที่สำคัญตอนนี้ฉันยังมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ ยังไม่ถึงวันหมั้นเสียหน่อย แล้วไหนใครกันที่พูดบนรถยังบอกให้ฉันไปอยู่เลยนิ เห็นว่าเขามีงานอยากให้ฉันทำด้วยไม่ใช่เหรอ นี่ไงคราวนี้จะนัดคุยรายละเอียดไปทีเดียวเลย ไม่ดีเหรอ”

“ไม่ได้บอกแบบนั้น แค่… แต่นี่มันไม่….”

นทีพูดไม่ปะติดปะต่อ เพราะหาเหตุผลอธิบายให้อิงเข้าใจไม่ได้

“ฉันไม่อยากฟัง กลับไปได้แล้ว น่าเบื่อ น่ารำคาญจริง ๆ พ้นจากอันได้ ก็มาเจอผู้จัดการขี้บ่นอีก พอ ๆ กันทั้งสองคน”

“….”

นทีพยายามเตือนอิงด้วยความหวังดี แต่เธอไม่คิดสนใจฟังนทีเลย

แกริคดูน่ากลัวกว่าลูเซี่ยนเป็นไหน ๆ ตอนโทรมานัดกินข้าวกับอิงก็บอกว่ามีงานถ่ายแบบอยากให้เธอเป็นพรีเซนเตอร์เลยจะนัดคุยกัน ไหนตอนนี้กลายเป็นนัดกินข้าวส่วนตัว อิง เธอไม่รู้ตัวเลยรึไง ว่าตัวเธอไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีใครไม่รู้จัก

“งั้น…ดูแลตัวเองดี ๆ นะอิง อย่าเมาไม่รู้เรื่องล่ะ ฉันว่าคนนี้ดูน่ากลัวกว่าลูเซี่ยนอีกนะ”

“เอาตรรกะอะไรมาอีกละ ลูเซี่ยนก็ทีนึงแล้วที่ฉันพลาดโอกาสได้เป็นของเขา แต่ยังดีที่โชคยังเข้าข้างฉัน แย่งลูเซี่ยนมาจากอันได้ ส่วนนี่แกริคอีก แกยังจะห้ามอีกรึไง ดูยังไงเขาก็เป็นมิตร”

“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงอิง ไม่คิดที่จะ…”

อิงเธอกำลังวางแผนทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามอีกแล้วเหรอ นทีคิดในใจ

“เรื่องของฉัน กลับไปได้แล้ว หน้าที่ของแกหมดแล้ว ฉันรอแกริคคนเดียวได้”

นทีแอบดูอิงอยู่ไกล ๆ รอให้แกริคมารับเธอก่อนแล้วค่อยกลับ เพราะเขาเป็นห่วงเธอไม่น้อย

ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที รถหรูสีดำมาจอดเทียบหน้าบริษัทแล้วอิงก็ขึ้นรถไป

“…”

นทีเดินกลับบ้านด้วยอาการเหนื่อยใจ

แต่…ก่อนกลับไปพัก วันนี้ขอไปดื่มคลายเครียดสักที่ก่อนแล้วกัน ปลดปล่อยความเครียดที่สะสมมาทั้งวัน